ก่อนอื่นขอไว้อาลัยให้กับ พ.ต.อ.สมเพียร เอกสมญา ผกก.สภ.บันนังสตา และแสดงความเสียใจกับครอบครัวของท่าน และส่งกำลังใจให้กับ ร.ต.ท.กิตติศักดิ์ โลมา รอง สวป สภ.บันนังสตา ด.ต.โสภณ อินทรบวร ส.ต.ท.ระวิกรณ์ สังข์ศิริ ขอให้คุณพระคุ้มครองทุกท่านให้หายจากการบาดเจ็บไวไวที่เกิดจากการเกิดเหตุระเบิดและซุ่มยิงรถยนต์ที่คนร้ายไม่ทราบกลุ่มได้กดระเบิดที่ฝังไว้ ขณะออกไปพบปะเยี่ยมเยียนชาวบ้านในพื้นที่ สภ.บันนังสตา จ.ยะลา


จากข่าวเผยว่าก่อนตายพ.ต.อ.สมเพียร ได้ระบายความอึดอัดที่ไม่ได้รับความเห็นใจจากผู้บังคับบัญชาว่า เมื่อครั้งที่ได้ร้องเรียนเพื่อขอความเป็นธรรมกรณีไม่ได้รับการพิจารณาแต่งตั้งโยกย้าย และขอความเป็นธรรมให้ข้าราชการตำรวจที่มีผลงานในจังหวัดชายแดนภาคใต้ ผ่านศูนย์รับเรื่องร้องทุกข์ ทำเนียบรัฐบาล ถึงนายกรัฐมนตรีนายอภิสิทธิ์ ซึ่งดำรงตำแหน่งในฐานะประธานคณะกรรมการนโยบายตำรวจ (ก.ต.ช.) และรักษาราชการแทน ผบ.ตร. พล.ต.อ.ปทีป ตันประเสริฐ ที่ไม่มีความคืบหน้าใดๆ เพื่อขอย้ายไปเป็นผู้กำกับสถานีตำรวจภูธร อ.กันตัง จ.ตรัง ซึ่งทราบจากสื่อมวลชนว่ารายชื่อของตนได้มีการบรรจุในบัญชีการแต่งตั้งโยกย้ายในกองบัญชาการตำรวจภูธรภาค 9 แล้ว แต่ปรากฏว่าเมื่อถึงเวลาทางภาค 9 กลับไม่ยินยอม แต่กลับมีชื่อนายตำรวจคนอื่นไปรับตำแหน่งผู้กำกับสถานีตำรวจภูธร อ.กันตัง แทน ทั้งที่ก่อนหน้านี้ตำแหน่งดังกล่าวว่างอยู่ ทางผู้บังคับบัญชาส่วนใหญ่ไม่ขัดข้องที่จะให้ตนไปรับตำแหน่ง แต่เมื่อถึงเวลาตนกลับไม่ได้รับการพิจารณา ทั้งที่รับราชการในพื้นที่จังหวัดชายแดนภาคใต้มา 30 ปี และเหลือชีวิตราชการอีกเพียง 1 ปี จะขอย้ายกลับไปพักผ่อนที่บ้านเกิดกลับไม่ได้รับการพิจารณา

