|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
| 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
| 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
| 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
| 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
<<< จากมาม่าธรรมดา กลายมาเป็นแข่งกินพริกกันซะงั้น !!?! >>>
อรุณสวัสดิ์ในเช้าเหงาๆ เดิมๆ ของเกาะบริเตนครับ 
วันนี้ไม่มีเลคเชอร์ตอนเช้า มีก็โน่นแหนะเที่ยง อุตส่าห์คุยโม้ไว้กับคุณยาย Chris แม่บ้านประจำหอไว้ว่าวันนี้ตรูต้องไปเลคเชอร์ให้ได้ในรอบ 4 เดือน !!! ยังมีการประชดตรูอีก ถามว่าไม่สบายรึป่าว 
แกบอกเลยว่าจะเป็นคนมาปลุกตอนเก้าโมงเอง แหม... ไหนหละคุณยาย Chris ไหนว่าจะมาปลุกผม ป่านนี้ยังไม่เห็นโผล่มาทำงานเลย
แสบท้องไม่หายครับ แต่ก็ไม่มาก มีเรื่องฮาๆ จากเมื่อคืนมาเล่าให้ฟังด้วยแหละ ไอ้เรื่องแสบท้องก็เป็นผลข้างเคียงจากเหตุการณ์เมื่อคืนนั่นแหละ 
เมื่อคืนเกิดหิวขึ้นมาดึกๆ ที่นี่มันไม่มีเซเว่นอิเลฟเว่นที่เปิด 24 ชั่วโมงทั้งวันทั้งคืน (ซวยจริงๆ) สิ่งจำเป็นที่สุดของเด็กเอเชีย (หรือแม้กระทั่งฝรั่ง) ต้องมีติดตัวเป็นอาหารสามัญประจำบ้านไว้ก็คือ บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปนั่นเอง เหอๆ 
ว่าแล้วก็หยิบมาม่าเกาหลีรสประจำ รสนี้อร่อยดีนะ ใครอยากลองเด๋วขากลับถือไปฝาก 555+ รสทะเลรวมมิตรครับ รสชาติจัดจ้านไม่แพ้มาม่าของไทยเราเลย ออกไปเข้าเวฟที่ห้องครัวใกล้ๆ (ตามจริงไม่ใช่ห้องครัวหรอก ที่นี่ไม่ให้ทำอาหาร มีแต่เวฟตู้เดียว)
เจอเพื่อนครับ เพื่อนคนจีนมีนามกรว่าคุณ Simon หรือบักห่... ไซม่อนนี่แหละครับ มันก็กะลังทำบะหมี่เช่นเดียวกัน ไอ้เราก็นะ คืนนี้ต้องการความเป็นส่วนตัว เวฟเสร็จเรียบร้อยแล้วรีบขอตัวเลยนะ พูดดักมันก่อนเลยว่า "เจอกันใหม่เด้อ" ซึ่งก็หมายความว่าเจอกันพรุ่งนี้ หรืออะไรทำนองนี้ใช่ป่ะ แล้วรีบเอาบะหมี่กลับเข้ามาทานในห้อง แต่... กรูว่าแล้ว... ซักพักบะหมี่แม่งเสร็จ ก็เดินมาหาเอาเข้ามากินในห้องตรูตามเคย ไอ้แสรด... กรูอุตส่าห์จะเข้าเว็บโป๊ไปด้วยกินบะหมี่ไปด้วย อารมณ์เสีย (ล้อเล่น)
สรุปก็เลยต้องนั่งกินมาม่ากะบัก Simon เหอๆ
พริกเจ้าคุณยาย...
