DESTINY คุณเคยเชื่อในพรหมลิขิตรึปล่าว ฉันเชื่อในเรื่องพรหมลิขิต ว่า พระเจ้าลิขิตให้มนุษย์ได้พบเจอกัน เพราะมันมีหลายเหตุผลที่เป็นไปแทบไม่ได้เลย ที่เราจะได้เจอกับคนบางคน แต่ในที่สุดแล้วเราก้อได้เจอกัน แต่สิ่งที่พระเจ้าลิขิตก้อแค่เพียงให้คนได้เจอกันเท่านั้น แต่สิ่งที่เกิดขึ้นต่อจากนั้นคือตัวเราลิขิตเอง ฉันได้เจอกับคน คนหนึ่งที่เราแทบไม่มีโอกาสได้เจอกันเลย หากพระเจ้าไม่ขีดเส้นทางให้เราเดินมาเจอกัน แต่เพราะลำดับการทำงานของสมองในตัวฉัน มักคิดอะไรแบบมีแพลนและกำหนดมันไว้ล่วงหน้า ฉันเลยมักใช้ชีวิตเหมือนการเล่นเกมส์และท้าทายจิตใจตัวเองเสมอ เมื่อฉันเริ่มเล่นเกมส์ ทุกคนที่เกี่ยวข้องมักเดินไปตามเกมส์ที่ฉันแพลนไว้ ทุกคนรอบตัวฉัน จะกลายเป็นหมากที่ฉันเป็นผู้เดินเกมส์ ฉันมักแพลนเรื่องราวต่างๆไว้ล่วงหน้า ถึงมันจะมีค่า Error บ้าง แต่ก้อไม่เกินความสามารถของฉันที่จะพลิกสถานการณ์ ให้ทุกอย่างกลับมาอยู่ในเกมส์เหมือนเดิม ฉันมักทำมันได้เสมอ แต่เมื่อเกมส์กำลังจะเข้าสู่ช่วง Final สิ่งที่เปลี่ยนไป คือหัวใจของฉันเองต่างหาก ที่มันแพ้ความรู้สึกนั้น สุดท้าย !!!!! ฉันเป็นคนล้มกระดานในเกมส์ที่ฉันเป็นคนสร้างขึ้นมา ฉันแพ้หัวใจตัวเอง $$$$$$$ Games Over $$$$$$$$$ แล้วพระเจ้าก้อจะลิขิตให้ทุกคนได้เจอกับคนใหม่ๆ สรุปสุดท้าย คือ ฉันก้อเป็นแค่ หมาก ตัวนึง ซึ่งพระเจ้าเป็นผู้เดินเกมส์นั้นต่างหาก ฉันไม่ใช่พระเจ้า ที่จะใช้ผู้อื่นเป็นหมากในเกมส์ที่ฉันสร้างขึ้น เพราะ ฉันมีหัวใจ เช่นเดียวกับหมากทุกตัวที่ฉันคิดว่าลิขิตได้ ฉันต้องอยู่กับความจริง ต้องอยู่โดยไม่มีเค้า ตอนแรกที่เริ่มเล่น ฉันหวังเพียงความสนุกและความสุข หมากตัวใหน ขัดความสุขฉันจะหาทางแท๊กออกจากเกมส์ ฉันมีความสุขมาตลอดเกมส์ แต่เพราะฉันหลงระเริงในความสุขที่ฉันคิดว่าตัวเองคุมเกมส์แล้ว พอฉันรู้สึกตัวจิงๆ เกมส์ใกล้จบ ฉันถึงเพิ่งรู้ ฉันเดินเกมส์ผิด ฉันตัดสินใจที่จะยุติทุกอย่าง เลือกล้มกระดานที่กำลังจะมีผู้แพ้และผู้ชนะ เพราะฉันรู้คำตอบแล้ว ก่อนฉันล้มกระดาน ฉันลืมตัว ฉันเลือกที่จะเดินเกมส์ด้วยหัวใจ เพราะฉันไม่ได้ต้องการเป็นผู้ชนะ แต่ฉันต้องการเค้า ฉันสับสนและไม่ยอมรับความจริง ฉันเลยเลือกที่จะผลักเค้าออกไปจากชีวิตฉัน สุดท้าย คนแพ้เลยกลายเป็นตัวฉันเอง ฉันยอมรับความพ่ายแพ้นี้แล้ว หลังจากเกมส์นั้นผ่านมาเป็นเวลาเกือบ 7 ปี ไม่ว่าพระเจ้าจะลิขิตให้ฉันได้พบหรือเจอกับใคร ฉันก้อแค่เดินผ่านทุกคนไป เพราะหัวใจฉันมันปิดตายไปแล้ว ทุกคนที่เข้ามาในชีวิตฉันหลังจากนั้น เป็นส่วนหนึ่งของการใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ของฉัน แต่ไม่มีใครเดินเข้ามาในหัวใจฉันได้อีกเลย เพราะมันไม่มีอะไรในนั้นเหลือที่จะให้ใครอีกแล้ว ฉันจะเข้ามาบอกและเล่าให้ทุกคนฟังในทุกๆปี ว่าฉันจะเปิดใจและได้เปิดใจรึยัง เพราะฉันเองก้ออยากเปิดรับใครเข้ามาในใจเหมือนกันนะ ฉันไม่ได้ปิดหัวใจหรอก แต่หัวใจมันปิดตัวมันเองต่างหาก และไม่ว่าใครเรียกยังไง มันก้อไม่ยอมเปิด ไม่ใช่ฉันใจแข็งนะ แต่เพราะมันด้านชาไปแล้ว หรือเพราะมันคงเกลียด และกลัวความเจ็บปวดและผิดหวัง ฉันเองก้ออยากรู้ ว่ามันจะมียาที่รักษาให้หายรึปล่าว อยากเห็นเจ้ายาวิเศษนั่นจัง ฉันจะรอวันที่จะพบเจอกับ ยาวิเศษ นั้น Create a playlist with this song on imeem   Create Date : 02 ธันวาคม 2550 11 comments Last Update : 2 ธันวาคม 2550 22:41:12 น. Counter : 373 Pageviews. Share Tweet

