ธันวาคม 2553

 
 
 
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
 
 
All Blog
เจ้าชายหิ้งห้อยกับเจ้าหญิงแสงจันทร์ บทที่ 10



น้ำวนไหลแรงในอ่างจากุซซี่บุญส่งเนื้อตัวมอมแมมจากงานในสวนเป็นต้องปลดเปลื้องเสื้อผ้าและความเหนื่อยล้าลงมาแช่ตัวในอ่างน้ำวน รินยกถาดเครื่องดื่มมาเสิร์ฟให้ถึงที่ ครีมอาบน้ำ มอยซ์เจอร์ไรเซอร์และเครื่องประทินผิวที่เธอต้องจัดการเตรียมไว้ให้ตามหน้าที่ของแม่บ้าน เห็นความสุขสบายอยู่อย่างหรูหราของคนที่ชอบอ้างว่าตนเองยากจนแล้วหญิงสาวจากบ้านนายังอดนึกหมั่นไส้ไม่ได้จริงๆ



“เวอร์เหลือเกินนะ ตึกเก่าๆหลังนี้มีคนใช้อ่างจากุซซี่ด้วยมิน่า..น้ำประปาพวกชาวบ้านข้างล่างเขาไม่พอใช้กันก็เพราะนายนี่เอง”



คนที่ถูกบ่นว่านอนหลับตานิ่ง มีแตงกวาฝานบางๆแปะไว้ทั่วใบหน้า หูครอบวอคแมนและฮัมเพลงไปด้วยเบาๆ ไม่ได้ยินเสียงคนบ่น



แม่บ้านคนใหม่สุดจะเหนื่อยล้าจากการต้องลุยเก็บกวาดห้องมาทั้งวันยังต้องมาคอยรับใช้บุญส่งอีก ห้องน้ำที่ยืนอยู่นี่ก็กว้างเท่ากับสองครอบครัวอยู่อาศัย พื้นปูด้วยหินอ่อน โอ่อ่าหรู่หราด้วยเฟอร์นิเจอร์มีสไตล์ เธอไม่เชื่อคำพูดของเจ๊โรสหรอกที่อ้างว่าพวกเขากำลังจน มองไปที่โต๊ะเครื่องแป้งของชายหนุ่มที่มีเครื่องสำอางยี่ห้อแพงๆอยู่เต็ม ที่แม้แต่ตัวเธอเองซึ่งเป็นหญิงสาวยังมีแค่กระป๋องแป้งกับโลชั่นราคาถูกไว้ใช้ เห็นแล้วอารมณ์สาวบ้านนอกถึงกับพุ่งปรี๊ด..



“มิน่าถึงได้หล่อนัก นายคงใช้เวลาอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งเป็นชั่วโมงต่อวันซินะ”



คนในอ่างไม่ตอบโต้เพราะฟังวอคแมน นอนแช่ในอ่างจากุซซี่มาเกือบครึ่งชั่วโมงแล้วและยังไม่มีทีท่าจะออกมา รินรู้สึกเหนียวเนื้อเหนียวตัวมากอยากจะอาบน้ำเต็มทีอารมณ์เลยพาลหงุดหงิด จะเข้าไปใกล้อ่างอีกนิดก็อายกลัวไปเห็นร่างเปลือยของเขา



“นี่นาย!..เมื่อไหร่จะอาบน้ำเสร็จเสียที ฉันก็อยากจะอาบน้ำเหมือนกันนะ”



เธอกอดอกเบี่ยงข้างพูด มองไปทางอื่น



พ่อตัวดีเพียงเอื้อมมือจากขอบอ่างมาหยิบกระดิ่งเล็กๆมาเขย่าดังกรุ๊งกริ๊งๆเอาไว้สั่งงานแม่บ้าน



“ริน!ช่วยหยิบเอาฟรุตพั้นซ์ในตู้เย็นมาให้ที ฉันรู้สึกคอแห้ง”



หญิงสาวต้องตาลุกกับการโดนใช้งานครั้งแล้วครั้งเล่า ไอ้เสียงกระดิ่งนี้เธอได้ยินมันถี่เหลือเกิน บุญส่งใช้งานเธอสารพัด“ก็เมื่อกี้ฉันเอาโค้กไปให้แล้วนี่ยะ! หัดเดินมาเอาเองบ้างซิ!”หญิงสาวหน้างอเป็นม้าหมากรุกทันที ตอนอยู่วัดเณรดวงหทัยก็ชอบใช้สอยเณรอายุน้อยกว่าเพื่อความสบายของตนเอง พ่อเจ้าพระคุณเอาแต่เล่นกับดอกไม้ทั้งวัน นิสัยเสียไม่เคยเปลี่ยน



“โค้กมันของเจ๊โรส ฉันไม่ดื่มน้ำอัดลมนะมันเป็นอันตรายกับกระเพาะอาหาร ของฉันจะดื่มเฉพาะน้ำผลไม้ปั่นเพื่อสุขภาพเท่านั้น นี่เจ๊โรสไม่ได้บอกเธอเรื่องนี้เลยเหรอ”



