Bloggang.com : Siri_waT_bkk : ๖. ให้ทานด้วยศรัทธา

๖. ให้ทานด้วยศรัทธา

การให้ทาน คือการสละทรัพย์สินสิ่งของของตนให้แก่บุคคลอื่น มุ่งหวังจะให้ผู้รับได้ประโยชน์และความสุขจากเมตตาจิตของตน การให้ทานเป็นวิธีการเริ่มสร้างสมบุญแบบง่ายๆ จะให้เป็นอาหารหรือปัจจัยใดๆ ก็ได้ จะให้แก่สัตว์หรือมนุษย์ด้วยกันก็ได้ จะถวายแก่ภิกษุสงฆ์หรือร่วมบริจาคทรัพย์เพื่อสร้างวัดวาอารามอาคารสาธารณะ เหล่านี้ล้วนนับว่าเป็นการให้ทานทั้งสิ้น

แต่บางคนทำบุญให้ทานโดยขาดความศรัทธา ใครมาชวนให้ร่วมทำบุญให้ทานก็ทำไปเพราะเกรงใจ ขัดไม่ได้ บางทีจะทำน้อยก็กลัวเสียหน้าจึงต้องทำมากๆ แต่ทำแล้วก็ทุกข์ใจเสียดายทรัพย์ บางคนทำมากจนครอบครัวเดือดร้อน แม้ผ่านไปหลายวันหลายเดือนก็ยังรู้สึกเสียดายทรัพย์นั้นไม่หาย การทำบุญให้ทานลักษณะนี้แม้ใช้ทรัพย์มากเป็นแสนเป็นล้านก็ให้ผลน้อย อานิสงส์น้อย อาจน้อยกว่าผู้ที่ทำบุญด้วยทรัพย์เพียงสลึงหนึ่งด้วยซ้ำ

การทำบุญให้ทานที่ให้ผลมากอานิสงส์มาก ต้องเริ่มด้วยความศรัทธาซึ่งเป็นทรัพย์ภายใน ทานที่ให้ด้วยความศรัทธามากย่อมมีผลมากอานิสงส์มาก ดังเช่นทานของมหาเสนพราหมณ์ผู้ยากจนในกรุงราชคฤห์

มหาเสนพราหมณ์ เป็นคนยากจนอาศัยอยู่ในกรุงราชคฤห์ เขาเป็นสหายของวังคันตพราหมณ์บิดาของพระสารีบุตร พระสารีบุตรจึงมักบิณฑบาตไปที่หน้าเรือนเพื่อจะสงเคราะห์เขาบ่อยๆ มหาเสนพราหมณ์เป็นคนมีศรัทธาแต่ไม่มีทรัพย์หรือเครื่องไทยธรรมใดๆ เลย เขาจึงต้องคอยแอบอยู่ในเรือน ตั้งใจว่าวันหน้าถ้ามีเครื่องไทยธรรมดีๆ จึงจะถวายพระเถระ

ต่อมาวันหนึ่ง มหาเสนพราหมณ์ไปในที่บอกลัทธิของพวกพราหมณ์ ได้ข้าวปายาสกลับมาเต็มถาดกับผ้าสาฎกเนื้อหยาบอีกผืนหนึ่ง เมื่อถึงเรือนก็ระลึกถึงพระสารีบุตรว่าเราต้องการถวายไทยธรรมนี้แก่พระเถระ

ในขณะนั้น พระสารีบุตรออกจากฌานสมาบัติ เห็นว่าพราหมณ์ได้ไทยธรรมแล้วและมีศรัทธาจะถวายทาน ท่านจึงห่มผ้าและถือบาตรมายืนอยู่หน้าประตูเรือน

มหาเสนพราหมณ์เห็นพระเถระมา ปีติและศรัทธาก็เพิ่มทวีคูณ นิมนต์พระสารีบุตรให้เข้ามานั่งในเรือนแล้วนำข้าวปายาสมาถวาย พระสารีบุตรรับข้าวปายาสเพียงครึ่งหนึ่งก็เอามือปิดบาตร มหาเสนพราหมณ์กล่าวว่า “ท่านผู้เจริญ ข้าวปายาสนี้ปริมาณเพียงพอสำหรับคนๆ เดียวเท่านั้น ข้าพเจ้าขอถวายทั้งหมด ขอท่านจงรับเพื่อสงเคราะห์ข้าพเจ้าในปรโลกด้วยเถิด”

