ชาติเดียว - พงพัฒน์
ชาติเดียวก็พอแล้ว อยู่ไปก็เท่านั้น
ไม่อยากต้องเจ็บช้ำ พบเจอแต่ความมืดมน
ไร้ซึ่งกำลังวังชา ไม่อยากเป็นผู้เป็นคน
ต้องทุกข์ต้องทนยิ่งกว่าสิ้นใจ
ชาติเดียวยังปวดร้าว ดั่งใจมันโดนฝัง
เมื่อเธอทำลายฉันด้วยการที่เดินจากไกล
เธอปลอมตัวเป็นคนดีเพื่อหลอกทำร้ายดวงใจ
สุดท้ายก็ไป ไม่เคยเหลียวแล
อยากจะตายหายไป เพื่อจะหนีความจริง
ลืมลืมว่าใครทิ้งให้ทรมาน
กับความหลังฝังใจ ดับไปพร้อมวิญญาณ
ไม่ต้องได้ผุดได้เกิด มันอีกแล้ว
ชาติเดียวก็เรียนรู้สิ่งที่เธอทำไว้
เจ็บเกินจะชดใช้ลบรอยแผลเป็นให้จาง
ถึงฉันตายไปเกิดใหม่ก็คงเจ็บช้ำครวญคราง
ก็คงต้องทรมานทุกข์ทน ทุกชาติไป
| Create Date : 18 ธันวาคม 2550 |
| Last Update : 18 ธันวาคม 2550 2:58:00 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 377 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [