Bloggang.com : Siri_waT

๒๕๔๘ ทอดกฐินวัดหนองแซง

จองกฐิน

วันที่ ๒๗ สิงหาคม ๒๕๔๘ ผมทำบุญขึ้นบ้านใหม่ซึ่งตรงกับวันเกิดพอดี ท่านเจ้าอาวาสวัดหนองแซงเคยบอกไว้ตั้งแต่คราวถวายพระประธานว่าถ้ามีงานบุญที่บ้านเมื่อไหร่ให้บอกท่านด้วย ผมจึงนิมนต์ท่านมาในงานครั้งนี้ งานนี้ผมไม่ได้บอกใครเลยนอกจากญาติๆ มีบอกณรงค์ศักดิ์คนเดียวให้รู้ว่าผมนิมนต์ท่านเจ้าอาวาสวัดหนองแซงมา

เสร็จงานแล้วท่านบอกว่าอยากให้ผมไปทอดกฐินที่วัด จะได้ถือโอกาสเปลี่ยนผ้าห่มองค์พระประธาน ผมรีบปฏิเสธทันที เนื่องจากการทอดกฐินทางวัดไม่อาจเอ่ยปากขอได้ ภิกษุจะไม่ได้อานิสงส์เพราะเป็นกฐินเดาะ

ผ่านไป ๒ เดือน พ่อแม่ผมพูดถึงเรื่องทอดกฐิน ก็คงอยากทอดกฐินนั่นแหละ ผมเลยโทรกลับไปวัดหนองแซงถามว่าที่วัดมีใครจองกฐินหรือยัง ได้รับคำตอบว่ายัง ผมจึงจองกฐินให้พ่อแม่ ส่วนตัวผมกับพี่น้องดำเนินการเรื่องอื่นให้

เตรียมงาน

ผมบอกบุญหมู่คณะเดิมว่าจะไปทอดกฐินวัดที่เราไปถวายพระประธานไว้ มีคนร่วมทำบุญด้วย ๒๙๕ คน แต่ไม่มีใครเดินทางร่วมคณะไปด้วยเพราะว่าไกลมาก เดินทางกันทั้งวัน มีครอบครัวผมไปกันตามลำพังแค่รถตู้คันเดียว

ก่อนเดินทาง ผมไปซื้อเครื่องกฐินที่เสาชิงช้า เจ๊คนเดิมจำผมได้ถามว่าปีก่อนสร้างพระ ปีนี้ทอดกฐินอีกแล้วหรือ ดีๆๆๆ ก็คงจะดีตรงที่ผมไปซื้อร้านเขาบ่อยๆ นั่นแหละ

กราบหลวงปู่บุญเพ็ง

คณะกฐินเดินทางไปกันวันที่ ๑๒ พฤศจิยน ๒๕๔๘ ใช้บริการรถตู้ของพี่ทันพงษ์ ระหว่างทางไปแวะที่วัดป่าวิเวกธรรม จ.ขอนแก่น นำผ้าไตรจีวรชุดหนึ่งไปถวาย หลวงปู่บุญเพ็ง กัปปโก ระหว่างการสนทนากับท่าน ผมนั่งทางซ้ายมือหลวงปู่ ค่อนข้างจะห่าง ปล่อยให้คณะได้เข้าไปใกล้ๆ ส่วนผมรู้สึกคุ้นเคยกับหลวงปู่ดีอยู่แล้วแม้ว่าจะได้มากราบท่านเป็นครั้งแรก เพราะผมฟัง CD ของท่านบ่อยๆ รู้ลีลาว่าท่านเทศน์อย่างไร แต่หลวงปู่ก็หันมาพูดและจ้องหน้าผมเป็นส่วนใหญ่จนพี่ทันพงษ์บอกว่าหลวงปู่รู้ว่าคณะนี้ใครเป็นผู้นำ

เดินทางถึงวัด

เสร็จจากขอนแก่นก็มุ่งหน้าเข้าสู่หนองบัวลำภู คืนนั้นคณะกฐินไปนอนค้างที่วัดหนองแซงกันทั้งหมด ไม่ได้นอนโรงแรมเหมือนคราวก่อน

ท่านเจ้าอาวาสเห็นคณะเราไปกันไม่กี่คนก็คงจะใจเสีย เพราะท่านจัดงานดูใหญ่โต มีการสร้างศาลาหลังใหม่มุงด้วยแฝกเพื่อรองรับคณะกฐิน ชาวบ้านเล่าให้ฟังทีหลังว่าท่านเจ้าอาวาสไปลงมือเกี่ยวหญ้าแฝกมามุงหลังคาด้วยตัวท่านเองเลยทีเดียว

