ก้าวที่สองของการทำวิทยานิพนธ์กับการสอบหัวข้อวิทยานิพนธ์ จะรอดหรือจะพังเดี๋ยวก็คงได้รู้กัน ก่อนอื่นขอถอนหายใจดัง ๆ และแรง ๆ สักเฮือก เฮ้อ........... ถอนหายใจนี้ไม่ได้เซ็งชีวิตอะไรนะครับ แต่ถอนหายใจด้วยความโล่งอกว่าในที่สุดกูก็ได้สอบหัวข้อวิทยานิพนธ์เสียที ก่อนอื่นบอกกันก่อน ผมทำวิทยานิพนธ์เรื่อง "บทบาทพระสงฆ์กับการดำเนินกิจกรรมวิทยุชุมชนในจังหวัดเชียงใหม่" นะครับ หลายคนอ่านแล้วคงงงว่าทำอะไรฟ่ะ ก็บอกคร่าว ๆ สรุปใจความว่า เดี๋ยวนี้เจ้าวิทยุชุมชนนี้ผุดขึ้นราวกับดอกเห็ดนี้ ก็มีที่พระสงฆ์ท่านเข้าไปเกี่ยวข้องด้วย ที่ อ.เมืองเชียงใหม่มีตั้งสองแห่งแหนะ ก็ศึกษาสามประเด็นใหญ่ครับว่าท่านมีนโยบาย การบริหารและการผลิตรายการอย่างไรบ้าง แล้วก็เอาไปเปรียบเทียบกับฆราวาส อันนี้เรื่องเข้าใจง่ายและจับต้องได้พอควรแล้วนะครับ อย่างเพื่อนผมคนหนึ่งทำเกี่ยวกับ ตรรกะในการไปงานแสดงสินค้า เห็นชื่อหัวข้อมันจะเป็นลม เมื่อวันอังคารสัปดาห์ที่แล้ว ผมได้เข้าไปคุยกับอาจารย์ที่ปรึกษาว่าวันที่ 18 ธันวาคมมีสัมมนาพระสงฆ์กับวิทยุชุมชนที่เชียงใหม่พอดี (โอกาสทอง) ก็เลยว่าจะขึ้นไปเก็บข้อมูล แต่ถ้าหากยังไม่ได้สอบหัวข้อก็เกรงว่าที่ทำมาจะกลายเป็นศูนย์ อาจารย์ที่ปรึกษาผมท่านก็เลยอนุญาตให้ผมสอบได้ น้ำตาแทบไหลนองนิเทศฯ จุฬาฯ พร้อมอยากตะโกนดัง ๆ ว่า "กูได้สอบแล้วโว้ย" วันนี้เป็นวันประชุมภาควิชา ซึ่งอาจารย์ที่ปรึกษาจะยื่นเรื่องเข้าไปที่ประชุมภาค เพื่อแต่งตั้งกรรมการฯ โดยสอบถามจากอาจารย์แต่ละท่านว่าสนใจหัวข้อนี้ไหม ใครสนใจก็จะรับเป็นกรรมการ ก่อนหน้าที่จะประชุม ก็มีอาจารย์ท่านหนึ่งเขามาทักว่า "เป็นไง ตื่นเต้นไหม" (ผมเป็นผู้ช่วยอาจารย์อยู่ที่ภาควิชา เลยเจออาจารย์ทุกท่านบ่อย) ปากก็บอกไปครับว่าไม่ตื่นเต้น แต่แท้ที่จริงก็ลุ้นมิน้อยว่าจะได้ใครเป็นกรรมการ... เพราะถ้าดันได้อาจารย์ที่ท่านมักมีความเห็นไม่ตรงกันก็จะพลอยซวยจบช้าได้ การประชุมสิ้นสุดลงประมาณบ่ายโมงตรง (ประชุมกันยาวมาก) ผมไม่ทันรู้ผลทันทีเพราะได้รับมอบหมายให้ไปคุมเด็กทำแบบฝึกหัด กลับมาประมาณบ่ายสาม อาจารย์ที่ปรึกษาผม (ผศ.