|
|
|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
| 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
| 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
| 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
| 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
ภาคที่ 2 ของรักครั้งนี้แห้วหรอคะ...555+
และแล้วฝ่ายชายก็เขียนจดหมายไปหาพี่ศิราณีเป็นเนื้อความว่า..
ถึงพี่ศิราณีที่ผมนับถือ...
....ผมได้ติดตามการตอบจดหมายของพี่มาเป็นเวลานานแล้วครับ
แต่ก็เป็นเพียงการอ่านเท่านั้น
โดยไม่คาดคิดว่าจะได้มีโอกาสนำความเดือดร้อนของตัวเองมารบกวนพี่
....เรื่องโชคร้ายของผมเกิดขึ้นโดยมีโลกของอินเตอร์เน็ตเป็นสื่อครับ...ใช่แล้วครับ
ผมพบผู้หญิงคนหนึ่งในเน็ท ผ่านทางเว็บแห่งหนึ่งครับ
สมมติว่าเธอชื่อ อ. แล้วกันนะครับ (ย่อมาจากอุบาทว์)
ในครั้งแรกที่ทำให้ผมประทับใจในตัวเธอคือสมองครับ...
อย่าครับ อย่าเพิ่งหัวเราะเยาะผม
เพราะผมเป็นชายผู้ซึ่งมองการไกล ผู้หญิงทุกคนที่ผมคบ
สมองต้องสำคัญเป็นอ! ันดับหนึ่งครับ
และผู้หญิงคนนี้เองก็สร้างความประทับใจให้แก่ผมอย่างมากมาย
ผมเพียรพยายามหลายครั้งหลายคราที่จะขอนัดเดทกับเธอ
แต่เธอก็บ่ายเบี่ยงมาโดยตลอด เห็นมั๊ยครับ
เธอช่างมีความเป็นกุลสตรีจริง...แต่ความพยายามของผมก็เกือบเป็นหมัน
เพราะความใจแข็งของเธอเนี่ยแหล่ะ
....จนกระทั่งวันหนึ่ง....เหมือนฟ้าผ่า เอ๊ย! ฟ้ามาโปรด
เธอโทรมาขอนัดพบผม แล้วเธอก็นัดพบที่หน้าห้างพันทิพย์
เห็นมั๊ยครับเธอช่างเปี่ยมไปด้วยมันสมองซะจริงๆ
แทนที่จะนัดที่เซ็นเตอร์พ้อยท์ หรือศูนย์การค้าธรรมดาๆ ทั่วไป
มันยิ่งเพิ่มความประทับใจให้ผมมากขึ้นไปอีก
ผมวาดฝันถึงภาพของเธอ ผู้หญิงสูงโปร่ง
ขายาวเรียวเหมือนซอนย่า จมูกโด่งเหมือนน้องฟ้า
และสมองประหนึ่งน้องป๊อบ
ผมนั่งนับรอวันนั้นครับ จนกระทั่ง....
วันนั้น...ที่หน้าร้านซีเอ็ดบุ๊ค ผมมองหานางในฝันของผม
แต่ฉับพลัน ยัยเตี้ยล่ำ ดำปี๋ ฟันเหยิน กรามเหลี่ยม
ก็เข้ามาทักผม....ไม่ !!!....
เสียงร้องในใจของผมปฏิเสธทันทีว่าต้องไม่ใช่เธอ
แต่เธอยืนยันครับว่าเป็นเธอเนี่ยแหล่ะ
โธ่...ชีวิตผมต้องมาพังพินาศลงก็คราวนี้! เอง
สมองผมตอนนั้นมึนตึ๊บไปหมดแล้วครับ
มารู้ตัวอีกทีก็หน้าโรงหนังแล้ว
และแขนของยัยผีเสื้อสมุทรก็เกาะหนึ่บอยู่กับแขนผม....
สายตาทุกคู่มองจ้องมายังผม
นี่ผมจะทำอย่างไรดีถ้าพ่อแม่ผมรู้เข้า
ต้องตัดผมออกจากกองมรดกเป็นแน่นอน
แม่นั่นพยายามทุกวิถีทางที่จะให้ผมตกมาเป็นของเธอ
ทั้งเกาะแกะ เสนอของกินให้ผม
โถ่...อารมณ์นั้นใครจะรับประทานอะไรลงล่ะครับ
มีแต่อยากจะขย้อนของเก่าออกมาล่ะไม่ปาน..
