| |
|||||||||||||
เส้นทางการแอดมิชชั่น (ปฐมบทที่หักเหและเหหัก) เห็นช่วงนี้กระแสการแอดมิชชั่นมาแรงก็เลยขอเอาตอนสมัยตัวเองแอดมิชชั่นบ้างครับ ช่วงม.6เป็นช่วงที่ชะตาชีวิตต้องการความชัดเจนและความต้องการของตนเองมาก เนื่องจากผมแม้จะเด็กสายวิทย์ ห้อง 1 ก็ไม่ได้เข้าสู่ชัยชนะทุกสังเวียนเสมอไป รอบแรกโควตา สุรนารีสมัครไปแล้ว พอวันไปสอบสัมภาษณ์ แม่ขอแม่บ่นว่ากันดารไป เอาที่อื่นเถอะ แต่ผมก็ตามใจเพราะเพียงแค่อยากลอง สนามเท่านั้น ต่อมาผมก็ได้โควตาของม.แม่โจ้ แต่สละสิทธิ์ ก็เลยตกเป็นของเพื่อนที่เ่ขาต้องการเพราะมันไม่มีสาขาที่ผมต้องการ ผมก็เล็ง เอาไว้อีกที่ คือแม่ฟ้่หลวง แต่ตอนที่บอกแม่ไปเท่านั้นแหละครับ พี่น้อง แม่บ่นว่า "ในเขตปริมณฑล นี่มันไม่มีเลยหรือ ไงถึงต้องดั้นด้นปีนไปเรียนบนดอย" ผมก็เถียงว่า " ผมอยากเรียนสาขานี้จริงๆน่ะ ผมกลัว กสพท. ที่สมัครไว้ไม่ได้อีก หรือมันก็น่าจะไม่ได้อยู่แล้วด้วย " สุดท้ายแม่ก็ไม่ให้ไป ตามมาด้วยผลกสพท. ที่ออกมาแบบตามที่คาดหวังจริงๆ คือไม่ติด ที่จริงก็ไม่ได้อยากเรียนหรอกครับ เพียงแค่ว่า รุ่นพี่ที่ผมชอบ ปลื้ม คลั่งไคล้ เรียน วพม. เลยอยากตามแกไป แค่นั้น แต่ผมจริงๆอยากเรียน แนว ชีววิทยา สัตววิทยา พฤกษศาสตร์ ซะมากกว่า ช่วงหลังๆนี้เดินสายเรียน พิเศษ อ่านหนังสือ ติวเต็มพิกัด สารพัดวิธีที่ไม่เคยทำมาก่อน ไม่มีเวลาว่างของตัวเองแบบจริงๆจังๆซะที แต่ที่ที่ผมคาดหวังที่สุดคือ ชีววิทยา มหิดลครับ สอบตรงแล้วไม่ติด ร้องไห้ไปเป็นอาทิตย์ ยิ่งมีเพื่อนติดไป 2 คนนี่ ผมบอกตรงๆ ว่ามันรู้สึกแย่มาก อยากเอาหัวมุดดินแล้วไปโผล่อีกซีกโลก รู้สึกเบลอๆ เข้าเรียนก็เรียนไม่รู้เรื่อง หูอื้อตาลาย ผมรู้สึกตอนนั้นว่าผมโง่มาก เกลียดตัวเองที่สุด บางวันผมอ่านๆหนังสืออยู่ก็ กอดหนังสือร้องไห้จนหลับไป ไม่ได้อ่าน (ช่วงนั้นผมยอมรับว่าอาการหนักมาก) จนไปเรียนพิเศษ อาจารย์ท่านนึง ผมเรียกแกว่าพี่ พี่แก จบเอกคณอิตมาจากมหิดลนี่แหละ พี่แกก็ปลอบสารพัดว่า ไกลบ้า มหิดลหอในผีดุน่ะ บลาๆๆๆ แต่พี่แกก็แนะนำมาอยู่หนึ่ง สถาบัน คือ สจล พี่แกบอกว่าพี่แกจบป.โท มาจากที่นี่ แกว่าที่นี่เจ๋งมาก และพี่แกก็แนะนำให้ผมเรียน สาขา วิทยาศาสตร์การประมง พี่แกให้สัญญาว่า มันเหมาะกับผม ผมต้องชอบมันแน่ มันเป็นแนวทางที่ใช่สำหรับผม ตอนนั้น ผมไม่รู้จัก เลยไอ้วิทยาศาสตร์การประมงนี่ เรียนเป็นยังไง ยาก ง่ายแค่ไหน แต่นิสัยครับ ชิ ง่ายแน่ๆ แค่ประมง จับปลาเป็นก็คงจบและมั้ง แต่พี่แกบอกว่า