ยำทะเลสังเคราะห์ ยำทะเลสังเคราะห์ “เอายำทะเลแล้วกันลูก” เสียงเธอตะโกนดังจากห้องรับแขกแข่งกับเสียงของโทรทัศน์ ขณะที่ผมหยิบกุญแจมอเตอร์ไซค์และเงินใส่กระเป๋ากางเกง เธอ-แม่ผม หลังจากเหนื่อยจากการทำงานบ้านมาตั้งแต่เช้า พอถึงเวลาสี่โมงเย็น เธอจะนั่งตรงที่โซฟาตัวโปรด เปิดโทรทัศน์และหมุนช่องไปที่ละครที่เธอชอบ แม้จะเป็นละครเก่าที่เคยฉายมาก่อน เธอก็ยังคงดูซ้ำอีกครั้ง ส่วนผม-หลังจากเลิกงานก็ตรงกลับบ้านทันที ที่ครอบครัวเรานัดทานข้าวเย็นที่บ้านทุกวัน ครอบครัวของเรามีกันสามคน แม่มีหน้าที่เตรียมกับข้าวหลังจากดูละครจบ ผมมีหน้าที่ช่วยเหลือแม่ในสิ่งเล็กน้อย ส่วนพ่อจะมีหน้าที่เก็บจานล้างหลังจากทานข้าวเสร็จแล้ว วันนี้เป็นวันที่ต่างจากวันอื่น เมื่อเช้าร้านขายอาหารสดปิด ทำให้แม่ไม่ได้ซื้ออาหารสดเข้าบ้าน อาหารมื้อเย็นนี้จึงเป็นหน้าที่ผมในการเตรียมอาหารให้กับครอบครัว แน่นอนว่าผมาคงไม่ได้เตรียมอาหารด้วยการทำเอง แต่ไปซื้อที่ตลาดต่างหาก ------------------------------------------------------------------------------ เดินไปตามซอกซอยของตลาดนัดที่จัดหน้าหมู่บ้าน แม้จะมีอาหารสดขายอยู่ด้วยแต่แม่ผมคงไม่มีเวลาเตรียมอาหาร กับข้าวสำเร็จรูปจึงเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับอาหารมื้อเย็นนี้ น้ำพริกปลาทู แกงอ่อม ไข่เจียว และยำทะเล เป็นรายการอาหารที่ต้องซื้อ ผมเดินวนทั่วตลาดและซื้อกับข้าวได้ตามที่ต้องการ เว้นแต่ ยำทะเล ที่แม่ผมโปรดปรานเป็นพิเศษนั้น มีคิวยาว ที่ตลาดนี้ แม้จะมีร้านยำจำนวนมาก และร้านยำที่แม่โปรดปรานที่สุดต้องเป็นร้านที่อยู่ท้ายตลาดเท่านั้น แม่บอกว่า ร้านนี้ยำได้อร่อย รสแซ่บ ของทะเลสด ต่างจากร้านยำอื่นๆ ที่ใช้วัตถุดิบค้างคืน ถึงแม่จะว่าอย่างนั้น แต่ผมแยกแยะรสชาดไม่ออก ยืนต่อคิวซื้อยำ มีลูกค้าสองคนก่อนคิวผม เดิมทีผมตั้งใจจะซื้อยำทะเลร้านอื่นให้แม่เสีย เพราะไม่อยากเสียเวลาต่อคิว แต่เมื่อลองคิดทบทวน ผมควรจะรอคิวที่ร้านประจำของแม่ดีกว่า ยังพอมีเวลาก่อนที่พ่อจะกลับมา แม่ค้าร้านยำพยายามเร่งมือ แม้มีลูกค้ารอคิวอยู่หลายคน แต่แม่ค้าเลือกทำทีละถุงเท่านั้น สิ่งนั้นบอกถึงความละเอียดละออในการทำอาหารให้ลูกค้า เพราะอย่างนี้ล่ะมั้งทำให้แม่ผมติดใจในรสชาด … “ยำทะลครับ” ผมบอกกับแม่ค้า แม่ค้ายิ้มให้เพราะเห็นผมมาซื้อประจำ “รอแป๊ปนะ” แม่ค้าตอบ พร้อมมุดไปที่ใต้โต๊ะ หยิบขวดใส ข้างในบรรจุน้ำสีเขียวอ่อนคล้ายน้ำมะนาว แกะพลาสติกที่คลุมฝาขวด บิดฝา และเทลงในถ้วยจนหมด ผมมองไปที่ขวดพลาสติกขวดนั้น มันเป็นขวดน้ำบรรจุน้ำมะนาวสังเคราะห์ ------------------------------------------------------------------------------ “ไหนยำทะเลล่ะลูก” เสียงคำถามแม่ผุดขึ้น ขณะที่ผมคดข้าว “ร้านปิดน่ะแม่” ผมโกหกแม่ไป   Create Date : 26 มิถุนายน 2552 3 comments Last Update : 26 มิถุนายน 2552 2:46:08 น. Counter : 6411 Pageviews. Share Tweet

เเล้วมันสื่อถึงไรค่ะ ทำไมลูกถึงไม่ซื้อมาละ   โดย: fordear 15 สิงหาคม 2552 21:35:18 น.

จริงๆน่าจะบอกตรงๆกับแม่ไปเลยจะดีกว่า   โดย: wbj 9 ตุลาคม 2552 13:32:53 น.

Hello, Download club music https://0daymusic.org MP3, FLAC, Music Videos. 0daymusic Team   โดย: RoberttEm IP: 51.210.176.129 9 เมษายน 2567 5:28:33 น.