บันทึกสองลิง 3 ...HBD แชมป์ 1 ขวบ แล้วคร้าบบบ + ปฏิบัติการเพิ่มน้ำหนัก

วันที่ 29 พฤษภาคม 2553 วันเกิดน้องแชมป์คร้าบบบ


แม่แทบไม่เชื่อเลยว่าเจ้าลิงแชมป์จะมาอยู่กับแม่ได้ 1 ปี แล้วสิเนี่ย 1 ปี ที่ผ่านไปด้วยความสุข (จริง ๆ พูดจากใจ ไม่ได้โม้ ) จากเจ้าแชมป์ตัวเล็ก ๆ ของแม่ เกิดมาน้ำหนัก 3,740 กรัม (เกิดมาเป็นหนุ่มเลย) กลายเป็นหนุ่มหล่อ หนัก 9,400 กรัม แล้ว แต่แม่ว่าน้ำหนักแชมป์ตอนนี้น้อยไปนะลูก ตอนนี้แม่กำลังเพิ่มน้ำหนักให้หนูอยู่ จำสำเร็จหรือเปล่าไม่รู้



แชมป์กลับบ้านมาวันแรก หลังจากที่เราอยู่ที่โรงพยาบาล 4 วัน 3 คน มีพี่พยาบาลสาว ๆ สวย ๆ รุมล้อม ช่วยกันเลี้ยง จนแม่ตายใจ พอถึงวันกลับบ้าน คุณยายกลับมาทำความสะอาดบ้านรอ แล้วแม่กับพ่อ ก็พาแชมป์กลับบ้าน เรานั่งรถกลับกัน 3 คน


คุณพ่อให้เรานั่งเบาะหลังกัน 2 คน ตอนนั้นยังไม่ได้ซื้อ Car Seat แม่อุ้มหนูระวังสุดชีวิต ส่วนคุณพ่อก็คงจะเป็นวันที่ขับรถระวังที่สุด เท่าที่เคยขับมา



เรากลับบ้านกันด้วยความประหม่า หมายถึง พ่อ กับแม่ ที่ประหม่า กลัวลูกจะไม่ปลอดภัย ส่วนเจ้าแชมป์น่ะเหรอ หลับอุตุ พอตกกลางคืนของวันแรก คุณพ่อ คุณยาย และแม่ เราไม่ได้นอนกันเลย เนื่องจากหนูอาระวาดหนัก ไม่ยอมนอน ไม่ดูดนม แม่ต้องโทรกลับไปปรึกษาพยาบาล ว่าทำไงดี จนคุณพยาบาลบอกว่า ต้องให้น้องกินให้อิ่ม ตอนนั้นน้ำนมแม่ยังไม่มาเลย หนูคงจะหิว เลยร้องบ้านแตก ผ่านไปเกือบสัปดาห์ นมแม่ถึงจะมาเต็มที่



ตอนนั้นยังไม่ค่อยกังวลเรื่องเลี้ยงหมูแชมป์ เพราะว่าคิดว่ายังไงคุณยาย ก็น่าจะอยู่ช่วยเลี้ยงอย่างน้อยก็สัก 1 เดือน


ในที่สุดก็งานเข้าจนได้ น้าป้อมกลับจากญี่ปุ่น ทำให้คุณยายต้องกลับต่างจังหวัดเพื่อไปเตรียมงานบวช แม่เลยต้องเลี้ยงหนูเป็นหลัก จำได้ว่าแม่ไม่กล้าอาบน้ำให้หนู เพราะว่าหนูตัวเล็ก แม่กลัวทำหนูหลุดมือ คุณพ่ออาบน้ำให้หนู 3 เดือน ได้ม้าง แล้วแม่ถึงกล้าอาบเอง


ในที่สุดแม่ก็เลี้ยงหมูแชมป์มาได้ 1 ปี แล้วเหรอเนี่ย หมูแชมป์กลายเป็นหนุ่มหล่อได้ขนาดนี้เลย อิๆๆ











วันเกิดหนุ่มแชมป์ทั้งที วันนี้เลยพิเศษหน่อย แม่ตั้งนาฬิกาปลุก 6.45 น. เพื่อปฏิบัติภาระกิจ พาแชมป์ใส่บาตรวันเกิด แม่รีบตื่นอาบน้ำเสร็จ ก็อาบให้แชมป์ ส่วนคุณพ่อ วันนี้ต้องไปทำงานอีกตามเคย หาเงินให้หมูแชมป์ไง