เป็นธรรมเนียมของหอพักครับ ที่ต้องเปิดประตูห้องเวลามีงานสังสรรค์ ก็แน่หละ มาม่าสองถ้วย ไม่เปิดประตูออก ห้องดอลลี่เหม็นตายพอดี ไอ้การเปิดประตูไว้นี่ดีนะครับ ฝรั่งมันเป็นงี้ คือถ้าเราปิดประตูไว้ มันก็ไม่กล้ามากวน มาทักทายครับ มันถือว่าเราต้องการความเป็นส่วนตัว (ที่เล่ามานี่ ไม่รวมบักห่...ไซม่อน) รู้สึกกรูจะเคียดแค้นมันเหลือเกิน  เพราะงั้น ถ้าไม่ได้ทำงานหรืออะไรที่ต้องการสมาธิ ก็เปิดๆ ไว้แหละครับ เป็นการได้พบเจอเพื่อนใหม่ๆ ที่เดินผ่านไปมา ที่แวะเข้ามาทักทาย หนุกดีออก
แล้วด้วยความที่ไซม่อนมันชอบเป็นห่าอะไรไม่รู้กับพริกผงที่เจ้าคุณยายทำมาให้มัน ไม่ว่ามีการกินอะไร มันจะเสนอพริกผงต้นตำหรับคุณยายมันเสมอ ขนาดแดรกข้าวผัดแม่งยังคะยั้นคะยอโรยพริกผงให้เพื่อนเลยครับ ไอ้สาด... เข้ากันตรงไหนฟระ ไอ้ผมก็ไม่มีปัญหาหรอกครับ เราคนไทย กินเผ็ดกันอยู่แล้ว แต่พวกฝรั่งนี่สิ...
แต่ผมก็ไม่ค่อยใช้พริกผงมันหรอก ไม่ได้บ้าอยากโชว์พาวขนาดนั้น คนบ้าอะไรโรยพริกผงใส่ข้าวผัด  มันไม่เข้ากันเล้ยยย...
ครั้งนี้ก็เช่นเคย นั่งกินอยู่ดีๆ ก็เกิดคึกเดินไปหยิบพริกผงเจ้าคุณยายของมันมาคะยั้นคะยอโรยใส่มาม่าของดอลลี่อีกแล้ว (ไอ้เอี้ย)  ทำไงได้หละ ผมก็ได้แต่ทำใจกินๆ ไปซะ แต่แม่ม... เผ็ดใช่ย่อย ไม่ได้กระแดะนะคุณ มันเผ็ดจริงๆ ถึงผมจะกินเผ็ดจนชินแล้วก็เหอะ แต่มานี่มันไม่ค่อยได้ทานครับ มาทานเผ็ดจัดๆ ปุ๊บ มันก็เหงื่อออกได้เหมือนกัน
ทานไปก็บ่นใส่บักไซม่อนไปครับ ไม่รู้มันเป็นเอี้ยอะไรนักหนากับพริกเนี่ย หมั่นไส้มันครับ แหม... อยากเบ่งเรื่องกินเผ็ดกับใครไม่เบ่ง อยากมาเทียบชั้นกับคนไทย คุณว่าจริงป่าว ?  ถึงเมิงจะคุยว่ากินเผ็ดขนาดไหนก็เหอะ อยากให้แม่งลองอาหารไทยเผ็ดๆ จริงๆ ดูซักทีเหมือนกัน ให้มันหุบปากไปเลย นี่อะไร ขนาดมาม่าต้มยำกุ้งแม่งก็เหงื่อแตกพรั่กแล้ว 555+
แต่ตอนนี้ผมกะมันก็กินเผ็ดได้พอๆ กันแหละครับ ไม่ได้ทานรสจัดๆ มานาน ด้วยความที่มันเป็นหอพัก ค่าหอก็รวมอาหารพร้อมด้วยไง เลยไม่ได้ทำทานเอง เผ็ดสุดๆ ที่ทานกันที่นี่ก็แกงกะหรี่ของอินเดียอ่ะ  ช่วงนี้ความสามารถตรูลดลงเฉยๆ หรอกบักไซม่อน ปล่อยให้เมิงโม้ไปก่อนละกัน
แอบเจ็บใจนะคุณ... เกิดเป็นคนไทย กินเผ็ดใครๆ ในโลกก็รู้ แต่ต้องมานั่งเจ็บใจฟังเจ๊กมันโม้ เฮ้อ...