เป็นกำลังใจให้ ขอให้ได้เจอกับยาวิเศษนะคะ   โดย: i_nookae 2 ธันวาคม 2550 18:20:49 น.

ผู้วิเศษครับ เค้าถึงจะมียาวิเศษ   โดย: Kang Dong Ye 2 ธันวาคม 2550 18:35:35 น.

ระยะทางไม่ร้ายแรงเลยค่ะสำหรับเชอรื แต่เวลาไม่เคยให้โอกาสใครจิงๆอย่างที่คุณบอกค่ะ ส่วนตัวแล้วเชอร์ไม่เชื่อพรหมลิขิตนะคะ ทุกอย่างคือเรื่องบังเอิญค่ะ แต่ก้อแล้วแต่คนนะคะ แค่ออกความคิดเห็นตามหัวข้อ Blog หวังว่าไม่โกดกัน อยากจะบอกคุณ จขบ. ว่า เปิดใจรับสิ่งใหม่นะคะ สู้ๆค่ะเป็นกำลังใจให้ สักวันคุณจะ"บังเอิญ"เจอกับยาวิเศษนั้นค่ะ   โดย: cherryhip 2 ธันวาคม 2550 21:46:39 น.

เชื่อในพรหมลิขิตส่วนหนึ่ง และอีกส่วนหนึ่งคือเราลิขิตชีวิตเราเอง สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้คะ แวะมาชมและทักทาย^^   โดย: StarInDark 2 ธันวาคม 2550 22:10:52 น.

ห ลั บ ฝั น ดี น ะ ค่ ะ ^^ * จุ๊ บ บ ,, แ ฮ บ ปี้ น ะ ค่ ะ   โดย: zeeD.mj 2 ธันวาคม 2550 22:22:05 น.

