Bloggang.com : Doungtawan : <º))))>< ในหลวงของปวงเรา><((((º>

<º))))>< ในหลวงของปวงเรา><((((º>

จาก Fwd. Mail อ่านแล้วคิดว่าต้องบอกต่อค่ะ

*** ฉันอายตัวเองว่า ในขณะที่ท่านให้ชีวิตใหม่กับเรา แต่เราช่วยอะไรท่านไม่ได้เลย **

ยายซุบ สามร้อยยอด เป็นหญิงชาวบ้านวัย 70 แห่งบ้านคุ้งโตนด อำเภอกุยบุรี จังหวัด ประจวบคีรีขันธ์

ยากจนมาตั้งแต่ยังสาวจวบจนวันนี้หากแต่เธอกลับยืนยันว่า เธอมีอดีตที่มีความหมายต่อชีวิตของแก อดีตที่หมายถึงชีวิตใหม่ ไม่ว่าแกจะยังจนต้องขอเงินลูก ๆ 9 คนใช้ดังเช่น ทุกวันนี้หรือจะมั่งมีศรีสุข ถูกหวยรวยเบอร์อย่างไรก็ตาม แกไม่เคยลืมเหตุการณ์ครั้งนั้น เหตุการณ์ที่ล่วงเลยมานานกว่า 40 ปี การเสด็จพระราชดำเนินเยี่ยมเยียนราษฏรบ้านคุ้งโตนด อำเภอกุยบุรี ไม่เพียงทำให้หมู่บ้านที่ยากจน ล้าหลัง ไม่มีแม้ถนนที่จะติดต่อกับโลกภายนอก ได้มีชีวิตที่ดีขึ้น หากแต่การเสด็จพระราชดำเนินในครานั้นได้ทำให้หญิงคนหนึ่งมีชีวิตยืนยาวต่อมาจนถึงวันนี้

ถาม - สมัยยังสาวยายเคยไปรับเสด็จในหลวงใช่ไหม?

ยาย -ใช่ ตอนนั้นไปรับเสด็จที่ตีนถ้ำไทรในหมู่บ้านเรานี่แหละ ท่านเสด็จฯ มาทางเหนือ ไอ้เราป่วยเป็นไส้ติ่ง ปวดท้องมาครึ่งเดือนแล้ว แต่ไม่รู้หรอกนะตอนนั้นว่าเป็นไส้ติ่ง ปวดท้องนอนซม คนในบ้านบอกในหลวงจะมา เราก็อยากเห็น อยากไปรับเสด็จ แต่ปวดท้องจนเดินไม่ไหว

ถาม - เดินไม่ไหว แล้วไปรับเสด็จยังไงล่ะ?

ยาย - ก็ให้คนหามไป ใส่เกวียนไปเลย

ถาม - ทำไมถึงเลือกไปเฝ้าในหลวง ไม่ไปหาหมอรักษาตัวเองล่ะ?

ยาย -ไม่รู้สิ คืออยากเห็นตัวจริง ๆ ใกล้ ๆ นะ คิดในใจว่ายอมตายได้แต่ขอไปรับเสด็จก่อน แลกตัวแลกชีวิตกันเลย พูดง่าย ๆ ว่าวัดดวงเอาเลย อีกอย่างตอนนั้นถ้าเราไปหาหมอก็ลำบาก เพราะน้ำแห้งเรือเครื่องก็ไม่มี ถ้าไปก็คงไปไม่ถึง มันคงจะตายก่อน

ถาม -แล้วตอนนั้นได้ถวายอะไรท่านบ้างไหม?

ยาย -ยกมือพนมยังจะไม่ไหวเลย จะให้ถวายอะไรอีก (หัวเราะเสียงดัง)

ถาม -แล้วยายได้เห็นท่านไหม?

