วันนี้ขอยืมบทความรูปภาพจาก H2Olive จาก whenifallinlove.net มาลงประกอบการเขียนบล๊อกหน้านี้ หลังจากหายหน้าหายตาเป็นพักๆ เพราะร่างกายไม่ค่อยแข็งแรงของตัวเอง เมื่อวานเข้ามาแค่ได้ทักบล๊อกคุณตุ้ย ดอยสะเก็ด ก็ต้องออกไปนอนต่อไม่รู้ว่าเพลียอะไรนักหนาเหมือนกัน แล้วก็ไม่ได้เข้ามาอีกเลย ที่คิดว่าจะไปทักคนโน้นคนนี้อย่างที่ตั้งใจเป็นอันพับไป...555555...

อาจเป็นเพราะเพิ่งหายป่วย ร่างกายยังคงเพลียๆ อยู่และต้องไปทำงานทุกวัน มีงานที่รับผิดชอบติดพันที่ยังไม่อาจทิ้งได้จนกว่างานจะแล้วเสร็จ ระหว่างป่วยไม่ได้ไปทำงานที่ทำงานมีเหตุการณ์ต่างๆ มากมายในหน้าเทศกาลนี้คือหน้าอำลาอาลัยคนที่กำลังจากไปเพราะครบวาระการทำงาน บางคนก็ลาออกก่อนถึงเวลาเพราะเบื่อ เหนื่อย และมีหนทางอื่นที่ดีอย่างอื่นให้เดินต่อไป ให้อิจฉาคนที่อยากออกจากงานก็ออกได้ อีกกี่ปีหนอที่ จขบ. ต้องใช้ความอดทนในการทำงานต่อไป ต้องเจอและผจญกับคำว่า คน ปัญหาเรื่องงานเป็นแค่เรื่องบางเบา เพราะงานไม่มีคำว่าอะไรเกินความสามารถของคนไปได้ แต่ปัญหาเรื่องคน โดยเฉพาะคนอื่นๆ ที่ไม่ใช่เราเป็นสิ่งที่ยากกว่าเพราะเราไม่สามารถไปแก้ที่คนอื่นได้ นอกจากแก้ที่ตัวเราเองไม่ว่าจะเกิดปัญหาจากอะไรก็ตาม เราต้องมองปัญหาอย่างไม่มีปัญหานั่นเพราะเราทำอะไรไม่ได้มากกว่านี้ถ้าไม่อยากทุกข์ นั่นสิแล้วไปหวังให้คนอื่น คิด ทำ เป็น อย่างที่เราคิด เราทำ เราอยากให้เป็นเพื่อให้เกิดทุกข์ไปทำไมกันเนอะ...

มีใครเคยได้อ่านเรื่อง กะปิกับลิง บ้าง คือ ลิงไม่ถูกกับกะปิเกลียดเป็นชีวิตจิตใจไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ถ้ากะปิติดตัวมันเมื่อไหร่ มันจะไม่สนใจอะไรทั้งนั้นจะทำทุกอย่างจนกว่ากลิ่นกะปิที่ติดตัวจะหายไป และจะเอาอวัยวะที่มีกลิ่นกะปิถูๆ แล้วก็ดมดูว่ากลิ่นยังติดอยู่อีกหรือไม่ ถ้ายังมีกลิ่นติดอยู่ก็จะถูๆ จนเนื้อส่วนนั้นถลอกปอกเปิกไม่สนใจว่าเลือดจะออกอวัยวะส่วนนั้นจะบอบช้ำ ก็ยังไม่ยอมหยุดจนกว่ากลิ่นกะปิจะหายไป

จากเรื่องลิงกับกะปิ ให้ข้อคิดได้ว่า สิ่งที่ทำร้ายลิงไม่ใช่กะปิ แต่เป็นเพราะการกระทำของลิงเอง กะปิแค่ทำให้รำคาญ แต่ถ้าลิงมีสมองฉุกคิดว่าควรหยุด กำลังทำร้ายตัวเองถึงกับเลือดตกยางออกแล้ว แค่เพราะความเกลียดและไม่ชอบกะปิเท่านั้น

