หลังจากภาคแรกได้จบลงไป
แบมบิโนของเราก็ต้องย้ายไปอยู่ร้านใหม่
จากภาคแรกที่ได้ขัดเกลาทักษะ
พิสูจน์ตนเองอย่างหนัก
จนได้รับการยอมรับจากรุ่นพี่และหัวหน้าเชฟ
ภาดนี้เขาต้องเปลี่ยนบทบาทจากกุ๊กฝึกหัด
ต้องกลายมาเป็นหัวหน้าฝ่ายพาสต้า
ซึ่งด้วยตวามที่อายุยังน้อย
ลูกน้องบางคนก็ไม่เห็นหัว
คิดว่าหัวหน้าไม่เก่งบ้าง จู้จี้บ้าง บ้าอำนาจบ้าง
(ฟังดูคุ้นๆไหม)
แล้วแบมบิโน่ของเราจะฝ่าด่านท้าทายนี้ไปอย่างไร
คงต้องไปหาอ่านกันเอาเอง
แต่ที่ยกมากล่าวถึงก็เพราะว่า
คนเราบางทีอาจจะเก่งในวิชาชีพ ทักษะของเรา
แต่ไม่เก่งเรื่องคน
ซึ่งถื่อว่าเป็นทักษะที่สำคัญไม่แพ้ทักษะอันแรก
เพราะถ้าคุณทำเป็น
แต่ไม่สามารถถ่ายทอดงานนั้นได้
หรือควบคุมการทำงานให้เป็นระบบ
สุดท้ายงานโดยรวมก็จะไม่สามารถเดินไปได้อย่างมีประสิทธิภาพ
เพราะคุณคนเดียวไม่สามารถทำงานปริมาณมากได้ด้วยตัวคนเดียว
การกระจายงาน
และบริหารงานรวมไปถึงการบริหารคนจึงเป็นสิ่งสำคัญ
เหมือนที่มีคนกล่าวไว้ว่า
เราจะประสบความสำเร็จ ( อย่างสูง)
ก็ต่อเมื่อ
เราเก่งงาน
และเก่งคน
แล้วเราจะเก่งคนได้อย่างไร
ยิ่งมากคนก็มากความ
ทุกอย่างอาจต้องใช้การฝึกฝน
แต่
ถ้าอยากรู้เคล็ดลับ
การจะเก่งคนได้
ก็ไม่ยาก
ถ้าอยากได้ใจลูกน้อง
ก็ต้องเข้า(ไปอยู่ใน)ใจลูกน้อง
อยากได้ใจก็ต้องเอาใจไปแลก
แค่นี้เอง
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