จากกรณีนี้ขอประนามนายกรัฐมนตรี และรักษาการผู้บัญชาการตำรวจ และทุกคนที่เกี่ยวข้องกรณีโยกย้ายในครั้งนี้ ซึ่งเป็นสิ่งที่สะท้อนให้เห็นภาพสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่ตอนนี้ได้ดีที่สุด ทำไมต้องให้ท่านเสียสละพลีชีพก่อนถึงมาเห็นความสำคัญมายกย่อง ปูนบำเหน็จต่างๆ ตอนที่ตายไปแล้ว เมื่อกี้ได้ฟังข่าวได้ยินว่า นายกรัฐมนตรีและรักษาการ ผบ.ตร. จะไปฟังสวดบ่ายนี้ที่ จ.สงขลา ยิ่งรู้สึกเศร้าใจมากๆ ตอนที่ท่านมีชีวิตอยู่ กลับไม่ได้รับความเป็นธรรม แต่พอท่านเสียกลับเสนอหน้าไปร่วมงานไม่อายแก่ใจบ้างเหรอที่ตอนมีชีวิตอยู่ได้ให้อะไรให้เค้าตามที่เค้าขอหรือไม่ ทั้งที่ท่านผู้นี้ก็ทำงานมาหนักตลอดสามสิบปี เวลาปีสุดท้ายของการทำงานท่านขอแค่นี้ ขอไปทำงานเพื่ออยู่กับครอบครัว ที่ อ.กันตัง จ. ตรัง ก่อนเกษียณอายุราชการแค่นี้เองกลับให้ไม่ได้ น่าละอายไหมเรื่องนี้สะเทือนวงการตำรวจได้อีกเรื่องหนึ่ง เป็นแค่หนึ่งตัวอย่างของความล้มเหลวในสายอาชีพนี้ที่ทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ถ้าหากสังคมยังมักง่าย เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนส่วนตัว เอาแต่พวกตัวเองใครไม่ใช่พวกตัวเองก็ไม่เหลียวแล อยากขึ้นเป็นใหญ่แต่หัวใจของคนเป็นใหญ่ไม่มี มีแต่ความรู้ในตัวหนังสือทำงานแบบวิชาการ แต่ปฏิบัติไม่เป็นท่า ใครลิ้นยาวสาวได้สาวเอาอยากได้อะไร ตำแหน่งอะไรได้หมด หรือว่าในรัฐบาลนี้ทุกอย่างเกินเยียวยาแล้วถึงมีเหตุการณ์แบบนี้และจะมีอีกสักเท่าใดหรือไม่มีที่สิ้นสุดกับเหตุการณ์เหล่านี้ ตราบใดที่รัฐบาลที่ปฏิบัติแบบสองมาตรฐานนี้ยังบริหารงานอยู่ เรื่องนี้จะเป็นสิ่งสะกิดความคิดของท่านผู้ใหญ่ในแผ่นดินได้หรือไม่ว่าเมื่อคิดจะเป็นใหญ่ในแผ่นดินควรมีความเสียสละ มีความคิดที่รอบคอบอย่าเห็นแก่ตัว รักตัวกลัวตาย จนลืมความรู้สึกคนอื่นไป..ขอให้กรณีนี้จงเป็นกรณีตัวอย่าง ที่ผู้ใหญ่ในวงการตำรวจและรัฐบาลนำไปแก้ไขอย่าให้เกิดเหตุการณ์สะเทือนใจคนไทยแบบนี้อีก และขอให้ท่านจงหลับให้สบาย และไปสู่สุขคติภพ และขอให้ท่านเกิดในที่ดีๆ ไม่มีการฉ้อฉลหลอกลวงกัน มีแต่ความเสียสละเห็นอกเห็นใจ ที่สำคัญให้ท่านได้เจอกับผู้บังคับบัญชาที่ดีด้วยค่ะ...

การไปทำงานระยะหลังมานี้เหนื่อยตลอด เพราะใช้เวลาน้อยในการทำงานทุกอย่างจึงเร่งรีบ ยิ่งเร่งเท่าใดยิ่งเหนื่อยมากเท่านั้น...ก่อนวันทำงานได้แวะไปไหว้พระที่วัดโสธร จ.ฉะเชิงเทรา เหมือนทุกครั้งที่ไปทำงานทางภาคตะออก แต่เที่ยวนี้โชคดีที่ได้ไปกราบเจ้าอาวาสวัดโสธรด้วย...โชคดีจัง..

ท่านได้นั่งพูดคุยกับคณะทำงานของพวกเราแบบกันเอง พี่หัวหน้าคณะรู้จักท่านเป็นการส่วนตัว พวกเราเลยได้อนิสงค์ได้กราบท่าน อายุท่านก็ 80 กว่าแล้วแต่ท่านยังแข็งแรงมากๆ ท่านใจดีมากแววตามีเมตตาธรรม ท่านได้มอบพระพร้อมกระเป๋าและสมุดบันทึกให้พวกเราคนละชุดและยังใจดีให้ พี่ๆ ทหารพาเราไปที่อุทยานพุทธประวัติด้วย แต่เผอิญมีคนรู้จักเลยไม่ต้องใช้บริการ อีกอย่างให้พี่ทหารตำรวจคอยอารักขาดูแลท่านน่าจะดีกว่า...

