Bloggang.com : deco_mom : 13 วัน ที่โรงพยาบาล

13 วัน ที่โรงพยาบาล

วันจันทร์ที่ 23 เม.ย. 50
ถึง รพ.ประมาณ 8.00 น. สักพักเพื่อนก็มาสมทบช่วยทุกอย่างเท่าที่คนท้อง3เดือนจะทำได้ เกือบเที่ยงถึงได้เข้าพัก ได้ห้องพิเศษเตียงคู่ แต่เตียงข้างๆยังไม่มีคนป่วย ช่วงเย็นครอบครัวติ๊กกับแหม่มแวะมาเยี่ยม คุยกันได้พักใหญ่ก็กลับเหลือคนป่วยกับคนท้อง นั่งมองหน้ากัน คุยกันไป ดูทีวีไป พากันหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้

วันอังคารที่ 24 เม.ย. 50
ตื่นนอนประมาณ 6.00 น. วันนี้คุณหมอสั่งงดน้ำและอาหารความรู้สึกตอนนี้ไม่หิวหรอก เพราะตื่นเต้นกับการที่จะต้องโดนเจือนมากก่า พอเที่ยงเศษๆ จนท.พาไปห้องผ่าตัด ยิ่งใกล้เวลายิ่งกลัว แต่พอถึงเวลากลับไม่รู้เรื่องอะไรเลย มารู้ตัวอีกที่ก็ตอนที่ถูกส่งกลับมาห้องพัก ยังนึกว่ายังไม่ผ่าตัดซะอีก อารมณ์ตอนนั้นขอนอนดีกว่า

วันพุธที่ 25 เม.ย.50
เช้านี้ตื่นมาก็เริ่มสำรวจตัวเอง นอกจากจะมีผ้าปิดที่แผลบริเวณที่ผ่าตัดแล้วยังมีสายยาง2เส้นต่อออกมาจากด้านข้างของแผลที่ผ่าตัดด้วย ที่ปลายสายมีขวด 2 ขวด มีเลือดและน้ำเหลืองอย่างละขวด เจ้า2ขวดนี่แหละทำให้เคลื่อนไหวไม่คล่องตัว แต่ก็ยังดิ้นรนไปอาบน้ำ ทุลักทุเลพอสมควรแต่ก็สบายตัว ตลอดทั้งวันวันนี้อยากนอนทั้งวันเลย

วันพฤหัสฯที่ 26 เม.ย. 50
เช้านี้พออาบน้ำ กินอาหารเช้าเสร็จ ทีมคุณหมอแวะมาดูแผลให้และย้ำให้ บริหารแขน คุณหมอบอกว่าแผลดีไม่มีอาการติดเชื้อส่วนเรื่องอาหารคุณหมอบอกว่ากินได้ทุกอย่างแต่อย่ากินมากเดี๋ยวอ้วน พอทีมคุณหมอไปแล้วกิจกรรมส่วนใหญ่วันนี้ก็คือคุยกับดูทีวี

วันศุกร์ที่ 27 เม.ย. 50
วันนี้ต้องไปทำ Bone Scan ที่อุรุพงษ์ เพื่อนไปด้วยไม่ได้ได้เนื่องจากที่นั่นไม่เหมาะกับคนท้อง ด้วยหลายเหตุผล ก็เลยแยกย้ายกัน อิฉันออกจากโรงพยาบาลประมาณ 8.00 น. ไปถึงก็โดนฉีดยาเคมีแล้วก็ให้ดื่มน้ำ2 ขวด ใกล้เที่ยงก็สั่งอาหารมากิน เที่ยงเศษถึงได้เวลาเข้าเครื่องสแกน ประมาณบ่ายโมงถึงเรียบร้อย กลับถึงโรงพยาบาลก็บ่ายครึ่งงพอดี ช่วงเย็นเจ้อ๋อยแวะมาอยู่เป็นเพื่อนจนอาบน้ำ กินอาหารเย็นเรียบร้อยถึงได้กลับไป คืนนี้สาวน้ำแวะมานอนเป็นเพื่อน ส่วนเอ๋คุณหมอบอกว่าอย่าอยู่ใกล้กันจนกว่าพรุ่งนี่หลัง 2 ทุ่ม

