Group Blog All Blog
|
อโรคยา ปรมาลาภา -- ความไม่มีโรคเป็นลาภอันประเสริฐ วันนี้ไปพบคุณหมอตามนัดครับ ผมเป็นโรคเบาหวานมาได้ 9 ปี ตอนนี้ก็ต้องใช้ยาทั้งฉีด (ฮอร์โมนอินซูลีน ฉีดบริเวณรอบสะดือวันละ 2 ครั้ง) กับยากิน แถมยังมีเรื่องความดันโลหิตสูงเล็กน้อย และปัสสาวะมีอัลบูมินค่อนข้างเยอะ วันนี้คุณหมอเลยกำหนดให้ผมมาตรวจเบาหวานครั้งใหญ่ในรอบปี  ผมมาตรวจที่โรงพยาบาลรามคำแหงครับ (เอ่ยชื่อได้ เพราะไม่ได้เขียนตำหนิอะไร) ซึ่งโปรแกรมเบาหวานของที่นี่ก็จะมีตรวจเลือด (ดูปริมาณน้ำตาลสะสม) ตรวจปัสสาวะ (ดูค่าไต และอื่นๆ) X-ray ปอด ตรวจคลื่นหัวใจ ตรวจเส้นเลือด และตรวจจอประสาทตา ผลปรากฏว่า การทำงานของอวัยวะในร่างกายของผมเกือบทุกอย่างทำงานปกติ ที่ผิดปกติก็จะมีเรื่องระดับน้ำตาลในเลือด (ยังสูงครับ น้ำตาลวันนั้นประมาณ 152 น้ำตาลสะสมประมาณ 12.1%) และค่าไตมีปัญหาที่ปริมาณอัลบูมิน (ไข่ขาวในปัสสาวะ) มีปริมาณมากเกินลิมิตสูงสุดประมาณ 10 เท่า คุณหมอก็เลยเตือนเลยครับ ว่าระดับของน้ำตาลในเลือดและไตยังเป็นอย่างนี้อยู่ต่อไป ไตจะเสื่อมและวายภายใน 10 ปี (ซึ่งผมก็ต้องหาไตใหม่ได้เลยครับ) พอได้ยินอย่างงี้ก็ชักเครียด เพราะเราก็อยากจะแข็งแรงต่อไป จะได้มีแรงทำงานหาเงินให้คุณพ่อคุณแม่ได้ในอนาคต  ผมเป็นเบาหวานตั้งแต่เรียนอยู่ ม.3 ตอนนั้นคุณยายผมเสียไปแล้วประมาณ 3 เดือน (คุณยายผมเสียเพราะโรคแทรกซ้อนจากการเป็นเบาหวานครับ) ผมยังทำใจไม่ได้กับการเสียของคุณยาย เพราะคุณยายเลี้ยงผมมาตั้งแต่ผมยังจำความไม่ได้  แถมตอนนั้นยังได้รับมอบหมายให้ทำหน้าที่รองหัวหน้าห้อง และเป็นหัวหน้าห้องในบางครั้งคราว ทำให้การเรียนตกลงมาก จากเคยได้ 3.3 - 3.5 ก็ตกมาเหลือ 2.5 - 2.6 ตอนนั้นก็เริ่มผอมมากครับ น้ำหนักจาก 87 กิโล ลดลงเหลือ 64 กิโลภายใน 3 เดือน (หายไป 23 กิโล) ผมก็นึกว่าคงเป็นเพราะเครียด และทำงานหนักด้วย (ตอนนั้นเปิดร้านขายของที่บ้านด้วยครับ พอกลับจากโรงเรียนก็ขายต่อ จนถึงประมาณ 4 ทุ่ม) แต่อาจารย์ที่ปรึกษาแนะนำว่าให้ผมไปตรวจที่โรงพยาบาล ผลจากตรวจก็พบว่าผมเป็นเบาหวานจากที่คาดไว้ เพราะทางญาติฝ่ายคุณแม่ เป็นเบาหวานกับแทบทุกคนเลยครับ (คุณแม่ผมก็เป็น) หลังจากเป็นเบาหวานชีวิตเปลี่ยนไปเลยครับ ทุเรียนที่เคยชอบกิน ก็ต้องงด ไอติมที่เคยเป็นอาหารที่อร่อยที่สุดในหน้าร้อน ก็ต้องงด ขนมหวานรวมทั้งน้ำหวานก็กินบ่อยไม่ได้ แต่อย่างว่าอ่ะครับ ช่วงนั้นยังเด็กอยู่ มันห้ามของพวกนี้ไม่ได้หรอกครับ ก็ยังกินบ้างแต่ก็กินให้น้อยลง แต่พอถึงวันนี้ ผลมันฟ้องว่าถึงผมจะกินน้อยลง แต่มันไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกเป็นโรคเบาหวานน้อยลงเลย สงสัยผมว่าคงจะต้องงดของพวกนี้อย่างเด็ดขาดแล้วล่ะครับ ไม่งั้นผมคงแย่แน่ๆ เลย  ดังนั้น คนที่ยังไม่เป็นโรคอะไร จงภูมิใจไว้เถอะครับ และก็อย่าพยายามทำให้ตนเองเป็นโรคอะไรเลย ถึงแม้ว่ามันจะทำให้เราเป็นที่น่าสนใจ และดูสบายเมื่อต้องทำงานหนัก (เพราะคนอื่นเขามักจะไม่ใช้งานเรา) แต่มันทำให้ความเป็นคนของเราดูด้อยลงมาก เราต้องกินอาหารควบคุม เราต้องไปหาหมอทุกเดือน ต้องเสียเงินกับการรักษาแทนที่จะเก็บเงินไว้ซื้อของที่จำเป็น แถมบางครั้งยังรู้สึกทรมานกับการกินยากับฉีดยาทุกวันด้วยครับ  เพราะฉะนั้น ข้อคิดประจำวันนี้ คือ อโรคยา ปรมาลาภา -- ความไม่มีโรคเป็นลาภอันประเสริฐ ครับผม
|
ต้นคุง ณ โดราเอมอน
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] จบการศึกษาระดับปริญญาโท สาขาวิชาการสอนวิทยาศาสตร์ ม.เกษตรศาสตร์ กำลังศึกษาต่อในระดับปริญญาเอก สาขาวิชาวิทยาศาสตรศึกษา ม.ศรีนครินทรวิโรฒ ครัย ตอนนี้เป็นอาจารย์มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา คณะครุศาสตร์ สาขาวิชาวิทยาศาสตร์ ความใฝ่ฝัน คือ อยากจะเรียนให้จบปริญญาเอก เพราะอยากสอนคนที่เป็นครู ให้เป็นครูสอนคนที่ดี (งงมั้ยเนี่ยะ!) เคยออกทีวีด้วยครับ ไปเล่นเกมเศรษฐี The Champion ได้แชมป์ 7 สมัย (ออกอากาศวันที่ 8 - 21 กรกฎาคม 2549) ตอนนี้ติด AF มากๆ ไม่รู้จะทำยังไงให้หายติด ติดมันทุก season ด้วย ใครสามารถพาเข้าบ้าน AF ได้จะขอแต่งงานด้วยเลย Friends Blog |
||||||||||||