แต่ที่หนักที่สุดคือ เธอเอาใบหน้าซึ่งเต็มไปด้วยหัวสิวมาพิงกับไหล่ของผม
แน่นอนครับ....ประสาททุกส่วนของผมมันตายด้านไปหมด...ชีวิตมันช่างบัดซบอะไรเช่นนี้
พระเจ้าให้ผมเกิดมาแล้วส่งสิ่งสยองขวัญที่สุดในโลกมาด้วยทำไม......
และแล้วเวลาที่ผมรอคอยก็มาถึง
ทันทีที่หนังจบผมแทบจะกระโดดออกมาจากที่นั่น
ซึ่งกว่าเธอจะยอมปล่อยผมออกมาได้
ผมก็ถูกเธอข่มขืนทางสายตาไม่น้อยกว่าสิบครั้ง
แต่ก็ช่างเถอะครับ...รอดมาได้ก็บุญแล้ว..
ทันทีที่กลับถึงบ้านผมรีบแช่ตัวลงในอ่างน้ำซึ่งใส่เดทตอลไปเกือบค่อนถัง
หวังจะชะล้างคราบต่างๆ นาๆ ที่เกิดขึ้นในวันนี้
! หลังจากวันนั้นเธอยังเพียรพยายามติดต่อผมทุกวิถีทางทั้งโทรศัพท์
และ icq แต่ผมไม่ยอมหลงกลอีกแล้วครับ
ผมดึงสายโทรศัพท์ออก พร้อมๆ
กับตั้งใจจะหันหลังให้เครื่องคอมพิวเตอร์ตลอดชีวิต
มาถึงตอนนี้ผมมีคำถามจะถามพี่ศิราณีดังนี้ครับ
1. ที่เค้าซบไหล่ผมในโรงหนัง พร้อมกับทิ้งคราบน้ำเหลืองจากหัวสิวไว้นั้น จะทำให้ผมติดโรคอะไรมั๊ยครับ
2.เรื่องที่เกิดขึ้นนั้น มันจะเป็นตราบาปในชีวิตของผมมั๊ยครับ กับการที่ผมได้เข้าใกล้สิ่งที่น่าเกลียดน่ากลัวแบบนั้น
3.พี่ศิราณีคิดว่าเธอจะยังตามมาหลอกหลอนผมอีกมั๊ยครับ แล้วทำยังไงผมถึงจะหนีเธอพ้นครับ
4. สมมติว่าวันหนึ่งเธอบังเอิญตามหาตัวผมจนเจอ ผมควรทำอย่างไรดีครับ
5.และข้อสุดท้าย เรื่องที่เกิดขึ้นนี้จะทำให้ผมสามารถแต่งงานกับหญิงอื่นได้มั๊ยครับ
จะมีใครรังเกียจประวัติครั้งนี้ของผมมั๊ยครับหวังว่าสิ่งที่ผมพร่ำพรรณามาทั้งหมดนี้ คงจะไม่เป็นการรบกวนเวลาอันมีค่าของพี่นะครับ เพราะผมร้อนใจมาก แล้วผมจะรอคำตอบจากพี่นะครับ
--- จบ ---
ขอขอบคุณข้อมูลน่าสนุกจากพี่มนต์รักอินเตอร์เน็ตคร๊าบบ สำหรับเรื่องนี้
555 ขำที่ซู๊ดเลยยยยย หัวเราะจนท้องขดท้องแข็ง จะบ้า มีเรื่องอย่างงี้ด้วยหรออออ
เรื่องสนุกมากอ่านแล้วฮาดีสงสารผู้ชายคนนั้นถ้าจะฝันร้ายน่าดู
จะคิดในแง่ไหนดีล่ะเนี่ย ผู้หญิงก็เกินไปผู้ชายก็คิดน่าเกลียด ทำไมต้องรักคนที่น่าตาด้วย แต่ผู้หญิงหน้าตาไม่ดีการกระทำก็ยังแย่อีก ผู้ชายก็เหลือเกินทำไมมีความคิดกับสุภาพสตรีอย่างนั้น หน้าตัวเมียที่สุด
เกลียดได้ผู้ชายบ้าคนนี้จริงๆเลยนึกว่าตัวเองหล่อตายล่ะอยากจะบอกให้ในฐานะผู้หญิงว่าชาตินี้แกคงหาแฟนไม่ได้แน่นอนเลย...ไอ้บ้าเอ้ย
ผู้หญิงด้านน้อยมากเร่ยอ่ะ ผู้ชายก้อหลงตัวเองอ่ะ โอเวอร์ซะไม่มี เราสงสารคนที่เข้ามาอ่านมากกว่าอ่ะ 555 ....หัวเราะท้องขดท้องแข็งไส้ทะล่วงกันพอดี....