ไม่รู้จะเชื่อ พรหมลิขิต ดีหรือเปล่า หรือจะเอาเป็นว่า เชื่อเรื่องเวรกรรมดี... ถ้ามันจะเป็นของเรา มันก็เป็นของเรา ถ้ามันจะไม่ใช่ของเรา เอามาถือไว้ สักวันมันก็ไปอยู่ดี... บางอย่างมันก็ผ่านเข้ามา เพื่อที่จะผ่านไป เหลือไว้แต่ซากความทรงจำ อยู่กะซากมากๆ บางทีก็ไม่เจริญหู เจริญตา ครั้นจะออกจากซาก ก็ดิ้นกระแด่วๆ ลำบากกายา เพราะค่าที่ฝังตัวเองลงลึกเกินไป... ได้แต่ช่างมัน สักวันมันคงหายเอง... ถ่ามันไม่หายก็ช่างมัน ฉันว่า ฉันก็จะอยู่กะมันไปอย่างนี้แหละ   โดย: O_Sole_mio 3 ธันวาคม 2550 0:01:36 น.

ผมว่าไม่ต้องคิดให้มันมากมายนักหรอก ชีวิตก็แค่นี้ ถ้าจะมีชีวิตคู่มันก็คงมี หรือมีแค่ผ่านเข้ามาแล้วก็ผ่านออกไปมันก็คงเป็นอย่างนั่น สำคัญคืออยู่กับตัวเองให้ได้และมีความสุขกับการอยู่ได้ด้วยตัวของตัวเอง เพราะชีวิตคู่ในวันหนึ่งก็คงต้องจากกันอยู่ดี ไม่จากตาย ก็จากเป็น ลำพังตอนนี้เราก็คิดไปมากมายแล้ว แวะมาอ่าน ผ่านมาเยี่ยมครับ ขอบคุณที่แวะไปทักทาย   โดย: naigod IP: 124.121.25.76 3 ธันวาคม 2550 7:15:03 น.

ยาวิเศษนั้นง่ายมาก สามารถเจอได้ทุกวินาที เพียงแค่เวลานั้นมาถึง โลกจะสดใส ตื่นมาตาสว่าง แล้วก็จะคิดว่า เราปลดได้แล้ว สบายแล้ว เมื่อนั้นประตูก็เปิด เป็นเพียงแค่ความคิดเท่านั้น เราเชื่อมั่นในความคิดนะ ถ้าเราบอกกับตัวเราว่าให้เป็นยังไง มันก็จะเป็นอย่างนั้น เราไม่เคยได้ตกอยู่ในภาวะอย่างนันเลยนะ นอกจากสะว่า เราเองนั่นแหละที่อยากจูอยู่ เมื่อไหร่จะเปิด เราเปิดได้เสมอ นี่เป้นเรื่องของเราเอง ตัวเราเอง เราบังคับได้ แต่เรื่องหลังจากนั้นสิ หลังจากที่เราเปิดแล้วสิ มันยากกว่า เพราะไม่ใช่เรื่องเราคนเดียวแล้ว จะรักษามันไว้ให้นานนั้นยากกว่า บอกกับตัวเองก็ยากกว่า แต่ยังไงซะ ก็ตัวเราเองวันยังค่ำแหละ   โดย: champ IP: 58.8.161.254 4 ธันวาคม 2550 2:37:10 น.

แวะมาเยี่ยมครับ   โดย: ฮิโระ (ordinary_hero ) 18 ธันวาคม 2550 21:35:39 น.

Merry X'Mas คะ ^^   โดย: น้องผิง 21 ธันวาคม 2550 11:37:34 น.

แวะมาสวัสดีปีใหม่ครับ ขออวยพรให้มีสุขภาพแข็งแรง เรื่องร้ายขอให้หมดไป และสมหวังตามที่ได้หวังและตั้งใจไว้นะครับ   โดย: ฮิโระ (ordinary_hero ) 26 ธันวาคม 2550 21:47:33 น.