: : จากฮอลแลนด์ปาร์ค ไปสวนคิว เวสต์มินสเตอร์ และโซโห :: : : บันทึกทริปฤดูใบไม้ผลิอังกฤษ-สกอตแลนด์ 31 มีนาคม - 20 เมษายน 2555 : : : : วันที่สอง : 1 เมษายน 2555 : : .. แดดดีที่สวนคิวและเวสต์มินสเตอร์ ส่งท้ายด้วยเป็ดย่างโซโห .. .. วิวนอกหน้าต่างห้องพักย่านฮอลแลนด์ปาร์ค .. วันที่สองในประเทศเกาะเริ่มต้นอย่างสลึมสลือตามสไตล์บ้านเมืองนี้ คือเมฆเต็มฟ้า บดบังดวงอาทิตย์จนมองแทบไม่เห็น แถมมีสายหมอกบางๆ ลอยเรี่ยอยู่ตามถนนหนทางราวกับหมอกตามภูเขา บางขณะยังมีฝนลงปรอยๆ .. เป็นที่รู้กันว่าผู้คนที่นี่จะต้องเตรียมตัวไว้เสมอสำหรับอากาศที่เปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา อุปกรณ์ที่ขาดไม่ได้ คือ เสื้อกันฝน จะเป็นแบบเสื้อแจ็คเก็ตหรือเรนโค้ทก็ได้ อย่างแรกนี่จะกันฝนได้แต่ท่อนบน ถ้าฝนแรงกางเกงหรือกระโปรงก็จะเปียกชื้นแน่นอน เรนโค้ทจะปกคลุมร่างกายได้มิดชิดกว่า แต่รุงรังเรารำคาญ เลยขอพกแจ็คเก็ทกับร่มดีกว่า ต้องไม่ลืมถุงพลาสติกติดกระเป๋าไว้ใบสองใบเผื่อคลุมกล้องหรือถุงใส่ของอื่นๆ ส่วนเป้คู่ชีพของเรานั้นมีแผ่นกันฝนซ่อนอยู่ในช่องซิปใต้เป้ ดึงออกมาคลุมเป้ได้ทุกเมื่อ กิจวัตรอีกอย่างหนึ่งของคนที่นี่ คือเปิดทีวีเช็คพยากรณ์อากาศประจำวัน ทีวีหลายช่องจะมีข่าวอัพเดทอากาศประเทศเกาะกันเป็นระยะๆ ชาวประชาจะได้เตรียมสัมภาระเครื่องแต่งกายได้ถูก เราเองก็พลอยบ้าจี้ดูข่าวอากาศกะเค้าไปด้วย .. วันนี้ 1 เม.ย. 55 ช่วงเช้าจะมีเมฆและฝนปรอย บ่ายๆ จะมีแดด .. ก็ต้องเตรียมตัวไว้ทั้งเสื้อฝนและเสื้อสเวตเตอร์ ที่น่าตกใจคือพยากรณ์ว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงอากาศกะทันหันในอีกวันสองวันข้างหน้า ที่เคยมีแดดสดใส จะกลายเป็นว่ามีสโนว์ตก .. โอ๊ย ไม่อยากจะเชื่อ .. งานนี้เราเข้าปิ้งละซิเพราะก่อนเดินทางมาบอกคุณบั๊ดดี้ไว้ว่า เข้าฤดูใบไม้ผลิแล้ว เอามาแค่ฮู้ดดี้ (เสื้อมีฮู้ด) ตัวเดียวก็พอ ที่ไหนได้ วันนี้เจอข่าวที่น่าเชื่อถือได้ว่าจะมีอาร์กติกแอร์กระหน่ำซัดเข้ามาทางตอนเหนือของประเทศ ไม่เว้นสักพื้นที่ รวมมาถึงลอนดอน ทำให้อุณหภูมิที่เริ่มจะอุ่นขึ้นตามฤดูกาลดอกไม้บานกลับลดฮวบลงอย่างรวดเร็วจนน่ำจะเหลือแค่้สามสี่องศาเซลเซียส แต่ยังพอมีเวลาอีกสองสามวันให้ไปหาซื้อเครื่องกันหนาวกันได้ .. วันนี้ก็เลยยังชิลล์ชิลล์ไปสวนคิวกันก่อน .. หลังจากแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าเท่าที่มี ซ้อนกันหลายๆชั้นแบบตามมีตามเกิด คือสวมเสื้อกล้าม เสื้อยืดคอกลม เสื้อคอเต่าแขนยาว