กลัวผี แต่ไม่กลัวศพ (1)

 ไม่ได้เขียนบล็อกมาเกือบสองปีเห็นจะได้ แต่วันนี้ครึมฟ้าครึ้มฝน (พายุเข้าของจริง)
ครั้นจะรอยืนรอเก็บลูกเห็บอยู่หน้าบ้านก็ยังไงอยู่ นึกถึงบล็อกขึ้นมา.......
นานแล้วที่ไม่ได้เขียน........ คิดถึงพิกล

ช่วงที่ผ่านมา ไม่ได้หายไปไหน แต่ยุ่งเรื่องเรียนตามสมควร จนเลยเถิดไปถึงเรื่องงาน
และเรื่องงานเนี่ยละ ประเด็นสำคัญในวันนี้

แต่ขอบอกว่าตอนนี้เลยนะคะว่า ขณะนี้เราได้ลาออกจากงานนี้แล้ว
เพราะว่าเตรียมตัวศึกษาต่อระดับปริญญาเอก
และต้องการย้ายมาอยู่ใกล้ๆ พ่อกับแม่มากขึ้น

ผู้ช่วยแพทย์ผ่าศพ.......... คืออาชีพช่วงสั้นๆ ของเรา
(อาชีพที่ความซื่อสัตย์ และความละเอียดรอบคอบ คือหัวใจสำคัญของงาน)



เพราะเรียนในสาขาที่ใครไม่ค่อยเรียนกัน มีแต่คนแปลกๆ มานั่งเรียนกัน
ทำให้ได้ทำงาน ที่ใครๆ ไม่ค่อยได้ทำ.............

สาเหตุที่ไปสมัครงานนี้
คือ เป็นคนช่างสังเกต และสงสัยมากๆ มากจนเพื่อนรำคาญ แต่ที่บ้านไม่รำคาญนะคะ
เพราะพ่อกับแม่ช่างสังเกตกว่าเราเยอะมาก
(บางทีอีกสิบปีข้างหน้า แม่อาจเฉลยว่า เป็นตำรวจปลอมตัวมา)

อีกอย่างคือ ตรงกับสาขาที่ร่ำเรียนมา (ตอนไปสมัครงาน เรายังทำ Thesis ไม่เสร็จเลย)
เรียกได้ว่า งานนี้ถือเป็นระดับต้นๆ ที่คนเรียนด้านนี้ใฝ่ฝัน
จนบางครั้งเราก็รู้สึกเสียดายนะ ที่ลาออกมา (แง่)

เข้าเรื่องเลยแล้วกัน
เราเป็นคนที่กลัวผีมากๆ แม้แต่กระจกยังไม่กล้าดูในตอนกลางคืนเลย (กลัวเห็นตัวเอง)
ขับมอเตอร์ไซต์ ก็พับกระจกลง กลัวมากกกกกกก
นอนคนเดียวที่ไหนไม่ได้ ยกเว้นบ้านตัวเอง แต่ถ้านอนที่อื่น ต้องเปิดไฟ เปิดทีวีไว้
ในห้องแลปก็อยู่คนเดียวไม่ได้ เดินไปเข้าห้องน้ำคนเดียวไม่ได้ ฯลฯ
สารพัดอย่างที่นึกขึ้นได้ ทำให้กลัวผีมากๆ

แล้วไปทำอาชีพนี้ได้อย่างไร
อย่างที่บอก กลัวผี ไม่ได้กลัวศพ
เพราะศพ ไม่ใช่ผี
และผี ก็ออกจากร่างศพแล้ว
ต่างกันมากนัก
งานนี้เป็นงานทำดี บุญกุศลล้วนๆ ผีไม่มาหลอกแน่นอน (ชีวิต คิดบวก)

อีกอย่างคือ ที่นี่ทำงานเช้าตรู่ เลิกงานเร็ว (แต่งานต้องเสร็จหมดนะ ก่อนกลับบ้าน)
เวลาทำงานก็ทำกันจริงจัง พอถึงช่วงพัก ก็เฮฮา สนุกสนานได้
นี่ละ ที่ทำงานในฝันชัดๆ

พักไว้เพียงเท่านี้ก่อน ไว้มาเล่าต่อ
ขณะนี้ลูกเห็บตกแล้ว ฟ้าร้อง และลมแรงมาก

Create Date : 04 เมษายน 2557		0 comments
Last Update : 4 เมษายน 2557 17:02:48 น.
Counter : 576 Pageviews.
Share Tweet