ได้งานแล้วนะ

___ไม่ได้ up blog ซะนานเนื่องจากช่วงนี้สับสนในชีวิตหลายๆอย่าง

ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่ลาออกจากงานกระทันหัน เพราะความบัดซบของผู้บริหาร
และเซ็งๆเรื่อง intern แต่แล้ววันที่ 25 ก.ย.ที่ผ่านมาในขณะที่กำลังคิดว่าลาออกจากงานแล้วจะหางานต่อเลยดีไม๊ เพราะก็ยังติดพันกับเรื่อง intern พี่ coordinator ก็เมล์มาบอกสายฟ้าแลบว่าพรุ่งนี้สัมภาษณ์กะ Marriott, Harrisburg, PA นะคราวนี้ไม่ได้เจาะจงตำแหน่ง front desk หรือส่วน F&B เหมือนที่ผ่านมา เค้าจะให้ฝึกทุกอย่างตั้งแต่ housekeeping ขึ้นไปแล้วก็วนๆๆๆไปทำอย่างอื่นด้วย (ไม่ได้จบตรงสายก็ต้องเริ่มจากตรงนี้หละจ้า)
การสัมภาษณ์ก็เป็นไปอย่างเดิมเช่นเคย แต่รอบนี้คุยนาน 14 นาทีกว่าๆ คำถามก็เดิมๆ

-เล่าประวัติ
-เคยมาอเมริการึเปล่า มาทำอะไร
-เคยทำด้านโรงแรมมาไม๊ ทำไมอยากร่วมโครงการและมาทำโรงแรมเค้า
-ชอบทำงานคนเดียวหรือหลายๆคน
-ทำไมเราต้องเลือกคุณเข้าทำงาน
etc.

และคำถามที่คิดว่าตัวเองตอบได้ดีก็คือ
"เคยทำงาน housekeeping ไม๊ทำไหวรึเปล่า"เราก็ตอบว่า

"It does not directly concern in this job function but I have helped my parents do housework since I was young girl. Housekeeping is the first step of getting to know the hotel business and hospitality. I think the most successful people always start from the bottom line of the job before they get to go the highest points" <<< สร้างภาพสุดๆ จำเค้ามา 555
และคำถามปิดท้ายก็เหมือนเคย

"Do you have any question?"

เราก็ถามเหมือนเคย เพื่อให้รู้ว่าแนวโน้มที่เค้าจะรับเรามีมากน้อยแค่ไหน

"Ahhh...Now do you have any internship student in your hotel?"

"Yes, we do. We have 1..2..3..4.......7 girls."

"Do you have Thai girl??"

"No, they are from Turkey, Argentina and Philippine. You are the first one from Thailand"

o_O โอ้มายโคมบุ เค้าพูดหยังงี้ก็หมายถึงรับเราแล้วสิ



แล้วก็ Say Goodbye กันไป

เหอะๆๆ แม้จะมั่นใจว่าตัวเองต้องได้แน่ๆ แต่ยังไงก็ตามก็ต้องรอการเมล์ยืนยันจาก Coordinator ซึ่งจะรับข่าวจาก เอเจนซี่ที่โน่นอีกที เพราะเจ๊คนสัมภาษณ์ อาจจะชอบเราแต่เค้าอาจจะไม่รับเราก็ได้ ด้วยเหตุผลอื่นๆ ต่างๆนานา

หลังจากที่รอถึง 1 อาทิตย์เอเจนซี่ก็เมล์มาบอกว่าเราได้งาน และรายละเอียดการทำงานและรายได้ที่จะรับ เค้าให้ทำประมาณ 32-40 ชม./สัปดาห์ จ่ายเริ่มต้นที่ 8.25$ เค้าจะขึ้นค่าจ้างให้ตาม ตำแหน่ง

แม้ชีวิตจะเริ่มชัดเจนขึ้นมาแระ แต่ไม่รู้ทำไมไม่ดีใจเท่าที่ควร เรื่องงานก็โอเคดีข้อเสนอก็ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่ เพราะเมืองที่เราจะค่อนข้างจะโอมากๆ อยู่ใกล้ๆ Chocolate World Hershey park แม้จะเคยมารัฐนี้แล้วแต่ครั้งกระโน่นไม่ได้มาเยี่มเยือน Harrisburg ซึ่งเป็นเมืองหลวงของรัฐเลย คราวนี้จะไปเที่ยวแถวนั้นให้ทั่วหุหุ

สาเหตุที่ไม่ดีใจหรือไม่ตื่นเต้นเท่าที่ควร (นอกจากเรื่องเที่ยว) อาจจะเป็นเพราะรอมาถึง 5 เดือนเต็มและความรู้สึกแบบ ระแวงว่าจะต้องรอ และความไม่มั่นใจในตัวเอเจนซี่ที่อเมริกาที่ เราอ่านเมล์เค้ามา 5 เดือนเต็มรู้สึกได้ว่าเค้าไม่ค่อยตามเรื่องให้เราและคำพูดที่เค้าใช้กับเราบางทีมันก็รุนแรง ทั้งๆที่เราจ่ายเงินให้เค้าทำเรื่อง ไม่ได้ให้ทำฟรีๆ แม้ว่าดีขึ้นมาหน่อยในช่วงหนึ่งเดือนให้หลังนี้ แต่ไม่รู้สิ รู้สึกไม่มั่นใจยังไงไม่รู้ตราบใดที่ยังไม่มี วีซ่าอยู่ในมือ