“จ้า..เข้าใจแล้วค่ะ!เจ้านาย”หล่อนกระแทกเสียง ย้อนกลับไปเอาของตามคำสั่ง



ถาดน้ำผลไม้กลับมาอีกครั้ง บุญส่งแค่ดมๆแล้วเบือนหน้าบอกว่ามันเหม็นเขียวกินไม่ลง ให้เธอไปทำมาใหม่และใช้ให้ไปเอาแตงกวาฝานบางๆมาเพิ่มด้วย แม่บ้านสาวต้องเดินไปเอาโน่นเอานี่อีกครั้งตามบัญชาอยู่ตลอดเวลา



คนในอ่างเริ่มเอาครีมอาบน้ำมาชโลมตัวแล้วหันมามองแม่บ้านสาวอย่างระแวง



“ฉันจะขัดผิวอีกครึ่งชั่วโมงนะเธอไปใช้ห้องฝักบัวเอาเองละกัน อ่างจากุซซี่นี่มันเป็นของฉันเท่านั้นนะ เอ้าะ..แล้วห้ามแอบดูฉันอาบน้ำเด็ดขาดนะถ้าแอบดูฉันจะตัดเงินเดือนเธอ”



เพิ่งจะเคยเจอผู้ชายอะไรหลงตัวเองชะมัด สาวบ้านนานักสู้ชีวิตชักจะหมดความเขินอายที่ต้องมาอยู่ด้วยกันลำพังในห้องน้ำกับผู้ชาย อารมณ์ตอนนี้กำลังฉุนเฉียวขึ้นมาแทน บุญส่งนิสัยเสียอย่างที่เจ๊โรสบอกไว้จริงๆเรื่องชอบใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่ายกับของแพงๆ ชอบความสะดวกสบายแต่ไม่ยอมมาช่วยทำงานบ้านเลย



สาวบ้านนาใส่ผ้าถุง หมวกพลาสติกครอบศีรษะกลับมาอีกครั้งแล้วลื่นล้มกับพื้นห้อง ร้องโอดโอยว่าข้อเท้าพลิก หนุ่มผิวบางรีบออกจากอ่างตกใจว่าเพื่อนสาวจะบาดเจ็บ



เห็นเธอนั่งเอามือกุมข้อเท้าร้องโอดโอย บุญส่งมัวแต่เงอะงะไม่กล้าจับตัวเพื่อนสาว รินตวาดเอาว่าเขาไม่ได้เป็นพระแล้วนะจะมามัวกลัวอะไรอีก เท่านั้นบุญส่งจึงกล้าช่วยบีบนวดที่ข้อเท้าให้



มาอยู่ใกล้กันขนาดนี้เธอพลันได้กลิ่นกายหอมสะอาด เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นเขาเกือบเปลือย บุญส่งใส่แค่ผ้าขนหนูปกปิดท่อนล่าง ใบหน้าของรินแดงก่ำเหมือนลูกตำลึงสุก รู้สึกว่าตนเองเริ่มจะทะลึ่งเกินหญิงแล้ว



“เอาละพอเถอะดวงฉันไม่ได้เป็นอะไรหรอกแค่อยากแกล้งนายให้ออกมาจากอ่างเท่านั้น”เธอหัวเราะ ชี้นิ้วไปที่อ่างจากุซซี่เพราะอยากลงไปแช่มั่ง



“..ริน!เธอจงใจดูฉันโป๊ ฉันจะหักเงินเดือนเธอ”เขาโดนแกล้งหรือนี่



“ฉะ..ฉัน..ฉันขอโทษนะดวง”



หญิงสาวเวลานี้ควบคุมตนเองไม่ได้ซะแล้ว เมื่อเห็นแผ่นอกขาวเนียนเรียบดวงตาสั่นไหวสองแก้มแดงก่ำด้วยความร้อนรุ่ม หมดความกระดากอายแม้ใส่ผ้าผื่นน้อยคลุมร่างเพียงชิ้นเดียว บุญส่งดึงเอาม่านใกล้ตัวมาปิดบังร่างเปลือยท่อนบนของตน หญิงสาวยิ่งเข้ามาใกล้ บุญส่งร้องห้ามเสียงหลง



“ระ..รินเธอ..ลุกจากอกฉันได้แล้ว..”



เสียงของหนุ่มผิวบางสั่นพร่า หญิงสาวเข้ากอดซบพิงกับอกเปลือยของเขา ผ้าซิ่นห่อตัวของเธอเหมือนจะคลายปมออก สองปทุมขาวผ่องล้นออกมาสู่สายตาของชายหนุ่ม ความรู้สึกกระสันรัญจวนมันจู่โจมเข้ามาเมื่อเนื้อชิดเนื้อ จมูกได้ดอมดมสูดกลิ่นกายสาวแม้จะนึกสวดมนต์แบบที่อยู่วัดแต่ในใจมันก็ไม่หาย



“รินเธอออกไปได้แล้วฉะ..ฉันอึดอัด..”