ปล. เพิ่งรู้ทีหลังว่ายายมันมีไร่ปลูกพริก... ถึงว่าหละ
เฮียแซมขาเมา
ชักเริ่มๆ เบื่อฟังมันโม้แล้ว โชคดีที่เฮียแซม แกเดินตุปัดตุเป๋ผ่านมา พร้อมเบียร์หนึ่งกระป๋องในมือ เลยแว้บเข้ามาสังสรรค์ด้วย
รู้สึกจะล่อเบียร์เข้าไปหลายป๋องโข ถึงได้ออกอาการขนาดนี้ เหอะๆ ดูก็รู้ครับ ว่าแซมมันต้องเมาแน่ๆ พูดแม่งยังวกไปวกมาเลย (เอ... หรือกรูฟังไม่รู้เรื่องเอง โทษมันซะงั้น)
แซมนี่เขาขาประจำครับ เจ้าพ่อแอลกอฮอล์ เบียร์ที่แช่ในตู้เย็นก็ของมันทั้งนั้นแหละครับ ใครอยากกินก็ได้แต่ต้องขอมันก่อนนะ อิอิ
ปล. วันนี้เอาเบียร์ออสเตรเลียมาให้ลอง ดอลลี่ไม่ดื่มนะ แต่ชิมพอเป็นพิธีนี่ได้ รู้สึกว่าเบียร์ออสเตรเลียอะไรของมันนี่ ถูกปากกว่ายี่ห้ออื่นแฮะ มันไม่ขมมาก ออกหวานๆ
และแล้วหัวข้อสนทนาก็เริ่มขึ้น แซมแม่งเริ่มก่อนเลย กินพริกเนี่ย อ้างอิงจากหลักฐานทางสถิติและวิทยาศาสตร์ บลาๆๆๆๆๆ สรุปได้ว่า กินพริกทำให้แมแทแบลิซึ่มลดลง ฝ่ายไอ้ไซม่อน ไม่ยอมครับ เถียงกลับไปบอกว่า เมิงอะเมา อย่าพูดมั่ว กินพริกทำให้แมแทแบลิซึ่มสูงขึ้นต่างหาก ผมก็นั่งฟังไป ใจก็เชื่อไซม่อนมากกว่านะ ไม่ใช่เพราะแซมมันเมาหรอก แต่กินแล้วมันร้อนอ่ะ มันก็ต้องสูงขึ้นสิใช่ป่ะ ?
แต่ก็รู้สึกสนใจข้อมูลของ Sam นะ เพราะว่ามีการอ้างหลักฐานทางวิทยาศาสตร์ ซึ่งก็ไม่เคยเห็นหรอก 555+ ฟังดูมีเหตุผลดี
เถียงกันอยู่นาน สุดท้ายก็ต้องถามมิสเตอร์กูเกิ้ลครับ ไซม่อนแม่งพอรู้ว่าชนะ ก็ดีใจใหญ่ ออกให้ผมอ่านออกเสียงดังๆ ใส่บักแซมอีกแหนะ ไอ้นี่ก็เหลือเกิน ชอบเอาชะน ขนาดคนเมาแม่งยังไม่ยอมอ่ะ เฮียแซมมันถึงได้ยอมเงียบไป เหอๆ อ้าว ไอ้เวง เกือบโดนคนเมาหลอกแล้วมั้ยหละ อ้างเหลือเกินหลักฐานสถิติบ้าบออะไรของเมิงน่ะ แสรดดดด
Chilli Competition
กิตติศัพท์ของไซม่อนใครๆ ในหอพักก็รู้ครับผม ไม่ใช่มันเป็นคนไม่ดีน่ารังเกียจอะไรหรอก มันเป็นลูกผู้ชายคนนึงเลย แต่บุคลิกโผงผาง พูดจาไม่ค่อยสนใจความรู้สึกใคร แล้วก็ชอบโม้ จนใครๆ ก็แอบหมั่นไส้ แซมได้ฟังมันพล่ามซักพัก สงสัยของขึ้น เกิดการท้าดวลแดรกพริกกันขึ้น... ใช่ครับ ฟังไม่เผ็ด เอ้ย ฟังไม่ผิด
การประลองกินพริก ระหว่างเจ๊กขี้โม้ กะฝรั่งเมาเบียร์ โดยมีคนไทยหน้าตาดีเป็นกรรมการ (ฮา) สถานที่ David Collett Hall เวลาประมาณ 5 ทุ่มเศษ !!! ฟังแล้วน่าสมเพชจริงๆ ครับ แต่ก็สนุกดีครับ สนุกบรรลัย !!?! 