วันเสาร์ที่ 28 เม.ย. 50
วันนี้ตรงกับวันหยุดของหลายๆคน พอทำกิจวัตร ในช่วงเช้าเสร็จ สายหน่อยน้องชายก็พาครอบครัวมาเยี่ยม ตามมาด้วยครอบครัวของใจ ขานี้ขับรถขึ้นมาจากประจวบ หอบของฝากมาเพียบฝากทั้งคนป่วยและคนไม่ป่วย ประมาณเที่ยงก็กลับ ช่วงบ่ายก้อยกับป๋าใฝแวะมาเยี่ยม คุยกันพักใหญ่ นัดกันว่าจะมาใหม่ เย็นนี้พออาบน้ำ กินอาหาร กินยาแล้วก็เตรียมตัวนอนเลยเพราะอยู่คนเดียวอาศัยมีทีวีเป็นเพื่อน

วันอาทิตย์ที่ 29 เม.ย. 50
ตื่นมาดูข่าวประมาณตี4 ดูไปหลับไปมาตื่นเป็นเรื่องเป็นราวก็ตอน 6.00 น.
ทำกิจวัตรประจำวันเหมือนทุกวัน สายๆเจ้อ๋อยมาอยู่เป็นเพื่อน สักพักฮัทพาแฟนมาเยี่ยม ช่วงบ่ายฝนตกหนักไม่รู้จะทำอะไรนอกจากนอน สัก4โมงน้องมิ้มแวะมารับเจ้อ๋อยกลับ อยู่คนเดียวอีกแล้ว สักพักเดียวเพลินก็พาครอบครัวขึ้นมาจากสมุทรสาคร กำลังคุยกันอยู่ดีๆคุณพยาบาลก็เข้ามาดูขวดน้ำเหลือง ถอดออกไปหนึ่งขวดและเปลี่ยนให้ใหม่อีกหนึ่งขวด เรียบร้อยก็คุยกับเพลินต่อจนเย็น คืนนี้นอนคนเดียวอีกแล้ว

วันจันทร์ที่ 30 เม.ย. 50
เช้านี้ฝนตกแต่เช้ามืด ทำกิจวัตรเหมือนเดิม สายๆญาติมาเยี่ยมเต็มห้องเลย เก็บของเยี่ยมมาจากสวนเพียบจนต้องไปอาศัยพื้นที่ของเตียงข้างๆวาง คุยกันจนเกือบเที่ยงถึงได้กลับ ช่วงเย็นเอ๋กับอ้อยแวะมาเลยให้ขนของเยี่ยมกลับบางส่วนขืนไม่เคลียร์ออกไปคงนึกว่ามาเดินตลาดนัด

วันอังคารที่ 1 พ.ค. 50
วันนี้เป็นวันแรงงานฯ กิจวัตรต่างๆตลอดทั้งวันเหมือนเดิม ดูทีวีเป็นส่วนใหญ่ มีเจ้อ๋อยมาอยู่เป็นเพื่อนจนเกือบเที่ยงถึงได้กลับ คืนนี้เตียงข้างๆจะมีคนไข้แล้ว เหมือนจะดีใจนะเนี่ย ไม่ต้องนอนอยู่คนเดียว แล้วอิฉันก็ได้เพื่อนใหม่ 1 คน เป็นมะเร็งเหมือนกันแต่คนละที่ สรุปว่าคืนนี้มีเพื่อนนอนแล้ว ไม่มีญาติเฝ้าทั้งคู่ก็เฝ้ากันเองละกัน