อย่าเสียใจไปเลยอย่างน้อยเราก็มีข้าวกิน อิอิอิอิอิอิ
.
ความรักมันไม่ใช่ทุกสิ่งทุกอย่างของชีวิต แต่ชีวิตอยู่ได้เพราะความรัก
"อันนารีมีมากเหมือนฝูงลิง จะจีบทิ้งจีบขว้างก็ยังได้
มันไม่รักไม่สนไม่เป็นไร อย่าเสียใจเพื่อนเอ๋ยกาเทยมี!!!!"
.
*-*นับจากวันนี้ไปฉันจะยังรอเธอพร้อมที่จะก้าวเดินไปด้วยกันบนเส้นทางที่เรานั้นได้เลือกแล้ว เธอให้รออีก 3 ปีถึงแม้เราจะอยู่ใกล้กันเดินผ่านสวนทางกัน ฉันยังคงจะยิ้มให้เธอ ไม่ว่าสิ่งที่เธอจะทำลงไปนั้นไม่ว่าจะด้วยเหตุผลประการใดก็ตามฉันก็พร้อมที่จะรอเธอ ตามที่ฉันและเธอได้สัญญากันเอาไว้ ว่าจะรอซึ่งกันและกัน รอที่จะได้ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน สิ่งที่เธอได้มอบให้มาทั้งความรู้สึกห่วงใย เอาใจใส่ดูแลเรามาตลอดช่วงระยะหนึ่ง ซึ่งมันทำให้เรามีความสุขซึ่งเราคิดว่าไม่สามารถหาได้จากใครที่ไหนอีกแล้ว ( เพราะไม่อยากให้ใครมาแทนที่เธอ )
กับความรักที่เคยผ่านเข้ามาในชีวิตความรักก็เหมือนกับนักเดินทาง ตราบใดที่ยังมีถนนหนทาง แม้ในป่าในเขาก็ยังปีนป่ายไปให้ถึงยังจุดหมาย บางครั้งสะดุดล้มลุกคลุกคลานเส้นทางเต็มไปด้วยขวากหนามมากมายปัญหา ฉันก็พร้อมยินดีทำทุกอย่างเพื่อคำว่ารักนั้นได้ถึงจุดหมายปลายทาง หากแม้ว่าจุดจบของชีวิตนั้นอาจจะเดินทางมาเร็วกว่าจุดหมายปลายทางของความรัก ซึ่งก็ไม่มีใครสามารถล่วงรู้ได้เลย
ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นฉันยังคงจะอยู่กับเธอ อยู่ข้างเคียงเธอด้วยใจดวงนี้ที่พร้อมจะให้เธอเป็นคนสุดท้าย ฉันจะรอวันนั้นวันที่เธอบอกว่าพร้อมที่จะเดินไปด้วยกันกับฉัน ไม่ว่าจะนานสักแค่ไหน ไม่ว่าเธอจะเคยเป็นของใครจะผ่านอะไรมาบ้างฉันยังคงรักในความเป็นเธอ และฉันก็จะยังเป็นฉันคนเดิมของเธออยู่อย่างนี้ เพราะฉันจะอยู่เป็นคนของเธอ
ขอให้เธอเป็นเธอคนเดิมที่เคยรักฉันเคยโอบกอดและคอยห่วงใย แต่ถ้าหากวันไหนที่เธอเปลี่ยนไป แต่ฉันจะยังคงไม่เปลี่ยนแปลงยังคงรักเธออยู่เสมอ ฉันยังรอเธอ
.
แล้วรู้สึกว่าความรักนี่มันช่างมีค่าจังเลย ยากเกินที่จะบรรยาย ลุ่มลึกและน่าหลงใหล อิอิ ข้าพเจ้าก็พูดไปเรื่อยๆน่ะคะ แต่อ่านนี่แล้วซึ้งใจดีค่ะ
อ่านแล้วก็ซึ้งดีนะ เพราะความรักของแต่ละคนก็จะมีอะไรที่หลายหลายไม่เหมือนกัน
| Create Date : 23 พฤศจิกายน 2548 |
| Last Update : 23 พฤศจิกายน 2548 20:16:11 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 258 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: . IP: 202.28.66.24 วันที่: 28 พฤศจิกายน 2548 เวลา:20:28:59 น. |
|
|
|
โดย: *-*topiw*-*  วันที่: 7 ธันวาคม 2548 เวลา:11:39:09 น. |
|
|
|
| โดย: ..................... IP: 202.143.153.242 วันที่: 7 สิงหาคม 2551 เวลา:11:06:34 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