ยาย -ก็ได้เห็นท่านอยู่ แต่ก็เห็นห่าง ๆ แล้วก็เห็นไม่นานเพราะว่าพระองค์ ท่านต้องเสด็จฯ ไปที่ตีนเขาอีกลูกคนละฟาก ทรงไปดูเรื่องที่จะระเบิดเขาทำทางเข้าออกหมู่บ้าน

ถาม -ไส้ติ่งเรากำลังจะแตก แล้วรอดมาได้อย่างไร เกิดอะไรขึ้น?

ยาย -ตอนนั้นไส้ติ่งกำลังจะแตก เงินสักบาทก็ไม่มีติดตัว พอดีว่าพระราชินีท่านทรงเยี่ยมเยียนราษฏร แล้วทอดพระเนตรเห็นเรานั่งหน้าซีดพิงเพื่อนไว้ คือตอนนั้นมันไม่ไหวจริง ๆ ท่านทอดพระเนตรเห็นก็คง สังเกตได้ว่าอาการเราไม่ดี พระองค์ก็ถามว่าเป็นอะไร? ท่านบอกให้พูดธรรมดาก็ได้ เราบอกว่าเจ็บท้อง พระองค์ท่านตรัสถามต่อว่า เจ็บมากี่วันแล้ว? เราก็บอกว่า เจ็บมาครึ่งเดือนเห็นจะได้ ท่านก็เลย บอกให้หมอที่มาด้วยตรวจดู

ถาม -แล้วหมอว่ายังไงล่ะ?

ยาย -หมอบอกว่าไส้ติ่งกำลังจะแตก พอหมอบอกอย่างนั้น พระองค์ท่านก็ทรงติดต่อไปที่ในหลวงซึ่งทรงอยู่ที่ตีนเขาอีกลูก

ถาม -แล้วยายรู้ได้ยังไงว่าสมเด็จพระนางเจ้าฯ ทรงติดต่อไปที่ในหลวง?

ยาย -รู้สิ เพราะเห็นในหลวง พระองค์ท่านทรงวิ่งจากตีนเขาลูกโน้นมาเลย ห่างกันเกือบ 1 กิโลน่ะ (แค่นี้ก็ตื้นตันแทนคุณยายแล้ว)

ถาม -รู้สึกอย่างไรบ้างในตอนนั้น?

ยาย -ดีใจแล้วก็ปลื้มใจแบบมาก ๆ ไอ้ตอนแรกคิดว่ากำลังจะตายนี่คิดว่าตัวเองรอดแน่ มันมีกำลังใจ คิดว่าขนาดพระเจ้าแผ่นดินยังเอาใจใส่เราขนาดนี้ เราจะตายไม่ได้็

ถาม -พอในหลวงเสด็จมาถึง ทรงตรัสว่าอย่างไรหรือไม่่?

ยาย -ท่านให้เอา ฮ. มารับ ท่านตรัสว่า เดี๋ยวเราจะกลับทางเรือเองให้เอาคนไข้ไปส่งก่อน พอพระองค์ท่านตรัส หมอสองคนก็หิ้วปีกเราไป ในหลวงท่านทรงเมตตาเราไปจนถึงเครื่อง พอเราขึ้นไป ก่อนที่ประตู ฮ. จะปิด เราก็มองลงมาเห็นในหลวง ท่านทรงโบกพระหัตถ์เราซาบซึ้งมาก ยิ่งบอกตัวของเราเลยว่าเราจะตายไม่ได้

ถาม -ถ้าไม่มีในหลวงในวันนั้น ก็ต้องตายแน่?

ยาย -แน่นอน ไม่ต้องอะไรหรอก หมอบอกว่า มาช้ากว่านี้แค่ 2-3 นาทีก็ไม่รอดแล้ว แล้ววันนั้นอย่างที่บอกว่าเรือเครื่องก็ไม่มี น้ำก็แห้งไม่รู้ใช้เวลาครึ่งวันจะเดินทางไปถึงโรงพยาบาลหรือเปล่า

ถาม -ถ้าในหลวงไม่เสด็จมาที่นี่ วันนั้นก็ตายแน่ ตายทั้ง ๆ ที่ยังไม่รู้เลยว่าตัวเองเป็นอะไรตายเหมือนกับได้ชีวิตใหม่?