ถ้าหากนำมาเปรียบเทียบกับคนเรา เมื่อเราไม่ชอบอะไร หรือไม่ชอบใคร จนเกิดความโกรธและเกลียดชัง ความโกรธและเกลียดชังต่างหากที่เป็นตัวทำลายความรู้สึกดีๆ ที่ทุกคนควรมีให้กันและทำให้มองข้ามสิ่งดีๆ ไปเพราะคนเรามีทั้งดีและไม่ดีในตัวเองกันทุกคน ไม่มีใครดีหมดและเลวหมด แต่ความโกรธ และความเกลียดทำให้คนเราตัดสินเป็นคนไม่ดีในสายตาไปเสียแล้ว ก็เปรียบเหมือน ลิงกับกะปิ ที่ลิงเกลียดกะปิและไม่ต้องการให้กลิ่นกะปิติดตัว กะปิเป็นแค่ความคิด จิตสำนึกที่บอกลิงว่าไม่ชอบ คำว่า โกรธ และเกลียดก็เป็นความคิดและจิตสำนึกบอกคนที่โกรธกัน เกลียดกันอยู่เสมอว่า คนที่ตัวเองโกรธและเกลียดเป็นคนไม่ดี เป็นคนไม่น่าคบจนมองข้ามความจริงบางอย่างไป บางคนปล่อยให้ความโกรธเกลียดฝังแน่นอยู่ในใจ และหมกมุ่นกับความโกรธและเกลียดอยู่อย่างนั้นจนเกิดความทุกข์และเก็บไปคิด บางคนก็เจ้าคิดเจ้าแค้นหาทางเอาคืน หรือกลั่นแกล้งรังแกกัน จนเป็นบาปเป็นกรรมและจองเวรกันไปอยู่อย่างนี้ บางคนทุกข์ คิดมากจนกลายเป็นโรคร้าย หรือเส้นสมองแตกตายก็มี

ถ้าหากเราตัดความคิดเรื่องความโกรธและเกลียดออกไปด้วยการปล่อยวางและทำใจ คิดเสมอว่าจะให้คนเราเหมือนกัน เหมือนเรานั้นไม่มีแน่นอน แล้วเรื่องอะไรต้องเก็บเรื่องราวร้ายๆ ไม่ดีๆ ไว้กับตัวเองให้เกิดทุกข์ ท้อใจ คนอื่นเป็นแค่ส่วนประกอบในชีวิตเราไม่ใช่ตัวเรา จะไปยึดถือยึดติดให้เกิดทุกข์ทำไม แค่จัดการกับใจและความคิดตัวเองแค่นี้ก็ไม่เกิดทุกข์และไม่ทำร้ายตัวเองเหมือนลิงกับกะปิแล้ว แล้วอย่างนี้ยังจะโกรธ เกลียดคนอื่นและตั้งความหวังคนอื่นให้เค้าทำอย่างที่เราหวังอยู่ทำไมกันล่ะ

การโกรธ เกลียดกันจนถึงขั้นทำร้ายกัน คิดไม่ดีต่อกัน และการจ้องจับผิดข้อผิดพลาดคนที่เราไม่ชอบจนมองไม่เห็นส่วนที่ดีของอีกคนหนึ่งจนทำให้เกิดเรื่องราวมากมายและเกิดความทุกข์กับตัวเองและคนรอบข้างจะมีประโยชน์อะไร ทำไมไม่ลองมองส่วนที่ดีซึ่งทำให้ใจเป็นสุขมากกว่า โลกใบนี้มักมีของคู่กันเสมอ ไม่ว่า ขาวกับดำ มีสูงก็มีต่ำ มีคนดีก็มีคนไม่ดี มีความสว่างก็มีความมืด คนเราทุกคนมีใครบ้างไม่เคยทำอะไรผิดพลาด สิ่งที่ทำผิดพลาดมักเป็นครูเป็นประสบการณ์สอนคนให้ฉลาดและเรียนรู้ที่จะไม่ทำผิดอีก คนที่ดีควรให้โอกาสคนที่ผิดพลาดแล้วคิดได้ (อันนี้ยกเว้นสำหรับคนที่ผิดพลาดแล้วพยายามปกปิดหมกเม็ดแล้วยังเดินหน้าที่จะคงความเลวต่อไป) การมองโลกอย่างบวกๆ ชีวิตก็จะบวกๆ และมีความสุขอยู่ที่มุมมองที่จะมองล่ะทีนี้ว่าอยากจะสุขหรือทุกข์