คือจะว่าผมไม่ห้ามเพื่อนก็ไม่เชิง ผมห้ามแล้วนะ แต่ใจนึงก็แอบเชียร์อยากให้แซมมันทำให้ไซม่อนหุบปากซักที (แน่... แอบเลว) แล้วอีกอย่างเคยคุยกันมาก่อน แซมมันเป็นฝรั่งที่กินเผ็ดทีเดียวหละ ผมเลยวางใจ ไม่น่าจะเป็นอะไรมาก
กติกาก็ไม่ได้โหดร้ายอะไรขนาดนั้นครับ ว่าแล้วก็หยิบมาม่าที่มีตุนไว้เป็นกล่องเบ้อเริ่ม ให้ทั้งสองคน คนละห่อ ไปจัดการให้เรียบร้อย แล้วโรยพริกผง เอาเข้ามากินในห้องผมเนี่ย (ไอ้สาด) 
ไซม่อนมันเป็นคนไม่ยอมคนนะครับ ไอ้ห่...นี่ก็เหลือเกิน จะยอมๆ หน่อยก็ไม่ได้นะ เพื่อนมันเป็นฝรั่งนะครับ แถมเมาอีก ขนาดนั้นมันยังโรยพริกผงเผ็ดๆ ใส่มาม่า ที่มันก็ค่อนข้างเผ็ดอยู่แล้วนะ (ขนาดผมกินยังรู้สึกเผ็ดเลย) โรยไปประมาณ 1 ช้อนโต๊ะพูนๆ
โอย... ไม่อยากคิด ส่วนบักแซม สงสัยแม่งเมาหนัก เลยไม่รู้ว่าตัวเมิงน่ะ ใกล้ฉิบหายแล้ว !!! แล้วการแข่งขันก็เริ่มขึ้น ระหว่างกินก็ไม่มีไรหรอก ตักกินไปเรื่อยๆ แหละ สังเกตอาการทั้งสองคนได้เลย เหงื่อนี่แตกพรั่ก โดยเฉพาะเฮียแซม แม่งสร่างเมาเลย !!! หน้านี่แดง หอบ น้ำหูน้ำตาไหล 555+ ไอ้เรานั่งดูไปก็ขำไป
แล้วระหว่างกินยังมีการคุยทับกันนะครับคุณ ไม่ธรรมดาๆ คนบ้ากะคนเมาแข่งกันกินพริกค่ะคุณขา... ว่าแต่ใช้เวลานานเหมือนกันนะเนี่ย โถ่... ไอ้พวกเอี้ย รีบๆ กินซะ กรูจะได้แดรกต่อ ของกรูแม่งอืดหมดแว้ววว....
ไซม่อนมันก็กินไปเรื่อยๆ แหละ ไม่ได้แข่งอะไรมากมาย แต่บักแซมนี่สงสัยจะหมั่นไส้ไซม่อน เลยลงทุนซะ ปรากฏว่าแซมจัดการได้หมดก่อนครับ มีการยกซดน้ำโชว์
โอยยย... ผมเห็นแล้วแสบท้องเลยหละ น้ำมาม่าสีแดงๆ เม็ดพริกนี่ลอยให้ว่อนเลย  กินเสร็จปุ๊บ แซมแม่งสปิริตจริงๆ (ไม่รู้สปิริต รึวิปริต) ไม่มีการขอน้ำครับ ผมยื่นให้ยังไง ก็ไม่เอาท่าเดียว นั่งคุยสักพัก ก่อนขอตัว รีบวิ่งขึ้นห้อง คุณรู้ใช่มั้ยว่ามันจะไปทำอะไร... ?