ยาย -ใช่ ชีวิตทุกวันนี้ถึงฉันแก่แล้ว แต่เมื่อนึกถึงวันนั้นทีไรรู้สึกเหมือนได้เกิดใหม่ทุกที ตอนนั่งดูโทรทัศน์ เวลาเห็นท่าน เราก็จะพนมมือไหว้ตลอด รู้สึกว่าท่านได้มอบชีวิตใหม่ให้กับเรา

ถาม -ตอนนั้นอยู่บน ฮ. เป็นอย่างไรบ้างล่ะ?

ยาย -จำไม่ค่อยได้ รู้แต่ว่าพอบินขึ้นไปพักใหญ่หมอก็ถามว่าเป็นยังไงบ้างเราพูดไม่ค่อยไหว แต่ก็บอกไปว่าปวดท้อง บน ฮ. นอกจากเรา ก็มีหมออีก 2 คน แล้วก็คนขับอีก 2 คน จำได้แค่นี้ล่ะ

ถาม -ฮ. พาไปที่โรงพยาบาลไหนล่ะ?

ยาย -โรงพยาบาลพระมงกุฏฯ เพชรบุรี

ถาม -แล้วยายพักอยู่กี่วัน?

ยาย -ปกติคนเป็นไส้ติ่งทั่วไปเขาพักกัน 3-4 วันก็ออกได้แล้วแต่เราเป็นหนักต้องพักถึง 24 วัน ถ้าในหลวงไม่ช่วยก็ตายแน่ แล้วถ้าเราตาย ลูกเต้าก็ไม่รู้จะอยู่ยังไง ในหลวงท่านทรงเมตตาทรงดูแลเราอย่างดี ห้องที่เราพักอยู่นี่ดีมาก เป็นห้องพิเศษเลยพูดตรง ๆ ว่าดีกว่าบ้านที่ฉันอยู่อีก หมอก็นิสัยดี พูดจากับเราเพราะแล้วก็ใจดีด้วย

**ในหลวงท่านทรงห่วงใยเรามากมีคนมาเยี่ยม ถามอาการ ถามสารทุกข์สุขดิบทุกวัน คนใกล้ชิดพระองค์ท่านก็ถามเรานะว่า จะฝากอะไร ถึงท่านไหม เราบอกให้พระองค์ทรงพระเจริญ ทรงพระเจริญ พูดได้แค่นั้น มันตื้นตันจนนึกไม่ออก**

ถาม -หลังจากวันนั้นแล้วเป็นอย่างไรบ้าง?

ยาย -ไม่มีโอกาสได้เข้าเฝ้าฯ พระองค์ท่านอีกเลย ถ้าเรามีโอกาสจะขอเข้าไปกราบแทบพระบาทเลย สิ่งที่พระองค์ท่านทรงช่วยเหลือเราไว้ เป็นความซาบซึ้งที่สุดในชีวิตแล้ว

**คิดูสิโลกนี้จะหากษัตริย์อย่างท่านได้ที่ไหน เราเป็นแค่ชาวบ้านจน ๆ แต่ท่านห่วงเราเหมือนเราเป็นลูกพระองค์ท่าน ทรงห่วงเราเหมือนที่เราห่วงลูก ท่านทรงเสียสละแม้กระทั่งของส่วนพระองค์ ทรงยอมลำบากกลับทางเรือเพื่อคนอย่างเรา พูดตรง ๆ ว่าสิ่งที่พระองค์ทรงทำให้ฉันตายแล้วเกิดใหม่อีกสิบชาติก็ทดแทนไม่หมด**

ถาม -กลับมาบ้านแล้ว เป็นอย่างไร?

