BlogGang.com : : เจ้าหญิงดวงดาว : ความทรงจำในวัยเด็ก #สายลมในฤดูหนาว

สมัยที่เรายังเด็กอายุประมาณ 10 ขวบ ตอนนั้นเรายังเรียนอยู่ที่โรงเรียนวัดแห่งหนึ่งในจังหวัดสุพรรณบุรี และทุกๆเช้าเรามักจะปั่นจักรยานไปโรงเรียนกับน้องๆที่มักจะมารอเราที่หน้าบ้านทุกวัน มันเป็นช่วงฤดูหนาวที่อากาศเย็นมากและมีหมอกหนาแน่น การเดินทางไปโรงเรียนในแต่ละวันที่ต้องฝ่าดงหมอกไปจนถึงจุดหมายทำให้หัวเราเปียกทุกวัน พอตอนเย็นหลังเลิกเรียนก็กลับมาบ้าน อากาศในตอนมืดค่ำนั้นค่อนข้างหนาวจัด พ่อมักจะก่อกองไฟข้างๆบ้านทุกวัน แล้วทุกคนก็จะมานั่งล้อมวงคุยกัน มีเรา มีแม่ มีพ่อ มีปู่ มีย่า มีตา มียาย มีป้า มีลุง และหมาเราอีกหนึ่งตัว เราก็จะนั่งเขี่ยก่องไฟไปเรื่อยๆ บางวันก็เอามันเทศมาเผา แล้วมานั่งล้อมวงกินกัน ก่อนที่ทุกคนจะแยกย้ายไปนอน ตลอดช่วงฤดูหนาวเราและครอบครัวก็จะใช้ชีวิตเรียบง่ายแบบนี้ซ้ำๆกันไปทุกๆวัน ชาวบ้านในชนบทต่างก็มีอาชีพเกษตกร บ้างก็รับจ้างตัดอ้อย บ้างก็ค้าขาย เป็นวิถีชีวิตที่เรียบง่าย เด็กๆส่วนใหญ่ก็เรียนตามโรงเรียนวัด พอเรียนจบ ม.ต้น จากโรงเรียนวัด บ้างก็เรียนต่อ บ้างก็ออกไปทำงานมีครอบครัว ซึ่งแตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับเด็กสมัยนี้ ในวันหยุดเสาร์อาทิตย์ ในช่วงฤดูหนาวในตอนเช้ามักจะมีลมพัดตลอด เราและลูกพี่ลูกน้องก็จะทำว่าวจากถุงพลาสติกและไม้ไผ่มาเล่นกัน พอลมพัดแรงขึ้นมันก็จะพาว่าวที่เราทำลอยไปบนท้องฟ้าสีคราม มีความสนุกสนานตามประสาเด็กบ้านนอก คิดถึงวันวานอันแสนสุข มันเป็นช่วงเวลาที่ยิ่งคิดก็ยิ่งโหยหา เด็กสมัยนี้จะมีสักกี่คนที่ได้สัมผัสบรรยากาศดีๆเช่นนี้