เหอๆ ไม่มีผิดเลย วิ่งขึ้นห้อง เบียร์เบอร์ก็ลืมทิ้งไว้ที่ห้องผมเนี่ย 555+
นั่งด่าบักไซม่อนซักพัก เพราะแม่งเกือบฆ่าเพื่อน แล้วก็เลยเอาเบียร์ไปคืนแซมครับ เดินไปใกล้ๆ ห้องมัน ได้ยินเสียงน้ำดังซ่าๆๆๆๆๆ (แต่ละห้องจะมีซิงค์น้ำไว้ล้างหน้าแปรงฟัน) เคาะก๊อกๆๆ บอกว่าเอาเบียร์มาคืน แล้วถามทุกข์สุขซักหน่อย เผื่อมันไม่กล้าพูดต่อหน้าไซม่อน (กลัวเสียหน้ากันเหลือเกิน) มันก็บอกว่าไม่เป็นไร โอเค... ไม่เป็นไรก็ดีและ
หันหลังกลับไปปิดน้ำที่เปิดอยู่ พร้อมบอกว่า กะลังโกนหนวด !!! เอ้า เอากะมันสิ โกนหนวดบ้านป้าเมิงเหรอ เปียกไปทั้งปาก !!! 555+
ว่าแล้วก็เดินลงมานั่งขำต่อกับไซม่อน สรุปว่าการประลองครั้งนี้ ไม่มีคนแพ้คนชนะครับ เพราะมันวัดไม่ได้ เสียเปรียบกันเห็นๆ เพราะยังไงไซม่อนมันก็กินเผ็ดจนชินมากกว่าไอ้แซมอยู่แล้ว
แต่เฮียแซมเมื่อคืนนี้ ชนะใจกรรมการเหลือเกิน สปิริตแรงกล้า
ว่าแล้วก็เป็นห่วงมัน กินเผ็ดน่ะ ใครๆ ก็กินได้เนอะ แต่ไอ้นานๆ มากินที แล้วซัดซะเผ็ดบรรลัยขนาดนั้น คนไทยอย่างผมก็ขอบายหละครับ เนี่ยยังแสบท้องอยู่เลย ขนาดใส่น้อยกว่าไอ้แซมตั้งเยอะ
ไม่รู้นอนหลับป่าวบักแซมมะคืน ถึงเมิงจะผ่านเมื่อคืนไปได้ แต่ขอบอกว่ามีด่านอรหันต์รอเมิงอยู่ตอนเมิงเข้าห้องน้ำ ขอให้โชคดี มายเฟรนด์ 
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า...
อยากสร่างเมา แดรกพริกซะ !!!
เครดิตเพลงประกอบ ขอมอบให้พี่ Cozmen ครับ ขอคุณที่แนะนำเพลงดีๆ มีคุณค่าแบบนี้ เอิ๊กกก...
