พักหลังการเขียนบล๊อกสำหรับ จขบ.ยิ่งใช้เวลานานหลายวันกว่าจะเข้ามาเขียนสักครั้ง...การเขียนบล๊อกแต่ละครั้งถ้าไม่มีแรงผลักดันในการเขียนก็เหมือนจะยากยิ่งที่จะหาเรื่องอะไรมาเขียนดี ทั้งที่เป็นคนเรื่องแยะแต่บางเรื่องขอเก็บไว้ในใจ บางเรื่องก็ไม่รู้ว่าจะมาเขียนทำไมเป็นเรื่องส่วนตัว (มากๆ) บางเรื่องอยากเขียนแต่เขียนไม่ออกไม่รู้จะเขียนจะอธิบายให้คนอื่นเข้าใจได้อย่างไรดี เป็นคนไม่ได้มีความลับคับอกคับใจอะไรกะใครมาก เป็นคนตรงๆ ออกจะโผงผางแต่สุภาพ..5555...เอ๊ะยังไงกัน

การเขียนบล๊อกพักหลังๆ นี้นอกจากใช้เวลานานในการเขียน ระยะเวลาก็นานตามด้วย ชีวิตพักหลังดูยุ่งๆ ยังไงไม่รู้ไม่มีเวลาเป็นของตัวเองสักเท่าไร ไม่รู้เหมือนกันว่าวันหนึ่งๆ หมดไปกะอะไรบ้าง ตื่นมาก็ตีห้าเดินวนอยู่ในบ้านทำโน่นทำนี่ หกโมงปลุกเจ้าตัวน้อยหลานเลิฟให้ลุกอาบน้ำออกไปพร้อมกันช่วง ร.ร เปิดก็แหนบเค้าไปส่งที่ ร.ร พอ ร.ร ปิดก็หอบเค้าไปทำงานด้วย...55555...เหมือนแม่ลูกอ่อนยังไงยังงั้น..ด้วยแม่เค้าต้องทำงานออกสายกลับมืดค่ำ ส่วนเราออกเช้ากลับเย็น ซึ่งเป็นเวลาใกล้เคียงกับการรับส่งเจ้าตัวน้อยพอดี๊พอดีเลยต้องแบกภาระแทนแม่เค้าไป..ในเวลางานก็ทำงาน พักก็ตระเวณหาข้าวทานกะเพื่อน ทานสองมื้อ คือมื้อเช้ากับกลางวัน มื้อเช้าทานเป็นเพื่อนเพื่อน (นิสัยดีอะไรแบบนี้) ทั้งที่ตัวเองไม่ทานอาหารเช้าก็ทานบ้างไม่ทานบ้างแล้วแต่กระเพาะจะบอกว่ารับไหวไหมถ้าไม่ทานก็นั่งคุยเป็นเพื่อนๆ ปรึกษาเรื่องงานบ้างส่วนตัวบ้างมีคุยกันได้ทุกวันสิน่า บางวันก็ออกไปทำธุระส่วนตัวนอกที่ทำงาน บางวันก็มีประชุม มีงานด่วนเข้ามา เวลาแต่ละวันหมดอย่างรวดเร็วแบบไม่รู้ตัว ไม่รู้ว่าเพราะตัวเองยุ่งหรือเวลามันเดินเร็วกันแน่หนอ

เดือนนี้จนถึงเดือน มิ.ย เป็นเทศกาลออก ตจว.ของกลุ่มงานตัวเองสำหรับตัวเองได้รับภาระไปใต้ปลายเดือน มี.ค 5 วันที่ไปต้องไปนครศรีฯ สุราษฏร์ฯ และหาดใหญ่ หมายกำหนดงานที่ทราบคือ นั่งเครื่องไปลงนครศรีฯ แล้วนั่งรถตู้ไปสุราษฏร์ และกลับมานอนที่นครศรีฯ 3 คืนและนอนหาดใหญ่ 2 คืนถึงบินกลับ กทม. หลังจากนั้นประมาณเดือน เม.ย ต้องไปโคราช 3 วันไปพัก 2 คืนเดินทางโดยรถตู้ทั้งไปและกลับ เดือน พ.ค ต้องไปอุบลฯ 3 วันไปพัก 2 คืนเดินทางโดยขึ้นเครื่องทั้งไปและกลับ หลังจากกลับมาจาก ตจว. ก็ต้องกลับมาเก็บงานที่ไปทำที่ ตจว. ทุกอย่างจะเสร็จสิ้นในเดือน มิ.ย ก็ต้องลุยงานอื่นๆ ต่อไปอีก..เฮ้อ..

