หลายวันมานี้คนที่บ้านเปิดทีวีดูละคร ได้ยินเสียงเรียกจากในละคร นายหัว นายหัว แหมม..นึกว่าเค้าดูเรื่องอะไรกันที่แท้ก็จำเลยรักนี่เอง พอได้ยินอย่างนี้แล้วทำให้จขบ.นึกถึงนายหัวคนนึง นายหัวคนนี้ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นแม่ของจขบ.เอง งงล่ะสิ ทำไมนายหัวคนนี้ถึงเป็นผู้หญิง บ้านเกิดจขบ.อยู่ที่ใต้ ที่บ้านมีสวนยางพารา และขายต้นกล้ายางพารา พ่อของจขบ.เสียตั้งแต่จขบ.ยังเรียนอยู่ปี 2 แม่เลยรับช่วงกิจการต่อ คนงานที่สวนถ้าเป็นคนไทยมักจะเรียกแม่จขบ.ว่า เจ๊ หรือไม่ก็ ป้า แต่หลังๆมานี่คนงานท้องถิ่นหายากมาก จึงต้องจ้างคนงานจากพม่า เรื่องมันเริ่มจากคนงานพม่านี่แหละ ที่เป็นคนเรียกแม่จขบ.ว่านายหัว เพราะคนงานพม่ามาจากสวนอื่นที่มีนายหัวเป็นผู้ชาย พอมาเจอสวนของจขบ.ที่มีเจ้าของเป็นผู้หญิง เค้าก็เรียกกันไม่ถูก เค้าก็เลยเรียกนายหัวเหมือนเดิม แม่ก็เลยปล่อยเลยตามเลย คิดว่าคนพม่าเค้าคงไม่รู้ว่า นายหัวเค้าใช้เฉพาะเรียกเจ้าของสวนที่เป็นผู้ชาย จากนั้นพอได้คนงานมาจากลาว เค้าก็เรียกตามๆกันอีก จนถึงปัจจุบันนี้ แม่จขบ.คงเป็นผู้หญิงคนเดียวในอำเภอมั้งที่ถูกเรียกว่านายหัว ช่วงแรกที่จขบ.กับน้องชายได้ยิน พวกเราขำมาก แต่พอนานๆไปมันกลายเป็นความภูมิใจ แม่เราเจ๋งดีอ่ะ แต่จริงๆแล้วแม่ก็สมควรกับคำว่าเจ๋งจริงๆนั่นแหละ แม่ทั้งเก่งและแกร่งในสายตาลูกๆอย่างพวกเรา ทั้งๆที่แม่ไม่ได้จบเกษตรมาเลย แม่จบบัญชีมาและเป็นลูกคนจีนอีกต่างหาก แทบจะไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับงานเกษตรเลย แต่มาเรียนรู้งานจากพ่อซึ่งจบเกษตร แม่บอกว่าถ้าแม่ไม่ทำพวกเราจะเอาเงินที่ไหนเรียน แค่เงินเดือนราชการไม่พอแน่นอน ทุกครั้งที่จขบ.กลับบ้านจะต้องตามแม่เข้าสวนเสมอ ขอบคุณแม่ขอบคุณต้นยางทุกต้น ที่ทำให้จขบ.และน้องชายไม่เคยลำบากเลย ทุกวันนี้ได้ยินเสียงเรียกนายหัวจากที่ไหน จขบ.จะไม่นึกถึงนายหัวจากนิยายหรือละครเรื่องไหนเลย เพราะนายหัวของจขบ.มีเพียงคนเดียว คือผู้หญิงตัวเล็กๆขาวๆหน้าตาออกจีนๆ ทีทำงานได้ทุกวันไม่มีวันหยุด แม่จขบ.เอง
นายหัว...ส่วนใหญ่จะได้ยินทางใต้นะ ...นี่อยู่ขอนแก่น เค้าก็เรียกนายหัวกันด้วยเหรอ