ยาย -ตอนที่ออกจากโรงพยาบาลใหม่ ๆ พระองค์ท่านก็ส่งเงินมาให้อยู่ถึง 1 ปี ครั้งละ 3-5 พันบาท ส่งมาหลายครั้งอยู่ เรารู้เพระว่าใส่ซองสีขาวประทับตราสำนักพระราชวัง จากเหตุการณ์นั้นทำให้เรารักในหลวงของเรามาก แล้วทุกวันนี้ก็ยังน้อยใจตัวเองอยู่ว่า เวลาที่ท่านป่วย
เราก็ไม่มีเงินไปเฝ้า ไปแสดงความจงรักภักดีกับท่าน ได้แต่ร้องไห้อยู่กับบ้าน นั่งร้องไห้ทุกวัน ดูข่าวทุกวันไม่เคยเว้นเลย

**ฉันอายตัวเองว่า ในขณะที่ท่านให้ชีวิตใหม่กับเรา แต่เราช่วยอะไรท่านไม่ได้เลย**

ถาม -การเสียสละของในหลวงคราวนั้น ได้เอามาปฏิบัติตามหรือไม่?

ยาย -มีส่วนมากเลย เวลาคนในหมู่บ้านเขาป่วยเป็นอะไร ฉันก็ไปเยี่ยมเขาทั่วไปไหนไปกัน มีใครเจ็บในหมู่บ้านนี่ฉันจะไปเยี่ยมหมด บางที ถึงไม่ใช่หมอ ไม่ใช่ญาติเขา แต่เราก็ไป ไปนั่งพูดคุยให้กำลังใจ บางทีก็ไปบีบให้นวดให้ นี่คือสิ่งที่ในหลวงให้เรา และเราให้คนอื่นต่อ

**เมืองไทยเราโชคดีที่มีในหลวง โชคดีมาก ๆ ไม่มีกษัตริย์ที่ไหนในโลกอีกแล้วที่จะเป็นห่วงชาวบ้านอยางฉันเท่ากับท่าน คนอยางเราเปรียบไปก็เหมือนมดปลวก แต่ท่านก็ยังใส่ใจ ท่านใส่ใจจริง ๆ เหมือนกับว่าคนไทย คือ ลูกของท่านทั้งแผ่นดิน**

*- * - * อ่านแล้วซึ้งนะคะ และยังมีอีกหลายเหตุการณ์ที่เคยได้อ่านมา รู้สึกว่าโชคดีที่เกิดมาเป็นคนไทย ได้เกิดมาบนผืนแผ่นดินนี้ที่มีพ่อหลวงอย่างพระองค์ ขอให้พระองค์ทรงพระเจริญ และมีพระพลานามัยแข็งแรงค่ะ *-*-*

ปล. ขอบคุณเพลงจากคุณ fluffyboy101 ค่ะ

Create Date : 22 พฤษภาคม 2550

Last Update : 22 พฤษภาคม 2550 0:00:25 น.

37 comments

Counter : 432 Pageviews.

อ่านแล้วรู้สึกดีจังคับ

โดย: frank3119

วันที่: 22 พฤษภาคม 2550 เวลา:0:30:21 น.

รักในหลวงค่ะ

อ่านแล้วก็ซึ้งจริงๆ นะคะ
ตื้นตันใจ

รักในหลวงค่ะ

โดย: Love_Forget Me Not

วันที่: 22 พฤษภาคม 2550 เวลา:0:37:17 น.

ขอพระองค์จงทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน
ซาบซึ้งจริง ๆ เล้ย

โดย: smack

วันที่: 22 พฤษภาคม 2550 เวลา:0:40:01 น.

อ่านแล้วรู้สึกดีใจแทนคนไทยทั้งชาติค่ะ รู้สึกดีที่เกิดมาเป็นคนไทยจัง

รักในหลวงค่ะ

โดย: KungGuenter

วันที่: 22 พฤษภาคม 2550 เวลา:0:45:52 น.

ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนานค่ะ

ฝันดีนะจ๊ะน้องป่าน

โดย: aquaworld

วันที่: 22 พฤษภาคม 2550 เวลา:0:52:43 น.

ที่สุดของที่สุดแห่งความซาบซึ้ง... ขอพระองค์ทรงพระเจริญ

โดย: Ultramarine (heart_of_andaman

) วันที่: 22 พฤษภาคม 2550 เวลา:0:59:07 น.

หวัดดีป่าน .... ขอบคุณที่นำมาให้อ่านนะจ๊ะ ....
พี่หนุ่ย กับคนข้างๆ รักในหลวง มาก ขนาด วางแผนจะ ไป อาศัย ใน ที่ๆ ท่านมีตำหนักอยู่ นะค่ะ
แฮ่ แฮ่ ....

โดย: NuiErnik

วันที่: 22 พฤษภาคม 2550 เวลา:2:16:19 น.

โดย: verdancy

วันที่: 22 พฤษภาคม 2550 เวลา:4:59:02 น.

ทรงพระเจริญ

โดย: แมท (everything on

) วันที่: 22 พฤษภาคม 2550 เวลา:5:54:53 น.

Good morning

โดย: jone500 (max_pressure

) วันที่: 22 พฤษภาคม 2550 เวลา:6:11:00 น.

โดย: พีทคุง (redistuO

) วันที่: 22 พฤษภาคม 2550 เวลา:6:34:23 น.

@@@ รักในหลวงค่ะ @@@

โดย: หนูนีล (นางน่อยน้อย

) วันที่: 22 พฤษภาคม 2550 เวลา:7:26:11 น.

น้ำตาไหลจิ๊ดนึงเรยง่ะ..T-T

โดย: Sowilo

วันที่: 22 พฤษภาคม 2550 เวลา:8:11:29 น.

สวัสดีครับ
เคยปฏิบัติภารกิจถวายความปลอดภัยพระองค์ท่านเพียงสองครั้ง.... แม้จะยืนห่างๆ แต่ก็ภาคภูมิใจ
ขอพระองค์จงทรงพระเจริญ

รักษาสุขภาพนะครับ

โดย: เซียน_กีตาร์

วันที่: 22 พฤษภาคม 2550 เวลา:9:14:38 น.

ขอบคุณสำหรับบทความดีๆที่นำมาฝาก

แวะมาทักทายและเอารอยยิ้มมาฝาก

ขอให้มีความสุขกับวันทำงานนะคะ

โดย: เพียงแค่เหงา

วันที่: 22 พฤษภาคม 2550 เวลา:9:30:31 น.

ซาบซึ้งจังเรย อยากมีโอกาสได้เฝ้าท่านสักครั้งบ้างจัง

ปล.เอาเค้กมาง้อ เด็ก(รึป่าว..อิอิ) ขี้งอล

โดย: woot-wt

วันที่: 22 พฤษภาคม 2550 เวลา:10:06:49 น.

เหมือนจะมาจากหนังสือ ค.คน ฉบับในหลวงของปวงเรานะครับ เคยอ่านแล้วซึ้งใจคุณยายมาก
ที่สำคัยพระมหากรุณาธิคุรล้นเหล้าล้นกระหม่อมของในหลวงท่านนั้นมากมายเหลือคณานับจริงๆ
พระองค์ทรงให้ความสำคัญกับคนธรรมดาคนนึงอย่างเทียมพระองค์เอง ขนาดวันนั้นพระองค์ท่านยอมที่จะเสด็จพระราชดำเนินเดินกลับด้วยซ้ำ
ในเล่มนั้นมีอีกหลากหลายเร่องราวของหลายคนที่เคยมีประสบการณ์ดีๆ จากการเข้าเฝ้าในหลวงครับ

โดย: พ่อข้าวปั้น (takechio

) วันที่: 22 พฤษภาคม 2550 เวลา:10:18:42 น.

ได้อ่านแล้วน้ำตาคลอเบ้าเลยครับ ตื้นตันในพระกรุณาของ พ่ออยู่หัวของเราเหลือเกิน..

โดย: oO (yosa

) วันที่: 22 พฤษภาคม 2550 เวลา:10:45:25 น.

