|
| 1 |
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | |
|
|
|
|
|
|
|
นักบิน....กับผู้มีพระคุณ.....
ท่านผู้โดยสารครับ.... ผมมีความสุขกับการได้สังเกตพวกท่านนะครับ....ถึงแม้ว่าท่านจะไม่ทราบก็เถอะ...
ผมชอบความหลากหลายของอารมณ์ และความแตกต่างที่มองเห็นได้อื่นๆ......มันน่าดูชะมัดเลย
ช่วงที่ท่านกำลังขึ้นเครื่องเนี่ยครับ มันมีอะไรน่ารักๆให้ผมได้เห็นเยอะเลยครับ
ถ้าคราวหน้าขึ้นเครื่อง ลองสังเกตดูนะครับ ถ้าเห็นเงาตะคุ่มๆนั่งอยู่ในห้องนักบิน กำลังมองท่านแล้วยิ้มหวาน มองท่านอยู่.....
อย่าแปลกใจว่าทำไมหมอนี่งานการไม่ทำ มานั่งทำท่าทางกรุ้มกริ่มอยู่ได้....จริงๆแล้ว เวลามันเหลือครับ.....
ช่วงเวลาที่ท่านๆขึ้นเครื่อง ก็มีความหลากหลายมากๆนะครับ .....
ส่วนใหญ่จะออกแนวยิ้มแย้มครับ แต่ไม่มาก แค่อมยิ้มเล็กๆ.....
แต่ถ้าเครื่องออกไม่ตามกำหนดล่ะก็....รอยยิ้มจะหาค่อนข้างยากครับ...
บ้างก็แบกของพะรุงพะรัง บางคน ยืนสวดมนต์ก็มีครับ .... บางคนเดินร้องไห้ขึ้นเครื่อง ... ไม่ยอมขึ้นเครื่องก็มีครับ ยืนร้องไห้อยู่หน้าประตู บรรดาลูกเรือต้องปลอบกันอยู่นาน....
บางคนอารมณ์ไม่ค่อยดีก็มีครับ ....แต่ผมจำไม่ได้แล้วละครับ.....
มีหลากหลายอารมณ์มากๆครับ.....แต่ที่ผมชอบแอบลุ้น มักจะเป็นผู้โดยสารที่ขึ้นเครื่องเป็นคนท้ายๆ...
ไม่มีใครอยากมาไม่ทันหรอกครับ ดังนั้น ภาพที่ผมมักจะเห็นคือการวิ่งสุดชีวิต.....
ผมเผ้าปลิวกระจุยกระจาย ...ถ้าไม่สายมากๆเนี่ย ยังไงพวกเราก็รอครับ
เห็นท่านวิ่งลืมตายอย่างงี้ ถ้าผมไม่รอก็ใจดำเกินไปละ...
ยังไงก็วิ่งดีๆนะครับ พวกผมเป็นห่วง...กลัวจะหกล้มฟกช้ำดำเขียวครับ.....
ในลักษณะงานของผมเอง ไม่ค่อยจะได้สัมผัสกับพวกท่านมากนัก... แต่ทุกครั้งที่ผมได้สัมผัส...ผมไม่เคยลืมครับ
สำหรับผู้โดยสารที่มีสีสันสำหรับผมมากๆ คือ เหล่าผู้สูงอายุ กับบรรดาเด็กๆตัวน้อยทั้งหลาย......
ท่านผู้สูงอายุขึ้นเครื่อง มักเห็นพวกเราเป็นลูกเป็นหลานไปหมดครับ
โดยเฉพาะเที่ยวบินในประเทศ บางทีก็แบ่งขนมขบเคี้ยวมาให้พวกผมทานก็มี
แถมบอกว่ากลัวพ่อนักบินเขาจะหิว.....เป็นลมเป็นแล้งไปใครจะขับเครื่องบินให้ป้านั่ง......น่ารักไหมครับ...
