ไดอารี่ที่รัก...
15 ธันวาคม 2552
ไดอารี่ที่รัก...
นานเท่าไหร่แล้วนะที่ฉันไม่ได้เขียนถึงเธออย่างนี้ ทั้งๆที่เมื่อก่อนฉันออกจะขาดเธอไม่ได้แท้ๆ ทุกวันเป็นต้องเขียนถึงเธอ ถ้าวันไหนไม่ได้เขียนถึงเธอนะมันเหมือนกับขาดอะไรบางอย่างในชีวิตไป เพราะเธอเปรียบได้กับเป็นเพื่อนแท้เพียงคนเดียวของฉัน เธอผู้ยอมรับฟังทุกเรื่องราวของฉัน เธอผู้รู้จักฉันดีมากกว่าใครๆ และเธอผู้ไม่เคยปริปากบ่นฉันแม้แต่สักคำเดียว ฉันดีใจจริงๆนะที่ได้กลับมาเขียนเล่าเรื่องราวในชีวิตฉันให้เธอได้รับรู้อีกครั้ง ถึงแม้ว่ามันอาจจะดูช้าไปก็ตามที แต่ฉันก็ดีใจมากจริงๆ...
สำหรับวันนี้ฉันไม่มีอะไรพิเศษมาเขียนเล่าให้เธอฟังหรอก เพราะว่าวันนี้มันก็เหมือนกับทุกๆวันที่ผ่านมา วันเวลาหมุนผ่าน เช้า-กลางวัน-เย็น เหมือนเคย อาจจะมีที่พิเศษอยู่บ้างก็ตรงที่พ่อมาเยี่ยมฉันนี่แหละ มันน่าแปลกใจไหมล่ะ? ทั้งๆที่เราไม่เคยเจอหน้ากันมาหลายปีดีดักแล้ว แต่ไหงวันนี้ถึงมาหาได้ฉันนะ สงสัยต้องเป็นฝีมือแม่แน่ๆเลย มีแค่แม่คนเดียวเท่านั้นแหละที่จะทำแบบนี้ได้ ที่จะพาพ่อมาหาฉันได้ ต้องเป็นฝีมือของแม่ชัวร์ๆ ฉันเชื่อว่าอย่างนั้น แต่เราสองคนก็ไม่ค่อยได้คุยอะไรกันมากหรอกนะ ส่วนมากจะนั่งเงียบมองหน้ากันเสียมากกว่า ตามประสาคนไกลห่าง ก็มันไม่ค่อยคุ้นนิ อยู่ดีๆจะให้ฉันหาเรื่องอะไรมาคุยกับพ่อล่ะ ก็อย่างที่รู้ๆกันอยู่ว่าฉันมันลูกแม่นี่นา......วันนี้พอแค่นี้ก่อนดีกว่า ได้เวลาเข้านอนของฉันแล้ว
ราตรีสวัสดิ์จ้ะ
-แมรี่ อลิซาเบธ ไวท์-
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
16 ธันวาคม 2552
ไดอารี่ที่รัก...
วันนี้ก็เหมือนกับวันที่ผ่านๆมา ปกติธรรมดาไม่มีอะไรแปลกใหม่เหมือนเคย ทุกๆอย่างเหมือนกับทุกๆวันที่เป็นมา ฉันล่ะเบื่อหน่ายเหลือเกินกับผู้คนเดิมๆ อาหารเดิมๆ บรรยากาศเดิมๆ สถานที่เดิมๆ โลกใบเดิม และตัวฉันคนเดิม มันช่างน่าเบื่อเสียจริง...
ฉันคงไม่มีอะไรมาเล่าให้เธอฟังแล้วล่ะ ในเมื่อวันนี้มันเป็นแค่วันธรรมดาๆที่แสนน่าเบื่อหน่ายเท่านั้นเอง...
ราตรีสวัสดิ์จ้ะ
-แมรี่ อลิซาเบธ ไวท์-
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
17 ธันวาคม 2552
ไดอารี่ที่รัก...
