กริ๊งงงงงงงงงงงงงง
เสียงนาฬิกาดัง 8 โมงเช้าของวันอาทิตย์ที่ 25 กรกฎาคม 2553
อ่าาาาา วันนี้เรามีภารกิจต้องทำนี่หน่า
มือคว้ารีโมทมาเปิดโทรทัศน์

"ขอพรได้สามประการ  เอยยย...ขอพรได้สามประการ...
จ๊ากกกกจั่นจี๊ดจ๊าดจับใจ ชอบเจรจาเจ๊าะแจ๊ะเจี๊ยวจ๊าว จั๊กจั่นจ๊อกแจ๊ก จอแจ จุกจิก จู้จี้ ไม่ดีไม่เอา...
ยุ่บยั่บ ยุ่บยั่บ ยั้วเยี้ย... ยั้วเยี้ย ยั้วเยี้ย ยุ่บยั่บ ยกมาเป็นกองทัพถล่มให้ราบเป็นหน้ากลอง....
บัดเอ๋ยบัดนั้น ชิชะองค์ตั๊กแตน อ้อนแอ้น อ้อนแอ้น ยงหยกยงโย่ ยืนยงยิ่งใหญ่แสนเกรียงไกรนี่ไม่ได้โม้
เหยาะแหยะ หยุมหยิม อย่าทำเป็นโก้ มายั่วโมโหองค์ตั๊กแตน ฮ่าๆๆๆๆๆ....
มาจะกล่าวบทไปถึงโฉมฉายนางฟ้าจำแลง แต่งองค์ทรงแป้งด้านหนึ่งขาวด้านหนึ่งดำ
จ๊ะเอ๋ จ๊ะเอ๋ สวยไม่สวยสั่งได้ จ๊ะเอ๋ สุดสวย สดใส ใครๆก็รักจ๊ะเอ๋
ถ้าจ๊ะเอ๋ซอกแซกเซ้าซี้ ไม่มี๊ ไม่มี ใครรักจ๊ะเอ๋..."
(ชอบมากเลยยาวปาย ยาวปาย 555+)

หลับตาพริ้มฟังเพลงจนจบ
แต่ขอนอนต่ออีกหน่อยละกัน
(-,-) z z Z Z

ฮ้าวววววว โครกคราก โครกคราก
ก็ได้... ลุกก็ได้ ก็หิวนี่ o_O

................. จบข่าว .................

=============================================

ฮ่าาาาาาาาา
สวัสดีค่ะ เพื่อนๆทุกคน
งงกันเลย เกริ่นมาซะดิบดี แล้วมาจบง่ายๆแบบนี้ หุหุ
จริงๆแล้ว คิดว่า ถ้าจะละเอียดมากไปถึงขั้นเดินไปเข้าห้องน้ำกี่ก้าว จวบจนกินข้าวกี่คำ
เกรงว่ากว่าจะเข้าเรื่องคงล่วงเลยไปจนตี 4!!!
เลยรีบเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า

ที่บอกไว้ว่ามีภารกิจคือ
วันนี้เรามีไปสัญจรกันกับกลุ่ม"คาราวานหนอนหนังสือ"
หรือ
ARC (Always Reading Caravan)

เป็นการสัญจรครั้งแรก หลังจากที่ได้มีการมีทติ้งกับสมาชิกไปถึง 2 ครั้ง
แต่...บิวพลาดไปทั้ง 2 ครั้ง
ครั้งแรกไม่ทราบข่าวเลย แต่ไปเห็นรูปที่แอมไปมีทติ้งมา เลยเข้าไปถาม
พอแอมบอกมา เลยกระหน่ำบ่นไปดอกใหญ่ ว่าทำไมไม่บอก บลาๆๆๆ
แอมบอกว่านึกว่าไม่สนใจ เลยไม่ได้ชวน -*- นิสัย!!!
จนมีทติ้งครั้งที่ 2 ก็ดันไม่ว่างอีก ต้องไปงานบวชพี่ชายที่ต่างจังหวัด
แต่ก็มีติดต่อกับพี่ๆในกลุ่มบ้างแล้ว เค้าก็สรุปผลการมีทติ้งมาให้ และแบ่งงานให้เราทำด้วย