จึงอยากฝากสิ่งที่ควรทำและสิ่งที่ไม่ควรทำเพื่อให้การอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข

ควรทำ

รู้จักกอดผู้อื่น เพื่อแสดงความรัก ความห่วงใย ความเห็นใจ หรือให้กำลังใจ ทำตัวและจิตใจให้งดงามทั้งกาย วาจาและใจเสมอ รู้จักนอบน้อม ถ่อมตน เคารพคนที่ควรเคารพ มีน้ำใจกับทุกๆ คน ช่วยคนอื่นเท่าที่จะช่วยได้ เป็นคนมีความซื่อสัตย์ต่อตนเองและผู้อื่น รู้อะไรควร ไม่ควร รู้กาลเทศะ รู้จักพูด รู้จักทำสิ่งดีๆ ต่างๆ ทำตัวเป็นคนที่น่าเชื่อถือ ไม่ทำตัวเหลาะแหละไร้สาระ ไม่เป็นคนชอบพูดเรื่องโกหก โป้ปดมดเท็จให้ร้ายคนอื่นเพื่อให้ตัวเองดูดีแล้วทับถมผู้อื่น ไม่เป็นคนชอบพูดถากถาง หรือเหน็บแนมคนอื่นเพื่อให้คนอื่นเสียใจและเจ็บใจ ควรทำแต่ความดี ถูกต้อง มีเหตุมีผล มีหลักการอย่างยุติธรรมบนความถูกต้องไม่ลำเอียง รู้จักตักเตือน เมื่อเห็นใครทำผิด ด้วยความหวังดี คิด ใคร่ครวญให้ดีก่อนทำอะไรทุกครั้ง เพื่อมิให้ตัวเอง และคนอื่นเสียใจภายหลัง รู้จักขอโทษง้องอนเมื่อทำผิด รู้จักเงียบ ไม่โต้เถียงเพื่อให้เกิดความสุขสงบ รู้จักชมเชย ชื่นชมผู้อื่น ชื่นชมในความสำเร็จ รู้จักพูดคำว่า "ขอบคุณ" ทุกครั้งที่มีคนทำอะไรให้ และเป็นคนมีอารมณ์ขันอารมณ์ดีน่าอยู่ใกล้ มีธรรมะในใจเสมอเพื่อเป็นเครื่องยึดเหนี่ยว เป็นแนวทางการดำเนินชีวิต รู้จักใส่ใจคนอื่นด้วยการสังเกต ใส่ใจกันและกัน รู้จักห่วงใย ไต่ถามทุกข์สุขของผู้อื่นบ้าง จดจำ วันเกิด วันสำคัญคนในครอบครัว เพื่อนฝูง คนรัก และทำอะไรเป็นพิเศษให้บ้าง ด้วยความจริงใจ ไม่เสแสร้งหลอกลวง เพราะการเสแสร้งหลอกลวงทำให้ต้องหวาดระแวงต่อกัน รู้จักทำบุญ เพื่อให้รู้จักประกอบคุณงามความดี รู้จักฝึกฝนทำอะไรด้วยความเพียร พยายามฝึกให้ชำนาญ รู้จักการปลอบโยน ปลอบใจให้คำปรึกษาเมื่อเห็นใครมีทุกข์ด้วยความเห็นอกเห็นใจอย่างแท้จริง มีเมตตา กรุณา มุทิตา และอุเบกขาต่อตนและคนรอบข้าง รู้จักฟังหูไว้หู ไม่เชื่อใครง่ายๆ หรือไม่ฟังคำยุยง ที่จะทำให้เกิดความแตกแยก ทำตนให้มีเกียรติมี ศีล น่าคบ และน่าเคารพนับถือ รู้จักอโหสิ ให้อภัยผู้อื่น รู้จักภูมิใจในตัวเอง ทำตัวให้สง่า ผึ่งผาย ไม่ซอมซ่อ ทำให้คนที่รักภูมิใจในตัวเรา รู้จักมัธยัสถ์ ใช้จ่ายอย่างประหยัดเท่าที่จำเป็น จะได้ไม่ต้องเดือดร้อน รู้จักการยกย่อง ให้เกียรติผู้อื่น ไม่ดูหมิ่น ดูแคลนไม่ว่ากับพ่อแม่ พี่น้องหรือเพื่อนฝูง รัก ตัวเอง และรักผู้อื่นให้เป็น และมี ระเบียบ ในการปฏิบัติตนและการทำงาน ทำอะไรด้วยความอ่อนโยน นิ่มนวลต่อคนอื่น รู้จักแสดงเคารพต่อบุคคล สถานที่ที่ควรเคารพ มีสติตลอดเวลาไม่ว่าจะทำอะไร รู้จักการเสียสละ ช่วยเหลือผู้ด้อยโอกาสกว่า ทำตัวให้สบาย มีความสุขตลอดเวลา อย่าเป็นคนเจ้าทุกข์และก่อนนอน อย่าลืม กราบ พระสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่นับถือ เพื่อขอบคุณ และขอพรสำหรับวันต่อไป