ปีนี้เป็นปีสุดท้ายที่หัวหน้าจะลุยงานกับพวกเรา ปีต่อไปไม่มีใครรู้ว่าจะมีใครมาแทนหัวหน้าคนเก่า และเกี่ยวกับงานจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงหรือไม่ งานที่ทิ้งไว้ให้พวกเราทำถ้าคิดว่าง่ายก็อาจจะง่ายเพราะทำกันมาหลายปี แต่บนความง่ายนั้นมีความยากซุกซ่อนอยู่เสมอ การเป็นวิทยากรเป็นงานค่อนข้างยากสำหรับพวกเราความเก่งในแต่ละคนไม่เหมือนกัน บางคนเก่งในการพูดเรื่อยเปื่อย...55555...บางคนเก่งเนื้อหาแต่พูดไม่เป็น บางคนพูดเป็นแต่ไม่รู้จะพูดอะไรเพราะเขินและกลัวผิดพลาด บางคนมั่นใจแต่คนฟังไม่เข้าใจเพราะพูดยืดเยื้อจนคนฟังเคลิ้ม(หลับ) ก็แปลกใจว่าหน่วยงานของตัวเองเวลาที่มีหลักสูตรการอบรมวิทยากรที่ดี กลุ่มงานตัวเองจำเป็นต้องใช้หลักสูตรนี้แต่กลับไม่ได้พิจารณาเข้าอบรม การเป็นวิทยากรของกลุ่มงานจึงเป็นทักษะของแต่ละคนจริงๆ แต่หลังจากนี้ไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไรเมื่อหัวหน้าที่มักจะเป็นวิทยากรเองต้องจากไปตามวาระ ยังมองไม่เห็นคนที่จะทำหน้าที่แทนได้ดีเท่า...คิดไปไกลว่าทุกอย่างคงต้องมีอะไรเปลี่ยนแปลง การออกท้องที่ก็คงเปลี่ยนแปลงอาจแค่ซักซ้อมความเข้าใจเป็นตัวหนังสือแทนมั๊งเนี่ย...ขอบ่นความในใจหน่อยค่ะ..

นอกจากชีวิตจะดูยุ่งๆ เรื่องงานแล้ว เรื่องส่วนตัวสำหรับคนในบ้านก็ยุ่งพอสมควร ช่วยคนในบ้านประกอบธุรกิจเล็กๆ ส่วนตัวด้วยการทำหน้าที่ Sell Marketing ช่วยเค้าขายสินค้าตุ๊กตาสามมิติด้วยการบอกต่อ..ตุ๊กตาสามมิติเป็นตุ๊กตาธรรมดาๆ นี่แหละ แต่หน้าตาเค้าจะเป็นหน้าตามภาพถ่ายแต่ละคนที่ต้องการให้ตัวเองเป็นตุ๊กตาตัวไหน ที่เป็นสามมิติเพราะหน้าตุ๊กตาจะไบร์ทมีมิติ จมูกจะโด่งไม่ได้เป็นภาพเรียบๆ ตุ๊กตาทุกตัว เมื่อทำสำเร็จแล้วจะน่ารักทุกตัวตอนนี้ก็มีวางตลาดบ้างประปราย บางคนอาจเคยเห็นบางคนอาจไม่เคยเห็น แต่ถ้าใครสนใจมีหลังไมด์ค่ะ เหมาะเป็นของขวัญในวันเทศกาลต่างๆ เป็นของชำร่วยที่แปลกยังไม่ค่อยมีใครทำ หรือจะเก็บไว้เป็นของตัวเองก็ได้จะทำเป็นตุ๊กตาตัวใหญ่ไว้กอดเอง หรือทำเป็นที่ห้อยโทร. หรือพวงกุญแจก็ได้...ดูตัวอย่างนะคะ..