โอฬาร) ก็เข้ามาที่ห้องธุรการภาคพอดี พร้อมกับบอกข่าวว่า มี อาจารย์สองตั้ง 4 คนแหน๊ะ ตามปกติเขาจะมีกัน 3 คืออาจารย์ที่ปรึกษา 1 คน ประธานและกรรมการอย่างละหนึ่งรวมเป็นสาม แต่หากมีอาจารย์ท่านอื่นสนใจเพิ่มเติมก็ขอเพิ่มได้ ไม่มีปัญหา เหมือนดั่งเช่นกรณีของผม ก่อนหน้าจะเจออาจารย์ที่ปรึกษา ก็ได้มีโอกาสคุยกับท่านอาจารย์ย่า (รศ.ดร.อุบลรัตน์ ศิริยุวศักดิ์) อ.ย่าก็บอกว่า หัวข้อคุณมีแต่อาจารย์ท่านสนใจเป็นอันมาก แถมคุย ๆ ไป อาจารย์ก็ถามว่าเคยทำงานวิทยุมาก่อนหรือ ผมก็เล่าไปตามจริงถึงประสบการณ์ ไป ๆ มา ๆ อาจารย์ท่านก็เลยจะชวนมาทำงานด้วย โอ้ย! กำลังรอเลยครับ มีเรื่องน่าหนักใจนิดหน่อย คืออย่างที่กล่าวไปในตอนแรกว่าหากได้กรรมการที่ความคิดเห็นไม่ค่อยตรงกัน มักจะพลอยทำให้เด็กซวยไปด้วยเพราะไม่รู้จะเชื่อใครดี บางคนก็บอกว่าต้องทำอย่างนี้ แต่อีกคนบอกไม่ ทีนี้มันจะมีผลไปตอบสอบเล่มนู้นแหละครับ เพราะท่านอีกท่านเห็นด้วย แต่อีกท่านดันไม่เห็นตรงกัน คราวนี้แหละ 5555 อีกไม่กี่วันนี้ผมคงได้สอบหัวข้อละครับ ไม่รู้จะโดนฟันมาเท่าไร เพราะแค่วันนี้ในห้องประชุมก็ทักท้วงมาเล็กน้อยว่าการศึกษาพระสงฆ์น่าจะศึกษาที่ว่าเดิมทีพระท่านก็เทศน์แต่บนศาลา แต่เมื่อมาอยู่วิทยุ medium (สื่อ) เปลี่ยน เนื้อหารวมถึงวิธีการนำเสนอก็ต้องเปลี่ยนไปด้วย 555 ดีแล้วครับบอกผมตอนนี้ ผมจะได้ไปเตรียมตัวทัน ไม่โดนฟันเยอะ ตอนนี้ก็ได้เวลาสู้ต่อครับ ดู ๆ ไปมันจะสักเท่าไรกันเชียว จริงไหมครับ ทุกทุกวัน ที่ผ่านมา ต้องไขว่คว้า หาสิ่งใด ฉันยังอยู่ เธอยังอยู่ ฉันยังอยู่ เธอยังอยู่ ในหัวใจ แม้บางสิ่ง แสนลำบาก แต่ฉันจะเดินต่อไป แม้จะถูก หรือจะผิด ชีวิตคงไม่อ้างว้าง.... สักเท่าไหร่....   Create Date : 06 ธันวาคม 2548 20 comments Last Update : 6 ธันวาคม 2548 20:31:29 น. Counter : 722 Pageviews. Share Tweet