ไม่ควรทำ

ไม่ก้าวร้าวผู้อื่นทำให้เป็นคนน่าเบื่อไม่น่าอยู่ใกล้ไม่มีใครอยากให้ไปไหนด้วยกลัวไปทะเลาะวิวาทกับเขา อย่าเป็นคนขี้โกรธ มีแต่ความฉุนเฉียวตลอดเวลา อารมณ์ไม่คงเส้นคงวาแบบคนคุ้มดีคุ้มร้ายจนคนไม่อยากเข้าใกล้วอยู่ด้วยแล้วหวาดผวาหวาดระแวง อย่าเป็นคนชอบขุดคุ้ยเอาเรื่องเก่ามาพูดมาว่าไม่จบไม่สิ้น หรือเอาเรื่องไม่ดีของคนอื่นมาประจาน อย่าเป็นคนโกรธไม่รู้หาย อาฆาตไม่รู้จบ ทำให้คนอยู่ใกล้ไม่มีความสุข ไม่เป็นคนจู้จี้จุกจิก พิถีพิถันเกินไป ใครทำอะไรให้ก็ไม่พอใจสักที ไม่เป็นคนเจ้าชู้จนเกิดปัญหาในครอบครัว อย่าเป็นคนชอบชุบมือเปิบ ฉวยประโยชน์ของคนอื่นมาเป็นของตัวเอง ไม่เป็นคนชอบแย่งชิงของรักของคนอื่น มีความอยากได้จนเกินควร หรืองกกับคนอื่นจนไม่รู้จักการแบ่งปัน อย่าละเลย บอกปัด ไม่สนใจจะช่วยเหลือใครทั้งสิ้น ไม่เป็นคนชอบซุบซิบนินทาว่าร้ายคนอื่น ไม่เป็นคนเซ้าซี้ชอบหาเรื่องคนอื่นจนน่ารำคาญ อย่าเป็นคนเจ้าเล่ห์เจ้ากลพูดจากลับกลอกไปมาวันนี้พูดอย่างพรุ่งนี้พูดอย่างเพื่อให้ตัวเองรอดไปวันๆ จนไม่มีใครนับถือหรือเป็นคนตลบตะแลง ใช้เล่ห์กล หรือโกหกหลอกลวงให้ผู้อื่นหลงเชื่อครั้งต่อไปพูดอะไร คนเขาก็ไม่เชื่อ อย่าใช้อารมณ์อยู่เหนือเหตุผล อย่าเป็นคนปากร้ายขอบดุด่าว่ากล่าวผู้อื่น อย่าเป็นคนชอบเอารัดเอาเปรียบคนอื่น อย่าทำตัวเป็นไดโนเสาร์เต่าล้านปี ต้องรู้จักเรียนรู้อะไรใหม่ๆ บ้างเพื่อให้ทันโลกและยุคสมัยที่เปลี่ยนแปลงไป ไม่ควรมีทิฐิมานะ อวดดื้อถือดี ถือตัว ไม่ยอมแพ้ จะเอาแต่ชนะอย่างเดียว ไม่ออกนอกลู่นอกทาง ไม่ทำสิ่งน่าอายที่จะทำให้ตัวเองหมองศรี อับอายขายหน้าและเป็นทีรังเกียจ ไม่ใฝ่ต่ำ ชอบทำอะไรในทางลบ ก่อความเสียหายแก่ตัวเองและครอบครัว ไม่พูดคำหยาบ ส่อเสียด เป็นที่ระคายเคืองหูต่อผู้ที่ได้ยิน ไม่เล่นการพนัน เพราะจะทำให้เสียเงิน เสียเวลา และนำไปสู่ความเดือดร้อนเรื่องอื่นๆ ไม่ฟุ่มเฟือย ฟุ้งเฟ้อ เพราะจะทำให้เสียทรัพย์โดยใช่เหตุ อย่าก่อศัตรู หรือเป็นศัตรูกับผู้อื่น จะทำให้ชีวิตเราไม่สงบสุข และกลุ้มใจ ไม่ควรเป็นคนไม่รู้จักโต ไม่รู้จักคิด เป็นที่หนักใจแก่คนอื่นตลอดเวลา ไม่ทำตัวเป็นคนมืดมน มีแต่โมหะจริต มัวเมาด้วยความหลงผิดต่างๆ นานา ไม่เยาะเย้ยคนอื่น ทำให้เขาเจ็บใจ เสียใจและผูกใจเจ็บ หรือ ยุยง ให้แตกแยก ไม่ควรรบกวน รังควาน ทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน รำคาญทั้งกาย และใจ ไม่ลวนลาม ล่วงเกิน แทะโลมผู้อื่นด้วยวาจา หรือการกระทำ จนเหมือนดูถูกผู้อื่น ไม่วู่วาม ไม่รู้จักเก็บอารมณ์ และทำให้เกิดเรื่องเกิดราวได้ง่าย ไม่เสแสร้ง จนไม่มีใครอยากคบ เพราะไม่มีความจริงใจให้ใครไม่เป็นคนพูดจาไม่ดี พูดจากระโชกโฮกฮาก