แม้พูดปฏิเสธหากร่างกายของชายหนุ่มกลับตรงกันข้าม สองแขนมันไปเองโอบเอาร่างนั้นมาแนบชิด บุญส่งมีแต่ความสับสนในใจยิ่งนักเขากำลังจะล่วงเกินเพื่อน รินเวลานี้แทบจะปลดเปลื้องความรู้สึกขัดแย้งออกไปหมดสิ้นไม่มีคำว่าเพื่อนอีกแล้วจะมีก็แต่เพียงคนรักเธอพร้อมแล้วที่จะเป็นของเขา หัวใจต่อหัวใจมันเต้นถี่รัวประสานกัน เส้นแบ่งความเป็นเพื่อนมันกำลังจะขาดสะบั้น ริมฝีปากของทั้งสองกำลังจะสัมผัสกันอยู่เพียงนิด



“รินเราอย่าทำอะไรที่มันจะทำให้เสียใจภายหลังเลยนะ”



เขาสามารถหักห้ามหัวใจตนเองได้ รินยังคงแนบชิดกับแผ่นอกของเขา



“ดวง..ขอฉันอยู่อย่างนี้อีกนิดได้ไหม”



เธอคว้าข้อมือของเขาไว้ หลับตาพริ้มอย่างมีความสุขกอดเขาแน่น บุญส่งมีแต่ความลำบากใจยิ่งนักความเป็นเพื่อนมันยังระลึกอยู่ในจิตใจอยู่เสมอแม้รู้ว่ารินอยากเปลี่ยนสถานะจากเพื่อนมาเป็นคนรัก



“ตะ..แต่เราเป็นเพื่อนกันนะเราไม่ควรทำอย่างนี้นะ”



“ฉันคิดกับนายยังไงยังจะแกล้งทำเป็นเซ่อซ่าอีกคนบ้า..”











ร้านเจ๊โรสมีหญิงสาวผูกผมม้าที่ทุกคนไม่คุ้นตายืนจัดดอกไม้อยู่ แนนนี่ใส่แว่นตากรอบหนากับเสื้อยืดกางเกงยีนส์ธรรมดาเพื่ออำพรางตนเองมาช่วยงานพ่อที่ร้าน ชายใดที่เดินผ่านมาเป็นต้องมองจนเหลียวหลังเพราะสะโพกของเธอช่างกลมกลึง ทรวดทรงองค์เอวงามระหง หากแต่เจ้าของร้านเป็นกะเทยร่างใหญ่ทุกคนจึงได้แต่ส่ายหน้าด้วยความเสียดายเพราะคิดว่าเธอเป็นกระเทยสวย นางแบบสาวชื่อดังต้องการให้ทุกคนคิดอย่างนั้นเพื่อที่ตนเองจะได้ไม่มีใครมาวุ่นวายในเวลาที่อยู่กับพ่อ



เสียงโทรศัพท์ดังกริ๊งกร๊าง ลูกค้าสั่งออเดอร์ดอกไม้เข้ามาเธอรีบรับแล้วหันไปมองหาเด็กส่งดอกไม้ประจำร้าน เวลานี้เห็นแต่คนร่างใหญ่ใส่ชุดสีชมพูยืนจัดช่อดอกกุหลาบด้วยใบหน้าที่เฉยชา



“พ่อคะบุญส่งไปที่ไหนอีกแล้ว นี่หนูพึ่งจะได้ออเดอร์จากลูกค้าจะให้ไปส่ง”



เธอขยับแว่นมองหา โรสตอบเสียงเรียบว่าออเดอร์ลูกค้าจะให้พวกมอเตอร์ไซด์รับจ้างเอาไปส่งให้ แนนนี่ยิ่งไม่เข้าใจสาเหตุว่าทำไมไม่ให้คนของร้านไปส่งเองรู้สึกฉุนอยู่เหมือนกันที่เจ้าเปี๊ยกนั่นคอยหลบหน้ามาหลายวันแล้ว พ่อก็คอยพูดเข้าข้างอยู่เสมอ



“แล้วทำไมไม่ให้คนของเราไปส่งเองละคะ หนูมาช่วยงานพ่อตั้งหลายวันแล้วไม่เห็นบุญส่งเอาดอกไม้ไปส่งให้ลูกค้าเลยวันๆเอาแต่จีบสาวกับเล่นมายากล”



แนนนี่กระแทกกรรไกรลงกับโต๊ะด้วยความไม่ค่อยพอใจ โรสเองถึงกับวางมือจากกรรไกรตัดแต่งกุหลาบ ขนตาปลอมกระดิกปริบๆรู้สึกเหมือนไมเกรนจะขึ้นหัว ปวดเศียรเวียนเกล้ายิ่งนัก ความจริงแนนนี่มาตามตื้อให้ตนกลับบ้านมากกว่าแล้วยังคอยหาเรื่องทะเลาะกับบุญส่งประจำ ความสัมพันธ์ระหว่างลูกสาวกับบุญส่งไม่ค่อยจะราบรื่นมาตั้งแต่วันแรกที่พบเจอกันเลย