วันพุธที่ 2 พ.ค. 50
กิจวัตรประจำวันเหมือนเดิม แต่เปลี่ยนทีมคุณหมอ วันนี้คุณหมอให้ลองยกแขน แล้วก็คุยกันเอง อิฉันถามถึงเรื่องกลับบ้าน คุณหมอบอกว่าใจเย็นๆ แสดงว่ายังต้องอยู่ต่อ ประมาณเที่ยงติ๊ก ลูกตาล ไอติมแวะมา แล้วก็โทรฯจิกแหม่มมาสมทบอยู่จนเย็นถึงได้กลับ พอเพื่อนกลับก็เริ่มคิดถึงห้องพัก
คิดถึงที่ทำงาน คิดถึงน้องหมาตาดำๆไม่รู้เป็นไงกันบ้าง

วันพฤหัสฯที่ 3 พ.ค. 50
เริ่มคิดถึงที่พัก คิดถึงที่ทำงานมากขึ้น สายๆคุณหมอแวะมาบอกว่า บางทีพรุ่งนี้อาจจะกลับบ้านได้ กิจวัตรประจำวันเมือนเดิม

วันศุกร์ที่ 4 พ.ค. 50
วันนี้ตื่นแต่เช้ามารอฟังคำยืนยันจากคุณหมอ เรื่องกลับบ้านตั้งแต่เช้า จนเย็นไม่มีคำยืนยันใดๆ อาการคิดถึงที่พัก คิดถึงที่ทำงานมากขึ้นเรื่อยๆ วันนี้เดโก้อายุครบ 3 ขวบ คิดถึงหนูจังเลย

วันเสาร์ที่ 5 พ.ค. 50
วันนี้คุณหมอให้กลับบ้านได้ ช่วงเช้าก็อาบน้ำ กินอาหารเช้า ทำแผลและตัดไหม สายๆคุณพยาบาลนำใบนัด และเอกสารเตรียมตัวสำหรับการตรวจพิเศษทางรังสีมาให้ เกือบเที่ยงติ๊กกับครอบครัวก็แวะมารับกลับที่พัก

ตลอด13วัน 12คืน
ของการที่ต้องเข้ามาพักรักษาตัวที่โรงพยาบาล ได้รับรู้อะไรหลายอย่างที่ไม่เคยใส่ใจ ได้เข้าใจสัจธรรมหลายข้อ รู้สึกเข้าใจคุณหมอ คุณพยาบาล และเจ้าหน้าที่หลายๆฝ่ายมากขึ้น กับตัวเองมีหลายข้อที่ต้องปรับเปลี่ยน หลังจากออกจาโรงพยาบาลแล้ว ขอขอบคุณคุณหมอ คุณพยาบาล และเจ้าหน้าที่ทุกคน ที่ให้ความช่วยเหลือและให้คำแนะนำ ขอบคุณทุกกำลังใจที่ส่งมาให้ไม่ว่าจะเป็นทางไหน

ขอบคุณชีวิตเล็กๆที่รออยู่ที่บ้าน
ขั้นตอนการรักษาผ่านไปอีกขั้นหนึ่งแล้ว การรักษายังไม่จบ
ยังต้องให้คีโมอีก6 คอร์ส และฉายแสงอีก 25 ครั้ง
หวังว่าคงจะผ่านไปได้จนจบแผนการรักษา
ยังไงก็ต้องสู้

Create Date : 25 กุมภาพันธ์ 2551

Last Update : 29 ธันวาคม 2552 9:57:59 น.

2 comments

Counter : 727 Pageviews.

สู้ๆ นะครับ

โดย: FreeMan IP: 202.149.25.241 วันที่: 2 เมษายน 2551 เวลา:20:17:18 น.

ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ สู้ เผอิญเปิดมาเจอ เนื่องจากค้นข้อมูลให้เพื่อนอยู่ เพื่อนเพิ่งไปตรวจและพบว่ามีเพื่อนใหม่ชื่อ "มะเร็ง" มาอยู่ด้วย ขอบคุณสำหรับสาระดีๆ เป็นประโยชน์มากๆ ขอบคุณจริงๆ

โดย: deJung IP: 203.146.84.118 วันที่: 2 มิถุนายน 2551 เวลา:14:58:19 น.