เยอะเนอะ...55555...กว่าจะได้เป็นคนดี อย่างน้อยก็อ่านจนตาลายล่ะ...เมื่อบล๊อกที่แล้วเขียนถึงให้สังคมโดยเฉพาะ รบ.เน้นการปลูกจิตสำนึกเด็กกันตั้งแต่ยังเล็กๆ อาจโดยเพิ่มเนื้อหาบทเรียนเรื่องนี้ ขอเพิ่มเติมจากหน้าบล๊อกที่แล้วว่าควรปลูกจิตสำนึกในเรื่องเหล่านี้ คือ

1.เรียนรู้เกี่ยวกับวัฒนธรรมแบบไทยๆ รู้จักกิริยามารยาทที่เหมาะสม มีความสุภาพเรียบร้อย ความเกรงใจ การไม่เอารัดเอาเปรียบ การรู้จักแบ่งปันกัน มีอัธยาศัยไมตรีต่อกัน มีความเมตตากรุณา มีความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ ไม่รังแกกันและกันรวมทั้งสัตว์ด้วย ให้รู้จักเห็นอกเห็นใจคนอื่นและเสียสละ รู้จักการปลอบโยนและให้กำลังใจกัน

2.มีความรับผิดชอบต่อตนเองและต่อผู้อื่น เพราะคนที่มีความรับผิดชอบต่อตนเองและผู้อื่นดีก็สามารถรับผิดชอบสังคมให้ดีได้

3.ทำในสิ่งที่ถูกต้องและมีความละอายต่อบาป ทั้งต่อหน้าและลับหลังเป็นจุดเริ่มต้นของการเป็นคนดี

4.มีจริยธรรมที่ดี ซึ่งพ่อแม่และครอบครัวควรเป็นตัวอย่างที่ดี เพื่อให้เด็กได้ซึมซับสิ่งที่ดีจากในครอบครัวก่อนออกไปสู่สังคมภายนอก เป็นคุณสมบัติของบุคคลที่น่าคบ และเป็นเกราะคอยป้องกันความทุกข์และความชั่วร้าย