วันนี้มันเป็นวันอะไรกันนะ เดินไปทางไหนก็มีแต่คนมอง นี่หน้าฉันมันดูผิดปกติมากนักหรือไง? ถึงได้จ้องเอาจ้องเอากันซะขนาดนั้น แถมยังกระซิบกระซาบอะไรกันอีกด้วย กะอีแค่ข่าวบ้าๆนั่นมันแพร่ออกไป ทุกคนก็ดูเหมือนจะเปลี่ยนไป อะไรๆก็ดูแปลกประหลาดไปหมด คนที่เคยทำตัวแย่ๆใส่ฉันก็กลับมาทำตัวดีใส่ คนที่เคยร้ายใส่ฉันก็ดูจะเห็นอกเห็นใจฉันขึ้นมา แม้แต่ยัยเคธี่ตัวดีคนนั้นยังมาทำเป็นพูดดีกับฉันเลย เธอว่ามันแปลกมากไหมล่ะ? ฉันว่ามันแปลกมากจริงๆ...
ยิ่งคิดก็ยิ่งขำ จากที่เมื่อวานนี้ฉันยังรู้สึกเบื่อๆมากมาย แต่วันนี้กลับต้องมารู้สึกแปลกๆแบบนี้ ฉันว่ามันก็ดีไปอีกแบบนะ ดูเหมือนชีวิตมีสีสันดี มันทำให้ฉันพอจะหายเบื่อได้บ้างแม้จะแค่เล็กน้อยก็ตาม...
ราตรีสวัสดิ์จ้ะ
-แมรี่ อลิซาเบธ ไวท์-
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
18 ธันวาคม 2552
ไดอารี่ที่รัก...
ฉันอยากจะร้องกรี๊ดดังๆ วันนี้ฉันไปเจอหนุ่มคนหนึ่งมาด้วยแหละ สูง หล่อ ดูดี แถมยังใส่ชุดดำทั้งชุดอีกด้วย นั่นน่ะมันสเป็กฉันเลยรู้ไหม? พูดถึงก็อยากเจอเขาอีกจัง หนุ่มหล่อนัยน์ตาชวนฝันคนนั้น ฟาเธอร์ น่าจะเป็นชื่อจริงของเขา เห็นใครๆต่างก็เรียกเขากันอย่างนั้น แต่ฉันไม่กล้าเรียกชื่อจริงเขาหรอก มันรู้สึกอายๆยังไงก็ไม่รู้ ฉันเลยเรียกเขาว่า เจมส์ แทน ไม่รู้ว่านี่มันเป็นอาการของคนตกหลุมรักหรือเปล่านะ? ทั้งรู้สึกประหม่า แถมจากที่เคยรู้สึกว่าโลกมันหมุนแค่ช้าๆ และหัวใจฉันมันเต้นแค่เบาๆ แต่พอเจอเขาเท่านั้นแหละ ทั้งโลกทั้งหัวใจฉันทำไมมันหมุนและเต้นเร็วขึ้นมาได้นะ ฉันอยากจะรู้จริงๆ...
เป็นเพราะความหล่อราวเทพบุตรของเขานั่นแหละ ทำให้ฉันมัวแต่มองหน้าเขาอย่างเดียว ก็เลยจำไม่ได้เลยว่าเขาคุยอะไรมาบ้าง? คือแบบว่าไม่ได้ตั้งใจฟังที่เขาพูดมาสักนิดเลย ก็มัวแต่มองหน้าเขาอ่ะ ก็คนมันชอบนี่นา ทำไงได้ อุ๊ย! พูดถึงเขาแล้วก็คิดถึง รีบไปนอนดีกว่า เผื่อจะได้เจอเขาในฝันของฉัน...
ราตรีสวัสดิ์จ้ะ
-แมรี่ อลิซาเบธ ไวท์-
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
19 ธันวาคม 2552
ไดอารี่ที่รัก...
วันนี้เขาก็มาอีกแล้ว มาในชุดดำชุดเดิม ยิ่งเห็นฉันยิ่งใจละลาย ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้ดูดีเป็นบ้าเลย ทั้งหล่อ ทั้งเป็นสุภาพบุรุษ ยิ่งมอง ยิ่งชอบ ยิ่งคุย ยิ่งตกหลุมรัก ยิ่งฟัง ยิ่งอยากสัมผัส ยิ่งอยู่ใกล้ ยิ่งใจละลาย อยากเข้าไปกอด อยากเข้าไปหอมจัง แต่ก็คงได้แค่คิดล่ะนะ ใครจะกล้าไปทำจริงล่ะ ก็ฉันมันเป็นกุลสตรีนี่นา มันก็ต้องมีสงวนท่าทีกันบ้าง ทั้งๆที่ใจจริงอ่ะนะ อยากมีอะไรกับเขาจะตาย พูดถึงแล้วอยากxxxเป็นบ้า ว๊าย!...นี่ฉันเขียนอะไรออกไปเนี่ย เธอก็รู้หมดน่ะสิว่าฉันคิดอะไรอยู่ น่าอายจริงๆ...
