นั่งฟังเพลงนี้โดยบังเอิญ...เป็นเพลงที่มีเรื่องราวเกี่ยวกับความรัก ที่ จขบ. เริ่มจะลืมเลือนว่าเคยมีความรักที่ผิดพลาดและผิดหวัง เป็นความรักแบบรักแรกแบบเด็กๆ ที่ตัดสินใจอะไรแบบเด็กๆ และแก้ปัญหาแบบเด็กๆ แต่ให้ความเจ็บปวดมากมาย จบกันอย่างไม่สวยงามนัก เพราะเวลาที่มีความรักก็เหมือนคนมีความหลงไม่ใช่ความรัก แต่ด้วยวัยคิดว่านั่นคือความรัก และความรักอีกนั่นล่ะที่สั่งให้ทนทุกอย่าง แต่เมื่อถึงขีดสุดแห่งความอดทนหมดไปการร้าวฉานจนเลิกลาจนเลิกคบกันก็ตามมา อีกคนจะเจ็บปวดหรือไม่ไม่รู้แต่สำหรับตัวเองเป็นความเจ็บปวดที่หนักหนาสาหัสครั้งแรกในชีวิตพูดได้ว่า "แย่" ได้คำเดียว

อย่างนั้นยังไม่เข็ด..มีอีกคนเข้ามาในชีวิตด้วยความบังเอิญและเรารักกันมากต่างดูแลกันและกันอย่างดี..จนวันหนึ่งที่ฟ้าลิขิตให้เราต้องถึงวันจากกันทั้งเป็น มีเรื่องราวต่างๆ นานาๆ ที่จำเป็นให้คนสองคนต้องเลิกรากันด้วยความเจ็บปวดอีกครั้ง จากกันทั้งที่ดูเหมือนยังรักกัน ทำไมพูดคำว่าดูเหมือนยังรักกัน เพราะ จขบ. ยังรักและคิดถึงไม่เปลี่ยนแปลง แต่สำหรับอีกคนจะรักเหมือน จขบ.หรือไม่ไม่รู้ รู้แต่ว่าคนๆ นี้ขอสัญญาให้รอเค้ากลับมา ซึ่งตัวเองทำไม่ได้เพราะอะไรหลายๆ อย่างที่สั่งให้ตัวเองไม่มีความจำเป็นต้องรอหรือสัญญา ตัดสินใจเดินจากมาด้วยตนเองไม่หันกลับ เมื่อเหตุการณ์ผ่านเลยคนๆ นั้นกลับมาติดต่อใหม่ถึงจะรักมากแค่ไหนแต่วันเวลาก็เปลี่ยนไปอะไรๆ เกิดขึ้นในชีวิตของแต่ละคนวันเวลาทำให้เราเปลี่ยนแปลง คนๆ นั้นก็ย่อมเปลี่ยนแปลงสิ่งที่เราและเค้าเปลี่ยนแปลงเป็นตัวกำหนดที่ทำให้ทุกอย่างไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป คุยได้แต่ไม่หวนกลับ

ก็ยังไม่เข็ดอีก...555555....มีใครคนหนึ่งพลัดหลงเข้ามาในชีวิตและรักเรามาก รักที่เราเป็นเรา ชอบในตัวตนของเรา...แต่...เราไปด้วยกันไม่ได้ด้วยเหตุผลส่วนตัวหลายๆ อย่างที่สำคัญ จขบ.มีให้แค่ความรู้สึกที่ดีที่มีใครคนหนึ่งมาคลั่งไคล้มารักเราทั้งที่เราไม่มีอะไรน่าจะสนใจ มีแค่ตัวตนที่เป็นตัวของตัวเองเท่านั้น วันหนึ่ง..ก็ถึงเวลาที่ต่างคนต่างเดินไปตามทาง แต่เป็นการจากลาที่ดีที่เข้าใจกันว่าถึงเวลาที่ต่างคนต่างไปไม่มีอะไรติดค้างกัน ทุกวันนี้ยังห่วง ยังคุยกันบ้างเมื่อคิดถึงและมีโอกาสและนานๆ จะเจอกันสักครั้งเพื่อไต่ถามสาระทุกข์สุกดิบกัน

ทุกวันนี้มีใครคนหนึ่งที่รัก จขบ.มากกว่ารักตัวเองก็ว่าได้ ยอมทุ่มเททุกอย่างด้วยความอดทนเป็นคนที่ยอมเรามากที่สุดจากคนที่ไม่เคยคิดจะรักเลย แค่คนที่รู้สึกดีต่อกัน แต่วันนี้คนๆ นี้กลับชนะใจคนๆ หนึ่งที่ไม่เคยคิดจะรักเพราะความอดทน ความดี การเสมอต้นเสมอปลายไม่เคยเปลี่ยนแปลงความรู้สึกและความรักที่มีให้และพร้อมอยู่เคียงข้างเสมอเมื่อมีปัญหาและไม่ต้องการสิ่งใดกลับคืนนอกจากขอให้ได้รักเราพอแล้ว สิ่งสำคัญอภัยให้กับความผิดพลาดของเราครั้งแล้วครั้งเล่า...

ไม่ได้เขียนเพื่อให้ใครมารู้สึกไม่ดีกับการเขียนบล๊อกนี้ เพียงแค่อารมณ์ในการฟังเพลงพาไปที่เคยผิดหวังกับความรักมากมายและเคยตั้งความหวังในความรักที่ผิดพลาด ผิดหวังแต่ละครั้งว่าใครคนนั้นจะกลับมาหาในเร็ววัน แต่เมื่อนานวันความรู้สึกก็เปลี่ยนแปลงไม่ยักกะเป็นแบบเพลง เพราะวันเวลาทำให้ทุกอย่างเปลี่ยน และวันเวลาช่วยรักษาความรู้สึกผิดหวัง โศกเศร้าเสียใจ ทุกข์ให้หมดสิ้นไปแน่นอน

เป็นแค่ความทรงจำเมื่อนั่งฟังเพลง นั่นเพราะความผูกพันจากการได้คบกันของคนสองคนส่วนจะไปด้วยกันได้ไม่ได้อยู่ที่คนสองคนและพรหมลิขิตล่ะ แต่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นขอให้ใช้สติในการตัดสินใจ และอย่าลืมว่าเวลาที่รักกัน ความรักนั้นสวยงามเพียงใด เมื่อเวลาเลิกกันก็ควรทำให้ความรักนั้นจากกันด้วยความสวยงามน่าจะเป็นหนทางที่ดีที่สุด (แต่คนส่วนมากทำไม่ได้กันนะ)

เอารูปภาพเขียนมาฝาก เป็นภาพที่ปัจจุบันไม่ค่อยมีให้เห็นแล้วโดยเฉพาะสังคมเมือง เพราะป่าไม้ ป่าเขาซึ่งเป็นธรรมชาติที่ดีถูกพวกเราทำลายล้างจนแทบไม่เหลือ ตอนนี้เกิดน้ำท่วมที่โน่นที่นี่ ชาวไร่ชาวนาเดือดร้อนเพราะน้ำท่วม เนื่องจากฝนตกและดินไม่อุ้มน้ำเนื่องจากป่าไม้โดนถูกตัดแทบไม่เหลือแล้ว...เฮ้อ..เศร้ากับมนุษย์ชอบทำลายแล้วกรรมเวรกลับมาตกกับคนที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่...ดูภาพกันดีกว่าไม่เครียดค่ะ...