ชีสคู่ กับการไปหาดใหญ่ครั้งแรกในชีวิต เพื่อ .. ??

เพิ่งไปหาดใหญ่มาครับ .. เป็นครั้งแรกในชีวิตเสียด้วยดิที่ไปหาดใหญ่ มากไปกว่านั้น ไปครั้งนี้ตื่นเต้นแทบดิ้นแนะ
เพราะว่าไปเครื่องบิน แหม!! แม้ว่าบ้านผมจะอยู่บางเขนไม่ไกลกะสนามบินดอนเมืองนัก แต่ ทั่นผู้ชม ผมก็เป็นแต่หมามองเครื่องบิน ไม่เคยขึ้นกะเขาซักที !! นี่ครั้งแรก แอบคิดว่ามันจะสนุกสนานนน ซะที่ไหนได้ ขึ้นรถ ป.อ. มันส์ ก่าเยอะเลยง่ะ .. เอาเถอะ รอดไปได้ก็บุญหนักหนาแล้ว

ไปรอบนี้ต้องรีบเดินทางไป เดินทางกลับหลายคนสงสัย ทำไมหว่า ก็คนมันมีธุระด่วนนี่ครับ งานที่รับผิดชอบเขาก็ให้ลาแค่วันครึ่ง ตอนเช้าแบกกระเป๋าเสื้อผ้าพร้อมหอบสกินแคร์ตามคอนเซปต์ มาทำงาน ตกเย็นรีบไปขึ้นเครื่อง .. ไปถึงหัวค่ำ เพื่อนคนหนึ่งสมัยเรียนเดินทางมารับ เพราะพอดีเขาไปทำงานี่นั่น .. เมืองหาดใหญ่ ใหญ่ดีจิงสมชื่อวุ๊ย !!

วันรุ่งขึ้น เพื่อนคนนี้ขับรถพาไปธุระสำคัญที่สุดที่ทำให้ต้องควักกระเป๋าจ่ายค่าตั๋วเครื่องบินมาหาดใหญ่ เพียงเพื่อ 2 วันแล้วกลับ ในเมืองสงขลา นั่งรถไปผ่านมัสยิดที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทย ชมวิวทิวทัศน์ ออกแนวกระดี๋ กระด้า
พอเข้าเมืองสงขลา เริ่มออกแนวสงบลงนิด เพราะหาจุดหมายปลายทางไม่เจอ โทรถามทางกันจ้าล่ะหวั่น
แต่สุดท้ายก็ไม่หลงหรอกคัฟฟ .. เจอแร้ววว .. เลี้ยวรถเลย ..

ลงจากรถ ญาติพี่น้องเพื่อนอีกคนหนึ่งมาต้อนรับอย่างดี แต่ประทานโทษ ฟังกันเกือบไม่รู้เรื่องแนะ เขาพูดเร็วเหมือนรถไฟเหาะเล้ยยย !! แต่ .. เพื่อนคนนี้ที่ญาติมาต้อนรับ กลับไม่มาต้อนรับผม !!


ม่ายเป็นไร เพราะมันไม่สะดวกที่จะมาต้อนรับเรา เอาว่าเดินไปหามันดีก่า ( อ้อ ผมไปกัน 4 คน ลืมบอก ) เดินๆ ๆ เข้าไปใน มองเข้าไปแว๊บแรกในศาลาการเปรียญ .. เห็นกล่องไม้สี่เหลี่ยมยาว ๆ มีดอกไม้ตกแต่งอย่างสวยงาม มีไฟวิ่งแว๊บๆ ตามดอกไม้ที่วางประดับประดา เห็นรูปเพื่อนที่อมยิ้มอย่างน่ารัก .. แต่มองเห็นตัวมันไม่ได้ !! เริ่มรู้สึกได้ถึงการที่ชีวิตเรากำลังขาดอะไรไปอย่างแล้ว ..

ตลอดงานวันนั้น ผมไม่ได้ร่วมพิธีกรรมอะไรทั้งสิ้น เพราะ งานวันนั้นเป็นงานศพเพื่อนสนิทที่สุดในชีวิตคนหนึ่งจากไม่กี่คนที่มี ตามพิธีแบบศาสนาพุทธ ซึ่งผมเองไม่ใช่ ..
จนนาทีสุดท้าย ที่เขาเคลื่อนศพเพื่อนผมไปที่เมรุที่ดูสวยงาม เพื่อนสนิทอีกคนหนึ่งที่ตอนนี้อยุ่ต่างประเทศ .. ฝากผมวางดอกไม้จันทร์ด้วย ..