สวัสดีค่ะคุณป่าน (ถ้าเรียกผิดขออภัยนะคะ) ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมบล็อคค่ะ แล้วก็ขอบคุณที่นำบทความดีมาให้พวกเราอ่านนะคะ

ตื้นตันในพระมหากรุณาธิคุณจัง

ขอพระองค์จงทรงพระเจริญ

โดย: ตุ๋น (แฟนฉันชื่อกันโด้

) วันที่: 22 พฤษภาคม 2550 เวลา:11:53:28 น.

อ่านเรื่องพระองค์ทีไรน้ำตาจะไหลทุ๊กที

ซึ้งอ่ะ

ขอบคุณที่ไปเยี่ยมบล็อคค่ะ

สวัสดีวันสีชมพูเช่นกันค่ะ

โดย: Nisasa

วันที่: 22 พฤษภาคม 2550 เวลา:12:31:57 น.

แวะมาซึ้งด้วยคนค่ะ..

ทุกคนรักในหลวง ซาบซึ้งในใจทุกครั้งที่ฟังเพลงนี้

ขออนุญาต add ชื่อไว้นะค่ะ จะได้แวะมาทักทายบ่อย ๆ ค่ะ..

โดย: จิชฎา

วันที่: 22 พฤษภาคม 2550 เวลา:13:30:58 น.

แวะมาสวัสดีวันสีชมพูด้วยคนครับ ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมครับ

โดย: ordinary_hero (ordinary_hero

) วันที่: 22 พฤษภาคม 2550 เวลา:13:36:18 น.

เคยอ่านแล้ว แต่อ่านอีกรอบก็ยังน้ำตาไหล...ขอบคุณที่นำมาให้อ่านค่ะ

โดย: *พิณ*

วันที่: 22 พฤษภาคม 2550 เวลา:14:22:42 น.

เฮ้อ..บ้านเรานี่นับวันจะมีอะไรแปลกๆขึ้นเรื่อยๆเนอะ น่าเหนื่อยใจจัง

โดย: rainoflove

วันที่: 22 พฤษภาคม 2550 เวลา:16:44:12 น.

กดฟัง ~*Doraemon*~

โค้ดเพลงโดยพี่นิจ้า (Nilz)//img180.imageshack.us/img180/9382/doranilzwi9.swf

โดย: aquaworld

วันที่: 22 พฤษภาคม 2550 เวลา:17:16:26 น.

ขอบคุณที่ไปเยี่ยมชมบล๊อกนะครับ

โดย: Untrue

วันที่: 22 พฤษภาคม 2550 เวลา:17:45:37 น.

อ่านแล้วรู้สึกดีจังค่ะ

เรารักในหลวง ของพระองค์ทรงพระเจริญ

โดย: zalapao (Beaut

) วันที่: 22 พฤษภาคม 2550 เวลา:18:58:04 น.

เข้าอ่านครับ
เรื่องที่มาลงดีมากๆเลยนะครับ

ขอบคุณมี่แวะไปที่บล็อคครับ

โดย: เก่งกว่าผมตายไปหมดแล้ว

วันที่: 22 พฤษภาคม 2550 เวลา:18:59:22 น.

อ่านแล้วรู้สึกดีจังเลยค่ะ

โดย: whitelady

วันที่: 22 พฤษภาคม 2550 เวลา:19:24:19 น.

อ่านแล้วตื้นตัน

ขอพระองค์ทรงพระเจริญ

โดย: i_nookae

วันที่: 22 พฤษภาคม 2550 เวลา:19:46:30 น.

ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน

บล๊อกน้องป่านเที่ยวนี้ bg หวานดูสะอาดตา น่าอ่านมากเลยค่ะ พี่คงต้องเปลี่ยนประเภทสีดำๆของพี่บ้างแล้วล่ะนะ

ช่วงนี้ใกล้เปิดเทอมแล้ว เตรียมตัวยังไงบ้างเอ่ย อย่าลืมเข้าห้องสมุดบ่อยๆ อ่านเยอะๆ เขียนเยอะๆ รับรองต้องเก่งแน่เลยนะคะ

ราตรีสวัสดิ์ค่ะ

โดย: ทั้งหมดใจ

วันที่: 22 พฤษภาคม 2550 เวลา:23:29:12 น.