พูดถึงการแผ่บุญ

#พูดถึงการแผ่บุญ
หรืออุทิศบุญกุศลให้กับผู้อื่นหรือใครเขา
แม้นกระทั่ง จกนว.ก็ตามแต่..

ถ้าจิตเรายังไม่เป็นบุญ ยังไม่เป็นกุศลเลย
ฉะนั้น ปลายทาง หมายถึง ผู้รอรับส่วนบุญนั้น
ย่อมไม่ได้รับอย่างแน่นอน
หรืออาจได้รับ แต่รับได้ไม่เต็มที่

เพราะหนึ่ง..เกิดจากจิตผู้ให้
หมายถึง ผู้แผ่บุญหรืออุทิศบุญนั้น
มีพลังจิตน้อยเกินไป เสมือนสัญญาณอ่อน
ฉะนั้น บุญที่เราส่งไปให้เขานั้น
อาจส่งไปไม่ถึงหรือไม่เต็มที่

สอง..เกิดจากจิตผู้รับ
เพราะว่าจิตหยาบเกินไป จะไม่ขอรับบุญ
เพียงต้องการเห็นเราได้รับความทุกข์บ้าง
เหมือนที่เขาเคยทุกข์มาก่อนหน้านี้

โดยเฉพาะจกนว.
หรือจิตที่มีความอาฆาต พยาบาทมากเกินไป
จิตมักจะปิดกั้นตัวเอง
เสมือนแขกมาบ้าน แต่เราไม่เปิดประตูรับ

เพราะปกติจกนว.นั้น บางรายไม่ต้องการบุญ
คือบุญจากผู้ที่เคยล่วงเกินกายใจของจกนว.มาก่อน

เขาไม่ต้องการบุญกุศล
แต่ต้องการคำขอโทษจากใจจริงเท่านั้น
เพราะเราเคยล่วงเกินกายหรือจิตกันมาก่อน
เพราะเราเคยทำให้เขาเจ็บใจมากมาก่อน เป็นต้น

เขาไม่ต้องการบุญ
แต่ต้องการให้เราได้รับความทุกข์
หรือความทรมานใจมากๆก่อนตาย
จะไม่ให้ตายซะทีเดียวเพราะตายมันง่ายไป
จกนว.ต้องการคนที่เคยทำให้เขาทุกข์กายทุกข์ใจมาก่อน

#พูดถึงพลังจิต
นั่นจะหมายถึง บุ ญ กุ ศ ล
หรือ ส ติ ปั ญ ญ า ด้วย

เพราะจิตยิ่งนิ่งมากเท่าไหร่
จิตก็ยิ่งมีพลังมากเท่านั้น

พูดถึงพลังบวก หมายถึง บุญกุศล
หรือ ฝ่ายดี
แต่ถ้าพูดถึงพลังลบนั้นจะหมายถึง บาปหรืออกุศล
หรือ ฝ่ายไม่ดี

เพราะฉะนั้น ปุถุชนหรือคนธรรมนั้น
ย่อมมีพลังจิตน้อยมาก
เพราะวันนึงๆ ส่งแต่จิตออกนอก
นี่คือ การสิ้นเปลื้องพลังจิตโดยใช่เหตุ
ไม่พยายามสร้างพลังจิต แถมทำลาย
คือ ชอบทำจิตตกบ่อย
เพราะเราไม่สนในจิตวิญญาณของตนเองเลย
ปล่อยปะละเลยจิตจนชิน

สำหรับอริยจิต มักจะชอบชาร์จจิตตน เนืองๆ (บ่อยๆ)
คือเตรียมจิตพร้อมรับทุกภัยพิบัติ เป็นต้น
เสมือนทหารในามปกตินั้น
จะต้องคอยหมั่นฝึกซ้อมรบอยู่ตลอดเวลานั่นเอง
เพราะไม่รู้ว่าข้าศึกนั้น จะมาตอนไหน...

พูดถึงพลังจิต
ต้องเป็นจิตแบบไหน
นอกจากจิตทรงสมาธิแล้ว
จิตต้องเบาและสบายที่สุด
หรือผู้ที่คิดบวกเท่านั้น
หรือจิตที่เป็นบุญกุศลเท่านั้น

จิตที่มีพลังเท่านั้นที่พอจะสั่งได้ดั่งใจ
แต่ไม่ทุกอย่าง ขึ้นอยู่ระดับจิต
หมายถึง สติปัญญา
หมายถึง ปัญญาญาณ

เพราะจิตยิ่งสะอาดยิ่งบริสุทธิ์มากเท่าไหร่
จิตก็ยิ่งมีพลังมากเท่านั้น

ฉะนั้น จิตไม่สะอาดบริสุทธิ์
หรือจิตหยาบ ถึงสั่งอะไรไม่ได้เลยสักอย่าง

โดยเฉพาะ การวิปัสสนา
หรือพิจารณาธรรมใดๆนั้น
ต้องพึ่งพาสมาธิจิตก่อน ปัญญาถึงจะเกิดขึ้น
ถ้าจิตไม่มีกำลัง หมายถึงขาดสมาธิจิตแล้ว
ปัญญาก็ไม่เกิดกับจิต
หากปัญญาไม่เกิดกับจิต
เราก็มิอาจมองเห็นตามความเป็นจริง
ตามที่พระตถาคตเจ้าตรัสสอนไว้ดีแล้วนั้น เป็นต้น
คือ จะมีความเห็นไม่ค่อยจะถูกต้องมากนัก
คือ ไม่เห็นแจ้งแทงตลอด เป็นต้น
เพราะจิตปัญญาเท่านั้น ที่พอจะเห็นธรรม(บ้าง)

เห็นมั๊ย คนไม่สนใจจิตกับสติตนเองนั้น
นับว่า เสียหายมากกกกก เลยยย
เพราะโอกาสจะพลัดหลง
หรือตกไปอยู่ในแดน(มิติ) ที่ไม่ดี ย่อมมีมากกว่า..
และในที่สุด ก็จะพ้นคำว่า สมมุติ.ยาก
โมทนาสาธุ
ภูทยานฌาน

ปล.ยิ่งเราแผ่บุญกุศล
โดยผ่านญาณจากพระด้วยแล้ว
โห เสมือนเราแผ่แสงฉัพพรรณรังสีเลยทีเดียว

ฉะนั้น การแผ่ขอให้ใช้กำลังใจเป็นพระ จะดีมากเลย
แต่เราต้องขยันชำระล้างจิตตนให้สะอาดบริสุทธิ์อยู่เสมอ
ถ้าไม่อย่างนั้นแล้ว จิตอันหยาบกระด้างของตนเองนั้น
จะรับไม่ได้ เพราะจิตตนไม่เป็นพระ
...


...
สาธุอนุโมทามิ นิพพานะปัจจะโยโหตุ
ขอบพระคุณที่มาจาก ครูภู เฟสบุคPhu Bodin 18พย2560
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=1096209027182850&id=100003812895876
...

...

...

Create Date : 18 พฤศจิกายน 2560		0 comments
Last Update : 18 พฤศจิกายน 2560 11:08:04 น.
Counter : 531 Pageviews.
Share Tweet