middle of nowhere

เคยบ้างไหมที่ครั้งหนึ่งในชีวิตรู้สึกเดียวดายในยามที่ไม่มีใครหรืออาจมีคนรอบข้างมากมายแต่ก็มีแรงฉุดตัวหนึ่งที่ทำให้เราชะงักลงแล้วรู้สึกเหมือนไม่มีใครเลย

ความรู้สึกเดียวดายเกิดขึ้นได้โดยไม่จำเป็นต้องอยู่คนเดียว แต่ส่วนใหญ่แล้ว เราจะเห็นมันได้ชัดและบ่อยกว่าเวลาเราอยู่คนเดียว มันเกิดขึ้นจากจิตภายใน เป็นความรู้สึกที่ยากจะบรรยาย มีเพียงคนคนนั้นที่จะรับรู้ได้ว่าจิตใจของเขาตอนนี้มันไม่ปกติดีนัก มองไปรอบข้างก็เห็นแต่ความอ้างว้าง มีประโยคภาษาอังกฤษที่อาจจะเทียบเท่ากับความรู้สึกนี้ได้ คือ I'm in the middle of nowhere ฉันอยู่ท่ามกลางที่ที่ฉันก็ไม่รู้ว่ามันคือที่ใด ลองทำตัวเป็นผู้สังเกตการณ์ มองดูถึงความรู้สึก การกระทำ ภาระหน้าที่ ก็จะรู้ว่าความเบื่อหน่ายเกิดขึ้น ไม่รู้ว่าตนเองกำลังอยู่ที่ไหน ไม่รู้ว่าตัวเองต้องการอะไร และไม่รู้ว่าทำไมความรู้สึกนี้จึงเกิดขึ้น รู้แต่เพียงว่าตอนนี้มันอยู่กับเรา

บางครั้งอยากจะหนีภาวะแบบนี้ อยากจะหนีความเดียวดาย คิดจะหาอะไรทำที่ตนเองจะลืมความเดียวดาย ความเบื่อหน่ายนี้ไปให้ได้ สิ่งที่คิดจะทำนั้นเป็นการปกปิดความจริง ปิดความรู้สึกของตนเอง เมื่อกิจกรรมที่ทำนั้นสิ้นสุดลง เขาก็จะพบกับความอ้างว้างอีก

หากมองในแง่ดี ช่วงเวลาที่รู้สึกแบบนี้อาจเป็นโอกาสให้คนเราได้ลองหันมาใส่ใจกับจิตใจของตน ในเวลาที่รู้สึกเบื่อโลกภายนอกและภายใน แทนที่พยายามจะหนี ลองคอยดูจิตอย่างใกล้ชิด ถึงแม้ว่าจะได้บ้างไม่ได้บ้างก็ไม่เป็นไร จงอย่ายอมแพ้ พยายามเฝ้าตามดู แล้ววันหนึ่ง เพียงไม่นาน เราก็จะตื่นขึ้นมา และพบว่าความรู้สึกนั้นมันหายไปแล้ว

บทเรียนที่เราได้จากการเฝ้าดูจิตของตัวเองนั้น คือ เราจะรู้ว่า ทุกสิ่งย่อมแปรเปลี่ยน ความรู้สึกเดียวดายมันหายไปโดยที่เราก็ไม่รู้ว่าทำไม ความทุกข์และความสุขไม่เคยอยู่กับเรานาน มันเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาบ่อยนักเหมื่อนโย่โย่ สิ่งที่เราสามารถจะทำได้คือเฝ้าดู และตั้งรับกับความรู้สึกต่างๆที่จะเข้ามา

หากเคยมีครั้งแรกที่เราพบกับความผิดหวัง เราคงเจ็บไม่น้อย แต่เราไม่สามารถเลือกให้ทุกสิ่งเป็นไปอย่างใจต้องการได้ เราจึงต้องยอมรับกับทุกสิ่งที่เกิดขึ้นและผ่านเข้ามาในชีวิต คนเราหากไม่มีความหวัง ก็คงไม่ต้องผิดหวัง หลายคนอาจคิดว่า หากเราไม่มีความหวังแล้ว ชีวิตจะมีค่าอะไร ค่าของชีวิตเรา เราเป็นคนกำหนดเองได้ การไม่มีความหวังไม่ได้หมายถึงการยอมแพ้ แต่เราสามารถที่จะดำเนินชีวิตอยู่อย่างคนมีค่าได้เมื่อเรายินดีและเห็นด้วยกับสิ่งที่ตนกำลังทำ จะมีสักกี่คนที่ตอนนี้จะรู้สึกพอใจกับสิ่งที่ตนเองกำลังทำอยู่ กำลังใจจากคนอื่นคงไม่เท่ากำลังใจจากตนเอง กำลังใจที่ได้จากคนอื่นนั้นสามารถช่วยเราได้ ช่วยให้เราเรียกกำลังใจจากตัวเองที่อาจจะลาพักร้อนไปกลับคืนมา เมื่อรักษาใจให้เบิกบานกลับมาใหม่ได้แล้ว จิตใจเราจะเข้มแข็งขึ้นกว่าเดิมไม่มากก็น้อย ถึงแม้ว่าจะต้องเจ็บอีกกี่ครั้ง อย่าปล่อยให้การเจ็บนั้นทำร้ายเราเฉยๆ แต่เราต้องเอามันมาเป็นบทเรียน และเป็นเครื่องเตือนสติอยู่เสมอๆ

ปล. บทความนี้เขียนไว้เมื่อสองปีกว่าที่แล้ว แต่พอเอามาอ่านแล้วเห็นว่าอาจเป็นประโยชน์หรือเป็นกำลังใจให้คนอื่นได้บ้าง จึงอยากเอามาแบ่งปัน

เดียร์

Create Date : 15 มิถุนายน 2551		2 comments
Last Update : 15 มิถุนายน 2551 19:15:18 น.
Counter : 5703 Pageviews.
Share Tweet