Bloggang.com : Diver Lover : Stoned-face

Stoned-face

จำกันได้มั้ยคะ เมื่อไม่นานมานี้ ประเทศไทยเราเป็นเจ้าภาพจัดการแข่งขันกีฬามหาวิทยาลัย Universiade

สิ่งที่ได้รับประสบการณ์ที่นำมาเล่าเรื่องนี้ ไม่ใช่ว่าได้มาจากเค้าแข่งกีฬากันหรอกนะคะ แต่ได้มาจากการทำงานบนเที่ยวบินค่ะ --- ช่วงที่นักกีฬาเดินทางมา ฉันไม่ได้เจอพวกเค้าเหล่านั้น แต่เมื่อการแข่งขันกีฬาจบแล้วนั้น นักกีฬาต่างชาติเดินทางกลับ นั่นล่ะคือที่มาของเรื่องนี้

วันนั้นเป็นเที่ยวบินกลางคืน เดินทางสู่ยุโรป ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเมื่อผู้โดยสารเริ่มขึ้นเครื่อง ฉันเห็นแต่นักกีฬาและทีมงาน รวมๆกันแล้วน่าจะประมาณ 3/4 ของเครื่องบินในชั้นประหยัด แล้วทั้งกลุ่มนี้ก็เป็นนักกีฬาจาก Serbia (ประเทศหนึ่งในยุโรปตะวันออก และเคยเป็นอาณานิคมของ Russia)
เมื่อเริ่มทำงาน ไม่อยากจะเชือตัวเองเลยว่าเที่ยวบินนี้ที่ปกติแล้วจะง่ายๆ สบายๆ เพราะว่าผู้โดยสารส่วนมากอยากรีบกินแล้วรีบนอน
แต่วันนั้นไม่ปกติ เพราะผู้โดยสารของฉันวันนั้น สร้างความประทับใจมากๆ ด้วยการพูดจา มารยาทต่างๆ เพราะว่าลักษณะการพูดจะเป็นแบบก้าวร้าว กระโชกโฮกฮากแล้วก็ไม่เคยมีคำว่า Please หรือ Thank you ไม่ว่ากรณีใดๆ และการเรียกพนักงานก็เหลือเชื่อมากๆ เพราะว่าเมื่อผู้โดยสารกลุ่มนี้เรียกเราแต่ละครั้ง มันช่างให้ความรู้สึกเหมือนกับว่าเราเป็นตัวอะไรซักอย่างหนึ่งค่ะ -- ใครเคยมีความรู้สึกแบบนี้บ้างมั้ยคะ แล้วอย่างที่บอกกลุ่มนี้กลุ่มใหญ่ค่ะ ผู้โดยสารคนอื่นๆแทบจะหมดความหมายไปเลย
ลูกเรือฝรั่งบอกกับฉันว่านี่เป็นธรรมชาติของพวกเค้าล่ะ ธรรมดามากๆ อย่าคิดมาก อย่าเครียดเลย ช่างมันเถอะ นี่ขนาดว่าเข้าใจธรรมชาติของผู้โดยสารชาติประมาณนี้นะคะ ทั้งๆที่เราปลอบใจกันเองแต่ยังเล่นเอาทุกคนที่ทำงานด้วยกันเครียด เหนื่อยแล้วก็เซ็งค่ะ ยอมรับเลยว่าเซ็งจริงๆ หน้าตาแต่ละคนบอกบุญไม่รับเลยก็ว่าได้

โชคดีอย่างที่นักกีฬาไม่ดื่มเหล้าค่ะ ไม่งั้นคงจะสนุกกว่านี้เป็นแน่แท้ เมื่อเหล้าเข้าปากแล้วเริ่มเมา -- นักกีฬาไม่ดื่มนะคะ แต่ทีมงานของนักกีฬาดื่มกระจาย เมาด้วยล่ะ แต่ไม่มากมายพอรับได้ค่ะ