สู้ต่อไป ทาเคชิ นายทำได้อยู่แล้น   โดย: grappa 6 ธันวาคม 2548 18:34:53 น.

ขอบคุณครับพี่   โดย: I will see U in the next life. 6 ธันวาคม 2548 19:36:43 น.

อ่ะนะ.. สู้ต่อไปอ่ะพี่ดอง จะรอเห็นวันที่พี่ดองมาเป็นอาจารย์ที่แมสคอม มช.ของเรา   โดย: stubborn IP: 203.114.108.91 6 ธันวาคม 2548 20:10:34 น.

^ ^ ^ พี่เริ่มงงกับคำพูดคนล่ะ คือเจ๊นุกนิกบอกว่าเขาไม่อยากเด็ก มช.เอง แต่วันนี้เจอน้อยหน่า ซึ่งชีพึ่งขึ้นไปเชียงใหม่แล้วเจอ อ.เอี้ยง อ.ก็ถามมันว่าอยากมาสอน มช.ไหม (โฆษณา) แล้วแบบนี้ยังไงกันหนอ   โดย: I will see U in the next life. 6 ธันวาคม 2548 20:13:18 น.

หัวข้อน่าสนใจมากเลยครับ บังเอญผมก็สนใจเร่องพุทธสถาบันเสียด้วยซี   โดย: แจ้น 6 ธันวาคม 2548 23:30:51 น.

หัวข้อทำเอาผมอึ้งเลยครับ น่าสนใจดีครับ คุณ I willฯ รอบรู้ขนาดนี้น่าจะทำได้อยู่เเล้ว สู้ก็เเล้วกันนะครับ   โดย: Dark Secret 7 ธันวาคม 2548 0:19:59 น.

แค้หัวข้อก็โหดแล้วนะคะ นี่ตอนทำวิจัยสงสัยจะสาหัส แล้วตัวแปรนี่มีที่เชียงใหม่ที่เดียวเลยหรอคะ มันจะทำให้ข้อมูลที่ได้สามารถใช้ประโยชน์กับพื้นถิ่น ที่มีวัฒนธรรมต่างได้รึเปล่าคะ พอดีสงสัยใคร่รู้หนะคะ หรือแค่เก็บข้อมูลตัวอย่างก็ไม่รู้ เพราะเวลาทำทีสิสเสนอหัวข้อเขาให้เขียนประโยชน์ที่ได้รับด้วยนี่นา (หรือ ไม่เหมือนกันทุกที่ก็ไม่รู้) ถามเอาความรู้หนะขอรับ มิได้มากวน   โดย: LUNATIC SPACE 7 ธันวาคม 2548 9:20:54 น.

สอบให้ได้นะแก เรื่องอาจารย์ชั้นก็งงๆ อยู่ เพราะเห็นยุพาคุยกะอ.จิ แกบอกว่าแกทาบทามนภัส มาเป็นอาจารย์ว่ะ แต่ชั้นอยากให้แกมาเป็นอาจารย์ที่นี่   โดย: robin IP: 203.188.60.61 7 ธันวาคม 2548 11:53:43 น.

ขอตอบเอมก่อนละกันนะครับ (เดี๋ยวเอาไปแปะในบล็อกต่อ) ก่อนอื่นผมอธิบายสั้น ๆ ว่า ผมทำวิธี "เชิงคุณภาพ" ครับ เชิงคุณภาพในที่นี้คือต้องการ "เข้าใจ" ถึงปรากฎการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นจะมีกี่ตัวแปรก็ช่างนะครับ ซึ่งต่างจากวิจัยเชิงปริมาณที่ต้องการศึกษาตัวแปรที่มีความสัมพันธ์กัน (ตัวแปรต้น ตัวแปรตามนั้นแหละ) อันนี้ส่วนใหญ่ก็น่าจะเข้าใจกันบ้างอยู่แล้ว ทีนี้คำถามแรก - ตัวแปรนี่มีที่เชียงใหม่ที่เดียวเลยหรอคะ ผมคาดว่าวิทยุชุมชนที่ดำเนินการโดยวัดไม่ได้มีที่เชียงใหม่ที่เดียวแน่ แต่เหตุที่ผมศึกษาแต่เฉพาะที่เชียงใหม่ เขาเรียกกันว่าเป็นการกำหนดขอบเขตการวิจัยครับ ในการวิจัยไม่ว่าเรื่องใดก็ตามเราต้องกำหนดว่า เราจะทำการศึกษาที่ไหน เก็บข้อมูลใช้เวลาเท่าใด เพื่อที่จะได้เป็นกรอบในการศึกษาไม่ให้เกินเลยไปกว่านั้น เพราะถ้ามากกว่านั้นมันจะศึกษาตายกันเลยครับ อย่างผมเลือกศึกษาเชียงใหม่ (ความจริงเลือกที่ไหนก็ได้นะครับ หรือจะเลือกทั่วประเทศเลยก็ได้ แต่หากศึกษาทั่วประเทศคงเรียนไม่จบตามกำหนด แม้เปอร์สุด ๆ แล้วก็ตาม) เนื่องจากว่า ผมจบมหาวิทยาลัยเชียงใหม่มา พร้อมกับเคยทำงานที่นั้น ดังนั้นผมพอรู้ลึกตื้นหนาบางของวงการวิทยุที่นั้น รวมถึงผมมี "connection" ที่นั้น connection นี้สำคัญมากนะครับ ในการทำวิจัยที่คุณต้องไปสัมภาษณ์ชาวบ้านเขา (อย่าไปนึกถึงการวิจัยแบบวิทยาศาสตร์ที่อยู่แต่ในแล็บน่ะ) เหมือนหลัก six degrees of seperation นั้นแหละครับ พอเรารู้จักคนนี้ คนนี้ก็รู้จักคนนู้น เราก็พอให้เขาติดต่อให้ได้ อย่างเพื่อนผมบางคนทำเรื่องเกี่ยวกับทีวี แต่ไม่มีใครรู้จักที่ทำงานทีวีเลย ส่งผลให้แทบลำบากมากกว่าจะติดต่อสัมภาษณ์ได้ มันก็เป็นด้วยประการละเช่นนี้ครับ   โดย: I will see U in the next life. 7 ธันวาคม 2548 11:58:47 น.