อาบน้ำเสร็จส่งคุณพ่อไปทำงาน แล้วเราก็ไปใส่บาตรกัน หลวงลุงมาพอดี ได้ใส่บาตร ครบรอบ 1 ขวบ ด้วยอาการง่วง ๆ (จะได้บุญหรือเปล่าลูก) ใส่บาตรเสร็จ แม่ก็เมาส์ กับบรรดาป้า ๆ ยาย ๆ อีกตามเคย จนแชมป์ทนไม่ได้ เริ่มแผดเสียง แม่เลยรู้ว่าหนูไม่อยากอยู่ตรงนี้แล้ว ก็เลยพาเจ้าแชมป์ไปเดินเล่นที่สนามในหมู่บ้านสักหน่อย


เจ้าแชมป์ได้เหยียบพื้นหญ้า ครั้งแรก ๆ เลยก็ว่าได้ ก็นะ 1 ขวบแล้ว แม่ก็ไม่ค่อยห่วงเท่าไหร่ เดินเล่นสักพัก ดูนก ดูไม้ เสร็จ เราก็กลับบ้าน เนื่องจากแชมป์ง่วงแล้วเพราะว่าวันนี้ตื่นเช้ามาก แม๋เลยพากลับมากินนมนอน




เก้าโมงกว่า น้าปุ๊ กับน้ายุ้ย ก็โทรมาว่า วันนี้จะเข้ามาหาแชมป์ มาถึงแชมป์ก็ตื่นพอดี ตอนน้าปุ๊ กับน้ายุ้ยมาถึง แชมป์ก็งอแง ๆ ที่สุดเลย หรือทำฟอร์มก็ไม่รู้ น้ายุ้ยซื้อไอศครีมเค้ก แล้วก็เป่าเทียน ฉลองวันเกิด 1 ขวบ ให้แชมป์ พร้อมกับซื้อชุดใหม่ให้น้องแช้มด้วย เป็นรูปตัวการ์ตูนของดิสนีย์ หูยาว ๆ มันชื่อตัว Stitch น่ารักดี เป็นหมวก ๆ แต่แชมป์ไม่ยอมให้เอาฮูทมาคลุมหัวเลย (น้ายุ้ยให้น้องแชมป์ใส่ชุด Stitch ทันทีที่เข้าบ้าน ยังไม่ได้ซักเลย เห่อ)


แต่น้องแชมป์ แม่ไม่ได้ถ่ายภาพเค้กไว้ให้หนูดูเลย เนื่องจากแบตกล้องดันหมด ไอ้จะรอชาร์ตแบต เค้กก็จะละลาย เลยต้องรีบเป่า รีบกินกัน


หลังจากกินเค้กแล้ว ก็ได้เวลาของโปรดน้าปุ๊ ซื้ออาหารทะเลมานึ่ง กินกับส้มตำ แซ่บมาก แต่ว่างานเข้าแม่อีกแล้วเพราะว่าแชมป์มาร่วมวงกับพวกเรา โซ้ยข้าวเหนียว + ขนมจีน ตัวของแชมป์เต็มไปด้วยเส้นขนมจีน + ข้าวเหนียว ไม่ใช่แค่ตัวเท่านั้น รถเข็นที่พึ่งจะซักมา เปลอะไปด้วยเส้นขนมจีน + ข้าวเหนียว

และชุด Stitch ของน้ายุ้ย ก็เต็มไปด้วยเส้นขนมจีน แม่เลยงานเข้า ต้องซักทั้ง แชมป์ รถเข็น ชุด Stitch และก็เช็ดพื้นทั้งหมด งานเข้าจริง จริ๊งงงงง



หลักฐาน





หลังจากน้ายุ้ยกับน้าปุ๊ กลับบ้าน แชมป์ก็หลับเป็นตาย จบเรื่องการฉลองวันเกิดสำหรับวันนี้ไว้ก่อน





ปฏิบัติการเพิ่มน้ำหนัก

เนื่องจากว่าเจ้าหมูแชมป์ น้ำหนักไม่ขึ้นเลย หยุดที่ 9400 กรัม ทำเอาแม่กลุ้ม ความผิดส่วนหนึ่งมาจากแม่เอง เพราะว่าช่วงตั้งแต่สงกรานต์ เมษายน เป็นต้นมา แชมป์ไม่มีความอยากอาหาร แม่ทำอะไรแชมป์ก็ไม่ค่อยกิน ทำให้แม่หมดกำลังใจ เลยไม่ค่อยทำอะไรให้แชมป์กินเลย ทีนี้ น้ำหนักหนูก็เลยไม่มีขึ้นเลย แม่เครียด