“สกู๊ตเตอร์ของบุญส่งพังไปแล้วละลูกแนน ช่วงนี้ต้องอาศัยพวกมอเตอร์ไซด์รับจ้างเอาดอกไม้ไปส่งก่อน”โรสยังใจเย็น พูดอย่างไม่อยากสนใจอารมณ์ตะพึดตะพือของลูกสาวที่จัดดอกไม้ไม่เป็นตัดก้านกุหลาบสั้นกุดเอาไปเข้าช่อไม่ได้ กลายเป็นขยะกองโตอยู่ในขณะนี้



สกู๊ตเตอร์พังเพราะเธอขับรถไล่ชนบุญส่งวันก่อน เธอคิดได้ทันทีว่านายบุญส่งคงฟ้องพ่อไปแล้วแน่ เห็นจะต้องตามคิดบัญชีวันหลัง“เอาล่ะหนูจะซื้อสกู๊ตเตอร์ใหม่ให้เองมันจะคันละกี่ตังส์กันเชียว”



“ไม่ต้อง..พ่อจะซื้อรถบรรทุกขนาดมินิให้บุญส่งขับเอาจะได้ปลอดภัย สมัยนี้คนขับรถกันไม่ระวัง บุญส่งเกือบโดนรถเก๋งเหยียบตายเมื่อวันก่อนไม่รู้ใครใจร้ายที่ขับรถคันนั้น”



พ่อคงจะรู้เรื่องที่เธอขับรถไล่ชนเจ้าเปี๊ยกบุญส่งแล้วแน่ๆเลยรีบเปลี่ยนเรื่องคุยทันที“ระวังจะโดนสวมเขานะคะพ่อเจ้าเปี๊ยกนี่สาวติดไม่น้อยเลย”



นึกเรื่องจะพูดยุยงให้พ่อระแวงบุญส่งขึ้นมาได้ ลูกสาวคนสวยยิ้มแบบเล่ห์เหลี่ยมเอาตัวเข้ากระแซะใช้ข้อศอกเขี่ยๆสีข้างคุณพ่อผิดเพศ สาธยายภาพที่เธอเห็นมาว่าเจอบุญส่งกับลูกค้าสาวที่เป็นต้องกอดต้องหอมกันทุกราย ไม่เว้นแม้แต่ลูกค้าผู้ชายด้วย



“ฮึ่ม!..คอยดูนะสักวันหนูจะจับผิดเด็กของพ่อว่านอกใจพ่อยังไง”



ดูลูกสาวพูดเข้า โรสถึงกับละมือจากกรรไกร เอามือกุมขมับพูดไม่ออกก็คราวนี้ แนนนี่ยังฝังใจว่าตนเองเห็นบุญส่งเป็นคู่เกย์จะพูดไปกี่ทีก็ไม่ยอมเชื่อแนนนี่พูดอย่างเดียวว่านอกจากคนเป็นพ่อจะยอมกลับบ้านถึงจะยอมเชื่อว่าทั้งคู่ไม่ได้เป็นอะไรกัน



นางแบบสาวยอมปลอมตัวมาทำงานร้านดอกไม้กล่าวอย่างแค้นเคือง คนเป็นพ่อได้ยินคำพูดของลูกสาวถึงกับใจหาย รู้สึกหนักใจอย่างที่สุดเพราะลูกมีอคติจากความเข้าใจผิด หากท่านมารู้เข้าว่าลูกสาวของตนไปกล่าวหาทายาทของท่านขนาดนี้ไม่รู้บ่าวอย่างตนจะแก้ตัวยังไง



โรสยังคงยิ้มได้ให้กับลูกสาวเวลานี้ควรรีบแก้ไขปรับความเข้าใจ“ที่บุญส่งต้องแต่งตัวหล่อๆให้ดูดีทุกวันก็เพื่อเรียกลูกค้าไงล่ะเขาเป็นไอดอลตัวเรียกลูกค้ามาเข้าร้านเลยนะเพราะงี้อาจจะมีผู้หญิงมาติดพันบ้างมันก็เป็นเรื่องธรรมดา”



“เจ้าเปี๊ยก!นี่หรือคะไอดอลไปหัดดื่มนมให้ตัวสูงขึ้นอีกหน่อยก่อนเถอะ”



ยิ่งฟังคำพ่อของพูด เธอถึงกับสะบัดหน้าค้อนขวับ บุญส่งดูเป็นคนสำคัญมากเสียเต็มประดาเกินฐานะลูกจ้างแต่จะเป็นอย่างอื่นที่เธอระแวงตลอดมา เธอบ่นว่านายเปี๊ยกชอบหลบไปอู้งานประจำ ทำงานไม่สมเงินเดือนแถมยังมีผู้หญิงมาติดพันอย่างที่เห็นชัดตอนนี้ก็สามคนเข้าไปแล้ว เธอเริ่มพูดประชดประชันมาอีก