พรุ่งนี้จะได้เจอเขาอีกไหมนะ? พรุ่งนี้เขาจะมาอีกไหมนะ? พรุ่งนี้เราจะได้คุยกันอีกไหมนะ? และพรุ่งนี้เราจะได้อยู่ด้วยกันสองต่อสองอีกไหมนะ? พรุ่งนี้? พรุ่งนี้? โอ้ย! สารพันคำถามผุดขึ้นในใจฉัน ความคิดถึงมันห้ามกันไม่ไหวจริงๆ ไม่เอาแล้วรีบไปนอนฝันถึงเขาดีกว่า
ราตรีสวัสดิ์จ้ะ
-แมรี่ อลิซาเบธ ไวท์-
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
20 ธันวาคม 2552
ไดอารี่ที่รัก...
ไม่รู้ทำไมอาทิตย์นี้ทุกคนจึงเอาแต่มาหาฉันกันนะ ทั้งพ่อ ทั้งแม่ ทั้งพี่อลิซ แม้แต่ลุงทอมกับป้าเคทก็มา สลับกันมาหาฉันวันเว้นวันเลยทีเดียว ยิ่งแม่ด้วยแล้วยิ่งแล้วใหญ่ ไม่รู้จะคิดถึงอะไรกันนักกันหนา กะอีแค่คืนวันพรุ่งนี้ฉันจะจากไปยังที่อื่นก็เท่านั้น สงสัยแม่คงจะกลัวเหงาแน่ๆเลย หรือไม่ก็คงกำลังอยู่ในอารมณ์เดียวกันกับฉันอารมณ์แห่งความรักที่หัวใจมันเรียกร้องหาแต่เขา คิดถึงแต่เขา อยากเจอแต่เขา อยากเห็นหน้าเขา อยากคุยกับเขา อยากฟังเสียงเขา อยากดมกลิ่นเขา อยากเป็นของเขา อยากได้ตัวเขามาเป็นของฉันแต่เพียงผู้เดียว มันต้องเป็นอย่างนี้แน่ๆเลย...
เขาถามว่า...มื้อเย็นพรุ่งนี้อยากกินอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า? อย่างนี้เค้าเรียกว่าชวนเดทหรือเปล่านะ? หรือว่าเขาก็แอบชอบฉันอยู่เหมือนกัน ฉันว่าต้องใช่แบบนั้นแน่ๆเลย กรี๊ดดดดดดดดดดดด! อยากกรี๊ดให้สุดเสียงจริงๆ อยู่ดีๆก็มีหนุ่มในฝันมาถามว่าอยากกินอะไร แบบนี้จะไม่ให้ฉันดีใจได้ยังไงล่ะ และถ้าฉันตอบไปว่า อยากกินคุณ เขาจะตกใจหรือเปล่านะ? บ้า! ฉันไม่กล้าบอกความจริงเขาไปหรอก ถึงแม้ว่าในใจจะคิดอย่างนั้นก็ตามที แค่นี้ฉันก็อายจะแย่อยู่แล้ว โอ้ย!!!!!!! ตาบ้ามาทำให้ฉันตกหลุมรักทำไมเนี่ย? พระเจ้าก็ใจร้าย ช่างไม่ยุติธรรมเอาเสียเลย!! ทำไมถึงส่งเขามาเจอฉันเอาป่านนี้เนี่ย มัวทำอะไรอยู่นะ? ไม่ได้เรื่องเอาเสียเลย ทำผิดเรื่องฉันมาครั้งหนึ่งแล้วยังไม่พอใจ ยังจะส่งเขาตามมากลั่นแกล้งให้ฉันตกหลุมรักอีกเนี่ยนะ? ทั้งๆที่หลังจากวันพรุ่งนี้ไป ฉันก็จะไปจากที่นี่แล้ว และฉันกับเขาก็จะไม่ได้เจอหน้ากันอีก แล้วอย่างนี้จะให้ฉันทำอย่างไรได้ล่ะ? ถ้าเป็นเมื่อก่อนอ่ะนะ ฉันน่ะคงจะพาเขาไปอยู่ด้วยกันกับฉันแน่นอน พาไปอยู่ในดินแดนที่เขาสมควรอยู่ แต่ตอนนี้ฉันไม่สามารถทำอย่างนั้นได้แล้วน่ะสิ ฉันไม่มีเวลาและโอกาสเหมือนเก่า ดังนั้นพรุ่งนี้ฉันก็คงทำได้แต่จ้องมองเขาและนึกเสียดายในใจที่จะไม่ได้พาเขาไปอยู่ด้วยกัน เออ...เกือบลืมบอกเธอไป เธอกับฉันนับตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไปคงไม่ได้มาเจอกันแบบนี้อีกแล้วนะ ก็อย่างที่เคยบอกไปน่ะว่าฉันกลับมาเขียนถึงเธอช้าไป ต้องขอโทษจริงๆ หลังจากนี้ไปฉันคงคิดถึงเธอแย่เลย...พระเจ้าเฮงซวยเอ้ย!!!
