ถึงตอนที่ ยี่สิบห้า เชิญมาดู
มีคิวบู๊ สู้กัน ยืนยันชัด
ถ้าเบลอมัว ตัวเองจ๋า อย่าประหยัด
รีบเร่งนัด วัดสายตา หาแว่นเทอญ
พลันแสงวาบ ฉาบรอบกาย แสบสายตา
เกิดกายา ยักษา ท่าขึงขัง
ตัวยาวเท่า เสาไฟฟ้า ด่าเสียงดัง
เปี่ยมพลัง ทั้งกายา ขาวน่าดู
สามใบหน้า เขี้ยวงางอน กรมีหก
แขนแกว่งชก อกผึ่ง ตะบึงสู้
ถืออาวุธ เดินรุดมา ตามองดู
ส่งเสียงขู่ สู้เรา เร้าโรมรัน
ฉันใส่ศร ป้อนธนู ยิงสู้ยักษ์
มันปักหลัก หักหาญ ต้านไม่หวั่น
คางคกโกรธ โดดเข้าไป ทำร้ายมัน
แต่ไม่ทัน โดนยันมา ถลาลม
คางคกเห็น เช่นนี้ ไม่ดีแน่
เหตุการณ์แย่ แพ้ปี้ป่น โดนยักษ์ข่ม
ถอยหายไป ไม่กล้าสู้ อยู่ดูชม
ยักษ์ตาคม สมใจ ไล่กระเจิง
งูห้าเศียร เวียนเลื้อยรัด ขาศัตรู
พันขาคู่ อยู่ปักหมุด ยักษ์หยุดเหลิง
ปิ่นเลื้อยฟัด รัดคอไว้ ใจเปิดเปิง
ยักษ์ลองเชิง เบิ่งตามอง จ้องกลับมา
ฉันเอาจริง ยิงศรไป หมายจะซ้ำ
ยักษ์ยืนขำ กำมือมั่น หันส่ายหน้า
เตะงูร่อน ปัดศรทิ้ง ดิ่งตรงมา
หวังจับข้า จะคว้าตัว นัวเนียกัน
ต้องวิ่งหนี ยักษ์ปรี่หา มารวดเร็ว
แต่ล้มเหลว แรงแผ่วตก ทำอกสั่น
เผลอล้มลง ตรงหน้า ยักษาพลัน
โดนจับทัน มันยิ้มเย้ย ฉันเงยมอง
งูทั้งสาม ยามนี้ มีบาดเจ็บ
แผลต้องเย็บ แสบกายา น่าสยอง
ยักษ์จับฉัน ดันขึ้นฟ้า ตาจ้องมอง
บีบตรงท้อง ฉันร้องดัง หลังร้าวราน
แต่ก็ยัง ตั้งสติ จิตวิเศษ
ปล่อยวางเหตุ เภทภัย ใจกล้าหาญ
ลืมความกลัว ตัวแข็งเกร็ง สู้แรงมาร
นิ่งไม่นาน ฉันชักศร ร่อนโดนตา
ยักษ์ร้องดัง คลั่งบ้าบ่น ขนชูชัน
มือเริ่มสั่น พลันเลือดไหล ไปทั้งหน้า
ไม่สิ้นหวัง ยังอยู่รอด บอดสองตา
อีกสองหน้า ตายังอยู่ ขู่น่ากลัว
ฉันยิงเพิ่ม เติมไป หมายดวงตา
เจ้ายักษา ใช้ฝ่ามือ ดื้อบังหัว
ยักษ์ตัวโต ไม่โง่เงา เท่าควายวัว
ใช้มือชั่ว บีบตัวฉัน ไม่หวั่นใจ
เจ้าธนู อยู่ในมือ ฉันถือนิ่ง
มันดึงทิ้ง ยิ่งย้ำ ความเลวร้าย
กดบีบร่าง อย่างอุกจาจ แทบขาดใจ
เจ็บปวดกาย ตายแน่ แพ้ยักษ์มาร
*** โปรดติดตาม ตอนต่อไป ***
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 9 คน [