"ความรู้สึกดี...ที่เรียกว่ารัก 9: กระสุนรัก...สกัดใจ"
นคินทร์ กับ อันนา
เขาเอง...ที่ตกลงไปในบ่วงเสน่ห์เธอจนถอนตัวไม่ขึ้น เธอไม่ได้เอาเชือกมามัดแล้วเอาปืนมาจ่อหัวให้เขาบอกรักเธอเสียหน่อย
เป็นเรื่องของสาวน้อยพนักงานบริษัทที่ชื่อหนูข้าว...หรืออันนา สาวน้อยที่ไปเรียนยิงปืนแล้วมีเพื่อนร่วมก๊วนเป็นคุณลุงคุณป้าวัยเกษียณราชการ กับหนุ่มหล่อลูกชายของหนึ่งในคุณป้าที่มาเรียนด้วย...พี่คินทร์ เริ่มแรกด้วยไม่รัก...แล้วก็ลงท้ายด้วยรัก...แบบเดิมๆ
ที่มา
เนื่องจากว่าตอนที่กลับเมืองไทยเมื่อประมาณเกือบสองปีที่แล้ว ได้คุยกับน้องสาว (ญาติผู้น้อง) ที่ไปเรียนยิงปืน ไปเข้าคอร์สต่างๆ ไปแข่งขันชิงรางวัลด้วย แล้วพี่ๆ มัน (ก็พี่เราด้วย) ก็มานินทาว่าเคยไปส่งน้องที่สนามยิงปืน เพื่อนๆ กลุ่มเดียวกันมีแต่อายุมากทั้งนั้นเลย มันก็เลยเกิดเป็นพล๊อตขึ้นมา ขนตระกูลนั้นมาหมดบ้าน ฮา พี่สาวพี่ชายของน้องข้าวก็นะ...แบบในเรื่องเลย แต่แอบเสียงบอกมาว่าพี่ชายคนที่สาม - แสงกล้า ดีเกินตัวจริงไปมาก...ถึงมากที่สุด ฮา และมีเสียงกระเง้ากระงอดมาจากน้องข้าวตัวจริงว่า...เพื่อนๆ หนูไม่ใช่มีแต่คนแก่อย่างเดียวน้า...รับทราบค่ะ แต่ว่ามันก็ต้องแปลงๆ เอาหน่อยสิน้า
เขียนเรื่องนี้หาข้อมูลค่อนข้างเยอะ ก็ต้องอาศัยน้องข้าวตัวจริงให้ช่วย เพราะว่ารายละเอียดเรื่องคอร์สยิงปืน การฝึกนอกสถานที่ หรืออะไรต่างๆ ก็ต้องอ้างอิงของจริง หาไม่เขาจะว่าเราหลอกลวงได้อ่ะน้า จากการหาข้อมูลมากมาย ทำให้เสียดายมากที่จะเขียนมันออกมาแค่เรื่องสั้น นึกอยากจะเขียนเรื่องยาวที่มีตัวเอกเป็นนักกีฬายิงปืนอยู่เหมือนกัน แต่...หนทางยังอีกยาวไกลอ่ะนะ รอเวลาเมื่อมาถึง พระเอกนักยิงปืนของเราคงได้ออกมาโลดแล่นให้ท่านผู้อ่านได้ชมกัน
เขียนฉากในสนามยิงปืนจากความทรงจำในวัยเยาว์เมื่อตอนเรียนมหาวิทยาลัย เคยตามพี่สาว (พี่สาวคนโตในเรื่อง) ไปฝึกยิงปืนอยู่ครั้งสองครั้ง อาจจะผิดพลาดไปบางก็ต้องขออภัยมา ณ ที่นี่...นะคะ
พระเอก: นคินทร์
ชอบชื่อนี้เป็นการส่วนตัว รู้สึกว่าคนชื่อนี้หล่อ ฮา อ่านว่า นะ-คิน นะคะ ชอบจัง รู้สึกว่าเป็นผู้ชายธรรมดาที่น่าสงสาร (มั้งนะ) แต่แน่นอนว่ายังไงก็...หล่อ แถมยังเจ้าเล่ห์นิดๆ ด้วย
นางเอก: อันนา หรือ หนูข้าว
นางเอกที่มีต้นแบบ...แต่ว่าในหนังสือจะฉีกต้นแบบไปเยอะเหมือนกัน เพราะต้นแบบตัวจริงๆ จะเงียบๆ ไม่ค่อยพูดอะไร ในขณะที่ในเรื่องจะร่าเริงสดใส และรู้สึกว่าค่อนข้างฉีกไปจากนางเอกของเด็กทะเลค่อนข้างมาก เนื่องจากเรื่องนี้นางเอกไม่ค่อยมีอารมณ์เศร้าเท่าไหร่เลย เขียนไปก็รู้สึกว่า...อืม...แปลกๆ เหมือนกันนะ
สรุป...ความรู้สึกกับเรื่องนี้...ในอารมณ์คนเขียน...มันยังไม่ดีพอเลย...รู้สึกว่ามันน่าจะเขียนได้ดีกว่านี้ แต่มันก็ออกได้แค่นี้...เฮ้อ รู้สึกเศร้านะ แต่พอเอากลับมาอ่านอีกรอบ...อืม...มันก็พอจะกล้อมแกล้มไปได้นะ...หรือว่าไงคะ
Create Date : 07 กันยายน 2548 |
|
6 comments |
Last Update : 9 กันยายน 2548 20:13:30 น. |
Counter : 780 Pageviews. |
|
|
|
ยิงปืนไปยิงปืนมา กระสุนไปกระทบใจพระเอกเข้าอย่างจังเบ่อเร่อเลยค่ะ
น่ารักนะนี่