Bloggang.com : DonutAyoy :

ระยะห่าง ของคนไกลกัน

แคร์ความรู้สึกของคนข้างหลังเราบ้าง ซักนิดนึงนะ
คนนึงวิ่งตาม...อีกคนวิ่งหนี
คนนึงฟุ้งซ่าน...อีกคนไม่คิดแถมอึดอัด
คนนึงสนใจ ใส่ใจ ดูแล เป็นห่วง...อีกคนไม่เคยรู้สึกว่ามีค่า
คนนึงโทรไปแล้วหาเรื่องคุย...อีกคนรับสายแล้วหาเรื่องวาง
คนนึงอยากเจอนานๆทีก้อยังดี...อีกคนทำงาน ไม่ว่าง อยากพัก
คนนึงคิดถึงอีกคน...แต่อีกคนแกล้งทำเปนไม่รับรุ้
คนนึงเพิ่งหยุดร้องไห้แล้วโทรหา...อีกคนไม่รุ้ด้วยซ้ำว่าเสียงเปลี่ยนไป

บางครั้งคุณควรคิดย้อนกลับไปถึงคนที่เค้ารักและเป็นห่วงคุณบ้าง
อย่าทำเหมือนความรู้สึกและสิ่งดีๆ ที่เค้าทำให้คุณ ไม่มีค่า
ไม่มีความหมายอะไรเลย

บางคน เปลี่ยนแปลงจากคนแปลกหน้า กลายเป็นคนคุ้นเคย…
จากคนเคยคุ้น กลายมาเป็น คนรักกัน ....
ทำลายระยะห่างของความรู้สึกให้สั้นลงอย่างรู้สึกได้ …
และเมื่อนั้น เรื่องราวดีๆ สวยงามทางความรู้สึกจึงเกิดขึ้น ...
แต่ในทางกลับกัน... ระยะห่างของบางคน อาจห่างไกลออกไปจนสุดหูสุดตา
จากคนเคยรัก คนเคยคุ้น ....กลายเป็นแค่คนเคยรู้จัก ...
กลายเป็นคนแปลกหน้าทางความรู้สึกไป ...
แน่นอนว่า ระยะห่างของคนรู้จัก กับ คนรัก ย่อมไม่เท่ากันเป็นแน่
แต่นั่นแหละ ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไปได้เสมอ...

เค้าเชื่อในเรื่องของการเปลี่ยนแปลงของเวลา
พอ ๆ กับเชื่อในเรื่องของการเปลี่ยนแปลงของความรู้สึก...
ไม่มีมาตราวัดใดๆ ที่จะใช้วัดระยะห่างของความรู้สึกได้
และระยะห่างในแต่ละสถานภาพทางความรู้สึกในแต่ละคนก็คงจะไม่เท่ากัน...
เราระบุชัดไม่ได้ว่า 1 เท่ากับ 1 ในความรู้สึกของอีกคน 1
ในความรู้สึกของคนหนึ่ง อาจจะเป็น 100 ในความรู้สึกของอีกคนก็เป็นได้ ...
และในเมื่อการคบหากันเป็นปฏิสัมพันธ์ของคนสองคน ....
เราจึงมองเห็นความไม่ลงตัว เห็นระยะห่างที่ไม่เท่ากันของคนสองคนได้เสมอ…

ตองจ้า!! เค้าอยากเป็นมากกว่าคนรู้จัก มากกว่าเพื่อน
เค้าพยายามที่จะทำให้ระยะห่างของเราสองคนมันสั้นลง
แต่ตองกลับอยากเป็นน้อยกว่าที่เป็นอยู่ . .......
ตองก็จะพยายามที่จะทำให้ระยะห่างของเรายาวไกลออกไป... รึปล่าวนะ...

แต่เค้ากลับอยากจะรักษา ระยะห่าง ตรงกลาง ไว้ให้คงที่ ไม่ให้ห่างหาย จางหนี หรือ เข้ามาใกล้จนเรารู้สึกอึดอัด....
>>>> เคยรู้สึกใช่ไหมว่า ... ขณะที่เราเดินเข้าหา บางคนกลับกำลังเดินหนี
กับบางคนเรากำลังเดินหนี บางคนกลับเดินตาม…
กับบางคนเราก็ต้องการระยะห่างประมาณหนึ่ง
ไม่ต้องใกล้มาก แต่ไม่ต้องการห่างหายไปไหน...
ขณะที่บางคนวิ่งตาม ล้มลุกคลุกคลาน… เจ็บปวดกับระยะห่างของอีกคนที่ทิ้งไว้ตรงหน้า
ขณะเดียวกันกับที่อีกคนก็วิ่งหนี โดยไม่คิดจะหันกลับมามองความเจ็บปวดของอีกคน
ตองกำลังคิดจะทำแบบนี้อยู่รึปล่าว

นายจะรู้มั้ย ว่ามันเหนื่อยแสนเหนื่อย ล้าแสนล้า .... แต่สุดท้ายก็ยังพยายาม พยายามที่จะยื้อยุดฉุดดึงอยู่เช่นนั้น
>>>> เค้าจะเอาใจช่วยเอาใจช่วยสำหรับคนที่กำลังพยายามเดินเข้าหา... ให้อีกคนหันกลับมามองบ้าง ระยะห่างจะได้สั้นลง พยายามต่อไป เพราะวันหนึ่งคุณอาจรู้สึกว่าความพยายามของคุณมิได้ไร้ค่า เพราะเค้าก็เป็นคนคนนึงที่มีความรู้สึกเช่นนี้… ร้องขอสำหรับคนที่กำลังเดินหนี ให้หันกลับมามองความรู้สึกของอีกคนบ้าง เพราะบางทีคุณอาจจะสูญเสียอะไรดีๆ ไป เพราะระยะห่างที่คุณทิ้งไว้ให้อีกคน เห็นใจกับการรักษาระยะห่างให้คงที่สำหรับบางคน เพราะบางทีมันก็ทรมานมากกว่า การพยายามเดินเข้าใกล้หรือห่างหนี...เสียอีก...p>

Create Date : 11 ตุลาคม 2550

0 comments

Last Update : 11 ตุลาคม 2550 13:08:42 น.

Counter : 661 Pageviews.