คำถามที่สอง - มันจะทำให้ข้อมูลที่ได้สามารถใช้ประโยชน์กับพื้นถิ่น ที่มีวัฒนธรรมต่างได้รึเปล่าคะ การศึกษาครั้งหนึ่ง ๆ คงไม่สามารถเป็นตัวแทนคำตอบของทั้งหมดได้ครับ การศึกษาของผมก็คงเป็นการให้คำตอบแก่ปรากฎการณ์หนึ่งเท่านั้น ดังนั้นหากมีโปรเจคส์ที่ใหญ่ขึ้น ศึกษาระดับมหภาค (ทั้งประเทศเลย) น่าจะได้ผลที่ชัดกว่า แต่อย่างที่ผมว่าไว้ ถ้าทำไม่จบแน่ครับ ดังนั้นในแต่ละการวิจัยเขาถึงมีข้อเสนอแนะอยู่ตอนท้ายครับ เอาไว้สำหรับผู้สนใจในเรื่องนี้ได้ศึกษาในประเด็นต่อ ๆ ไปเพื่อต่อยอดการวิจัยชิ้นนี้ - เรื่องการเก็บข้อมูล อันนี้ไม่ยากครับ ส่วนใหญ่เราจะคิดและเห็นภาพแต่การเก็บข้อมูลด้วย "แบบสอบถาม" แบบสอบถามนี้ส่วนใหญ่เราจะใช้ในการวิจัยเชิงปริมาณนะครับ (นับความถี่ หาเปอร์เซนต์) ซึ่งการวิจัยเชิงคุณภาพไม่ต้องการเช่นนั้น เพราะเราต้องการเข้าใจ ดังนั้นคำถามที่เหมาะสมสำหรับการวิจัยของผมคือ การสัมภาษณ์เชิงลึก (ก็สัมภาษณ์แบบชี้ชัด ๆ ไปเลยครับท่าน) คนที่มาให้ผมสัมภาษณ์ เขาเรียกว่า "Key informance" คือคนสำคัญที่สามารถตอบคำถามเราได้ ยกตัวอย่างสักนิด สมมติมีคำถามว่า "ตอนเด็ก ๆ ผมเป็นเด็กซนไหม" ถ้าเป็นวิจัยเชิงปริมาณ ก็ไปสอบถามใครก็ได้ ถ้าจากร้อยคน 99 คนบอกว่าตอนเด็ก ผมซน ผลสรุปการทดลองนั้นคือ ผมเป็นเด็กซน แต่ถ้าเป็นเชิงคุณภาพ 99 คนที่ว่ามานี้จะไม่มีค่าเลย ถ้าอีกคนที่เหลือคือแม่ของผมซึ่งเลี้ยงผมมาทุกวัน แม่ผมเป็นคนที่คลุกคลี รู้ลึกรู้จริง ถ้าแม่ผมคนเดียวบอกว่าผมไม่ซน ก็ถือว่าเชื่อถือคำตอบนั้นได้ คำถามของวิจัยเชิงปริมาณและคุณภาพจะแตกต่างกันไปนะครับ แต่ละแบบแผนของวิจัยจะหาคำตอบที่แตกต่างกัน ดังนั้น ของผม พระสงฆ์ท่านที่เป็นแกนนำในการดำเนินกิจกรรมวิทยุชุมชนเพียงสองรูปก็เพียงพอสำหรับคำตอบที่ผมต้องการแล้วครับ สงสัยอะไรอีกถามได้นะครับ   โดย: I will see U in the next life. 7 ธันวาคม 2548 12:15:24 น.