และภาพที่ผมเห็นเมื่อไร เป็นยิ้มกริ่มทุกครั้ง คือ....ภาพที่ลุงป้าอายุมากๆสองคน ประคองกันขึ้นเครื่อง ไปเที่ยวกัน
ท่านจะเดินช้าๆครับ คุยกันกระหนุงกระหนิง ......น่ารักมากๆ... อย่างนี้หรือเปล่าครับ ที่เขาเรียก ไม้เท้ายอดทอง กระบองยอดเพชร.....
ส่วนพวกตัวเล็กเนี่ย....เวลาขึ้นเครื่อง ตาเป็นประกายแทบทุกคนครับ ..... ดูเขาตื่นเต้น สนุกสนาน ที่ได้ขึ้นเครื่อง
ยิ่งบางเที่ยวบินมีแขกพิเศษในห้องนักบินเป็นเหล่าตัวน้อยๆเนี่ย...ผมจะรู้สึกสนุกมากขึ้นครับ
คุยเล่นกับเขาแล้ว รู้สึกว่าผมได้อะไรจากเขามากทีเดียว ....
หลายๆอย่างเราลืมมันไปเมื่อเราโตขึ้น .....
และที่สำคัญ ผมรักจินตนาการ และความฝันของพวกเขาครับ.......ผมเชื่อว่าเด็กๆพูดจริงเสมอ.....
ยังมีอีกมากครับ เรื่องที่ผมได้สัมผัสกับท่านผู้โดยสาร เอาไว้วันหน้าจะมาเล่าให้ฟังใหม่...
ขึ้นเครื่องบินคราวหน้า ระวังมีคนแอบมองนะครับ........
Create Date : 10 เมษายน 2549 |
Last Update : 10 เมษายน 2549 1:14:56 น. |
|
4 comments
|
Counter : 751 Pageviews. |
|
|
|
โดย: ป่าน IP: 203.188.59.193 วันที่: 10 เมษายน 2549 เวลา:22:11:26 น. |
|
|
|
โดย: นารี (Lover'sBlue ) วันที่: 29 พฤษภาคม 2549 เวลา:1:07:36 น. |
|
|
|
โดย: tp IP: 124.120.85.147 วันที่: 10 ตุลาคม 2549 เวลา:17:29:29 น. |
|
|
|
|
|
|
|
อารมณ์แบบนี้ทำให้นึกถึงประโยคในหนังสือ"ในโลกไขลาน" เรื่อง "บทเรียนจากสนามบิน" เขาบอกไว้ว่า
"ในอาคารสนามบินเดียวกัน ชั้นหนึ่งคือชั้นแห่งการจากพราก อีกชั้นหนึ่งคือชั้นแห่งการได้กลับมาอยู่ร่วมกัน
สองเรื่องราวนั้น ระยะทางห่างกันเพียงแค่บันไดเลื่อน ที่เชื่อมโยงระหว่างชั้น
แค่นั้นเอง"
ให้ตายสิ ทุกครั้งที่ไปสนามบินมีแต่ความรู้สึกตื่นเต้น ดีใจเพียงอย่างเดียว ไม่เคยนึกถึงอารมณ์ที่มันต่างกันในอีกด้านหนึ่งเลย
ไม่ยักกะรู้นะคะว่าพี่นักบินจะแอบมองผู้โดยสารเหมือนกัน (นึกว่ามีแต่ผู้โดยสารคนนี้แอบมองอยู่คนเดียวซะอีก)
ขอบอกว่าการวิ่งขึ้นเครื่องบินเนี่ย มันเหนื่อยแทบขาดใจเลยค่ะ (แต่แปลก ยังมีคนมาสายกว่าเราอีก)
แต่ยอมเหนื่อยแทบขาดใจดีกว่าตกเครื่องค่ะ
อิอิอิ คราวหน้าไม่ต้องแอบมองก็ได้นะคะ จ้องกันแบบจะจะเลย