เนื่องจากเรามีบทเรียนที่ไม่ดีทั้งจากของตัวเองและเพื่อนที่ไปนอกที่บางครั้งจะเสียเหลี่ยมพวกนายจ้าง เราก็เลยเมล์ไปถ้ารายละเอียดหลายๆ อย่างจากพี่ Co ไม่ว่าจะเป็นเรื่องค่าแรง ชม.การทำงาน ที่พักและอื่นๆ ก่อนจะรับงานนี้

และถึง ชม.นี้นาทีนี้ก็อยู่ในช่วง รอ DS-2019 และ Training plan จากทางเมกา คาดว่าน่าจะใช้เวลาประมาณหนึ่ง 3-4 อาทิตย์ ยังไงก็ตามเราก้ต้องไปเริ่มงานอย่างช้าวันที่ 1 ธ.ค.

เอ้อ นึกได้อีกอย่างว่าทำไมช่วงนี้ แบบ กระวนกระวายใจ list ออกมาเป็นข้อๆ ดีกว่า

1. วันศุกร์ที่จะถึงนี้ก็จะทำงานที่บริษัทเป็นวันสุดท้าย รู้สึกอาลัยอาวรณ์เพื่อนๆพี่ที่บริษัทมาก เพราะเป็นที่ทำงานที่แรกหลังจากเรียนจบ และได้มิตรภาพจากเพื่อนๆ ร่วมงานที่ดีกมาๆ ตั้งแต่รุ่นเพื่อนไปถึงรุ่นพ่อ ASM แม้จะเคยสร้างความเจ็บปวดบางอย่างให้เรา แต่เราจะไม่ลืมที่นี่ที่สอนๆหลายๆอย่างให้เรา ฮือๆๆๆเศร้า

2.กังวลว่าจะสอนงานให้คนใหม่ไม่หมด เพราะเราสอนงานไม่เป็น อันนี้ยอมรับ เพราะเพิ่งทำงานที่แรก ไม่มีประสบการณ์ในการสอนงาน ไม่รู้จะเริ่มตรงไหน พูดไปเรื่องนึงก็กระโดดไปเรื่องนึง ทำให้คนฟัง งงมากๆ (ตัวเราเองก็ งง)

3.กังวลในการทำเรื่องช่วงทำวีซ่า บอกตามตรงเข่เกียจทำเอกสารโน่นนี่ แถมอย่างที่เคยบอกว่า เอเจนซี่นี้ปิดบริษัทไปแล้ว คนประสานงานที่เมืองไทยของพี่ Co ก็ไม่มีแล้ว ก็เลยไม่รู้เค้าจะ support เราแค่ไหน กังวลแกมขี้เกียจ

4.อีกเรื่องนึง พอถึงเวลาจะต้องไปจริงๆ แล้วก็เริ่มกังวลกับการที่ต้องไปเริ่มงานที่ใหม่ นึงถึงวันที่ไปเริ่มงานที่ McDonald วันแรกทำงานกะฝรั่ง(เถื่อนๆ) ก็เศร้าใจ กว่าจะเป็นงานต้องโดนเค้าดุ โดนดูถูกสารพัด แถมงานที่จะไปทำ เริ่มรู้สึกว่ามันเยอะขึ้น องค์กรใหญ่ขึ้น ภาระมากขึ้น ไม่ได้เป็น rountine ซ้ำๆ เหมือนที่ Mc'

5. รอบนี้ไม่เหมือนรอบที่ไป work&travel เพราะถึงแม้จะโดนเพื่อนที่มหาลัยเบี้ยวไม่ไปด้วยกลางครัน แต่อย่างน้อยๆก็ไปเจอเพื่อนคนไทยจากมออื่นเป็นขโยง รอบนี้ไปคนเดียวๆๆๆๆๆ กลัวว่าจะได้รูมเมทที่ไม่ click กัน และที่กลัวที่สุดพวกขี้ขโมย เข็ดจนตายยย

เฮ้อ เราเป็นอะไรไปเนี่ย แม้จะคิดว่ายังไงเราต้องอยู่ได้ คนรอบข้างไม่ค่อยห่วงเชื่อว่าเราทำได้ แต่เฮอะๆ ก็เราไม่แสดงออกในส่วนที่เรากังวล ภาพลักษณ์เราคือสาวมั่นคนนึง แต่มันต้องมีด้านอ่อนแออยู่

เฮ้อพอดีกว่าเด๋วจะเพ้อเจ้อ & วิตกจริตเกินไป เด๋วมา update ความคืบหน้าค่ะ
PS. โรมแรมที่จะไปทำงาน //www.marriott.com/hotels/travel/harcy-courtyard-harrisburg-hershey/นอนดีก่าเริ่มฟุ้งซ่าน

Create Date : 11 ตุลาคม 2551		10 comments
Last Update : 12 ตุลาคม 2551 0:13:48 น.
Counter : 1137 Pageviews.
Share Tweet