ถึงยุ้ย ทำไมคนที่อยากเป็นตัวแทบสั่น ไม่มีใครเหลียวแลมั้งว่ะ กูละงง   โดย: I will see U in the next life. 7 ธันวาคม 2548 12:16:26 น.

ขอบคุณก้าบบบ ว่าที่ อ.ดอง   โดย: LUNATIC SPACE 7 ธันวาคม 2548 12:48:35 น.

เมื่อวานขอโทษครับ พอดียุ่งๆ (บวกกับเป็นหวัดด้วย มึนๆ) เลยลืมไปเลยว่าถามอะไรค้างไว้ เพิ่งมานึกได้เช้านี้เอง -_-" แต่สรุปว่าทำได้แล้วใช่เปล่าครับ ? เดี๋ยวถ้ามาที่ร้านแล้วไม่ลืม จะถามอีกทีละกัน :)   โดย: หน่อย SNC IP: 58.136.91.225 7 ธันวาคม 2548 13:35:19 น.

ยังไม่ได้ครับพี่หน่อย แต่ผมหลังไมค์ไปหาคุณกึ่งยิ่งกึ่งผ่าน เจ้าของลิขสิทธิ์เรียบร้อยแล้วครับว่าผมเอามาแปะแล้วมันไม่โผล่   โดย: I will see U in the next life. 7 ธันวาคม 2548 14:36:07 น.

โดย: โสมรัศมี 7 ธันวาคม 2548 21:23:39 น.

"กูได้สอบแล้วโว้ย"... .. .. ดูดีใจยิ่งกว่า.. "กูสอบได้แล้วโว้ย"..อีกแน่ะ   โดย: สาหร่าย (แร้ไฟ ) 8 ธันวาคม 2548 4:42:48 น.

ดีใจด้วยที่จะได้สอบแล้ว ผมยังหาหัวข้อใหม่ไม่ได้เลย เปลี่ยนแล้วเปลี่ยนอีก เหนื่อยจัง เฮ้อ   โดย: strawberry machine gun 8 ธันวาคม 2548 9:54:48 น.

คุณแร้ไฟหารู้อะไรเสียแล้ว คือแถวนี้น่ะครับ ถ้าสอบยังไงก็ผ่าน (หมายถึงสอบหัวข้อวิทยานิพนธ์นะ) แต่แก้มากแก้น้อยนี้อีกเรื่องหนึ่ง แต่กว่าจะได้สอบนี้ดิ โอ้โฮ แทบอ้วกเป็นเลือด   โดย: I will see U in the next life. 8 ธันวาคม 2548 13:05:10 น.

(เมื่อคืนปิดร้านหนีไปกินข้าวกับเพื่อนอีกต่างหาก เลยไม่ได้ดูให้ต่อเลย ขออภัย ... ไว้ค่อยถามอีกทีตอนที่เจอกันที่ร้านนะครับ แหะๆ) -_-"   โดย: หน่อย SNC IP: 58.136.88.107 8 ธันวาคม 2548 14:34:14 น.

สู้ๆน๊า   โดย: oporr IP: 161.200.255.161 10 ธันวาคม 2548 14:29:16 น.