|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 |
| 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
| 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
| 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
ตอน เข้าสู่สมรภูมิรบ(รัก)
ตั้งชื่อดูดุเดือด แต่จริงๆแล้วก็ไม่มีอะไรหรอกครับ คือผมจะเดินทางไปใช้ทุนที่รพ.ชุมชนอ่ะครับ แล้วจังหวัดชายแดนภาคใต้ ชื่อเสียงมันดูน่ากลัวในสายตาคนจังหวัดอื่นอ่ะครับ(ก่อนวันเดินทาง 1 สัปดาห์ มีวางระเบิดที่หาดใหญ่ตรงสถานีรถไฟ ) ผมก็ต้องคิดว่าเหมือนผมไปรบอ่ะครับ แต่ในช่วงท้ายจะเกี่ยวกับชื่อเรื่องหน่อย
วันเดินทางก็มาคิดว่าจะไปรถทัวร์หรือรถไฟ ถ้าไปรถไฟก็ต้องไปลงที่ตรัง แล้วนั่งรถต่อเข้าสตูล ผมเคยไปหาดใหญ่มา 1 ครั้ง แต่ไม่เคยไปสตูล ตัดสินใจไปรถทัวร์ดีกว่า ไปพร้อมเพื่อนอีก 2 คน(คนนึงเคยรู้จักสมัยมัธยม อีกคนไม่รู้จัก เพิ่งมารู้จักวันจับสลากนี่แหละครับ)
ก่อนเดินทางแม่ให้เงินมา 7000 บาท นั่งรถทัวร์จากสายใต้ ตอนเย็นคงถึงที่นั่นตอนเช้า พ่อมาส่งที่สายใต้ (เหมือนมาสั่งว่าดูแลตัวเองดีๆคอยหลบลูกกระสุนและระเบิด เพราะโดยปกติผมไปไหนผมไปเอง พ่อ แม่ ไม่เคยมาส่งอยู่แล้ว ตอนไปเรียนมหาวิทยาลัย พ่อแม่ก็ไม่ได้ไปส่งหรอกครับ กลัวท่านลำบากอ่ะครับ) มีกระเป๋าเสื้อผ้าไป 2 ใบ (อย่างอื่นไม่เอาไป เพราะแพทย์รุ่นพี่ บอกว่าเค้ามีให้พร้อมแล้วน้อง เอาแต่เสื้อผ้าไปก็พอ) นั่งรถไปก็นอนไม่ค่อยหลับหรอก เพราะไม่รู้ว่าเหตุการณ์ข้างหน้าจะเป็นอย่างไร
รถทัวร์จอดที่ขนส่งตอนเช้า เดินต่ออีกซัก 500 เมตร ก็ถึง รพ.สตูล ไปขอกุญแจห้องพัก ลองมองไปรอบๆ เอ๊ะ มันก็ไม่เห็นจะหน้ากลัวตรงไหน ก็เหมือนจังหวัดอื่นในประเทศไทยนี่แหละ อย่างนี้ลุยได้เลยเรา
ตอนค่ำๆก็ชวนเพื่อนอีก 2 คน (ก็ที่มาด้วยกันนั่นแหละ) ตะลุยตลาด ตลุยรอบเมืองเลยครับ ไม่กลัวแล้วครับระบ่งระเบิด เดินได้ไม่กี่ชั่วโมง ครบรอบเมืองแล้วครับ ทำไมจังหวัดเล็กอย่างนี้ละครับ เท่าอำเภอที่บ้านเกิดผมเลยครับ(ไม่ใช่เด็กกทม แต่เป็นจังหวัดใกล้ๆ กทม มาเรียน กทม ตอนมัธยมอ่ะครับ) ลองกินมะตะบะซะหน่อย(แยกจากโรตี ไม่ออก ใกล้เคียงกันมาก) เห็นเขาบอกขึ้นชื่อ รวมทั้งชาชัก(ถ้าผิดขออภัย จำไม่ค่อยได้แล้ว) สนุกสนานครับ คืนนั้น ผิดจากที่คาด ราวฟ้ากับเหว
วันประชุมแพทย์ในจังหวัดให้เลือกว่าจะอยู่จังหวัดหรืออำเภอ ไหนๆก็มาอยู่ถึงที่นี่แล้ว ตกลงผมเลือกไปอยู่รพ.ชุมชน(รพ.อำเภอ) รพ.ที่ผมไปอยู่มีหมอ 3 คน(รวมผมด้วย) เป็นรุ่นพี่ผม 3 ปี(ให้ชื่อ ชลิต) และ 2 ปี(ให้ชื่อชรัส) ตามลำดับ รุ่นพี่ 2 ปี นี่จบที่เดียวกับผม ไม่นึกว่าจะมาเจอไกลถึงที่นี่
ที่รพ.นี่ ผมเจอพยาบาล จบใหม่ 3 คน มีอยู่คนนึงเห็นครั้งแรก ปิ๊ง เลยครับ เหมือนรักแรกพบ แต่เค้าจะรักผมหรือเปล่าไม่รู้ เดี๋ยวตอนต่อไปจะเล่าให้ฟัง(ปกติไม่ค่อยมีใครเขียนเกี่ยวกับความรักหรอกครับ ผมนี่แหละจะเขียน ) เป็นลูกครึ่งจีน ซึ่งหาได้ยากในจังหวัดนี่ เพราะเป็นมุสลิมถึง 70 % ขาว ตาโต จมูกโด่ง ผมม้า อวบนิดๆ ตรงสเป็คเลย(จริงๆอวบ นี่ไม่ใช่สเป็คอ่ะ แต่อันอื่นมันบดบังอ่ะครับ)