เพื่อนๆคงสงสัยกันแล้วใช่มั้ยคะ ว่า "คาราวานหนอนหนังสือ" คืออะไร???
จำ "โยชิมิ" ได้มั้ยคะ ที่บิวติดไว้เอ็นทรี่ที่แล้ว ว่าเป็นคนสำคัญอีกคนหนึ่ง

"โยชิมิ โฮริ อุจิ" เป็นผู้ริเริ่มก่อตั้ง "คาราวานหนอนหนังสือ" ขึ้นมา
ซึ่งเธอเป็นผู้พิการทางสายตาที่มืดสนิททั้งสองข้าง และเป็นชาวญี่ปุ่น
เธอพิการเพียงดวงตาเท่านั้นค่ะ แต่ใจของเธอเต็มเปี่ยมไปด้วยความงดงาม

โย ชอบอ่านหนังสือมาก รักการอ่านมาก เมื่อเธอได้มาที่ประเทศไทย
เธอสัมผัสได้ว่าคนไทยอ่านหนังสือกันน้อยมาก บางที่ก็ขาดแคลนหนังสือ
เธอเลยอยากจะเป็นขาให้หนังสือวิ่งเข้าหาเด็กๆ อยากให้ทุกๆคนรู้ว่า
การอ่านหนังสือไม่ใช่เรื่องน่าเบื่อเลย อยากให้อ่านด้วยความสนุก
โย เป็นเหมือนหนอนที่กำลังจะขยายพันธุ์ และให้หนอนตัวอื่นๆขยายพันธุ์ด้วยเช่นกัน
กลุ่มคาราวานหนอนหนังสือ จึงเปรียบเสมือนห้องสมุดเคลื่อนที่นั่นเอง

อ่านรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ >> //www.alwaysreadingcaravan.org

หรือ facebook >> :::::Always Reading Caravan *@* คาราวานหนอนหนังสือ::::::
(//www.facebook.com/?ref=home#!/group.php?gid=124485287572194)

"เพราะหนังสือไม่มีขา พวกเราจึงต้องเป็นขาของหนังสือ เพื่อให้หนังสือเข้าไปหาน้องๆได้"

และนี่ก็เป็นรายการล่าสุดที่โยได้ไปสัมภาษณ์มา
//www.thelibrarytv.com/vdo/detail.php?code=29
ลองดูกันนะคะ แล้วเราจะเข้าใจโครงการที่โยฝันและเป็นจริงได้ในวันนี้มากขึ้น ^^



และนี่ก็เป็นสัญลักษณ์กลุ่มของพวกเรา โดยแอมเป็นคนคิดขึ้นมาค่ะ

==============================================

ตามนัดหมายที่ได้รับจากพี่กุ๊กทางอีเมลล์
คือที่สวนรถไฟ ตอนบ่าย 2 โมงตรง
เพื่อให้เหล่าอาสามารู้จักกันและช่วยกันจัดสถานที่ ที่พวกพี่เค้าได้ติดต่อไว้แล้ว

ตอนแรกนึกว่าจะได้มาคนเดียวซะแล้ว เพราะเพื่อนๆไม่มีใครว่างเลย
แล้วก็โพสชวนเพื่อนๆผ่านทางเฟสบุ้คอีกครั้ง
จนเพื่อนก่าก็บอกว่าสนใจและมาร่วมกิจกรรมกับเราด้วย
เราสองคนมาถึงก่อนบ่ายสองนิดๆ ไม่เจอใครเลย
ก็เลยโทรถามพวกพี่ๆว่าจุดที่เราจะจัดนั้นอยู่ตรงไหน
เลยรู้ว่าอยู่ตรงประตูทางเข้าเลย ก็เลยรอพร้อมกับถ่ายรูปเล่นกับเพื่อนสองคน



