Bloggang.com : Dearestpenguin : หนักไหม

หนักไหม

เคยเป็นกันบ้างไหมที่เมื่อมีคนมาว่าแล้วรู้สึกโกรธมาก...ดิฉันก็คนหนึ่งแหละที่โกรธสุดๆ อยากจะทำทุกวิถีทางให้เขารู้ว่าที่เขาว่าเราน่ะมันไม่ใช่ ยิ่งรู้สึกอยากจะชี้แจงแถลงไขมากเท่าไหร่ ก็รู้สึกร้อนใจมากยิ่งขึ้นเท่านั้น

แต่ดูเหมือนว่ายิ่งเราร้อนรนมากเท่าไหร่ ก็มีแต่เราที่ยิ่งจมดิ่งกับกองไฟในใจและถูกแผดเผาอยู่คนเดียว ไม่เห็นเขาจะรู้สึกร้อนหนาวอะไรกับเราเลย... ว่าแล้วก็แล้วกันไป เขาก็แค่มาจุดไฟหวังจะเผาเรา ยิ่งเราโหมความโกรธก็เหมือนกับโหมให้ไฟนั้นแรงขึ้นแล้วสุดท้ายไฟก็ลามมาเผาเราเอง สู้เขาน้ำเย็นค่อยๆ รดไฟนั้นให้ดับไปดีกว่า...

นิทานต่อไปนี้อ่านแล้วรู้สึกดีมากๆ เลยค่ะ ช่วยให้เราเข้าใจทุกข์ และรับมือกับความทุกข์ได้ดีขึ้น

พระบวชใหม่รูปหนึ่ง
เดินบิณฑบาตผ่านชุมชนแห่งหนึ่งซึ่งมีผู้คนจอแจ

ขณะเดินสำรวมก้มหน้าแต่พอประมาณ
เพื่อเดินผ่านชุมชนไปอย่างช้าๆ นั้นเอง
จู่ๆ ก็มีชายวัยกลางคนคนหนึ่งใส่สูท
ผูกเนคไท สวมแว่นตาดำเดินเข้ามาหาท่าน
พร้อมทั้งชี้หน้าด่าท่านอย่างสาดเสียเทเสีย

พระรูปตกตะลึง รีบเดินหนี

แต่แม้ท่านจะเดินหนีชายคนนั้นพ้นแล้ว
แต่เสียงด่าของเขายังคงก้อง
อยู่ในโสตประสาทของท่านอย่างชัดถ้อยชัดคำ

เมื่อกลับถึงวัด พลันที่คิดถึงเหตุการณ์
ที่ตนถูกชี้หน้าด่ากลางฝูงชน
พระหนุ่มก็รู้สึกโกรธจนหน้าแดงก่ำ
ยิ่งคิดต่อไปว่าชายคนนั้นมาชี้หน้าด่าตน
ซึ่งเป็นพระและตนเองก็จำได้ว่า
ตั้งแต่บวชเข้ามาในพระธรรมวินัย ก็ยังไม่เคยทำอะไรผิด

คิดมาถึงขั้นว่า ตนไม่ผิด
แต่ทำไมตนต้องถูกด่า ยิ่งเจ็บ ยิ่งแค้น
วันที่ท่านถูกด่ากลางชุมชนนั้นเป็นวันศุกร์
แต่ตกถึงเช้าวันจันทร์ท่านก็ยังไม่หายโกรธ

เช้าวันจันทร์นั้น พระบวชใหม่ประคองบาตร
เดินผ่านชุมชนนั้นเหมือนเดิม
ท่านพยายามสอดส่ายสายตามองหาชายคนเดิม
ตั้งใจว่าวันนี้จะต้องถามให้รู้เรื่อง
ว่าเหตุจึงมาชี้หน้าด่าตนเมื่อวันศุกร์ที่แล้ว

ยิ่งพยายามค้นหา กลับยิ่งไม่พอ
ท่านจึงเดินสำรวจรับอาหารบิณฑบาตต่อไป
จนได้อาหารเต็มบาตรแล้วจึงเดินกลับวัด