ท่านแนะนำให้พวกเราได้ไปเดินดูอุทยานธรรม ที่วัดโกรกแก้ววงพระจันทร์ อยู่ที่ อ.แปลงนายาว จ.ฉะเชิงเทรา ซึ่งเป็นอุทยานพุทธประวัติ ที่ท่านได้สร้างไว้เมื่อครั้งจำวัดอยู่ที่นี่ ถึงแม้จะดูรกร้าง เหมือนเดินอยู่ในป่าก็ตามแต่ก็ทำความตื่นตาตื่นใจให้พวกเราไม่ใช่น้อย

จะเห็นพระพุทธรูปมีปรางค์ต่างๆทุกอริยาบท ดูหน้าตาพระพุทธรูปที่แทนองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า แล้วสบายตาสบายใจเพราะทุกองค์จะยิ้มแย้มปั้นได้สวยงาม...แต่ละองค์จะอยู่ห่างไกลกันแบบต้องเดินบุกป่าฝ่าดงถึงจะเข้าไปถึงท่าน...ท่านบอกว่าพื้นที่วัดนี้ประมาณ ร้อยกว่าไร่ได้...เข้าไปแล้วกว้างใหญ่จริงๆ ด้วย แต่น่าเสียดายที่ถูกทิ้งให้รกร้าง เวลาเดินยังรู้สึกเสียวๆ กลัวตัวอะไรเลื้อยออกมา น่าเสียดายจริงๆ...

เป็นรูปปั้นพุทธประวัติของพระพุทธเจ้าตั้งแต่ปลงผม ออกบวชจนบรรลุและมีนางสุชาดา (ถ้าจำไม่ผิด) มาถวายข้าว มีแม้แต่พญามารมารบกวน ทุกรูปปั้นได้สวยงามสีสรรสวยจริงๆ ด้วย..

กุฏิ แต่ละหลังจะตั้งอยู่ห่างไกลกันและเข้าไปในป่าลึก ลองแอบเปิดหน้าต่างดูบางกุฏิเป็นกุฏิร้างไปเสียแล้ว เป็นกุฏิไว้สำหรับทำวิปัสนากรรมฐาน นึกภาพตอนกลางคืนคงวังเวง สงบเงียบพิลึกล่ะ...ขนาดไปตอนกลางวันยังรู้สึกอย่างนี้เลย....มีกุฏิ..เอ..ท่านเรียกว่าถ้ำ เพราะสร้างด้วยปูนขนาดห้องก็แคบๆ ประมาณเมตรครึ่งได้ เป็นที่หลวงพ่อประยงค์ (เจ้าอาวาสวัดโสธรองค์ปัจจุบัน) ที่ท่านเคยนั่งทำวิปัสนากรรมฐานด้วยล่ะ...

ป้ายต้อนรับ และคำสอนที่ติดไว้ที่กุฏิบางกุฏิ ที่อ่านแล้วเราต้องยอมรับว่าจริงตามนั้น "คนไม่ถูกนินทาไม่มีในโลก" เนอะใครบ้างไม่เคยถูกใครนินทา การนินทาถ้าหากเป็นความสุขของคนที่ชอบพูดอะไรในทางไม่ดี ก็ควรยินดีนะที่ทำให้คนๆ หนึ่ง หรือกลุ่มก้อนที่รวมหัวกันนินทามีความสุข ถือว่าได้บุญ อย่าไปคิดอะไรมากเลย แต่ขอให้นินทาแบบเห็นๆ ให้ได้ยินได้มั๊ยเนี่ย เผื่อไม่จริงจะได้โต้แย้งได้บ้าง....555555....แต่อย่างว่า คำว่า "นินทา" ก็มีความหมายว่า เป็นการพูดสิ่งไม่ดีลับหลังคนที่ถูกนินทาอยู่แล้วล่ะเนอะ...ได้ถ่ายรูปโบสถ์ของวัดโกรกแก้ววงพระจันทร์ที่ยังดูสง่าสวยงามมากมาฝากด้วยค่ะ

คือ พระอรหันต์ที่ท่านจะสร้างให้ครบ 1250 รูปถ้าหากใครผ่านไปแถวนั้นไปทำบุญสร้างพระอรหันต์ องค์ละ 1000 กันนะคะจะรวมกันทำต่อพระอรหันต์ 1 องค์ก็ได้ค่ะ ถือว่าเป็นสิ่งดีเพื่อไว้สอนให้คนรุ่นหลังได้เรียนรู้พุทธประวัติค่ะ...หรือจะไปร่วมสร้างกับท่านที่วัดโสธร โดยระบุว่าทำบุญสร้างพระอรหันต์ที่วัดโกรกแก้ว ก็ได้ค่ะ...

