หากเลือกทางเดินได้
เธอจะไปทางไหนกัน
ไปทางเดียวกับฉัน
ทางใครทางมัน..หรืออย่างไร

อุปสรรคและปัญหา
อยู่ข้างหน้านั่นใช่ไหม
จะกังวลไปทำไม
เดินต่อไปไม่ต้องกลัว

เธออาจเหนื่อยและล้า
บางเวลาอาจปวดหัว
ทำงานจนตามัว
หยุดพักบ้างบางเวลา



เดินไปสู่โลกกว้าง
ไปตามทางกลางพนา
สายลม แสงแดด ท้องฟ้า
รอเธออยู่โน่นไง

เพียงก้าวแรกออกเดิน
เธอจะเพลินจนยิ้มได้
หากยังไม่ชอบใจ
เลือกทางใหม่ไม่ทิ้งเงา

เดินคนเดียวก็ได้
ไม่ต้องกลัวความเหงา
ธรรมชาติใกล้ตัวเรา
คือเพื่อนแท้สิแน่นอน

Alone Again (Naturally) by Gilbert O' Sullivan

: : บันทึกวันศุกร์ : :
..๒๐ พฤศจิกายน ๒๕๕๒..


สองภาพข้างบนนี้ เป็นภาพที่เราถ่ายมาจากหมู่บ้านทีจือหล่อคี ตำบลแม่หละ อำเภอท่าสองยาง จังหวัดตาก
เป็นทางเดินเล็กๆ แคบๆ ลดเลี้ยวเค้ยวคดหายไปในป่าละเมาะและเชิงเขา
จำได้ว่าเราตื่นเช้ามาถ่ายรูปรอบๆ หมู่บ้าน เดินเรื่อยเปื่อยไปเจอทางสายนี้
แล้วก็ให้นึกสงสัยว่า...อือม์ ทางสายนี้จะพาเราไปไหนกันหนอ
เราก็เดินเล่นไป เจอน้ำตกเล็กๆ ลำธารไหลรินๆ พอจะเดินกลับมาก็เจอวัว และควาย ทยอยเดินบ้างวิ่งบ้างมาตามทางนี้เป็นทิวแถว...หลบแทบไม่ทัน
ถึงได้รู้ว่า อ๋อ นี่เป็นทางที่ชาวบ้านไปไร่ไปนา หรือพาวัวควายไปกินหญ้านั่นเอง
...
จะเดินไปไหน...เดินกับใคร... เดินหลายคน หรือเดินคนเดียว ....ก็แล้วแต่สถานการณ์
บางคนไม่ค่อยเคยชินกับการไปไหนๆ คนเดียว...อาจเป็นเพราะเกรงว่าจะเหงา
เราเอง..ไม่ค่อยมีปัญหาตรงนี้..อาจเป็นเพราะตั้งแต่เล็กจนโตก็อยู่ลำพังมาโดยตลอด
เข้าสู่วัยเรียนนั่นแหละถึงได้มีเพื่อนเป็นกลุ่มเป็นก้อน ราวกับฝูงปลาทูน่า ไปไหนๆ ก็ไปกันเป็นฟล็อคเป็นฝูง
เมื่อเรียนจบมาก็ได้เรียนรู้ความเป็นผู้ใหญ่ด้วยการทำอะไรคนเดียว และต้องทำให้ได้ดีเสียด้วยซิ
เช่น เดินทางไปล็อบบี้งานคนเดียว ไปดีเฟนด์งาน/ไปพรีเซนท์งานคนเดียว (ถึงจะมีทีม แต่เวลาขึ้นธรรมาสน์ ก็ต้องทำให้ได้ด้วยตนเอง)
เรารู้ตัวว่าไม่ค่อยมีบุคลิกความเป็นผู้นำเท่าไหร่... ไม่ค่อยกล้าจ๊ะจ๋าฉาดฉานต่อหน้าฝูงชน
เวลาพรีเซนท์งาน (โดยเฉพาะต่อหน้าฝรั่ง) เป็นต้องประหม่า มือเย็นทุกที...แต่โชคดีที่เอาตัวรอดมาได้ทุกคราว
บางครั้งลูกค้าฝรั่งถึงกับชมว่าทำการบ้านมาดี...นายก็ชมว่าทำได้ดี ค้นคว้ามาดี...เราก็ยิ้มแก่มป่องไป...(แต่ในใจลึกๆ ...ฟิ้ววว...แทบตายนะตรู)
เมื่อได้มีโอกาสมาทำงานหลังฉาก ไม่ต้องไปยืนหน้าโต๊ะประชุมอย่างนั้น ค่อยหายใจโล่งหน่อย...
ความเป็นตัวตนของแต่ละคน บางทีก็ใช้เวลานานกว่าจะค้นพบ
เพื่อนๆ ล่ะคะ..ค้นพบตัวเองหรือยัง
....
..สุขสันต์วันศุกร์ค่ะ..
....
ไม่บอกลาไปไหนละ เพราะ (เข้าใจว่า) จะไปเข้าเน็ตได้ทุกวันในต่างจังหวัด (ใช้แอร์การ์ด สามจี เอดจ์ ของเอไอเอสค่ะ..ที่ไหนมีโทรศัพท์พื้นฐาน แอร์การ์ดนี้ใช้ได้หมดทั่วประเทศ...เขาว่างั้นนะ) ก็จะเข้ามาจ๊ะจ๋า (ทางหน้าบล็อก) ทุกๆ วันที่สายโทรศัพท์ไม่เน่าและเน็ตไม่เจ๊งค่ะ

Create Date : 20 พฤศจิกายน 2552
Last Update : 20 พฤศจิกายน 2552 8:42:22 น.		12 comments
Counter : 579 Pageviews.
Share Tweet