“เวลานี้นายตัวดีของพ่อคงจะไปติดผู้หญิงชื่อภาข้างร้านแล้วสิท่าหนูรู้นะ ลูกสาวคนขายน้ำเต้าหู้ก็อีกคนแล้วยังมีแม่บ้านของพ่อชื่อรินอีกชอบเล่นหูเล่นตากันดีนัก พวกเกย์ไบชัดๆเลยผู้ชายผู้หญิงไม่เคยเลือก”



แนนนี่เร่งพูดใส่ไฟบุญส่ง คนเป็นพ่อถึงกับลมออกหูกันคราวนี้



“เอ๊ะ!!ยัยเด็กนี่บอกว่าอย่าพูดล่วงเกินบุญส่งไง!”



คุณพ่อผิดเพศทำเสียงดังใส่ลูกสาวอย่างเหลืออด แนนนี่โวยวายลั่นว่าพ่อเอาแต่หลงผู้ชาย กลายเป็นการทะเลาะกันเสียงดังลั่นร้านออกมาอีก ชาวบ้านย่านนี้ได้แต่เอามืออุดหูเริ่มเชื่อแล้วว่าทั้งสองคนเป็นพ่อลูกกันจริงเพราะเสียงดังพอๆกัน



“แล้วแม่เอ๊ยพ่อคิดยังไงถึงได้จ้างยัยรินมาเป็นแม่บ้านด้วย”แนนนี่ต้องผ่อนเสียงลง คิดขึ้นมาได้ว่าไม่ควรทะเลาะกับพ่อ“รายนี้ก็เหมือนกันเอาแต่แต่งหน้าทาเล็บเสริมสวยทั้งวัน แล้วก็ทำตัวเป็นเจ้าเข้าเจ้าของนายเปี๊ยกบุญส่งซะเหลือเกินนะ พ่อหัดปรามๆสองคนนี้ซะบ้างสิคะ”เธอคงต้องหาทางอื่นกำจัดนายเปี๊ยกบุญส่งไปให้พ้นทาง



แนนนี่ได้พบกับรินแล้ว สองสาวไม่ถูกชะตากันทันที ผู้หญิงพื้นๆคนอื่นเธอไม่เห็นอยู่ในสายตาแต่แม่บ้านของพ่อคนนี้สวยเกินไปและชอบแสดงออกอย่างชัดเจนว่าเป็นเจ้าของบุญส่งทำให้แนนนี่ยิ่งไม่พอใจ มันเป็นความไม่พอใจที่เธอเองก็ไม่ทราบสาเหตุบุญส่งเองก็คอยหลบหน้าเธอประจำทำเหมือนรังเกียจไม่อยากเข้าใกล้แต่กับผู้หญิงคนอื่นแทบจะไม่เคยห่างตัวเลยทั้งสาวเล็กสาวน้อยแถวนี้



เธอแค่ไม่พอใจพฤติกรรมของผู้ชายหน้าสวยแต่ตัวเล็กเท่านั้น



รินกำลังเตรียมตัวเป็นเจ้าสาวของบุญส่ง โรสยังไม่ได้บอกเธอเรื่องนี้“นีว่าแต่เขาแล้วลูกเองล่ะเรื่องเสี่ยเจษฎากับดาราชื่อนายไมค์นั่นจะให้คำตอบพ่อได้หรือยัง”



พอมาคิดเรื่องลูกสาวของตัวเองไปมีข่าวไม่ดีเรื่องไปคบกับผู้ชายมากกว่าหนึ่งคนโดยเฉพาะกับเสี่ยเจษฎาผู้ชายอายุรุ่นคราวพ่อ



แนนนี่ถึงกับคิ้วขมวดเมื่อพ่อมาจี้จุดเรื่องนี้อีก“พ่อมาย้อนหนูเรื่องนี้อีกแล้วนะคะ ก็หนูบอกว่าไม่ได้คิดอะไร เสี่ยเจษฎาเป็นผู้ใหญ่ใจดีเราไม่ได้ทำอะไรเสียหายกันเสียหน่อย ส่วนนายไมค์เราเป็นแฟนเพราะงานเท่านั้นไม่ได้เป็นแฟนกันจริงๆเสียหน่อยมันเป็นแค่เรื่องงานเท่านั้นนะ พ่ออย่าไปฟังพวกนิตยสารพวกปาปารัสซี่ให้มากนักซิคะ”



สองพ่อลูกเริ่มเสียงดังใส่กันอีก คนในร้านข้างๆต้องเอามืออุดหูอีกหน



“เอ๊ะ!!..ยัยเด็กนี่เถียงคำไม่ตกฟากนิสัยเหมือนแม่ไม่มีผิดฉันละเบื่อ..กับแกจริงๆนะทำไมไม่ไปทำงานเดินแบบถ่ายบงถ่ายแบบของแกไป มายุ่งอะไรแถวนี้..”