พระสารีบุตรจึงรับข้าวปายาสนั้นทั้งหมดแล้วฉันอยู่ในเรือนนั้น เมื่อฉันเสร็จแล้ว มหาเสนพราหมณ์ได้นำผ้าสาฎกมาถวายพร้อมกล่าวว่า “ท่านผู้เจริญ ธรรมใดที่ท่านบรรลุแล้ว ข้าพเจ้าขอบรรลุธรรมนั้นเหมือนกัน”

พระสารีบุตรรับผ้าสาฎก กล่าวคำอนุโมทนาแล้วกลับไป

หลังจากถวายทานแล้ว มหาเสนพราหมณ์ก็ร่าเริงอิ่มเอมกับทานที่ตนเองได้ทำในยามตกยาก ต่อมาไม่นานมหาเสนพราหมณ์ก็ทำกาละไปเกิดในกรุงสาวัตถี ในตระกูลมีทรัพย์ที่อุปัฏฐากพระสารีบุตรเถระ ได้ชื่อว่า ติสสะ

ด้วยผลบุญจากการถวายทานด้วยความศรัทธาในชาติก่อน ทำให้ติสสะกุมารเป็นผู้มีลาภผลมาก ญาติและบิดามารดาได้จัดถวายทานภิกษุ ๕๐๐ รูป มีพระสารีบุตรเป็นประธานอยู่เนืองๆ ตั้งแต่อยู่ในครรภ์ วันเกิด วันเจาะหู นุ่งผ้าใหม่ หรือวันโกนจุก จนเมื่ออายุ ๗ ขวบ ติสสะกุมารจึงได้บวชเป็นสามเณรในสำนักของพระสารีบุตร

เมื่อบวชแล้ว สามเณรติสสะก็ยังเป็นผู้มีลาภมากเหมือนเดิม บวชแล้วออกบิณฑบาตเพียง ๒ วันแรก ก็มีคนถวายผ้าสาฎกให้จำนวนมากถึงพันผืน

วันหนึ่งในฤดูหนาว สามเณรติสสะจาริกไปวิหารแห่งหนึ่ง เห็นภิกษุผิงไฟอยู่เพราะความหนาว สามเณรบอกว่าพวกท่านควรจะห่มผ้ากัมพลกันหนาว ภิกษุเหล่านั้นกล่าวว่า สามเณรมีบุญมากจึงมีผ้ากัมพล ส่วนพวกเราจะมีผ้ากัมพลจากที่ไหน สามเณรติสสะจึงชวนภิกษุเหล่านั้นประมาณพันรูปบ่ายหน้าเข้าสู่นครสาวัตถี

ด้วยผลบุญของสามเณร คนนอกพระนครได้ถวายผ้ากัมพล ๕๐๐ ผืน และคนในพระนครถวายอีก ๕๐๐ ผืน ภิกษุเหล่านั้นจึงได้ผ้ากัมพลครบพันผืนภายในวันเดียวนั้นเอง

การที่ลาภผลของติสสะสามเณรมีมาก เป็นเพราะผลจากการถวายทานเพียงนิดหน่อย แต่เต็มเปี่ยมไปด้วยความศรัทธา ต่อมาภายหลังผลบุญนั้นได้มีอานิสงส์อันยิ่งใหญ่ยิ่งกว่าได้สวรรค์สมบัติหรือพรหมสมบัติ เพราะสามเณรได้โลกุตรสมบัติ คือ บรรลุอรหัตผลได้อย่างรวดเร็วเพียงได้รับกรรมฐานจากพระศาสดา

Create Date : 11 กันยายน 2552

Last Update : 2 ตุลาคม 2552 10:45:19 น.

1 comments

Counter : 1957 Pageviews.

ขอบคุณค่ะ ที่ให้ธรรมทาน ค่ะ

โดย: บนเส้นทางกลับบ้าน IP: 118.175.86.113 วันที่: 23 กันยายน 2552 เวลา:13:20:16 น.