เมื่อเดินอยู่นอกศาลา มีเจ้าของร้านเสริมสวยคนหนึ่งมาทักเพราะจำผมได้ แต่ผมจำเขาไม่ได้หรอก เขาบอกว่ามาช่วยเตรียมงานให้เสร็จแล้ว แต่พรุ่งนี้เขามีงานส่วนตัวต้องขออนุญาตไม่มาร่วมงาน ผมก็บอกขอบคุณไป พอก้าวเดินเข้าศาลาคราวนี้ยิ่งแล้วใหญ่ มีผู้หญิงสูงอายุนุ่งห่มขาวหลายคน (เรียกว่าพราหมณี หรือแม่ขาว) เดินเข้ามาถึงก็คุกเข่าไหว้และทักทาย ทำเอาผมเข่าอ่อนรีบคุกเข่าตาม และต้องคลานเข่าเข้าไปในศาลาไม่กล้าลุกขึ้นเดิน ก็เขาเป็นทั้งผู้ใหญ่และถือศีล ๘ ส่วนผมแค่รักษาศีล ๕ โดนเข้าอย่างนี้มันไม่ดี

กลางคืนมีการสวดมนต์ทำวัตรเย็น แล้วคณะก็นอนอยู่มุมหนึ่งในศาลา ได้เห็นว่าพระประธานที่อุตส่าห์มาถวายไว้นั้นชาวบ้านศรัทธากันจริงๆ เวลาเขากราบก็กราบด้วยกิริยาอ่อนช้อยชดงาม กลางคืนดึกดื่นตื่นขึ้นมายังเห็นพวกพราหมณีเดินจงกรมกันอยู่ และมาหยุดยืนจ้องพระประธานเป็นพุทธานุสติ

แม่ขาวรักษาศีลกันในศาลา

ทอดกฐิน

วันรุ่งขึ้นเราทอดกฐินด้วยพิธีเรียบง่าย มีชาวบ้านมาช่วยกันทำอาหารถวายพระอยู่รอบศาลา ร่วมมือร่วมใจทำเหมือนเป็นญาติกัน และร่วมกันนำปัจจัยมาติดที่ต้นกฐิน พิธีการแบ่งเป็น ๒ ขั้น คือ ขั้นแรกถวายกฐินก่อน ซึ่งเป็นการถวายกฐินจริงๆ เพราะมีแต่ผ้ากับบาตร ส่วนปัจจัยแบริวารกฐินอื่นๆ ถวายเป็นผ้าป่า

เช้าร่วมกันใส่บาตรก่อน
คนไกลปล่อยให้เจ้าบ้านเขาใส่บาตรกันก่อน

แล้วก็ถวายภัตตาหาร

ต่อด้วยพิธีทอดกฐิน ให้พ่อเป็นประธาน

บริวารกฐินทอดเป็นผ้าป่าทั้งหมด ให้แม่เป็นประธานบ้าง
ด้านหลังคือพระพุทธอู่ทองบุญญฤทธิ์พิชิตมาร

ลูกชายใจบุญไม่ยอมพลาดงานแบบนี้อยู่แล้ว
รีบโดดเข้าไปช่วยเขานับเงินอย่างขมักเขม้น
(แล้วตัวเราอยู่ไหนล่ะ อยู่หลังกล้องครับ เป็นช่างภาพเก็บภาพไว้เป็นที่ระลึก)

งานนี้ได้ปัจจัยไปจากกรุงเทพ ๙๒,๕๓๕ บาท แต่ได้นำไปซื้อเครื่องกฐินและบริวารเสีย ๑๒,๕๖๐ บาท เหลือเงินไปติดต้นผ้าป่า ๗๙,๙๗๕ บาท หลังเสร็จพิธีแล้วกรรมการวัดนำเงินมานับกันอีกครั้งรวมได้ปัจจัยถวายวัดประมาณ ๙๐,๐๐๐ บาท ก็คงพอเป็นปัจจัยบำรุงเสนาสนะภายในวัดได้พอสมควร

Create Date : 17 กันยายน 2552

0 comments

Last Update : 8 ตุลาคม 2552 10:39:39 น.

Counter : 2278 Pageviews.