สำหรับตัวเองเข้าใจคำว่า "กำลังใจ" เป็นอย่างมากเมื่อใครต้องการกำลังใจก็พร้อมจะเป็นกำลังใจให้ทุกคนได้ก้าวเดินเพื่อผ่านอุปสรรค และปัญหาเพราะชีวิตคนเราต้องก้าวเดินต่อไปถ้าหากเราเป็นขวัญกำลังใจให้เค้าได้เราก็จะเป็น เมื่อเค้าผ่านพ้นปัญหา ประสบความสำเร็จเราก็ยินดีและดีใจว่าอย่างน้อยในวันเวลานั้นเราก็เป็นผู้หนึ่งที่ส่งกำลังใจให้กำลังใจและบางครั้งก็ร่วมฝ่าฟันกับเค้าไม่ทอดทิ้งให้คนๆ หนึ่งต้องเดินไปบนขวากหนามเพียงลำพัง เหมือนกับตัวเองในบางครั้งที่รู้สึกแย่ รู้สึกท้อแท้ เบื่อต้องการกำลังใจ เมื่อได้กำลังใจจากใครสักคนทั้งคนที่เราคาดหวังและไม่คาดหวัง ความรู้สึกที่เกิดก็ดีหมด ยังไงก็ขอกำลังใจให้ทุกอย่างไปด้วยดีนะคะ..ขอบคุณค่ะ...

ก็เพราะพักนี้เหนื่อย ร่างกายก็เลยถดถอยเริ่มไม่สบายเนื้อสบายตัวบ่อยครั้ง อาจเป็นเพราะอากาศร้อน อากาศเปลี่ยนแปลงในแต่ละวันทำให้ร่างกายเราปรับสภาพไม่ถูกเลยมีอาการนิดหน่อย เมื่อวานแม่โทร.ถามว่าหายดีหรือยังที่ไม่สบาย ก็บอกแม่ว่าก็รู้สึกเป็นๆ หายๆ ยิ่งตอนเพิ่งกลับจากอุดรรู้สึกเหนื่อยกว่าที่เป็นอาจเพราะอายุที่เพิ่มขึ้น ระยะหลังไม่ค่อยได้นั่งรถทางไกลหลายๆ ช.ม ก็รู้สึกเมื่อยขบอ่อนล้า รู้สึกว่าจะแก่แล้วจริงๆ หนอเรา..

ชีวิตช่วงนี้ก็ไม่มีอะไรมากนอกจากยุ่งเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวนิดหน่อย ได้ข้อคิดอะไรมากมายหลังจากกลับมาจากอุดรฯ ชีวิตคนเราหาความแน่นอนไม่ได้ แต่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในชีวิตก็ต้องดิ้นรนและสู้ต่อไป ไม่มีวันท้อถอย เพราะท้อถอยเมื่อใดก็หมายความว่าชีวิตช้าไปจากจุดมุ่งหมายที่คาดหวังไว้...ตอนนี้ไม่ว่าทุกข์หรือสุขก็เป็นพลังทำให้ตัวเองก้าวเดินต่อไปด้วยความมั่นคงและมั่นใจว่าหนทางที่เดินต้องเป็นหนทางที่ดีเพราะคิดดีในสิ่งที่ทำ และก็ทำแต่สิ่งดีๆ เพื่อตัวเองและคนรอบข้างไม่ว่าคนในบ้าน หรือนอกบ้าน จะทำทุกอย่างด้วยความสุขด้วยการปล่อยวางไม่ยึดติด แต่ขอรวยสักนิดเพื่อพื้นฐานที่มั่นคงนะคะ...55555...อ่ะล้อเล่น...