ขออุทิศเพลงนี้ให้บักไซม่อน... บักเจ๊กบ้ากาม (ขนาดกรูว่ากรูคักแล้วนะเนี่ย)
| Create Date : 25 พฤษภาคม 2550 |
| Last Update : 25 พฤษภาคม 2550 16:36:43 น. |
|
22 comments
|
| Counter : 397 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: Nilz  วันที่: 25 พฤษภาคม 2550 เวลา:16:38:55 น. |
|
|
|
| โดย: ^^PIANIST^^ วันที่: 25 พฤษภาคม 2550 เวลา:16:43:14 น. |
|
|
|
| โดย: ป้าจะอิ๊บ (jipnaja ) วันที่: 25 พฤษภาคม 2550 เวลา:16:53:31 น. |
|
|
|
| โดย: i am tabo วันที่: 25 พฤษภาคม 2550 เวลา:17:17:30 น. |
|
|
|
| โดย: MoneyPenny วันที่: 25 พฤษภาคม 2550 เวลา:19:12:46 น. |
|
|
|
| โดย: เด็กบ้านนอก (Cozmen) IP: 24.24.89.214 วันที่: 25 พฤษภาคม 2550 เวลา:19:33:50 น. |
|
|
|
| โดย: ^^PIANIST^^ วันที่: 25 พฤษภาคม 2550 เวลา:19:35:38 น. |
|
|
|
| โดย: สยึมกึ๋ย วันที่: 25 พฤษภาคม 2550 เวลา:19:59:36 น. |
|
|
|
| โดย: MaRiMeKKo วันที่: 26 พฤษภาคม 2550 เวลา:6:27:09 น. |
|
|
|
| โดย: เจ๊เป็ด IP: 203.113.55.204 วันที่: 26 พฤษภาคม 2550 เวลา:17:53:28 น. |
|
|
|
| โดย: UN [Z] ONE วันที่: 28 พฤษภาคม 2550 เวลา:20:45:20 น. |
|
|
|
| โดย: AnnE ^____^ IP: 161.200.255.162 วันที่: 28 พฤษภาคม 2550 เวลา:20:55:24 น. |
|
|
|
| โดย: สยึมกึ๋ย วันที่: 30 พฤษภาคม 2550 เวลา:1:17:37 น. |
|
|
|
| โดย: goodpeople วันที่: 2 มิถุนายน 2550 เวลา:12:07:12 น. |
|
|
|
| โดย: may_bii@hotmail.com IP: 202.44.8.100 วันที่: 3 มิถุนายน 2550 เวลา:1:43:13 น. |
|
|
|
|
|
|
|
เพราะงั้น ถ้าไม่ได้ทำงานหรืออะไรที่ต้องการสมาธิ ก็เปิดๆ ไว้แหละครับ เป็นการได้พบเจอเพื่อนใหม่ๆ ที่เดินผ่านไปมา ที่แวะเข้ามาทักทาย หนุกดีออก 
มันไม่เข้ากันเล้ยยย... 
ทำไงได้หละ ผมก็ได้แต่ทำใจกินๆ ไปซะ แต่แม่ม... เผ็ดใช่ย่อย ไม่ได้กระแดะนะคุณ มันเผ็ดจริงๆ ถึงผมจะกินเผ็ดจนชินแล้วก็เหอะ แต่มานี่มันไม่ค่อยได้ทานครับ มาทานเผ็ดจัดๆ ปุ๊บ มันก็เหงื่อออกได้เหมือนกัน 
ถึงเมิงจะคุยว่ากินเผ็ดขนาดไหนก็เหอะ อยากให้แม่งลองอาหารไทยเผ็ดๆ จริงๆ ดูซักทีเหมือนกัน ให้มันหุบปากไปเลย นี่อะไร ขนาดมาม่าต้มยำกุ้งแม่งก็เหงื่อแตกพรั่กแล้ว 555+ 
ช่วงนี้ความสามารถตรูลดลงเฉยๆ หรอกบักไซม่อน ปล่อยให้เมิงโม้ไปก่อนละกัน 
กินเสร็จปุ๊บ แซมแม่งสปิริตจริงๆ (ไม่รู้สปิริต รึวิปริต) ไม่มีการขอน้ำครับ ผมยื่นให้ยังไง ก็ไม่เอาท่าเดียว นั่งคุยสักพัก ก่อนขอตัว รีบวิ่งขึ้นห้อง คุณรู้ใช่มั้ยว่ามันจะไปทำอะไร... ? 
ไม่อยากจะคิดเล๊ย
คงแสบตูด มากมายๆ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
มาฟังเพลงที่ไม่เคยได้ฟังมาก่อนด้วย
โห ทำไปได้ แข่งกินพริก แล้วผลท้ายสุด ๆเป็นยังไงคะเนี่ย