แม้ชีวิตได้ผ่านเลยวัยแห่งความฝัน         วันที่ผ่านมาไร้จุดหมาย
ฉันเรียนรู้เพื่ออยู่เพียงตัวและจิตใจ         เป็นมิตรแท้ที่ดีต่อกัน
เหมือนชีวิตผันผ่านคืนวันอันเปลี่ยวเหงา        ตัวเป็นของเราใจของใคร
มีชีวิตเพื่อสู้คืนวันอันโหดร้าย          คืนที่ตัวกับใจไม่ตรงกัน
              คืนนั้นคืนไหนใจแพ้ตัว          คืนและวันอันน่ากลัวตัวแพ้ใจ
ท่ามกลางแสงสีศิวิลัยซ์          อาจหลงทางไปไม่ยากเย็น
              คืนนั้นคืนไหนใจเพ้อฝัน       คืนและวันฝันไปไกลลิบโลก
ดังนกน้อยลิ่วล่องลอยแรงลมโบก         พออับโชคตกลงกลางทะเลใจ       

ทุกชีวิตดิ้รนค้นหาแต่จุดหมาย              ใจในร่างกายกลับไม่เจอ
ทุกข์ที่เกิดซ้ำเพราะใจนำพร่ำเพ้อ               หาหัวใจให้เจอก็เป็นสุข
ฉันเรียนรู้เพื่ออยู่เพียงตัวและจิตใจ       เป็นมิตรแท้ที่ดีตลอดกาล...