ตุลาคม 2557

 
 
 
1
2
3
4
5
6
7
9
13
14
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
 
 
ไปหาหมอมาแล้วสรุปว่า...!!!!
7.45 ไปทำประวัติการรักษาที่โรงพยาบาลใกล้บ้าน..คนเยอะมาก

กว่าจะได้ส่งตัวไปคลีนิกปาเข้าไปเก้าโมงกว่า กว่าจะได้ซักประวัติ

ปาไปสิบโมงกว่าๆ... อดทนค่ะ โรงพยาบาลรัฐบาลก็ช้าหน่อย

พี่เจ้าหน้าที่แนะนำว่า... วันพุธหน้า ไปเจาะเลือดเริ่มนับ 1ใหม่

เอ่อ ประวัติการรักษาก็เอามาให้ค่ะ แปลให้ด้วยเพราะเป็นภาษาอิตาลี่
แต่พี่เค้าต้องเก็บประวัติใหม่ เราก็ต้องทำตาม...

คุยกันย้อนอดีตว่ารู้ตัวว่าติดเชื้อเมื่อไหร่ เราตอบปี 38 ค่ะ
พี่เค้ามองหน้า บอกว่าเก่งมากดูแลตัวเองดีมากดูไม่รู้เลยว่าป่วย
ถามถึงชีวิตแต่งงาน เราก็ตอบว่าแต่งงานมา10กว่าปีแล้ว สามีปกติ
พี่เค้าก็ชื่นชมอีกว่ามีบุญนะ โชคดีที่มีสามีปกติที่เค้ายอมรับได้
พี่เค้าถามกลับมาทำไมต่างประเทศเค้าก้าวหน้าไปมากเรื่องยาต้านไวรัส
ก็ใช่ว่าอยากจะกลับค่ะ แต่สามีได้งานที่นี่ต้องย้ายติดตามสามีค่ะ

จริงๆเราคุยกันเยอะมากเรื่องยาที่พี่ค้าบอกว่าเราต้องรอพบหมอวันพุธ
เพื่อที่จะหายาสูตรที่ใกล้เคียงกับที่เรากินอยู่ บอกพี่เค้าว่าเรากินได้ขอแค่มียา
ตัวที่เราไม่แพ้ก็พอค่ะ ไม่อยากให้หมอหนักใจในการหายามารักษาเรา
เราเองก็โชคดีที่ไม่แพ้ยามากนัก ยังกินยาสูตรเบสิกอยู่เลยน่าจะกินGPO ได้นะ
กินอะไรก็ได้ค่ะหมอ ขอแค่ไม่ขาดยา ... สาธุ... สาธุ...


สิ่งนึงที่ประทับใจคือบริการดี ให้คำปรึกษาดี และเป็นคลีนิเฉพาะ
เหมือนตอนที่เรารักษา ที่Padova ถ้าถามว่าทำไม ไม่ไปโรงพยาบาลเอกชน
เราเช็คยามาแล้วล่ะค่ะ มีที่กรุงเทพที่เดียวเท่านั้น


ตัวยาที่เราใช้อยู่ไม่อยู่ในแผนประกันสุขภาพของไทย ต้องชื้อเองตกเดือนละ 3 หมื่นกว่า
คำนวนแล้วมันสิ้นเปลืองมากไป ไม่ได้รวยขนาดนั้นสามีเป็นมนุษย์เงินเดือนค่ะ
แม้รายได้เป็นแสน รายจ่ายก็เป็นแสนเหมือนกันเราเลยเลือกการรักษาในระบบที่มีอยู่


เอาน่า... เราเริ่มยาต้านครั้งแรกที่เมืองไทยเมื่อปี 42 ตอนนี้กลับมากินใหม่
ยาก็พัฒนาไปมากแล้วล่ะ รอลุ้นวันพุธหน้าว่าคุณหมอจะเปลี่ยนยาอะไรมาให้
เพราะเรามีแผนที่จะมีลูกด้วย ยามันจะต้องไม่ส่งผลกระทบ ต่อการตั้งครรภ์ ...
เรื่องลูกเราก็แค่หวังเล็กๆไม่ได้คาดหวังสูง อยู่ในโปรแกรมมา 3 ปี ยังไม่ท้องสักที
ก็ไม่ได้เครีดอะไร คิดว่าเค้าอาจจะไม่อยากมาเกิดเพราะแม่ไม่ปกติ
คงไม่อยากให้แม่ลำบากมั้ง เพ้อเจ้อมากไปแล้ว...!!!



Create Date : 10 ตุลาคม 2557
Last Update : 10 ตุลาคม 2557 12:16:24 น.
Counter : 583 Pageviews.

5 comments
  
เป็นกำลังใจให้นะคะ
โดย: nonnoiGiwGiw วันที่: 10 ตุลาคม 2557 เวลา:16:07:23 น.
  
ขอบคุณนะค๊าาา อิอิ
โดย: nonnoiGiwGiw วันที่: 10 ตุลาคม 2557 เวลา:16:56:56 น.
  
ขอบคุณที่แวะมาให้กำลังใจค่ะ...
โดย: dolceneraavenezia วันที่: 10 ตุลาคม 2557 เวลา:17:46:29 น.
  
สู้ๆ จ้า ปล. ก็มาทำงานตามเรื่องตามราวหาทางกลับไทยนี่แหละ

ปล2. สาวเวียดน่ารักนะแต่สาวไทยเหมือนกันดีกว่าจ้า
โดย: time3957 วันที่: 10 ตุลาคม 2557 เวลา:17:48:14 น.
  
กลับมาไทยก็บอกกันบ้างล่ะ กำลังหาเจ้ามือเลี้ยงข้าวจ้ะ ^^
โดย: dolceneraavenezia วันที่: 10 ตุลาคม 2557 เวลา:18:04:20 น.
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

dolceneraavenezia
Location :
กรุงเทพฯ  Italy

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



เส้นทางชีวิตนั้นยาวไกล.....
แต่เส้นทางของความเข้าใจ มักจะสั้นเสมอ

LA VITA E' UN VIAGGIO DOVE NON
SI FINISCE MAI DI IMPARARE.....
~~~~~~~~

บันทึกเรื่องราวในชีวิตของผู้หญิงคนนึง...
"พลอย" ชื่อนี้พี่ชายคนนึงตั้งให้ ใช้สำหรับบล็อกแก็งค์เท่านั้น