มันไม่ใช่แค่นั้น น้องต้องรู้เกี่ยวกับ น้ำ และปัจจัยที่ส่งผลต่อสิ่งมีชีวิตในน้ำ เชื่อพี่เถอะ ไม่ตกงานหรอก และคงไม่ได้ตกปลา ทอดแหแน่นอน สุดท้ายวันสอบสัมภาษณ์ ก็มาถึง ทันทีที่ก้าวลงจากรถ ก็ โอ้ววววสถาบันอะไร ใหญ่จัง ถนนแ่ม่มก็ผ่ากลางรถจะชนตายเอาดื้อๆ ข้ามถนนก็ไม่เก่งซะด้วย เมื่อเข้าห้องสอบสัมภาษณ์ มันก็ไม่ตื่นเต้นอะไร อาจารย์ก็ถามๆ โน่นนี่นั่น ตามประสา ว่ายน้ำเป็นไหม ทำไมสนใจ ใครแนะนำ บลาๆๆๆ พอแกเปิดดูผลงานโครงงานแรก เรื่องการผสมพันธุ์ปลาหางนกยูงแกก็ถามแหลกลาญ บานตะไท ว่าทำเองหรอ สนใจใช่ไหม ผลเป็นยังไง ตาแกดูเป็นประกายมาก พอโครงงานที่2 การทำถ่านไฟฉายรีไวเคิลด้วยการใช้อิเล็คโตรไลต์จากผลไม้ แกก็ถามแหลกลาญ แบบเดิม ปิดท้ายว่า "ทำไมคุณถึงไม่เรียน ฟิสิกส์ หรือ เคมีค่ะ" ผมเลยตอบไปว่า "ผมไม่ชอบฟิสิกส์ อาจารย์ที่โรงเรียนเขาบอกว่าหน้าอย่างผม นี่เรียนไปก็ไม่พ้นปีหนึ่งหรอกไทล์แน่ๆ ส่วนเคมีผมสนใจแต่อยากศึกษาเคมีในสิ่งมีชีวิตมากกว่า" จากนั้นอาจารย์ก็ปิดแฟ้ม แล้วถามความสามารถพิเศษผม ผมก็บอกเล่นดนตรี แล้วอาจารย์แกก็บอกว่า "หวังว่าคงได้มีโอกาสมาเล่นให้อาจารย์ฟังบ้างน่ะครับ" จากนั้นผ่านมาผลประกาศก็บอกว่า ผมติดและให้รีบไปจ่ายตังค์ แต่ผมลังเลแทบจะทันที เพราะม.บูรพา ก็รอสัมภาษณ์แล้ว จ่ายตังค์โน่นนี่นั่นแล้ว แต่ที่บ้านและครูอาจารย์ บังคับ (แทบจะเอาปืนกลส่องหัวจี้ให้ไปรายงานตัวในทันที) เพราะ อะไร ทำไม ถึงต้องมาที่นี่ หึหึหึงงจังเลย พอสมัครปุ๊บ ตูก็หมดสิทธิ์แอดมิชชั่นปั๊บ อ้าวกรรม อดใช้ชีวิตเด็กแอดเลย พอแม่ผมเฉยๆ มาก แต่ท่านดูจะสบายใจถ้าให้เรียนราชภัฎ ที่ใกล้บ้าน เพราะแม่ท่านบอกว่า "แม่ กับ พี่สาวเอ็ง ก็จบจากที่นี่ ใกล้บ้านดี แม่เป็นห่วงเพราะไกลบ้าน ไกลหู ไกลตา " (นึกในใจผมเป็นลูกชายน่ะครับ ตัวสูง หน้าโหด นิ่ง แต่ติ๊งต๊อง ใครจะกล้ายุ่ง) แม่ม ความฝันครั้งหนึ่งถึงมหาวิทยาลัย บรรยากาศนั้นมันไม่ใช่ที่นี่ นี่หว่า(ผมเชื่อฝันตัวเองมากครับ)ผมฝันว่าไปนั่งในสวนสาธารณะในมหาวิทยาลัยมีบ่อน้ำ มีตึกสีขาวสูงๆตึกเดียวเด่นเป็นสง่า มีม้านั่งประปราย และผมก็เล่าให้เพื่อนฟัง มันก็เดา ว่าน่าจะม.เกษตร แต่ตอนนนี้สจล.น่ะเธอ ไม่มีบ่อน้ำแบบนั้น ตึกสูงๆแบบนั้น เฮ้อ...... ไว้จะมาต่อในภาค เฟรชชี่ ปีหนึ่งครับผม
|
จอมโจรเม่นทะเล
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Group Blog All Blog Link |
||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||