และเสื้อแจ็คเก็ตอีกตัว เตรียมกล้องและเลนส์ เมมโมรี่การ์ด แบตเตอรี่สำรอง ฯลฯ .. เราก็ออกจากโรงแรมที่พักแถวฮอลแลนด์พาร์ค โผล่หน้าออกมาจากโรงแรมก็เจออุณหภูมิเย็นเจี๊ยบจมูกชา แต่เนื่องจากพอกตัวหนามาได้ที่แล้วก็ยังพอ "เอาอยู่" .. เดินข้ามถนนไปฝั่งตรงข้ามโรงแรม (เพราะสถานีรถไฟใต้ดินอยู่อีกฟาก) เดินไปประมาณครึ่งกิโลก็ถึง .. ระหว่างทางก็พักถ่ายรูปเล่นไปพลางๆ .. .. แวะชมโปสการ์ดร้านข้างทางบนถนนฮอลแลนด์ปาร์ค .. .. จากโรงแรมมาสถานีรถไฟใต้ดินฮอลแลนด์ปาร์คไกลพอประมาณ มีรถเมล์แดงผ่านมาเป็นระยะๆ อยากขึ้นจัง .. .. ที่เคาน์เตอร์รถไฟใต้ดิน คนขายบัตร "หอยนางรม" (Oyster Card) ยังไม่มาทำงาน เลยต้องหยอดตู้ซื้อบัตรแบบวันเดียวไปพลางก่อน แล้วก็มุดลงใต้ดินไปจับรถไฟสายเดียวที่ผ่านสถานีนี้คือสายสีแดง Central Line ต้องไปเปลี่ยนเป็นสายสีเขียว District Line ที่น็อตติ้งฮิลล์เกท และไปเปลี่ยนรถไฟอีกทีที่เอิร์ลส์ คอร์ท เพื่อรอรถไฟสายสีเขียวที่มาจากอัพมินสเตอร์และจะไปริชมอนด์ .. ซับซ้อนไม่เบากว่าจะไปถึงสวนคิว ก็อย่างนี้แหละค่ะ มาตะลอนทัวร์ก็ต้องขยันเดิน ขึ้นๆ ลงๆ เปลี่ยนรถลงรถ เราสบายๆ แต่นายห้างที่อยู่เมืองไทยวันๆ ก็มีราชรถพร้อมคนขับบริการตลอดๆ ก็เลยชักจะชักสีหน้า บอกว่าหลังจบทริปสกอตแลนด์กลับมาลอนดอนทั่นจะขึ้นแต่แท็กซี่ไม่แตะรถใต้ดินอีกเป็นอันขาด .. .. วิธีเดินทางด้วยรถใต้ดินเหมาะสำหรับคนที่มีเวลาน้อยแต่ประสงค์จะไปไหนมาไหนได้โดยไม่ต้องเสียเวลาและค่ารถแท็กซี่มากนัก เสียแต่ว่าต้องเดินเยอะเดินไกลกว่าจะมุดลงรูไปจับรถไฟได้แต่ละขบวน คิดเสียว่าใครๆ เขาก็ใช้บริการรถสาธารณะแบบนี้กันทั้งนั้นแหละน่า ไม่ใช่มีแต่เราเสียเมื่อไหร่ เพื่อนสนิทคุณบัดดี้ที่มาตั้งรกรากทำงานทำการอยู่ในลอนดอนเกือบสามสิบปีนี่ก็ยังขึ้นรถใต้ดินมาทำงานเลย ที่สำคัญต้องแข็งแรง แข้งขาบริหารให้กระฉับกระเฉง เดินเหินให้คล่่องแคล่ว ถ้ามัวกระย่องกระแย่งชักช้าไม่ทันรับประทาน .. .. จากสถานีเอิร์ลสคอร์ท นั่งรถไฟไปราวสิบยี่สิบนาทีถึงสถานีสวนคิว มีผู้คนลงที่นี่เยอะเหมือนกัน รถไฟสายนี้จะไปสุดสายที่ริชมอนด์ เราละอยากไปริชมอนด์ซึ่งมีสวนกวาง เคยไปครั้งเดียวสมัยเยาว์วัย ยังไม่ได้ไปอีกเลย ว่ากันว่าก็ยังเป็นสวนอุดมกวางอยู่เช่นเดิม เมืองนี้เค้าอนุรักษ์นิยมนี่นา .. ยังไม่ได้เวลาเปิดสวน สวนคิวจะเปิด 09.30 น. เราเลยแวะร้านแขก (เป็นร้านแนวสะดวกซื้อ ขายทุกอย่าง ของกิน ของใช้ บัตรเติมเงิน ฯลฯ) ซื้อบัตร "หอยนางรม" ให้คุณบั๊ดดี้ เติมเงินเรียบร้อย บัตรนี้มีมัดจำห้าปอนด์ จะได้เงินคืนเมื่อคืนบัตรก่อนกลับสารขัณฑ์ .. แขกร้านนี้น่ารักมาก เมื่อวานเรามาซื้อบัตรหอยนางรมก็ที่นี่ แล้วก็ให้แขกช่วยดูวิธีการใส่ซิมการ์ดและเติมเงินให้ด้วย .. หลังจากนั้นก็เดินตะลอนถ่ายรูปเล่นละแวกตำบลนี้ไปพลางๆ แวะกินกาแฟชื่อดังที่นี่ซักแก้ว ราคาสูสีกับที่ไทย รสชาติเป๊ะๆ เค้ารักษามาตรฐานเลิศมาก .. อากาศเริ่มดี ฟ้าเริ่มเปิด แดดเริ่มใสแล้ว เย้ๆๆ .. เพราะเมื่อวาน 31-03-2012 ที่เรามาไปรอบนึงแล้ว ฟ้ามืดมัวซัวมากกว่านี้เยอะ.. .. ค่าเข้าสวนคิวราคาไม่ถูกไม่แพง ผู้ใหญ่คนละ 14.50 ปอนด์ คิดเสียว่าเป็นการอุดหนุนเพื่อการกุศล เพราะคิวเป็นองค์กรที่ไม่แสวงหาผลกำไร เลี้ยงตัวเองให้อยู่ได้ด้วยเงินอุดหนุนและค่าเข้าชมไม่กี่สิบปอนด์นี้แหละ .. แต่เนื่องจากเราไม่ได้ไปครั้งเดียว เลยไปเสาะแสวงหาส่วนลดค่าเข้าชมมาจนได้ โดยเจ้าหน้าที่บอกให้เรากรอกชื่อที่อยู่และอีเมล์ ก็จะได้ส่วนลด 3 ปอนด์.. เจ้าหน้าที่น่ารักมาก เห็นยัยคนนี้มาบ่อย ถามว่าแล้วยูคิดว่าจะมาอีกไหม เราก็บอกว่ามาแน่จ้ะ แต่ขอขึ้นไปสกอตแลนด์สักพักนึงก่อนแล้วฉันจะมาอีกรอบ เขาเลยบอกด้วยความหวังดีว่า ถ้าชอบมาสวนคิวมากขนาดนี้ แนะนำให้สมัครเป็นสมาชิกแบบรายปีเสียเลยจะดีไหม มาได้ฟรีทุกวันทั้งปี .. ฮี่ๆๆๆ .. เกือบเชื่อซื้อตั๋วปีไปแล้วนะเรา .. .. เข้าไปในสวนคิวแล้วก็เดินตระเวนไปเรื่อยๆ แบบตื่นตาตื่นใจ ไปกี่ทีๆ ก็ยังปลื้มๆๆๆๆๆ .. ถ่ายรูปดอกไม้กันอย่างเพลิดเพลินเจริญใจ เริ่มจากแดฟโฟดิลที่มีหลายสีหลายแบบ เชอรี่บลอสซัมก็เช่นกัน มีหลายสีละลานตา เดินๆ ไปก็เจอดอกไม้สีม่วงคล้ายดาวชื่อว่า Glory of the Snow แล้วก็ไปเจอโรโดเดนดรอนหลากสี แมกโนเลีย คามิเลีย สโนว์เฟลค .. เสียดายว่าบลูเบลล์ยังไม่ค่อยจะบาน เจอแต่ดอกตูมๆ .. .. แวะถ่ายรูปใกล้ทางเข้าสวนคิว .. .. เข้ามาในสวนคิวแล้ว เจอทุ่งแดฟโฟดิลเป็นอันดับแรก .. .. แล้วก็เจอเชอรี่บลอสซัมต้นแรกแถวๆ สระน้ำด้านหน้า .. .. ด้านในก็มีเชอรี่บลอสซัมมากมาย .. .. ก้มๆ เงยๆ ถ่ายรูปนานๆ สังขารชักจะไม่อำนวยเหมือนกัน เมื่อยไม่ใช่เล่น แล้วสวนคิวก็ไม่ใช่เล็กๆ กว้างใหญ่อลังการ เดินไปๆ ก็ต้องนั่งพักบ้างบ่ายโขแล้วแดดยังสวยงามก็เลยลาจากสวนคิวไปขึ้นรถไฟที่สถานีรถไฟ Kew Gardens นั่งรถไฟสายเขียวทอดเดียวไปขึ้นที่สถานีเวสต์มินสเตอร์ คุณบั๊ดดี้ไม่ได้มาอังกฤษสี่ปีแล้วเลยขอมาถ่ายรูปปู่เบน .. มีปัญหาแดดแรงถ่ายย้อนแสงแล้วหน้าดำอีก เลยต้องตระเวนไปหามุมเหมาะๆ ไปเจอสนามหญ้าหน้าสภา