แม่เลยคิดว่าปล่อยไว้อย่างนี้ไม่ได้แล้ว แชมป์อาจจะขาดอาหาร โตได้ไม่เต็มที่ ก็เป็นได้ แม่เลยจะต้องเริ่มปฏิบัตการเพิ่มน้ำหนัก ซึ่งเป็นภาระกิจสำคัญมากในชีวิตแม่


แต่จะทำไงดีในเมื่อแชมป์ไม่กินอะไรซักอย่าง (ผิดกับตอนเด็ก กินทุกอย่างที่ขวางหน้า) แม่เลยหาไรแปลก ๆ ให้หนูกินมั่ง ซึ่งข้อแม้คือว่าต้องทำได้เร็ว สำหรับหนูกินตอนเช้าได้ เพราะว่ามื้อเช้าเป็นมื้อที่ค่อนข้างสำคัญมาก


แม่ไปเดินซุปเปอร์ เจอร้านไส้กรอกเยอรมัน เลยปิ๊ง ไม่น่าจะใช้เวลาเตรียมเยอะ เลยซื้อไส้กรอก มาหลายอย่าง มาลองก่อน และก็ + ด้วยตับบด เช้าวันต่อมาแม่เริ่มปฏิบัติการ ใช้ขนมปังแผ่นทาเนย แล้วหั่นยาว ๆ พอดีมือที่หนูจะจับกินได้เอง แล้วก็จะมีไส้กรอกอบ ตับบด แล้วก็ไข่ตุ๋น


ได้ผลเกินคาด เช้า ๆ แม่เข็นหนูออกไปกินหน้าบ้าน เอาแบบให้เลอะได้เต็มที่ หยิบกินเองเลย หนูสนุกกับการกิน กินหมดเกลี้ยง เหลือหล่น ๆ แม่ก็กินปายยย


พอวันที่สอง แม่เปลี่ยนจากทาเนย มาเอาขนมปังชุดไข่ แล้วเอาไปทอดกับเนย ไว้ให้หนูหยิบกินเองได้ + ไข่ตุ๋น + ไส้กรอก + ตับบด + แยม หนูก็กินโอเคเลยนะ ถือว่าใช้ได้


มื้อเช้าแม่ก็ทำแบบข้างบนนั่นแหละ เพราะว่าแม่ไม่ได้มีเวลาเตรียมมากนัก แต่มื้อเที่ยง แม่จะทำเป็นข้าวผัด ใส่ไส้กรอกชีส + ไส้กรอกรมควัน + ไข่ หนูกินให้แม่ใช้ได้เลย บางทีแม่ก็ผัดชามใหญ่หน่อย ไว้ให้หนูกินเย็นด้วย เพราะว่าตอนเย็นหาเวลาทำแบบเต็มที่ไม่ได้ เพราะว่าแม่ต้องดูหนู


บางครั้งก็ง่าย ๆ เลย ข้าว + ไข่เจียว ระหว่างนั้นอาจจะมีขนมขบเคี้ยวให้หนูบ้าง


แม่จะพยายามสู้เพื่อแชมป์นะลูก น้องแชมป์ตุ้ย ๆ ขึ้นมาให้แม่ที นะ นะ






แชมป์ฉีดวัคซีน 1 ขวบ

30 พ.ค. 53 วันนี้พาลิงแชมป์ไปฉีดวัคซีนวัคซีน 1 ขวบ ออกจากบ้านแต่เช้าเลย ไปถึง รพ แชมป์ก็ยังไม่งอแงเท่าไหร่ แต่พอไปชั่งน้ำหนักส่วนสูงนี่สิ มีพี่พยาบาลมาจัด ร้องไห้จ๊ากเลย งอแงทันที คุณพ่อต้องเป็นคนจับเอง ไม่รู้เป็นอะไร ปกติแชมป์ไม่เป็นอย่างนี้เลยนะ


ชั่งน้ำหนักวัดส่วนสูงเสร็จ ได้บัตรคิว ลำดับที่ 15 เลยพาแชมป์ไปเล่นของเล่นสักหน่อย พอดีว่าไปแต่เช้ายังไม่ค่อยมีเด็กโตมา เด็กเล็กอย่างเราก็ได้โอกาส