จนได้เวลา เห็นกลุ่มนึงเดินเข้ามา จำหน้าได้ เพราะเห็นรูปตอนมีทติ้งในเฟสบุ้คแล้ว
เลยเข้าไปทัก พี่เค้าก็จำเราได้จากในเฟสบุ้คเช่นกัน
จากนั้นสมาชิกก็เริ่มทะยอยเข้ามาเรื่อยๆ มารวมตัวกันจัดสถานที่
โชคดีที่ฝนไม่ตก แดดไม่แรงมาก แต่ลมนี่สิแรงเหมือนกัน
พอจัดเสร็จแล้ว ตอนแรกกะจะประชุมกันก่อน แต่พี่ตู่ก็เรียกน้องๆเข้ามาซะแล้ว
น้องๆก็สนใจสิ เพราะอะไร ก็ที่โต๊ะลงทะเบียนด้านหน้า มีไข่หลากสีให้จับสลาก
ของรางวัลก็เป็นหนังสือ กับขนมโดโซะ (โดโซะช่วยสนับสนุนด้วยค่ะ ขอบคุณมากค่ะ^^)
และมีมุมอ่านหนังสือ มุมพับกระดาษ ระบายสี
น้องๆเลยเข้ามาพร้อมกับผู้ปกครองด้วยค่ะ
เห็นแล้วชื่นใจจริงๆ



ตามแพลนก็คือ
จะมีเล่นดนตรีเพลงสองเพลงก่อนค่อยเริ่มเล่านิทานให้น้องๆฟัง
คั่นด้วยเล่นเกม และแสดงตุ๊กตาหุ่นมือ
และเล่านิทาน เล่นดนตรีอีก
ปิดท้ายด้วยมีเวลาให้น้องๆได้อ่านหนังสือกัน

แต่ถึงเวลาจริง
ดนตรีไม่ได้เล่นเลย เล่านิทานให้น้องฟังเลยมีทั้งหมด 3 เรื่อง
น้องๆก็มาหยิบหนังสือไปเปิดดูรูปบ้าง
ให้พี่ๆอาสาช่วยอ่านให้ฟังบ้าง เพราะน้องๆยังอ่านหนังสือไม่ออก
บ้างก็พับกระดาษเป็นนก เรือ จรวด ตามแต่ที่พี่อาสาจะสอนได้
(แอบคิดว่า คราวหน้าเราจะเป็นคนสอนพับกระดาษดีกว่า เด๋วจะลองหัดพับหลายๆแบบดู)
บ้างก็ระบายสี วาดรูปเล่น พอด้านหนัามีการเล่านิทานน้องๆก็จะหยุดฟัง
ผู้ปกครองน้องๆก็น่ารักมากๆ เค้าก็ยืนรอน้องๆร่วมกิจกรรมด้วย
(ต้องขออภัยด้วยอ่ะค่ะ ที่ไม่มีที่นั่งรองรับเพียงพอเลย พื้นที่จำกัดจริงๆ)
ตอนเล่นเกมให้เต้น คุณพ่อคุณแม่ก็หยิบกล้องมาถ่ายใหญ่เลย
เค้าสนุกไปกับเราจริงๆนะ



บิวไปครั้งนี้ไม่ได้คาดหวังอะไรมาก ในใจแอบคิดว่าจะเป็นยังไงบ้างน้าา น้องๆจะสนใจมั้ย
ซึ่งทุกๆคนทั้งโยทั้งอาสาก็คิดเหมือนกันว่า เราอาจจะต้องมาเล่านิทานให้ฟังกันเองนะ
แต่ผลที่ออกมาคือ อาจจะไม่ได้เป็นไปตามแพลน ตุ๊กตาหุ่นมือไม่ได้เล่น ทั้งๆที่มีฉากแล้ว
แต่ก็ออกมาประสบความสำเร็จเกินร้อยเลย น้องๆบางคนเสียดายด้วยซ้ำที่เข้ามาร่วมกิจกรรมช้า
เพราะฝนใกล้จะตกแล้ว เราเลยต้องปิดกิจกรรมครั้งนี้ช่วง 6 โมงเย็น
แต่มั่นใจได้เลยว่า ทุกๆคนในที่นี้ เต็มอิ่มไปด้วยความสุขอย่างแน่นอน
และน้องๆหรือผู้ปกครองจะรักการอ่านมากขึ้น เพราะมองว่าเป็นเรื่องที่สนุกไม่น่าเบื่ออีกต่อไป
เพียงแค่เริ่มแรกลองหยิบหนังสือที่เราชอบมาอ่านก่อน