ลาก่อนจ้ะไดอารี่ที่รัก
-แมรี่ อลิซาเบธ ไวท์-
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
21 ธันวาคม 2552
ไดอารี่ที่รัก...
และแล้วก็ผ่านพ้นไปอีกหนึ่งวันสำหรับฉันกับภารกิจที่ได้รับมอบหมาย แม้ว่าผลลัพธ์สุดท้ายที่ได้จะไม่ตรงตามจุดประสงค์ก็ตาม ซึ่งมันทำให้ฉันรู้สึกผิดหวังในตัวเองมากมาย แต่จะให้ฉันทำอย่างไรได้ล่ะ? ในเมื่อเธอไม่เคยรับฟังในสิ่งที่ฉันพูดออกไปเลย ตลอดเวลาที่ได้เจอกับเธอ ตลอดเวลาที่ได้คุยกับเธอ เธอเอาแต่นั่งเงียบงันมองหน้าฉัน ถามคำ ก็ตอบคำ ไม่ได้รับรู้หรือสนใจในสิ่งที่ฉันพูดให้ฟัง เหมือนกับเธอนั้นไม่ได้แคร์อะไร เหมือนกับเธอนั้นไม่ได้สนใจใดๆ และเหมือนกับเธอนั้นคิดว่าสิ่งที่ตัวเองได้ทำลงไปมันถูกต้องเสมอมา!!! ในฐานะที่ฉันเป็นตัวแทนของพระองค์ ฉันคงต้องขอยอมรับความพลาดผิดในครั้งนี้แต่เพียงผู้เดียว ในความด้อยความสามารถ ของตัวเองที่ไม่สามารถทำให้เธอคนนั้นรู้สึกสำนึกถึงความผิดบาปในสิ่งที่ได้ทำลงไป แม้ในวาระสุดท้ายของชีวิตซึ่งเป็นวันประหารชีวิตเธอ เธอก็ยังคงบอกกับทุกคนว่า... เธอไม่ผิด ตอนนี้ฉันก็คงทำได้แต่ขอวิงวอนต่อพระองค์ได้โปรดทรงคุ้มครองและชี้นำวิญญาณอันผิดบาปของเธอให้หลุดพ้นจากความทรมานอันดำมืดในห้วงขุมนรกโลกันต์ให้ได้ในเร็ววัน...
ขอพระเจ้าทรงคุ้มครอง
-เจมส์ แบล็ค เฮนรี่-
ปล. ขอบคุณโครงการดีๆ ของพี่ๆสามสาวอีกครั้งนะครับ
พี่แจง nikanda
พี่อ้อน BeCoffee
พี่ปอย นางสาวดุ่บดั่บ
ปล.2 ครั้งนี้มากับ "ความเย่อหยิ่งจองหอง" หรือ "Pride" หนึ่งในบาปเจ็ดประการ (Seven Deadly Sins) นั่นเอง
ปล.3 ไม่รู้ว่างานเขียนครั้งนี้จะมีคนเข้าใจหรือเปล่า? ว่าผมเขียนเกี่ยวกับอะไร
ถ้าใครทายถูกเป็นคนแรก เดี๋ยวมีรางวัลให้ อิอิ
| Create Date : 21 ธันวาคม 2552 |
| Last Update : 21 ธันวาคม 2552 12:38:48 น. |
|
30 comments
|
| Counter : 1224 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 47 คน [
ปล เข้านอนได้แล้ว เมืองไทยดึกแล้วนะจ๊ะ