กองทัพเดินด้วยท้องจริงๆ เที่ยวนี้คนพาไปทานอาหารริมทะเลศรีราชา ชื่อร้านเหรอ...ไม่รู้ค่ะ...555555...ถ้ารู้ก็เป็นเรื่องที่แปลกมาก เพราะไม่เคยจำเลยสักครั้ง ครั้งนี้ว่าจะจำก็ไม่ได้จำอีก เลยไม่สามารถบอกได้ว่าชื่อร้านอะไร รู้แต่ว่าคนแน่นร้านมากใครๆ ก็ชอบมาทางเข้าร้านรถสวนกันไม่ได้แต่ก็ไม่มีรถสวนเข้าออกตอนขับเข้าไปแฮะ..ร้านนี้เค้าบอกกันว่า ตัมปลาทูมะนาวอร่อยมาก..ก็ได้ลองทานในครั้งนี้ล่ะ..โห...เปรี้ยวจิ๊ดได้ใจเลยล่ะ เค้าบอกว่าการทำปลาทูต้มของร้านนี้เค้าใช้ปลาทูสดต้มในน้ำเดือดจัดแล้วใส่น้ำปลาบีบมะนาวยกขึ้นมาเสริฟเลย ที่น่าแปลกคือ ไม่ใส่สมุนไพรอะไรเลยไม่ว่า ข่า ตะไคร้กันความคาว แต่น้ำแกงก็ไม่คาวเลยสักนิด แต่เปรี้ยวได้ใจมากๆ ค่ะ...นอกจากนี้ปู กุ้ง ปลา จะสดมาก เชื่อว่าสดเพราะปูเนื้อแน่นตัวใหญ่เนื้อหวาน กุ้งก็เช่นกันตัวใหญ่มาก ทานปูไป 1 ตัวกับอีก 1/4 ของอีกตัว กุ้งอีก ครึ่งตัว (เหลือครึ่งตัว โดนบ่นเลยว่ากินทิ้งกินขว้าง ก็มันอิ่มนี่นาอีกอย่างบอกไม่ทานๆๆ ก็ยังยัดเยียดให้อยู่นั่นล่ะ) ทานปลาอะไรไม่รู้เหมือนปลาเก๋ากึ่งปลากระพง ตัวใหญ่มากชื่อเหมือนภาษาเขมร...(แล้วใครจะไปจำได้ล่ะขนาดถามมาแล้วนะเนี่ย) เป็นปลาแถบทะเลแถวนั้น คนแถวนั้นรู้จักกันดี ผัดผักรวม ปลาหมึกผัดผงกระหรี่เหลือเต็มจานเพราะอิ่มพุงกางกันเป็นแถว..ร้านนี้ไม่มีขนมหรือผลไม้ขาย แต่อย่างนั้นคนที่พาไปก็มีความสามารถไปฉกมะม่วงก้นครัวมาให้พวกเราทานได้จานนึงลูกใหญ่มากอร่อยมากด้วย...กองทัพเดินด้วยท้องแล้วหนักมากถึงเวลาพักผ่อนล่ะ...

กลับมาพักที่แคนทารี่ เบย์ ศรีราชา เป็นโรงแรมกึ่งอพาร์ตเมนท์ที่ปีที่แล้วได้เคยมาพักแล้วประทับใจมาแล้วครั้งหนึ่ง ครั้งนี้คนที่ไม่เคยมาก็ประท้บใจแทนพวกเรา เหมือนที่พวกเราเคยประทับใจมาเมื่อปีที่แล้ว ไม่ประทับใจได้อย่างไรห้องขนาดนี้แต่ราคาเหมือนที่เราพักโรงแรงอื่นๆ ที่ทุกครั้งไปทำงาน มีห้องนอน มีห้องพักผ่อนและแพนทรีนสำหรับคนทานเก่งเหมือนอยู่บ้านตัวเองเลย...