" โยชิมิ... พูดขอบคุณทุกคนหลังจากเสร็จสิ้นกิจกรรมแล้ว มีประโยคนึงโยบอกว่า
วันนี้โยแทบจะไม่ได้ทำอะไรเลย เพราะทุกคนมาช่วยกันอย่างดี..
เราฟังแล้ว ก็เถียงขึ้นมาในใจว่า ไม่จริงหรอก เพราะทุกอย่างถ้าโยไม่คิด และ
ไม่เริ่มก้าวทำตามสิ่งที่อยากจะทำ ในวันนี้.. พวกเราจะมาช่วยโยได้ยังไง

สิ่งที่โยทำอยู่.. ไม่มีคำถามสำหรับเรา ว่ามีอะไรแอบแฝงหรือไม่
โยจะเอาเงินมาจากไหน และโยจะทำไปทำไม ฯลฯ

คนที่รอให้ช่วยเหลือในสังคมเรามีเยอะแยะ ถ้าคิดแต่ว่า ทำไมต้องช่วยคนนี้ แล้วคนนั้นล่ะ
สรุปแล้ว.. เราจะช่วยคนไหน หรือจะเริ่มกับใครล่ะ??
ทำไมเก๋ถึงช่วยโย.. ก็เพราะโยอยู่ตรงหน้า และโยเป็นคนญี่ปุ่นที่กำลังทำเพื่อคนไทยอยู่

สิ่งที่โยหวังไว้ในโครงการ จริงๆมันยิ่งใหญ่ และโยน่าจะทำได้ยากถ้าไม่มีเงิน..
เราไม่ได้คาดหวังเห็นอนาคตที่สวยหรูของคาราวานหนอนหนังสือ
แต่วันนี้อะไรที่ช่วยได้ อะไรที่พอทำให้ได้ ก็จะทำจ๊ะ"

ข้างบนนี้เป็นข้อความใต้ภาพที่ลงไว้ในเฟสบุ้ค จากอาสาที่ชื่อ "เก๋"
บิวขอนำมาใส่ในนี้ด้วยนะคะ เพราะชอบมากและรู้สึกแบบนี้เหมือนกันค่ะ

ที่ปลื้มใจอีกเรื่องคือ ตอนที่เดินออกจากสวนรถไฟ มีรถคันนึงสวนมาแล้วจอดตรงบิว
เค้าเปิดกระจกแล้วขอเบอร์ของโครงการนี้ บิวเลยให้เบอร์พี่วรรณไป (แกนนำในโครงการนี้อีกคน)
เพราะไม่ได้เมมเบอร์โยไว้เหมือนกัน
ซึ่งเค้าเป็นผู้ปกครองของน้องที่ร่วมกิจกรรมครั้งนี้
เลยดีใจว่ามีคนสนใจโครงการนี้ของเราจริงๆนะ ^^



สุดท้ายนี้ขอขอบคุณ "โยชิมิ" ที่ได้ริเริ่มโครงการนี้
ขอบคุณเหล่าอาสาทุกๆคนจากใจจริง ที่ร่วมกันเริ่มต้นทำสิ่งดีๆเพื่อสังคมแบบนี้
ดีใจที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของคาราวาน ดีใจที่เป็นหนอนอีกตัว ดีใจที่ได้รู้จักเพื่อนๆพี่ๆน้องๆมากขึ้น
และอยากให้หนอนช่วยกันประคับประคองโครงการนี้ให้ดำเนินต่อไปเรื่อยๆไม่มีวันสิ้นสุด
ขอบคุณน้องๆ คุณพ่อ คุณแม่ ผู้ปกครอง ที่สนับสนุนให้น้องๆรักการอ่าน
และเปิดใจให้กับเรื่องดีๆที่สร้างสรรค์สังคม
ถ้าเป็นไปได้จะร่วมกิจกรรมนี้ทุกครั้ง และจะคอยแชร์สิ่งดีๆให้กับเพื่อนๆเสมอนะคะ

ตอนนี้...คุณผู้อ่านพร้อมจะเป็นหนอนและร่วมคาราวานไปกับเราแล้วหรือยัง???

ฝันดีค่ะ ♥