คนเป็นพ่อครางฮึ่มใส่ กระแทกกรรไกรตัดแต่งกุหลาบกับโต๊ะดังปัง!ลูกสาวแยกเขี้ยวกระแทกรองเท้าส้นสูงกับพื้นดังลั่นอย่างไม่ยอมกัน



“แม่เป็นคนพูดน้อยถามคำตอบคำเป็นกุลสตรีทุกกระเบียดนิ้วนะ หนูจะเหมือนใครอีกถ้าไม่เหมือนพ่อที่ดื้อด้านหัวรั้นที่สุด หนูบอกให้กลับบ้านก็ไม่ยอมกลับ ถ้าพ่อไม่ยอมกลับหนูก็จะมากวนอยู่แบบนี้แหละจะพังร้านกิ๊กก๊อกของพ่อเข้าสักวันหนึ่งคอยดู”



ดวงตาของเธอแดงเรื่อเมื่อพ่อพูดพาดพิงถึงแม่ ความน้อยใจที่พ่อทิ้งครอบครัวมาหลายปีมันเป็นแผลในใจของเธออยู่เสมอ บัดนี้พ่อก็ยังเห็นคนอื่นสำคัญกว่าเธออีก



คนใส่ขนตาปลอม ผมยาวสลวยถึงกับเอามือทึ้งผมของตนเองจนเสียทรง หมดทางปราบลูกสาวที่เถียงคำไม่ตกฟาก นึกไปถึงตอนแนนนี่เป็นเด็กตนเองไม่ได้อยู่เลี้ยงดูคอยอบรมสั่งสอน นึกแต่ว่าเธอจะมีนิสัยน่ารักและเรียบร้อยเป็นผ้าพับไว้เหมือนคนเป็นแม่ที่เป็นหญิงชาววัง







คนที่สองพ่อลูกพาดพิงถึงอยู่ที่มุมตึกไม่ห่างไกลจากร้าน มีเสียงเฮลั่นดังออกมาอยู่ตลอดเวลา บุญส่งได้เปิดเวทีการแสดงเล็กๆขึ้นที่นี่ ชุดทักซิโด้ หมวกทรงสูงตามแบบฉบับนักมายากล เด็กเล็กเป็นแฟนประจำเกาะติดขอบเวที พวกเด็กสาวเยอะกว่าเด็กเล็กอีกเพราะหลงใหลใบหน้าหล่อแบบเกาหลี เสียงตบมือดังเกรียวกราวทุกการแสดงของเขา นิ้วมือของบุญส่งพลิ้วมาก สามารถหยิบจับหรือเสกสิ่งของได้อย่างรวดเร็ว โดยเฉพาะมายากลสำคัญนั่นคือเสกตุ๊กตาจากหมวกทรงสูง ทุกการสะบัดนิ้วมือจะมีของเล่นออกมาชิ้นหนึ่งจากหมวกที่ดูว่างเปล่า



ผู้ชมตัวน้อยต่างเฮกันเข้ามารับของขวัญ บุญส่งใจดีแจกของเล่นให้เด็กยากจนในสลัมแห่งนี้เสมอทุกการแสดง นอกเหนือจากการใช้เงินจำนวนมากไปกับการทดลองปลูกกุหลาบแล้ว เขายังใช้เงินไปกับการซื้อของแจกให้เด็ก โรสเองไม่พอใจกับการใช้จ่ายเงินที่ไม่เกิดประโยชน์เช่นนี้อยู่เสมอ



เด็กหญิงคนหนึ่งมองตุ๊กตาตัวจิ๋วอย่างฉงน“พี่บุญส่งคะทำไมตุ๊กตามันเล็กกว่าทุกทีละ”



หนูน้อยชูตุ๊กตาตัวเท่าพวงกุญแจให้ดูบอกว่าทุกทีเคยได้ตุ๊กตาตัวโตๆกว่านี้ไว้กอด นักมายากลหนุ่มอยากจะบอกหนูน้อยวัยไร้เดียงสาจริงๆว่าเขาไม่มีเงินจะไปซื้อของขวัญดีๆมาให้อีกแล้ว



“ก็มนต์ของพี่มันเสื่อมเพราะถูกนางแม่มดใจร้ายมันสาปไงละ”แม่มดก็คือโรสที่งดจ่ายเงินให้เขา



กลน้ำตาพุ่งเป็นสายน้ำขอความสงสารของบุญส่งเรียกเสียงหัวเราะจากผู้ชมดังครืน เด็กเล็กรบเร้าจะขอดูอีก เด็กสาวๆกรี๊ดกร๊าดไม่หยุดอยากได้ของขวัญพากันเฮโลเข้ามาล้นจนเวทีพัง นักมายากลเนื้อหอมถูกกอดถูกฟัดหยิกแก้มวุ่นวายไปหมด วันนี้เป็นอีกวันที่เขาได้เป็นขวัญใจของผู้ชม