จ้ดประชุมที่โรงแรมนี้ มีบริการอย่างที่เห็นไว้บริการคนที่มาเข้าร่วมประชุม ประทับใจกันซะไม่มี นอกจากอาหารมื้อเช้าและมื้อกลางวันที่อร่อยปากและถูกปากพวกเราทุกคน

เป็นขนมสำหรับเบรกช่วงเช้า วันนี้มีคนเข้าประชุมประมาณ 50 คน ข้อเสียสำหรับการจัดเบรกของโรงแรมนี้คือ มีถาดใส่ขนมไว้หยิบใส่จานกันเอง ก็เลยเกิดปัญหาขนมไม่พอทาน เพราะแต่ละจานใส่คนละสองถึงสามชิ้นกัน คนที่ไปทานทีหลังไม่มีขนมซะงั้น....555555...(ตัวเองนี่ล่ะ) ต้องบอกให้พนักงานหาขนมมาเพิ่มให้....ปีที่แล้วก็เคยเตือนกรณีนี้มาแล้วยังจัดแบบนี้อีกแฮะ....ตอนบ่ายเป็นซาลาเปา แต่เนื่องจากสถานะการณ์บ้านเมืองไม่ปกติเลยต้องขอเลิกก่อนเบรกสุดท้ายเพื่อใช้เวลาในการเดินทางกลับ กทม. จะได้มาถึง กทม. ไม่ค่ำมากนัก...

สองภาพนี้เป็นวิวรอบๆ โรงแรมทั้งภายในและภายนอกโรงแรม ดูสะอาดตาน่าพัก ผู้คนก็ไม่พลุกพล่านเกินไป ที่สำคัญได้ฟังภาษาญี่ปุ่นเพลินค่ะเพราะคนญี่ปุ่นนิยมมาพักที่นี่ ในห้องจะมีสามภาษา คือ ภาษาไทย ญี่ปุ่น อังกฤษ ให้คนอ่านได้แปลแต่เราไม่แปลหรอกอ่านภาษาไทยก็ได้...555555....

ระหว่างทางมีใครบางคนในรถอยากได้ครกอ่างศิลาไว้เป็นที่ระลึก ก็เลยต้องแวะเพื่อซื้อครก ได้รู้ว่ามีใครบางคนที่ทำงานฝากซื้อครกลูกหนึ่ง...เออ..เนอะ...เกรงใจมากเลยค่ะให้แบกครกกลับไปฝากเนี่ยนะ...55555....สำหรับตัวเองคงไม่ทำ..อาจจะดูเหมือนไม่มีน้ำใจนิสัยไม่ดี แต่ไม่เอาล่ะค่ะ หนักก็หนัก ต้องแบกไปโน่น นี่ นู่น อีก เรื่องมากไม่ชอบทำอะไรที่เรื่องมาก ต่อให้รักก็ไม่แบกให้ค่ะ คนที่แบกมาให้นี่เสียสละอย่างสูงเลยล่ะ....นับถือๆๆ ได้ความรู้อย่างว่าถ้าเป็นครกของอ่างศิลาโดยตรงต้องเป็นหินสีทอง ถ้าในภาพเห็นเป็นหินสีดำนั้นมาจาก จ.ตาก ไม่ใช่ของอ่างศิลา ชลบุรี น่าเสียดายที่ลืมถ่ายภาพครกสีทองของอ่างศิลามาให้ดูซะด้วยสิคะ...

ระหว่างเดินทางกลับมาทางถนนบายพาส จะเจอด่านตรวจคนเข้าออก เป็นทหาร ไหนบอกไม่มีอาวุธไง..ก็เห็นนี่ เดินกันพลุกพล่านเป็นคันรถเลยล่ะ นึกถึงภาพการปฏิวัติรัฐประหารเลยล่ะ....กลับมาสลบเหมือด หมดแรงไม่อยากทำอะไรแล้ว นั่งส่งแรงใจให้กลุ่มชนบางกลุ่มที่เสียสละเพื่อคนส่วนใหญ่ ตอนนี้อากาศร้อนมากยังไงดูแลตัวเองกันดีๆ ด้วยนะคะ...จากใจเลยล่ะ...