ตอนแรกน้องแชมป์ทำเป็นไม่สนใจ แม่ก็ลองพาคลานเล่นบนพื้น แชมป์เริ่มมีปฏิกริยา แต่หน้ายังบูดตามเคย ก็คลานเล่นไปรอบ ๆ แล้วแม่ต้องคอยระวังเด็กโตชนหนู แชมป์ชอบใจ จระเข้โยกเยก เล่นไปยิ้มไป แล้วแชมป์ก็ยิ้มแก้มปริ เมื่อได้เจอสาวหน้ากลม สงสัยเหมือนแม่ อิๆๆ



พอถึงคิวคุณพยาบาลเรียก เราก็เข้าห้องตรวจ เจอคุณหมอแค่นั้นแหละ เริ่มเลย คุณหมอตรวจปุ๊บ เริ่มงอแง คุณพ่อก็อุ้มหนูให้คุณหมอฉีดวัคซีน คราวนี้ฉีดที่แขน หนูร้องจ๊ากเลย ต้องปลอบกันนานเลย วันนี้แม่ทำสมุดวัคซีนหาย ต้องให้ทาง รพ ออกให้ใหม่ แม่นี่ใช้ไม่ได้เลย



จากนั้นเราก็ไปซื้อของใช้น้องแชมป์ เจอบิลแล้วแม่จะเป็นลม รายจ่ายเยอะจริง ๆ เลยช่วงนี้ ซื้อของเสร็จไปนั่งกินข้าว แชมป์อยู่ไม่สุขเลยจะลงคลานบนพื้นอย่างเดียว แม่เลยกินไม่ค่อยเต็มที่ คนพี่ก็ซน คนน้องในท้องก็ดิ้นยุกยิก ๆ







ไหว้ช้างเอราวัณ

หลังจากกลับจากซื้อของ น้องแชมป์ดูจะง่วงมาก แม่ชงนมให้แล้ว จับไม่ปล่อยเลย หลับบน Carseat พ่อบอกว่าคงต้องกลับบ้านพาแชมป์ไปนอนก่อน แล้วจะไปใหนค่อยว่ากัน


กลับมาถึงบ้านอุ้มแชมป์ขึ้นนอน โดยที่แชมป์ไม่ตื่นตอนลงจากรถ คิดดูว่าง่วงขนาดใหน สักพักแชมป์ก็ตื่นมาเล่น ๆ กับพ่อ แล้วนอนต่ออีกทีบ่ายแก่ ๆ เลย หลับยายถึงบ่ายสามครึ่ง แม่อุ้มลงมา พ่อบอกว่า เราไปไหว้ช้างกัน ก็โอเค เตรียมออกจากบ้านอีกแล้ว


ทำมัยต้องไปไหว้ช้าง ก็เพราะว่าตอนก่อนจะมีแชมป์ แม่ได้ไปอธิษฐานขอพรที่นี่ ว่าขอให้ผู้มีบุญ ที่เคยเกื้อหนุนกันมาแต่ปางก่อน ได้เกิดมาเป็นลูกของแม่ด้วยเถอะ เพี๊ยงๆ จากนั้นแม่ก็เสี่ยงเซียมซี บอกว่าบุตรในครรภ์เป็นชาย เดือนต่อมาแม่ก็ท้องเลย นี่ล่ะกำหนดเจ้าแชมป์ อิๆๆ






พูดถึงเจ้าลิงน้อยบ้างก็แล้วกัน

พี่แชมป์ครบ 1 ขวบแล้ว เจ้าลิงน้อยของแม่ก็ 20 สัปดาห์ มาครึ่งทางแล้วนะลูก แม่รู้ว่าเจ้าลิงเล็ก จะนอนไม่ค่อยสบาย บางทีนอน ๆ อยู่อาจจะสะดุ้ง เพราะว่าพี่แชมป์ซนเหลือเกิน พี่แชมป์เขากำลังสนุกกับการเรียนรู้โลกใบใหม่ ลิงเล็กคงจะไม่โกรธพี่แชมป์นะ เพราะว่าถ้าหนูออกมา อาจจะซนไม่แพ้พี่แชมป์ก็เป็นได้



ตอนนี้หนูดิ้นเก่งมาก บางทีพุงแม่เริ่มกระเพื่อม แต่ทำมัยเวลาคุณพ่อจับ หนูไม่ยอมดิ้นเลย เหมือนตอนพี่แชมป์อยู่ในท้องแม่เลย



วันที่ 5 มิย. นี้คุณหมอนัดแม่อีกรอบ เดี๋ยวเราคงได้เจอกันนะลูก

Create Date : 29 พฤษภาคม 2553 Last Update : 30 พฤษภาคม 2553 23:00:11 น. Counter : 894 Pageviews.		13 comments
Share Tweet