|
"ความรู้สึกดี...ที่เรียกว่ารัก 14: ซ่อนรักไว้แนบใจเรา"
อชิรายุทธ กับ มาธวี
...คนที่ไม่ควรจะรัก
บางทีอาจจะเป็นคนที่ควรจะรักมากที่สุดก็ได้...
เรื่องราวของพี่ชายกับน้องสาว (ต่างสายเลือด) รักที่ต้องแอบซ่อนเก็บเอาไว้ข้างในใจ พยายามหักพยายามห้าม...แต่ก็ไม่อาจทำได้ เลยได้แต่ปล่อยให้หัวใจได้รัก...แต่ต้องมาคอยซ่อนความรักนั้นไว้...แนบหัวใจ
...ซ่อนไว้บอกใครไม่ได้
ท่าทีหัวใจที่แอบไปรักเธอ
ห้ามใจมิไปใฝ่เพ้อ กลับคิดถึงเธอ
รักเธอมากทุกวัน
*
* เพลง ให้ ของ ภูสมิง
ที่มา
เป็นเรื่องสั้นต่อยอดอีกแล้ว ฉีกเอาคู่นี้ออกมาจากเรื่องที่เคยแต่ง...เรื่องเดียวกับเรื่องของสายหมอกกับครูกรนั่นล่ะ แต่เรื่องนี้จะค่อนข้างคงเนื้อเรื่องเดิมไว้เยอะ เป็นพล๊อตน้ำเน่าที่อยากเขียนเป็นเรื่องยาวมาก  อยากเขียนเรื่องรุ่นพ่อรุ่นแม่ของพระเอกนางเอกด้วย มันน่าเขียนอ่ะ แม้พล๊อตจ้ะค่อนข้างทั่วไปมากๆ เพราะมีน้องคนหนึ่งเมล์มาบอกว่าพล๊อตคุ้นๆ นะพี่ อือ ใช่จ้ะ พล๊อตคลาสิกมาก อาจจะเป็นเพราะว่ามีนางตัวร้าย (ที่ปกติในนิยายของเด็กทะเลไม่มีอ่ะนะ) แต่ตอนที่เขียนเมื่อตอนก่อนโน้นนนน มันก็พล๊อตนี้ล่ะนะ ^^'' แถมเมื่อตอนนั้นที่เขียน คู่นี้ก็เด่นเกินหน้าคู่หลักไปเลยด้วย เขียนแล้วดันชอบมากกว่าคู่หลัก เพราะรู้สึกว่ามีอะไรให้เล่นได้มากกว่ายังไงก็ไม่รู้
เรื่องนี้มีพี่มีนออกมาด้วย  ออกมาได้มากกว่าชื่อในเรื่องเมื่อลมพัดพารักมา เพราะวางฐานให้พี่มีนก้าวขึ้นไปเป็นพระเอกในตอนต่อไป พี่มีนน่ารักนะ ชอบๆ
เรื่องนี้ใช้ฉากไร่ดอกไม้ทางภาคเหนือ บ้านเรือนไทยทรงลานนา และบ้านในสวนส่วนในก็เอามาจากความทรงจำเกี่ยวกับบ้านของอาจารย์คนอังกฤษเมื่อตอนที่ไปเยี่ยมบ้านอาจารย์ที่ Ptymouth บ้านอาจารย์อยู่บนเขา มีสระน้ำเล็กๆ ที่ขุดมาจากลำธาร วันดีคืนดีแม่เป็ดป่าก็พาลูกว่ายน้ำเข้ามาเยี่ยมสระในบ้าน น่ารักมากๆ เห็นตอนนั้นแล้วชอบ ก็เลยออกมาปรากฏในเรื่องนี้
พี่หม่อนกับน้องไหม...คนสองคนที่ถูกโชคชะตาพัดมาให้ได้รักกัน
พระเอก: อชิรายุทธ (พี่หม่อน)
จริงๆ มีเชื้อเจ้าทางเหนือนะ ต้นฉบับเก่าให้เป็นเจ้าเลยนะเนี่ย ฮา แต่พอมาเขียนใหม่ตัดให้เป็นแค่พ่อเลี้ยงแทน แค่นี้ก็รวยจะแย่แล้วน้า จริงๆ ในต้นฉบับเก่าจะร้ายกว่านี้นะ ที่ได้พิมพ์ยังดูอ่อนโยนกับนางเอกมากกว่าต้นฉบับเดิม เพราะต้นฉบับเดิมนี่ชอบแกล้งนางเอกมาก คือ...ถ้าจะโกรธก็ไม่ว่า และถ้าเกลียดก็ยิ่งดี แต่ขอแค่ว่าเธออยู่ตรงนี้ใกล้ๆ...ให้ได้มองเห็น ให้ได้รับรู้...ว่าเธอยังอยู่ไม่ไปไหน...แค่นั้นก็พอแล้ว
นางเอก: มาธวี (น้องไหม)
มาธวี ผู้อ่อนหวานปานน้ำผึ้ง เธอดูเหมือนผู้หญิงเงียบๆ หวานๆ แต่จริงๆ แล้วเป็นคนเด็ดเดี่ยวและมั่นคง มั่นใจในตัวเอง ทำอะไรก็คือสิ่งที่คิดและตัดสินใจดีแล้ว คิดถึงภาพผู้หญิงสูงโปร่งนุ่งซิ่น...นุ่งซิ่นแบบทางเหนืออ่ะนะ มวยผม หรือปล่อยผมแล้วแต่อารมณ์ เธอดูเหมือนอ่อนหวานนุ่มนิ่ม แต่จริงๆ แล้วไม่ใช่ มันมีความเข้มแข็งเด็ดเดี่ยวซ่อนอยู่ภายใต้รอยยิ้มหวานๆ นั่น หรือจริงๆ แล้วเธออาจจะเจ้าเล่ห์กว่าที่พวกเราคิดก็ได้นะ 
สรุป...เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ชอบ...ชอบจริงๆ นะ ตอนนั้นที่เขียนจบไปแล้ว (ต้นฉบับเดิม) ก็ชอบมากอยู่แล้ว แต่พอฉีกเอามาเขียนเป็นตัวเด่นดำเนินเรื่องเอง ก็ยิ่งชอบมากขึ้น แม้พระเอกจะร้ายไม่เท่าที่คิดก็ตาม (อยากให้มันร้ายกว่านี้) แต่ก็ชอบล่ะ พี่หม่อนน้องไหม
ยอมครับคุณพ่อ ให้ตัวไหมกินใบหม่อนจนหมดต้นเลยก็ได้...ผมยอม...
special thanks: น้องติ้น ที่ช่วยหาเนื้อเพลง "ให้" และช่วยคิดชื่อเรื่องนะคะ
| Create Date : 21 ตุลาคม 2548 |
|
14 comments |
| Last Update : 21 ตุลาคม 2548 18:06:18 น. |
| Counter : 1127 Pageviews. |
|
 |
|
แต่เรื่องนี้จะค่อนข้างคงเนื้อเรื่องเดิมไว้เยอะ เป็นพล๊อตน้ำเน่าที่อยากเขียนเป็นเรื่องยาวมาก 
อยากเขียนเรื่องรุ่นพ่อรุ่นแม่ของพระเอกนางเอกด้วย มันน่าเขียนอ่ะ แม้พล๊อตจ้ะค่อนข้างทั่วไปมากๆ เพราะมีน้องคนหนึ่งเมล์มาบอกว่าพล๊อตคุ้นๆ นะพี่ อือ ใช่จ้ะ พล๊อตคลาสิกมาก อาจจะเป็นเพราะว่ามีนางตัวร้าย (ที่ปกติในนิยายของเด็กทะเลไม่มีอ่ะนะ) แต่ตอนที่เขียนเมื่อตอนก่อนโน้นนนน มันก็พล๊อตนี้ล่ะนะ ^^'' แถมเมื่อตอนนั้นที่เขียน คู่นี้ก็เด่นเกินหน้าคู่หลักไปเลยด้วย เขียนแล้วดันชอบมากกว่าคู่หลัก เพราะรู้สึกว่ามีอะไรให้เล่นได้มากกว่ายังไงก็ไม่รู้
ออกมาได้มากกว่าชื่อในเรื่องเมื่อลมพัดพารักมา เพราะวางฐานให้พี่มีนก้าวขึ้นไปเป็นพระเอกในตอนต่อไป 
อ่านแล้วเรื่องนี้ ดีนะ ชอบพระเอก นิ่งๆ แต่มีความน่ารัก เรื่องนี้พระเอกรักนางเอก แต่ทำเย็นชา น่ารักดีออก
เป็นปลากัดถึงจะเย็นชาก็ยอมล่ะ อิอิ
มาเยี่ยมครับ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 9 คน [