Houses of Parliament ถ่ายรูปและนั่งเล่นตรงนี้สักพัก ก็เดินไปทาง Westminster Abbey โบสถ์ที่มีชื่อเสียงนักท่องเที่ยวมากันมากมาย เดินถ่ายรูปอยู่ข้างนอกนั่นแหละไม่ได้เข้าไปหรอกเพราะแรงหมดแหล่ว .. .. เดินไปเดินมาก็ชักจะหิวและเหนื่อยได้ที่ วัยปูนนี้แล้วก็เลยขอนั่งแท็กซี่บ้างละกัน ไปกินข้าวจีนที่โซโห คือละแวก Leicester Square นั่นเอง ร้านที่เคยมากิน หลังโรงหนังเอมไพร์ หายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ เจอร้านหน้าตาสะอาดสะอ้านใช้ได้มีคนนั่งกินอยู่แล้วหลายโต๊ะ เมนูแต่ละร้านก็คล้ายๆ กัน ประมาณ Roasted Duck with Rice, Roasted Pork with Rice, Won Ton Soup ไรงี้ คุณบัดดี้สั่งสั่งข้าวหน้าเป็ดย่าง เราสั่งบะหมี่น้ำเป็ดย่าง กับผัดผักน้ำมันหอย แปลกดีเขาลวกบะหมี่ใส่น้ำมาหนึ่งชาม กับเป็ดหนึ่งจาน เวลาจะกินต้องเอามารวมกันหรือไง หรือว่ากินตามกันไปทีละอย่างเรายังงงๆ สรุปว่ารสชาติ "พอแหลกล่าย" .. เวลาหิวๆ เรากินง่ายอยู่ง่าย ปกติเราไม่ชอบอาหารจีนหรอก วันนี้จำใจกินเพราะคุณบั๊ดดี้ขอมาแวะเยี่ยมถิ่นนี้เสียหน่อย .. อันว่าถิ่นเลสเตอร์สแควร์นี้ สมัยเป็นนักเรียนโพ้นทะเลก็เคยมาเยือนอยู่เป็นครั้งคราว เพื่อมาดูหนังและกินเป็ด มาก็เพราะเพื่อนๆ เฮโลมากัน จะให้มาคนเดียวไม่เอาอยู่แล้ว อาหารชาตินี้ไม่ได้ถูกจริตกับเรามาแต่ไหนแต่ไร .. .. กินเสร็จแล้วก็เดินกลับมาทางจัตุรัสพิคคาดิลลี่ ผู้คนคลาคล่ำยังกะตลาดนัดสนามหลวง ร้านรวงปิดหมดแล้วแหละเหลือแต่ร้านอาหาร ผับ บาร์ โชคดีฝนไม่ตก (แต่ก็มีปรอยๆ บ้าง) ถ่ายรูปยามราตรีได้นิดหน่อย แล้วก็มาเจอวิธีกลับโรงแรมแบบไม่ต้องมุดลงรู ไปเจอรถเมล์สาย 146 ผ่านหน้าโรงแรมพอดี ได้นั่งชมนกชมไม้ไปจนกลับถึงฮอลแลนด์ปาร์คโดยสวัสดิภาพ .. หมดวันแฮ่กๆ ไปอีก 1 วัน .. ...ตอนต่อไป... : : วันที่สาม : 2 เมษายน 2555 : : .. ลอนดอนอาย ช็อปกระจายเทอร์มอลและพบเพื่อนเก่าที่ไม่แก่ ..   Create Date : 17 มิถุนายน 2555 2 comments Last Update : 29 กรกฎาคม 2555 13:57:44 น. Counter : 10537 Pageviews. Share Tweet

ตอนแรกรู้สึกว่าพี่แดงเขียนย้าวยาว อ่านแว้บเดียว อ้าวจบไม่ทันรู้เนื้อรู้ตัว เพลินอารมณ์มากค่ะ สวนคิวสวยจริงสวยจัง (เพราะคนถ่ายถ่ายออกมาสวยด้วย) แปะเอาไว้ว่าสักวันต้องไปเยือนให้ได้ค่ะ อยากไปบ้าง อยากไปบ้าง   โดย: SevenDaffodils IP: 68.50.164.97 18 มิถุนายน 2555 8:27:22 น.

ดอกไม้สวย สีหวานเชียวค่ะ   โดย: settembre IP: 2.225.98.93 19 มิถุนายน 2555 23:44:43 น.