ประสบการณ์นั่งสมาธิ
พูดถึงการนั่งสมาธิ หลายคนคงเคยเจอปัญหา นั่งไม่ได้ ฟุ้งซ่าน ปวดขา หลับตาแล้วพาลจะง่วงนอน ฯลฯ ฉันก็เป็นเช่นกัน จนวันนึงได้มีโอกาสไปปฏิบัติธรรม ณ วัดร่ำเปิงเชียงใหม่ จากที่นั่งไม่ได้ นั่งไม่เป็น จนสามารถทำได้
ในการฝึกวันแรก พอหลับตาลงร่างกายมันพาล จะหลับซะให้ได้ ก็พยายามข่มใจจนความง่วงหายไป แต่จิตใจเริ่มฟุ้งซ่าน คิดเรื่องโน้นเรื่องนี้เต็มหัวไปหมด ไม่ถึง 5 นาทีก็ลืมตา พยายามนั่งอีกก็เป็นแบบเดิม พอระงับความง่วงได้ แต่สมองเอาแต่ คิด คิด คิด ครั้งต่อๆ มา ปล่อยให้ความคิดมันฟุ้งไป ไม่ฝืน จนมันหายไป นั่งได้นานขึ้นประมาณ 15 นาที แต่. . โอ๊ย ! ปวดขา เมื่อยมาก เป็นตะคริวด้วย ไม่ไหวแล้ว นั่งต่อไม่ได้เลยหยุด
การนั่งครั้งต่อมา พอเริ่มปวดขาก็นึกถึงคำพระที่บอกว่า ให้อดทนนั่งจนความปวดหายไป โห !จะเป็นไปได้เหรอ ต้องลองดู รู้สึกปวดขามาก . . อดทนไว้ ตะคริวกิน . . ช่างมัน ทนกับเวทนาที่เกิดขึ้น จนมันปวดสุดๆ ๆ แล้วเราอดทนจนก้าวข้ามความปวดไปได้ ทีนี้ล่ะ ฉลุยเลย นั่งได้นานขึ้น
พอนั่งได้นานขึ้นเนี่ยแหละค่ะ ถึงได้รับประสบการณ์ บางอย่างเลยอยากนำมาเล่าให้ฟัง
ครั้งนึงนั่งจนรู้สึกเหมือนกับว่า ตั้งแต่ข้อมือจนถึง มือทั้งสองข้างนั้นหายไป มันรู้สึกว่างเปล่า (ในใจแอบกลัวนิดๆ ว่ามือหายไปไหน) ลืมตาขึ้นมา มือก็ยังวางอยู่เหมือนเดิม
ประสบการณ์ในครั้งต่อมา ตอนกำลังจดจ่ออยู่กับลมหายใจเข้าและออก ไปๆ มา ๆ จับลมหายใจเข้าออกไม่ได้ เหมือนคนไม่มีลมหายใจ มันเบามากจนจับไม่ได้เลย ว่ากำลังหายใจเข้าหรือว่าหายใจออก แล้วสักพัก รู้สึกเหมือนว่าจมูกมันหายไป ราวกับว่าหน้าของฉันนั้นไม่มีจมูกอ่ะค่ะ
อีกครั้งหนึ่ง ฉันนั่งจนสัมผัสถึงความสุขอีกชนิดหนึ่ง ที่ไม่สามารถบรรยายได้ รู้แต่ว่ามีความสุขมาก แล้วก็มีน้ำตาไหลออกมาเองด้วย ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยพบกับความสุขชนิดนี้เลย มันเหนือกว่าความสุขทั้งหมดในแบบทางโลก จนอยากชักชวนให้มานั่งสมาธิเพื่อสัมผัส ความรู้สึกนี้เอง
และล่าสุด เนื่องว่าฉันเป็นคนที่ปัสสาวะบ่อยมาก (ขออภัยด้วยค่ะ) อั้นนานไม่ได้ เมื่อมีเหตุจำเป็นที่ต้องเดินทางด้วยรถประจำทาง ระยะไกลหลายชั่วโมง จึงเกิดความกังวลใจมากกก เลยนั่งนิ่งๆ ไม่ขยับตัว หลับตาทำสมาธิตั้งจิต ขอแช่แข็งร่างกาย ไม่ให้ปวดปัสสาวะจนกว่า จะถึงที่หมายปลายทาง แล้วความอัศจรรย์ก็เกิดขึ้น
พอฉันนิ่งได้ที่แล้วเหมือนกับว่า ระบบส่วนอื่นหยุดทำงานหมด เหลือเพียง การหายใจเข้าออกเท่านั้น ไม่รู้สึกหิว ไม่ปวดปัสสาวะ จนถึงปลายทาง สำหรับฉันถือว่า เป็นครั้งแรกในรอบหลายปี ที่ทนได้นานขนาดนี้
ฉันวิเคราะห์ได้ว่า การที่เราอยู่ในภาวะนิ่ง ไม่ขยับตัวและจิตสงบ ร่างกายก็เหมือน หยุดการทำงานชั่วคราว เมื่อไม่มีการเคลื่อนไหว ไม่ได้ใช้พลังงานจึงไม่รู้สึกหิว เมื่อไม่ได้ กินหรือดื่มอะไรเข้าไป ก็ไม่ต้องการขับถ่ายใดๆ
คนที่ทำสมาธิได้ระดับลึกๆนั้นสามารถนั่งได้ทั้งวัน หรือแม้กระทั่งข้ามวันข้ามคืน ไปจนถึงหลาย ๆ วัน โดยไม่ง่วง ไม่เพลีย ไม่ต้องนอน ไม่หิว ไม่ขับถ่าย พอออกจากสมาธิยิ่งสดชื่นแจ่มใส นี่แหละคือความมหัศจรรย์ส่วนหนึ่งของการนั่งสมาธิ
แต่สำหรับฉันตอนนี้ได้แค่สมาธิพื้นฐานเองค่ะ
= => > ธมฺมปีติ สุขํเสติ < < = = ผู้อิ่มใจในธรรม ย่อมอยู่เป็นสุข
Create Date : 10 เมษายน 2556 |
|
2 comments |
Last Update : 11 เมษายน 2556 21:37:03 น. |
Counter : 3832 Pageviews. |
|
|
|
ผมโชคดีที่ได้ไปทำสมาธิ และมีผู้แนะนำ จะนั่งขัดสมาธิ
หรือ นั่งบนเก้าอี้ก็ได้... ทำได้ทั้งสองอย่าง
ผมเลยนั่งบนเก้าอี้มาตลอด... ไม่มีปัญหาเรื่องปวดเมื่อย
ทำให้เข้าสมาธิง่าย.... คือนำจิตไปจรดจ่อ ฐานจิตได้
ง่ายนิ่ง... ไม่มีความเจ็บปวด ไม่มีมดกัด ไม่มีเสียงรบกวน
และอื่น ๆ มาขัดขวางการเข้าสมาธิ
แต่...ใช่ผมจะไม่ลองนั่งกับพื้นนะครับ... นั่งแล้วกลับเข้า
สมาธิ ได้เร็วขึ้น คือจำอาการแล้วปล่อยให้ เข้าไปเร็วดี
ดีใจครับที่นำประสพการณ์มาเล่าให้เพื่อน ๆ ฟัง เพราะ
การเดินจงกรม กับทำสมาธิ ทำให้สมองโปร่ง..จิตเข้ม
แข็งดีมาก