เดิน ๆ ๆ ขึ้นบันไดไป .. เห็นโลงที่มีเพื่อนนอนอยู่วางอยู่ตรงหน้า .. เห็นภาพเพื่อนที่ยิ้ม .. เป็นภาพที่มันเคยบอกให้ผมเอาลงในเว็บโหวตสติ๊กเกอร์ให้หน่อย .. ค่อย ๆ วางดอกไม้จันทร์ 2 ดอก และกระซิบบอกเพื่อนรักคนนี้เบา ๆ ว่า " ดอกนี่ของชั้น อีกอันของเดี่ยว มันฝากมา " ไม่มีอะไรจะพูดได้มากกว่านี้อีกแล้ว น้ำตามันไหลออกมาแล้ว ...

4 ปีที่รู้จักกัน ไม่นานเลยถ้าเทียบกับเพื่อนคนอื่นๆ อีกหลายๆ คน แต่เพื่อนคนนี้ คือเพื่อนที่ร่วมทุกข์ ร่วมสุขมากตลอด เฮ ไหน เฮ กัน มันมี มันจ่าย ผมมี ผมจ่าย ใครมี ใครจ่าย .. จากวันแรกที่เพื่อนคนนี้มา กรุงเทพ แล้วรู้จักกันในวันนั้น จนวันสุดท้ายที่เพื่อนคนนี้กลับไปอยู่บ้าน เพื่อรักษาตัว .. สิ่งที่เพื่อนคนนี้ทำให้ผม .. คือความเป็นเพื่อนอย่างแท้จริง .. เพื่อนคนเดียวที่สามารถทนกับความใจร้อนของผมได้ ทนกับความขี้งอนของผมได้ รับฟังทุกคำพูดเมื่อผมจวนจะยืนไม่อยู่ โดยไม่เบื่อหน่าย ไม่ว่าจะเป็นการพูดซ้ำแล้วซ้ำอีกครั้งที่เท่าไหร่ก็ตาม เป็นเพื่อนที่รับฟังทุกปัญหา แม้กระทั่งเวลาผมร้องไห้จนไม่รู้จะร้องกับใคร .. แต่ .. วันนี้ ไม่มีแล้ว !!

ผมเสียใจที่เมื่อเวลาที่เพื่อนคนนี้เจ็บ เรากลับดูแลเพื่อนคนนี้ไม่ได้ เพราะข้อจำกัดหลายอย่าง เราไม่ได้อยู่กับเขาในวินาทีสุดท้าย .. เพราะข้อจำกัดหลายอย่างที่มันทำให้เราไม่ได้อยู่ข้างเพื่อน ในขณะที่เพื่อนนอนป่วยและกอดรูปเพื่อน ๆทุกคนเอาไว้ก่อนจากไป ..

ผมไม่ขอย้อนเวลาอะไร ดีใจที่เขาจากไป เพราะความเจ็บปวดจากสิ่งที่เขาต้องเจอมันคงทำให้เขาทรมานกว่าถ้าจะอยู่ต่อ ..
ผมมีความเชื่อในพระเจ้า เชื่อว่าในวันสุดท้ายพระเจ้าจะปลุกทุกคนให้ตื่นจากความตาย .. วันนั้นเราจะเจอกันอีก
วันนี้ขอแค่ให้เพื่อนที่รักของผมหลับให้สบายๆ อยู่กับพระเจ้าที่ผมวางใจ และ รอคอย วันที่พระเจ้าจะปลุกทุกคนให้ฟื้นขึ้นมาและเราจะเจอกันใหม่ !! แน่นอน !!

หลังจากนั้น เที่ยวต่อสะบัด ลืมความเศร้าซะ ไม่หลับไม่นอน เช้าวันรุ่งขึ้น ขึ้นเครื่องกลับแล้วมาทำงานต่อ ทั้ง ๆที่ยังไม่นอน ..

เหนื่อยแทบบ้า นั่งทำงานไป ก็หลับไป
แต่ดีใจ เพราะนี่คือสิ่งสุดท้ายที่สามารถทำให้คนที่ผมเรียกเขาว่า

เพื่อน ..

Create Date : 16 พฤษภาคม 2549		0 comments
Last Update : 16 พฤษภาคม 2549 16:37:59 น.
Counter : 732 Pageviews.
Share Tweet