เจ้าหน้าที่ ที่นี่ต้อนรับดีมาก เหมือนกลัวผมจะไม่อยู่ที่นี่ พี่ชลิตก็ดูแลผมดีมาก ถามสาระทุกข์สุขดิบตลอด แกเลิกคลินิก ก็จะชวนไปกินข้าว กลายเป็นซี้กับผม ส่วนพี่ชรัส ทำคลินิกเหมือนกัน คุยกันบ้าง แต่แกคุยไม่เก่ง นิสัยลุยๆสไตล์คนใต้(คนต๊าย) แต่จริงใจ มารู้ทีหลังว่าแกไม่กินเส้นกันนิดๆ ผมคนกลางทำตัวลำบากครับ
พี่ชรัส มักจ้างผมอยู่เวร ผมก็คิดว่าไม่ได้ไปไหนอยู่เวรหาเงินดีกว่า แต่ถ้าวันไหนว่าง(วันเสาร์ช่วงเย็นๆ) พี่ชลิตมักจะชวนผมไปหาดใหญ่ ไปร้องคาราโอเกะ บ้าง ไปซื้อของบ้าง
วันนี้ก็เช่นกันพี่ชลิต ชวนผมไปหาดใหญ่
พี่ชลิต อั้ม เคยไปหาดใหญ่รึเปล่า ไปหาดใหญ่กันมั๊ย
อั้ม เคยอ่ะพี่ ตอนแข่งกีฬา 8 เข็ม(สมัยผมเรียกกีฬา 8 เข็ม เพราะมีแค่ 8 โรงเรียนแพทย์) แต่ไปก็ดีเหมือนกัน เริ่มเบื่อๆแล้ว
พี่ชลิต เอารถยุโรปออกเลยครับ โอ้โห คนอะไร โค-ตะ-ระ รวยเลย พี่ชลิตแกขับไม่ต่ำกว่า 140 นั่งสบายกว่ารถที่บ้านเยอะเลย ที่บ้านนั่งแต่รถกะบะโตโยต้าอ่ะครับ พอขับไปได้สักพัก พี่ชลิตแกเอามือซ้าย มาจับต้นขาผม ผมสะดุ้งแต่จับเฉยๆอ่ะครับ ไม่ได้ทำอะไร ผมรู้ตัวแล้วครับ ว่าแกคิดอะไรกับผม สักพักแกเริ่มลูบขึ้นลงเฉพาะต้นขาอ่ะครับ ผมก็ใช้วิธีขยับขาไปมา แกก็ยังจับครับ คนอะไรขับรถมือเดียวเก่งโคตร(คิดในใจ) จับตลอดทาง จนถึงหาดใหญ่เลยครับ คิดในใจว่าตรูจะทำยังไงดีวะเนี่ย อยู่เชียงใหม่ 6 ปี ไม่เคยเที่ยวเลยกำแพงดิน หรือต้องมาเสียลูกจุดโทษทีหาดใหญ่ ซะละมั๊ง เกร็งอ่ะครับ กลัวด้านหลังต้องระวังตลอด พยายามเดินด้านหลังแก ไม่เดินด้านหน้า แบบอ้างว่าไม่คุ้นพื้นที่ สุดท้ายก็ไม่มีอะไร แกคงเอ็นดูผมมั๊ง เหอๆๆๆ ทำอะไรซะน่ากลัว
ตอนหลังเริ่มสนิทกับเจ้าหน้าที่ เลยลองแย๊บๆถามดู เจ้าหน้าที่บอกว่า การแสดงออกไม่ชัดได้ข่าวแว่วๆ แต่น่าจะใช่ แต่ถัดมาอีก 1 ปี แกก็แต่งงานและมีลูกผู้หญิง แต่หลังแต่งงานยังมีพฤติกรรมแบบนี้อยู่อ่ะ ผมเห็นอ่ะ บ้านผมอยู่ติดกับแก แต่ผมไม่ค่อยได้ไปกับแกซักเท่าไหร่ในช่วงหลัง กลัวเสียลูกจุดโทษอ่ะ
| Create Date : 17 เมษายน 2552 |
| Last Update : 17 เมษายน 2552 23:14:58 น. |
|
10 comments
|
| Counter : 384 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: big head  วันที่: 17 เมษายน 2552 เวลา:23:09:19 น. |
|
|
|
| โดย: เด็กท้ายรถ วันที่: 18 เมษายน 2552 เวลา:17:11:26 น. |
|
|
|
| โดย: spanner (spanner ) วันที่: 18 เมษายน 2552 เวลา:20:01:07 น. |
|
|
|
| โดย: edzilla วันที่: 19 เมษายน 2552 เวลา:18:06:01 น. |
|
|
|
| โดย: big head วันที่: 20 เมษายน 2552 เวลา:10:56:18 น. |
|
|
|
โดย: calamine  วันที่: 25 พฤษภาคม 2552 เวลา:13:04:50 น. |
|
|
|
|
|
|
|
รอคุณหมอมาเขียนต่อครับ 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
555 ระวังภริยามาอ่านเจอนะคะ
เห็นบอกว่าภริยาไม่ใช่พยาบาลนี่คะ
ใช่ชลิต เฟื่องอารมณ์ ไม๊คะ ที่พี่เขียนถึงน่ะ