ไม่อยากบอกเลยว่าเมื่อเครื่องบินถึงที่หมาย ลูกเรือถอนหายใจ เฮ้อออ !! ยาววว ยาวว เลยค่ะ รู้สึกโล้งอกโล่งใจมากเป็นพิเศษ รอยยิ้มแบบเต็มใจกลับมาเหมือนเดิม เพราะที่ผ่านมาตลอดเวลาเกือบ 12 ชม. นั้นเรายิ้มตามหน้าที่ค่ะ

นั่นเป็นเรื่องเริ่มต้น เกริ่นนำของเรื่อง Stoned-face นะคะ

2-3 อาทิตย์ผ่านไป ฉันมีโอกาสเจอเพื่อนที่เป็นลูกเรือเหมือนกัน เธอเล่าว่าไฟล์ทที่แล้วเธอบินมากับหัวหน้าพนักงานบริการบนเครื่องบินหรือที่เราเรียกๆกันว่า MC/Purser คนนึง -- MC คนนี้เล่าให้เธอฟังว่าคราวที่แล้วบินกับลูกเรือชุดนึง ไม่รู้ว่าลูกเรือเป็นอะไรกันหมด หน้าตาบอกบุญไม่ได้เลย หน้างอ เหมือนเหนื่อยมากๆ จน MC คนนี้เหมือนคงอึดอัด เอาไปเล่าให้นักบินในห้องนักบินฟัง นักบินเลยถามว่าที่พูดมาเนี่ยะ แล้วลูกเรือไทยล่ะ เพราะปกติแล้วลูกเรือไทย ยิ้มสยามไงคะ ...
MC คนนี้เลยบอกว่าลูกเรือไทยก็ด้วยอ่ะ หน้าตาเครียดมากเลย สรุปว่าลูกเรือชุดนั้นมีสีหน้า Stoned-face กันทั้งชุด ทุกคน (แต่ว่าฉันไม่รู้หรอกนะว่าเกิดอะไรกับลูกเรือในชั้นธุรกิจและชั้นหนึ่ง)
เพื่อนสาวของฉันถามว่าคนไทยอ่ะชื่ออะไรบ้างล่ะ MC บอกว่าจำชื่อไม่ได้หรอกแต่เมื่อบอกลักษณะท่าทางมา หนึ่งในนั้นคือฉันแน่นอนค่ะ

และนั่นเป็นที่มาว่าเพื่อนๆที่รู้เรื่องนี้และนั่งฟังเธอคนนั้นเล่าอย่างเมามันส์ในวันนั้น เลยเรียกฉันว่า Stoned-face

เจ๋งมั้ยคะ !!! นึกถึงเรื่องนี้ทีไร ขำไม่หายค่ะ น่าสงสาร MC จังค่ะ
ไว้แก้ตัวคราวหน้าด้วย ยิ้มพิมพ์ใจ นะ 555

Create Date : 15 ตุลาคม 2550

Last Update : 15 ตุลาคม 2550 11:35:51 น.

2 comments

Counter : 528 Pageviews.

ทำงานกีฬามหาลัยโลกเหมือนกันคะ

ต้องต้อนรับทีมงานประเทศนี้

บางคนนิสัยก็ดีนะคะ แต่บางคนก็สุดจะบรรยายมากเลยคะ

โดย: Pinkneko

วันที่: 16 ตุลาคม 2550 เวลา:18:20:26 น.

อืม เข้าใจค่ะ ธรรมดานะคะ คนเรามีหลายแบบมาจากต่างที่ ต่างชาติ ต่างภาษาและวัฒนธรรมอ่ะค่ะ

เจอดีก็ดีไป เจอแน่ถึงกับแอบเซ็งอ่ะค่ะ จิงมะ

โดย: Diver Lover

วันที่: 16 ตุลาคม 2550 เวลา:22:26:28 น.