แหะๆ ออกตัวก่อนเลยนะว่าอาจจะไม่ได้ น่ากลัว อะไรมาก เพราะ เป็นเรื่องของเรา เอง กับเรื่องของเพื่อนๆ ที่อยู่ หอเหมือนกันมาเล่าให้ ฟังอ่ะค่ะ แล้วเราก็ ประเภท กระต่ายตื่นตูม บางทีคนอ่านอาจจะเห็นว่า แหม ไม่เห็นน่ากลัวเลย เรื่องที่ จะเล่านี้นะคะ ไม่ได้ เกิด ขึ้นใน หอของ ม.มหิดล นะคะ ตอนนั้น ที่เราอยู่ ม.ปลาย ก็อยู่ หอ ในโรงเรียน ที่ติด กับ มหาลัย ด้วย แล้ว ก็ออกไปอยู่ หอนอก ในปีถัดมาด้วยเรื่องแรก เสียงลากโซ่ ตอนที่อยู่ ม.4 อยู่ หอใน นะคะ เรา ก็ พักกันเป็นห้องรวม ประมาณ 40 คนได้ อ่ะค่ะ ข้างหลัง ระเบียงก็เป็นป่าๆ ทุ่งนา บรรยากาศตอนกลางคืนเนี่ย เฮ้อ ไม่อยากจะบรรยาย ดู วังเวง มากๆ แต่พวกเราก็ ไม่วายชอบฟังเรื่องผีๆ กัน ทุกคืนๆจะต้อง นอนรอ ฟัง พี่ป๋องใน ninety shock ฟังเสร็จแล้วถึงจะนอนหลับ คืนนั้นหลังจากฟังเรื่องเล่าผีๆกันแล้วพวกเรา ก็แยกย้าย กันไปนอนตามเตียง พอนอนไปสักพัก เพื่อนเราดัน ปวดฉี่ ว่าแล้วมันก็เดินสะลึมสะลือ ไปเข้าห้องน้ำ(นี่ฟังเพื่อนเล่าอีกทีนะคะ) พอขากลับ มันก็หันไปมองทางหอชายแว่บ นึง สงสัยมันจะแอบมอง กิ๊กนะค่ะ คือ หอเนี่ย เป็นรูปตัว L นึกออกมั้ยคะ ฟากชายกะหญิง มันมองเห็นกันน่ะ แล้วเพื่อน ก็ ต้องตกใจมากๆ เพราะว่า ที่หน้าต่างของ หอชาย เหมือน มีเงา ของผู้ชายคนนึงไม่ใส่เสื้อเดิน ผ่านหน้าต่างไปช้าๆ นะ คือ ที่ เพื่อน มันบอกคือ จากความรู้สึกมันไม่เหมือนคนเดินอ่ะ เหมือน เดิน ลากขาน่ะ มันก็อึ้งไปพักนึงแล้ว ก็รีบกลับไปที่เตียงทันที นอนสวดมนต์ไปจนหลับ ตื่นเช้ามาก็มาเล่าให้ พวกเราฟัง ที่นี้ มันก็มีพวก ผู้ชายบางคน มันก็เล่า ว่า อืมเนี่ยเมื่อคืน พวกหอชาย เจอดี นะ เพราะ พวกมัน ไปเล่นผีเหรียญกัน แล้วก็ เจอคนที่เข้าเหรียญน่ะ เป็นผู้ชาย ตายมานานแล้ว ก็ไม่เล่าละเอียดนะคะ ทีนี้ พอตึกดึกน่ะ นอนกันหลับแล้ว แต่ พวกที่เล่นได้ยิน เสียง คนเดินเหมือน ขาถูกโซ่ล่ามเอาไว้ แกรก แกรก ช้าๆ เดินวน ไปวนมา รอบๆห้อง ใหญ่ๆ น่ะ ตลอดเลย ก็คือ ได้ ยินกันหลายคนเลยล่ะ ก็นอน สวดมนต์กัน ทั้งคืนเหมือนกัน ดีที่ไม่มีอะไร ร้ายแรงเราก็ไม่รู้ อ่ะนะว่ามัน เป็นยังไง คนนั้น เป็นใคร แล้วใช่คนเดียวกับที่ เพื่อน เรามอง เห็นจาก หอหญิง รึปล่าว ก็ได้แต่ เดากันไปแต่ทางที่ดีเราว่าก็อย่าไปเล่นเลย พวกผีถ้วย แก้ว หรือผีเหรียญอย่าไปลองของดีกว่าอ่ะค่ะ เรื่องที่สอง ผู้หญิงผมยาว พอตอน ม 5 เราออกมาอยู่ หอนอก ข้าง มหาลัย ก็เป็นพวก หอ ของ อาจารย์ใน โรงเรียน นั่นล่ะ ค่ะ ตรงข้าม หอของเรา ก็เป็น