ที่ผมมีวันนี้ได้ ก็เพราะ...."คุณพ่อ คุณแม่"

...นานมาแล้ว ตั้งแต่ผมจำความได้ คนที่ผมสัมผัสได้เป็นคนแรก ก็คือ "คุณพ่อ คุณแม่" มีหลายๆสิ่งหลายๆอย่างผ่านเข้ามาในชีวิต แต่ในวัยเด็กแล้วผมไม่ค่อยเข้าใจกับคำว่ารักเท่าไหร่ สิ่งที่ผมจำได้แม่นยำคือ "ไม้เรียว ก้านมะยม" ทำไมนะ....เวลาที่ผมอยากได้อะไรบางสิ่งบางอย่างแล้ว "คุณพ่อ คุณแม่" ไม่หามาให้นะ....ทำไมนะ เวลาที่ผมร้องไห้อยากได้อะไร "คุณพ่อ คุณแม่" ไม่ค่อยตามใจเราบ้างเลย....

...จวบจนวันนี้ วันที่ผมเป็นผู้ใหญ่ ผมรับรู้แล้วล่ะครับ สิ่งที่ "คุณพ่อ คุณแม่" ทำลงไปนั้น เพราะอะไร...ผมรู้แล้วล่ะว่าทำไมผมถึงถูกตี ทำไมผมถึงร้องไห้ แล้วทำไมท่านถึงไม่ค่อยตามใจผมเลย...เคยคิดเหมือนกันว่า ทำไม "คุณพ่อกับคุณแม่" ไม่รักเรา นั่นเป็นความคิดของเด็กคนหนึ่ง

...."คุณแม่" เคยเล่าให้ฟังว่า ในวัยเด็ก ผมไม่ค่อยสมบูรณ์และเป็นเด็กขี้งอแง ไม่ว่าจะทำอะไร"คุณแม่"จะอยู่ห่างไม่ได้เลย เวลาไปตักน้ำในคลองมือข้างหนึ่งของคุณแม่ต้องอุ้มผมอีกข้างต้องหิ้วถังน้ำ เป็นระยะทางหลายร้อยเมตรเลยทีเดียว...เวลาจะตำข้าว มือข้างเดิมของท่านก็ยังต้องอุ้มผม อีกข้างท่านจะเอาไว้ตักข้าวในกระบุงเทลงในครกตำข้าว เท้าข้างหนึ่งก็เหยียบคันยก อีกข้างต้องคอยกระเตงลูกชายที่สุดแสนจะโยเยคนนี้ คุณแม่บอกว่า"อ้ายเด็กคนนี้ มันช่างเลี้ยงยาก เลี้ยงเย็น เหลือเกิน" ท่านเล่าถึงเรื่องอดีตไป ก็หัวเราะไป พลอยทำให้ผมมีความสุขไปด้วย

.....ครอบครัวของเรา เป็นครอบครัวที่อบอุ่นมีฐานะปานกลาง พออยู่พอกิน ไม่ร่ำรวยแต่ก็ไม่ถึงกับยากจนข้นแค้นแต่อย่างใด แต่ถึงจะไม่ร่ำรวย ผมก็ไม่เคยคิดอิจฉาเพื่อนๆในวัยเดียวกันเลย "คุณพ่อ คุณแม่" เคยบอกกับผมอยู่เสมอว่า "พ่อกับแม่ไม่ใช่คนร่ำรวยอะไร แต่พ่อกับแม่ก็จะทำสิ่งที่ดีที่สุดให้กับผมและพี่" คำคำนี้ ยังก้องอยู่ในหูของผมมาจนถึงทุกวันนี้

...แม้ว่าผมจะพร่ำพรรณาถึงความรักของ "คุณพ่อ คุณแม่"ที่มีต่อลูกชายของท่านคนนี้มากมายเพียงใด แต่ไม่มีวันที่ลูกคนนี้จะทดแทนพระคุณท่านได้หมด มันกลับยิ่งเพิ่มพูนไปไม่มีวันสิ้นสุด ท่านเคยบอกว่า ตราบลมหายใจท่านจะสิ้นสุด ท่านก็ยังคงรัก เป็นห่วงและอยากเห็นผมมีความสุขอยู่ตลอดเวลา...... "คุณพ่อครับ คุณแม่ครับ"สิ่งที่ท่านได้ทำเอาไว้ มันยิ่งใหญ่เหลือเกินสำหรับผม

......วันนี้... "คุณพ่อกับคุณแม่" ก็ยังคงเป็นร่มโพธิ์ ร่มไทร และเป็นขวัญกำลังใจให้กับผมตลอดเวลา ที่ผ่านมา แม้ผมจะไม่เคย บอกท่าน เลยสักครั้ง ว่า "ผมรักนะ" แต่ท่านคงรับรู้แล้วล่ะ ว่าลูกชายคนนี้ รักและเป็นห่วง พ่อกับแม่ของเค้าคนนี้มากมายเพียงใด ...ผมรู้ว่าท่านเองก็รู้ว่าผมรักท่านครับ

.......ยากที่จะบอกได้ว่า ที่ผมสามารถมีทุกวันนี้ได้มีองค์ประกอบอะไรบ้าง.....แต่ใครล่ะจะสำคัญเท่ากับคุณพ่อคุณแม่....ไม่มีอีกแล้ว

.....คุณพ่อครับ คุณแม่ครับ...ผมยังจดจำ ทุกสิ่งทุกอย่างที่พ่อกับแม่คอยอบรมสั่งสอนผมตลอดเวลา ไม่เคยลืมเลือน....วันนี้เด็กน้อยคนนี้ จะขอยึดเอาแนวทางที่พ่อกับแม่ได้วางเอาไว้มาน้อมนำปฏิบัติ........วันนี้ แม้ว่าผมจะโตพอที่จะพึ่งพาตัวเองได้แล้ว แต่สำหรับคุณพ่อและคุณแม่ ท่านก็ยังคงเห็นผมเป็น "อ้ายตัวเล็ก" ในสายตาท่านเสมอ ความรัก ความห่วงใย ยังคงเหมือนเดิม ไม่เคยเปลี่ยนแปลง....

...คุณพ่อครับ.. คุณแม่ครับ...วันนี้ผมได้ทำในสิ่งที่คุณพ่อและคุณแม่อยากจะเห็นมาโดยตลอด คือการเป็นข้าราชการ ...แต่นั่น ไม่สำคัญสำหรับผม ความสุขของคุณพ่อ คุณแม่ ต่างหากที่เป็นสิ่งที่ผมต้องการ....

...คุณพ่อครับ คุณแม่ครับ วันนี้ "อ้ายเด็กตัวน้อยๆ"ของคุณพ่อคุณแม่ ขอสัญญาว่า ลูกคนนี้จะเป็นคนที่ดี ของคุณพ่อคุณแม่ จะเป็นบุคลากรที่ทำประโชน์ต่อแผ่นดิน ให้สมกับสิ่งที่คุณพ่อและคุณแม่คอยอบรมสั่งสอนตลอดมา.....

..... "ผมรักคุณพ่อ ผมรักคุณแม่ครับ"

Create Date : 30 มกราคม 2550		0 comments
Last Update : 19 ตุลาคม 2550 1:11:49 น.
Counter : 1699 Pageviews.
Share Tweet