ปิดการแสดง หลังเสียงหัวเราะและความสุขของทุกคน บุญส่งยังคงมีเรื่องให้ต้องครุ่นคิด เขาปกปิดความเครียดเรื่องที่จะต้องหาเงินมาซื้อทองให้ได้หลังจากถูกตัดงบทดลองสร้างกุหลาบสีดำ แม้ของเล่นจะซื้อให้เด็กก็ได้แค่พวกกุญแจตัวละสิบบาทตามตลาดนัดเท่านั้น



เจ้าของร้านเบเกอรี่เป็นแสงสว่างสุดท้ายบุญส่งไปพบวิภาที่ร้านและเล่าปัญหาให้ฟัง วิภาหัวเราะอย่างมีเชิงนึกไม่ถึงเด็กหนุ่มจะเดินมาหาเอง



“ว่าไงจ้ะพ่อนักมายากลรูปหล่อมีปัญหาอะไรกับชีวิตหรือจ๊ะหน้าเครียดเชียว ถ้าเป็นเรื่องเงินละก็มาปรึกษาพี่สาวคนนี้ก็ได้นะ ถ้าเบื่อสองพ่อลูกคู่เพี้ยนจะมาอยู่กับพี่ไหมจ้ะบุญส่ง พี่จะให้เงินไปซื้อทองเยอะๆเลย”วิภาหัวเราะคิกคักชอบใจเมื่อรู้ว่ายัยแว่นหนาที่มาใหม่เป็นลูกของโรส กะเทยก็ทำลูกได้



น้ำเสียงเล่นลิ้นเจ้าของร้านเบอเกอรี่ หล่อนพารูปร่างอันอวบอัดเดินนวยนาดเข้ามาสวมกอดที่แผ่นหลังของหนุ่มส่งดอกไม้จนได้กลิ่นหอมของกุหลาบติดตัว ริมฝีปากอวบอิ่มเผยอพูดขึ้น เสียงของหล่อนทำให้เด็กหนุ่มขนลุกชันอย่างประหลาด บุญส่งไม่ชอบกลิ่นน้ำหอมฉุนแรงของวิภาเลย รีบแกะมือที่กอดรวบเอวของตนออกจากตัวขยับห่างออกไปทันที ชีวิตนี้ผู้หญิงที่เขาอยากใกล้ชิดมีเพียงพี่ญาดาเท่านั้น



วิภาเห็นอาการของเด็กหนุ่มยิ่งหัวเราะชอบใจในความไม่ประสา



“ว่าไงจะไปร้องคาราโอเกะกับพี่ที่โรงแรมไหมจ้ะแล้วพี่จะให้เงินห้าหมื่นเอาไปซื้อทอง บุญส่งอยากได้ทอง 2 บาทไม่ใช่เหรอ งั้นเอาเป็นวันพรุ่งนี้นะแล้วพี่จะเอาเงินให้เราไปซื้อทองอย่างที่ต้องการไง”



วิภายื่นข้อเสนอที่บุญส่งปฏิเสธไม่ได้ บุญส่งถูกกอดจนตัวเย็นเฉียบแต่ก็ไม่กล้าปฏิเสธรอยกอดของวิภาอีกแล้ว



“แต่มันจะดีหรือครับแค่ไปร้องเพลง น้าเอ๊ยพี่ภาจะให้เงินผมตั้งห้าหมื่น”



เด็กหนุ่มขยับปากพูดอย่างยากเย็น นัยน์ตาแสดงความตื่นกลัว วิภาเป็นผู้หญิงในแบบที่ทำให้เขาอึดอัดต่างจากเด็กสาวที่เขาได้ใกล้ชิด โดยเฉพาะเนินอกล้นทะลักเสื้อคอวีมันช่างล่อแหลมต่อสายตาจริงๆ เงินห้าหมื่นบาทที่วิภาเสนอให้แลกเปลี่ยนกับการไปเป็นเพื่อนร้องคาราโอเกะที่โรงแรมสองต่อสอง มันมากพอที่จะซื้อทองคำรูปพรรณน้ำหนักกว่าสองบาท การทดลองสร้างกุหลาบดำของเขามาถึงทางตันที่จำเป็นต้องใช้ทองคำจำนวนมากเพื่อให้การทดลองสำเร็จ เขาไม่มีทางเลือกต้องยอมรับข้อเสนอของวิภาเท่านั้น



“มาร้องเพลงกับพี่นะเด็กดี คิกๆ”



สาวร้อนสวาทเข้ามาพัวพัน มือเชยคางเด็กหนุ่มเล่น หัวเราะอย่างคนถือไพ่เหนือกว่า บุญส่งอยู่วัดมาตั้งแต่เด็กจึงไม่รู้เล่ห์เหลี่ยมของคนในโลกภายนอก ร้องเพลงก็คือร้องเพลงเขาไม่นึกถึงเรื่องอื่นเลย เพื่อพี่ญาดาเขาต้องรีบหาเงินมาสร้างกุหลาบดำให้สำเร็จ



สายตาร้อนรักของวิภามองผิวแก้มใสของหนุ่มน้อยอย่างหลงใหล บุญส่งเอาแต่ก้มหน้าตัวเกร็งไปหมดพาลเหงื่อออก วิภากัดปลายนิ้วของตนเองอย่างกระหาย การเป็นเมียน้อยของคนอื่นทำให้หล่อนจำต้องอยู่ไปวันๆรอคอยให้สามีว่างจากบ้านใหญ่ หล่อนแอบไปหาเศษหาเลยจากเด็กหนุ่มที่แอบคบหาอยู่บ้างแต่ก็ไม่เคยหาเอาใกล้ๆขนาดนี้เลย



“แค่ร้องเพลงจริงๆนะครับ”ทิดสึกใหม่อ่อนวัยในโลกภายนอกได้แต่พูดเสียงแผ่วอย่างยอมจำนน เขาต้องการเงินห้าหมื่นที่วิภาเสนอให้จริงๆ



วิภาถึงกับเอามือวางบนอกอวบอิ่ม ร้องอุทานทำตาโตในความซื่อของหนุ่มน้อย ริมฝีปากแดงจัดด้วยลิปสติกเผยอขึ้น“ก็ร้องเพลงอย่างเดียวซิจ้ะ แหม...คนผีทะเลนี่คิดอะไรอยู่กันแน่” นึกไม่ถึงว่าแค่เลียบเคียงไต่ถามและยื่นข้อเสนอช่วยเหลือเรื่องเงินบุญส่งก็ตอบรับข้อเสนอมาง่ายๆเวลานี้วิภาพร้อมแล้วที่จะใช้ความเจนจัดในสนามรักเข้าสยบหนุ่มน้อย



“ไหนหันมาสบตากับพี่หน่อยสิคะมัวแต่เขินอายอยู่ได้แค่ไปร้องเพลงคาราโอเกะกับพี่เองกลัวทำไมกันนักหนา”หล่อนเชยคางของบุญส่งมามองอย่างชื่นชมและนึกขำที่เด็กหนุ่มเอาแต่ตื่นเต้นก้มหน้าก้มตา



ด้วยวัยและประสบการณ์บนเวทีสวาทอย่างโชกโชน สาวไฟแรงสูงผู้เปลี่ยวรักอย่างวิภาหัวเราะคิกๆเต็มไปด้วยจริตจะก้าน นัยน์ตาวาวหวาม เด็กหนุ่มข้างร้านที่ตนเองหมายมั่นมานานกำลังจะกลายเป็นลูกไก่ในกำมือ เธอเดาออกว่าบุญส่งยังบริสุทธิ์ผุดผ่องไม่เคยผ่านหญิงใดและนี่คือความท้าทาย หล่อนจะต้องพิชิตหนุ่มส่งดอกไม้คนนี้ให้จงได้






Create Date : 12 ธันวาคม 2553
Last Update : 16 ธันวาคม 2553 18:36:44 น.
Counter : 996 Pageviews.

2 comments
  
สวัสดีค่ะ
เข้ามาทักทายครั้งแรก
เพิ่งรู้ ว่าชื่อเราคล้ายๆ กันเนอะ
โดย: doctorfor วันที่: 12 ธันวาคม 2553 เวลา:21:45:07 น.
  
เชิญทุกท่านมาสัมผัสประสบการณ์ที่แตกต่างของ สล็อตแมชชีน ออนไลน์ กับ GoldClub Slot Online ท่านจะได้สนุกสนานไป
กับสล็อตแมชชีนแบบเรียลไทม์ แต่ยังคงความสวยงามของภาพได้ไม่แตกต่าง จากตู้สล็อตที่ท่านคุ้นเคย กราฟฟิกสวยงาม
ตื่นเต้นเร้าใจด้วยระบบเสียงชั้นยอด และมีรูปแบบของเกมส์ให้ เลือกมากมายกว่า 200 เกมส์
นอกจากสล็อตแมชชีนออนไลน์แล้ว GoldClub Slot ยังมีเกมส์ไพ่หลากหลายรูปแบบ ทั้ง Blackjack , Poker,baccarat และอื่น ๆ
ให้ท่านเลือกร่วมสนุกตามความชอบ GoldClub Slot Online เราคือผู้ให้บริการสล็อตแมชชีนออนไลน์ และเกมส์ออนไลน์ มาตราฐานสากล
ได้รับอนุญาตให้บริการสล็อตแมชชีน และ เกมส์ออนไลน์ในประเทศกัมพูชาอย่างถูกต้อง
Call Center Service 24 Hrs. 082-198-8883 -6 // goldclubslotonline.com
โดย: goldclubslotonline IP: 61.19.66.112 วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:3:10:10 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

แจ็ค ในสวนถั่ว
Location :
เชียงใหม่  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?]



ยินดีต้อนรับสู่บ้านของคนชอบคิดชอบเขียนครับ
New Comments