หอของอาจารย์อีกท่านนึงซึ่งให้แต่ นร ชายอยู่ ก็เป็น เทาว์เฮาส์สองชั้น น่ะค่ะ พวก เพื่อนๆ กลุ่ม นี้ก็เล่าให้ ฟังว่า ที่ห้อนนอน ของพวก เค้าน่ะ ที่หมอนและทีเตียง ชอบมีพวกเส้นผมผู้หญิง ติด เรื่อยเลย ทั้งๆที่ไม่มีใครผม ยาว เลยและไม่มีใครเอาผู้หญิงมานอน แน่ๆ พวกมันคอยเก็บทิ้ง แต่มันก็มีมา ติด เรื่อยๆ แต่ทุกคน ก็ยังไม่มีใคร เจออะไรมากกว่านี้ แต่ก็ยังมีเหตุการณ์แปลกๆเกิดขึ้นอีก คือ พวกนี้เนี่ยจะเล่นดนตรีกัน ก็ซ้อมกันบ้าง มีวันนึง เพื่อนจากหออื่น มาขอยืม ซ้อม ก็มาเล่นกันสองสามคนโดยที่ เจ้าของบ้าน ออกไปข้างนอก ก็เล่นกันเสียงดังมากๆ แล้วก็ได้ ยินเสียงคนมากด ออด หน้าบ้าน ก็เดินไป กันก็ไม่เห็นมีใคร ก็มาเล่นต่อ สักพักก็ได้ยินอีก สองสามครั้ง ก็เดินไปดูอีก ก็ไม่เจอ อะไร พอเพื่อน เจ้าของบ้านกลับมา เพื่อน พวกนี้ก็บอกว่า อืม เหมือนมีคนมาหามั้ง มากดออด แต่ออกไปดูก็ไม่เจอใคร เพื่อนๆที่อยู่บ้านนี้ ตกใจ มองหน้ากันเองนิดหน่อย ก็ถามๆว่า ทำไร กันรึป่าว เล่นกันเสียงดังเหรอ พอเพื่อนๆ กลับไป ก็ ค่อยพูดกันเอง ว่า เอาแล้วไง เพราะว่า จริงๆ แล้ว บ้านหลังนี้ ไม่มี ออดน่ะ ค่ะ ก็ไม่มีอะไรนะคะ ก็ผ่านไป มาชัดเจนว่าบ้านนี้ไม่ธรรมดาแน่ๆ ก็ตอนที่ตกดึกคืนนึง พวกเพื่อนๆ นอนหลับกันแล้ว ไม่มีลมอะไรทั้งสิ้น แต่ที่ตรงระเบียง ได้ยินเสียงราวตากผ้าที่เป็นล้อเลื่อน ลากไป ลากมา ช้า ๆ แกรก แกรก ล้อขยับกันดังเอี๊ยดอ๊าด ก็สะกิด กัน ชะเง้อ มองออก ไป เห็น ผ้าที่ปูที่นอนที่ตากไว้ พริ้วไปมาเล็กน้อย และในตอนนั้น ผ้าปูก็เเหมือนปลิวแรงขึ้น เปิด ขึ้นให้เห้นว่าหลังผ้าปูนั้นมีผู้หญิง ผมยาวคนนึงยืนอยู่ ที่น่าระเบียง และ ก็หันมองเข้ามาในห้อง มองจ้องมาที่พวกเพื่อนๆ แค่นั้นล่ะ พวกมันก็นอนกันนิ่งทำอะไรไม่ถูก ปากก็สวดมนต์กันใหญ่ จะอะไรได้ ก็ใส่ไปหมด พนมมือ กัน หมด หลับตาสวดๆ จนรู้สึกว่า ลมพัดไปวูบนึง พอลืม ตา ผู้หญิงคนนั้นก็หายไปแล้ว พร้อมกับ ที่ พวกเพื่อน ๆ ลุกกันขึ้นเปิด ไฟ ไม่นอน กันแล้ว ตาสว่างทันที ก็ไม่รู้ว่าบ้านหลังนี้เคยเป็นอะไรมาก่อน หรือมีใครตายมา ก่อนรึปล่าวนะคะ ไม่สามารถ ถามใครได้ ค่ะ เรื่องที่สาม อาจารย์ใหญ่ เป็นเรื่องของเราเองค่ะ ก็เนื่องจากว่า ทุกๆปีเนี่ย ที่ มหาลัย มหิดล เค้าจะมี opem house ใช่ป่ะคะ ก็เป็นเหมือน นิทรรศการ ของคณะต่างๆ มาจัดให้ คนเข้าไปดู น่ะค่ะ ก็จะมีพวกเด็กนักเรียน ไปดูกันเป็นส่วนใหญ่ ตอนนั้น เราอยู่ ม หก โรงเรียนก็จัดไป ที่พญาไท ค่ะ พวกเราก็ไปดูกันนี่เลย ห้อง กายวิภาคศาสตร์ของ คณะแพทย์ค่ะ อยากดูมานานแล้วอาจารย์ใหญ่เนี่ย เห็นเค้าว่า ใครไม่เคยดูมาก่อน ดูแล้วกินข้าวกันไม่ลงแน่ๆ เราก็นะคะเป็นพวกชอบ ลองของ ก็แบบ เข้าไปเลย ไม่กลัว นำหน้าเพื่อนๆ เลย ก็ไปหยุด อยู่ หน้า อาจารย์ใหญ่ท่านนึงซึ่งมีพี่ นั่งอยู่ คนนึง ที่จะคอยอธิบายขั้นตอนต่างๆ หรือตอบคำถามที่เรา อยากรู้ แต่ พอดี ว่า เพื่อนๆ ที่ไป กับเราก็ค่อนข้างกลัวค่ะ ก็ไม่ค่อยกล้ากัน พี่บอกว่าให้จับไปเลย ให้ สัมผัส ให้ได้มากที่สุดนะ อยากถามอะไรถามได้ เราก็แบบ กล้าไง อาจารย์ใหญ่ท่านนี้ แก่แล้วค่ะ น่าจะอายุประมาณ แปดสิบกว่าๆได้ ตอนเสียชีวิต และที่สำคัญ มือข้างขวาขาด วางอยู่ข้างลำตัว เราก็เอาเลย คว้ามือ ขึ้นมาได้ก็วิ่งเอาไปหลอกเพื่อน เพื่อนก็กลัว ร้องกรี๊ดๆ กันใหญ่ พี่ก็มาดุเราบอกว่า อย่าเล่นสิน้อง นี่อาจารย์นะ เราก็ อืม ค่ะๆ ขอโทษๆ ไป ก็ตอนนั้น ไม่ได้ คิดอะไรอ่ะค่ะ มีแต่ความคะนอง เท่านั้นแล้วก็ถึงเวลาเย็นพวกเราก็กลับกันไปที่ศาลายา ตอนกลับเนี่ย ขอบอกว่า ตอนล้างมือ กลิ่น ยาดองศพกับน้ำมันที่ทากันร่างแห้งเนี่ย ล้างออกยากจัง ถูกสบู่ยังไงก็แล้ว กลิ่นยังอยู่ คามือ นิดๆ พอกลับไปก็เพลียกัน ทุกคนกินอะไรกันไม่ลงจริงๆค่ะ ก็ นึกถึงร่างท่านตลอดเวลา พูดตรงๆ คิดว่าเหมือน เนื้อทุบมากๆ เวลาที่พี่ๆ เค้าฉีกเนื้อตรงแผงอกมาให้ดูน่ะค่ะ เสร็จแล้ว เราก็กลับมาหลับเป็นตายค่ะ ก็ ฝันค่ะ เราฝันว่า อาจารย์ใหญ่ ท่านนั้นมาหาค่ะ ที่เรารู้ว่าใช่เพราะ คุณตาที่มาหาเรานั้น ไม่มีมือ ค่ะ ท่านมาหยุดยืนอยู่ปลายเตียงมองมาทีเรา ค่ะ เราก็ มอง ในฝันคือ ตกใจมากๆ พยายามจะลุก ก็ลุกไมได้ แต่มันก็เกือบ ๆ ว่าฝัน กับจริงค่ะ มันเบลอๆไม่แน่ใจ ขยับตัวไมได้ ร้องก็ร้องไม่ออก แต่ท่านไม่ได้ ทำอะไรเลย เราก็พยายามนึกถึงบทสวด แล้วก็พูดขอโทษ ไปว่าหนูไม่ได้ ตั้งใจนะคะ หนูขอโทษอะไรแบบนี้ แล้ว เรา ก็รู้สึกเหมือนได้ยินเสียงเพื่อน ๆมาเคาะประตูค่ะ ก็สะดุ้งตื่นพอดี ก็แค่นี้ละค่ะไม่มีอะไร คิดว่า ท่านคงไม่ได้ จะมาทำอะไร คิดว่าคงอยากมาให้รู้ ว่า เราทำไม่ดีนะอะไรแบบนี้อ่ะค่ะ หลังจากนั้น เราก็ไม่เคยทำอะไรที่เป็นการ ท้าทายแบบนี้อีกเลยค่ะจริงๆก็มีอีกเยอะอ่ะนะคะ แต่ว่าแค่นี้ก่อนละกัน เขียนมายาวมากแล้วคราวหน้าจะมาอัพเดต บล้อคเรื่องผีๆ ที่ญี่ปุ่น ให้ฟังค่ะ เป็นเรื่องที่เราเอามาจากรายการทีวี พวก ที่ ผีในภาพอะไรพวกนี้ละค่ะ เดี๋ยวจะเอารูปมาแปะ ด้วย ล่ะ หึ หึ หึ
ฝันดีนะคะ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ทักทายนะคะ