ระหว่างทางกลับวัด โดยไม่คาดฝัน
พระหนุ่มทอดสายตาไปพบกับชายคนหนึ่งสวมสูท ผูกเทคไท
ใส่แว่นตาดำ ท่านอุทานในใจว่า
“อ๋อ เจ้าคนนี้เองที่ด่าฉันเมื่อวันศุกร์”

ภาพที่เห็นก็คือ ชายแต่งตัวดีคนนั้น
นอนหลับหมดสติอยู่ข้างศาลเจ้าแห่งหนึ่ง
ข้างๆ ตัวเขามีขวดเหล้าล้มกลิ้งอยู่
พอท่านพยายามเดินเข้าไปมองใกล้ๆ
เขาจึงเริ่มรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา
พอเห็นท่านเท่านั้นชายคนนั้นก็ร้องขึ้นมาว่า

“ขอเดชะ พระอาญาไม่พ้นกล้าฯ บัดนี้
พระองค์ทรงกลับมาครองอยุธยาอีกครั้งหนึ่งแล้วกระนั้นหรือ...”
ว่าแล้วก็ลุกขึ้นกำเฉิบๆ

พลันที่ท่านประเมินว่าชายแต่งตัวดี
คนที่ชี้หน้าด่าท่านเมื่อวันศุกร์ที่แล้ว
เป็นคนบ้าที่มาในร่างของคนแต่งตัวดีเท่านั้นเอง

ความโกรธที่ก่อตัวเป็นเมฆดำทะมึน
อยู่ในใจของท่านมานานถึงสามวัน
ก็พลันอันตรธานไปอย่างง่ายดายชนิดไร้ร่องรอย

ทำไม
เราจึงปล่อยวางต่อคนบ้าได้ง่ายดายเหลือเกิน ?
แต่กับคนปกติ
ทำไม เราจึงมีความรู้สึกว่าต้องเอาเรื่องราวให้ถึงที่สุด ?

ขอขอบคุณสาระดีดีจาก ธรรมจักร.คอม

Create Date : 11 พฤศจิกายน 2550

Last Update : 11 พฤศจิกายน 2550 12:02:18 น.

9 comments

Counter : 278 Pageviews.

อืม... เป็นเรื่องที่ดีจังค่ะ ได้ข้อคิดสอนใจกลับไปอีกแล้ว ขอบคุณนะคะ

เมื่อวานไปทอดกฐินมา เอาบุญมาฝากค่ะ ^_^

โดย: Beee (Beee_bu

) วันที่: 12 พฤศจิกายน 2550 เวลา:16:54:41 น.

ได้ข้อคิดสอนใจมากเลยเพื่อนสาว
เป็นอะไรไปจ๊ะ ช่วงนี้ร้อนรนชอบกลนะเรา...ต้องเอาธรรมะเข้าข่ม

โดย: มิสซิสอาร์โนลด์

วันที่: 13 พฤศจิกายน 2550 เวลา:0:31:49 น.

ขอบคุณคุณบีที่เอาบุญมาฝากค่ะ อนุโมทนาบุญด้วยค่ะ

ช่วงนี้ปลงจ้ะเพื่อนสาว... พอโตขึ้นมามันมีอะไรหลายๆ ปัญหาหลายๆ เรื่อง โดยเนเจอร์ของเพนกวินนะเป็นคนขี้วิตกกังวล คิดมาก ทำให้กังวลมากกว่าคนอื่นเป็นหลายเท่า ดังนั้นต้องหาวิธีดับความกังวล ก็เห็นกันอยู่ว่าเพนกวินสาวน่ะปรี๊ดปร๊าดได้ดังวัตถุไวไฟ และจะใส่อารมณ์กว่าชาวบ้าน ฮ่าๆๆๆๆ จึงต้องเอาธรรมะเข้าข่มด้วยเหตุนั้นแล...

โดย: Dearestpenguin

วันที่: 13 พฤศจิกายน 2550 เวลา:11:04:28 น.

สวัสดีค่ะ

พอดีตามมาจากบล็อกของอาร์มนะคะ เห็นชื่อบล็อกเกี่ยวกับเพนกวินก็อดแวะเข้ามาไมได้

ยีนส์ก็เป็นคนหนึ่งที่ชอบนกเพนกวินค่ะ วันก่อนโน้นดูหนังเรื่อง Happy Feet นะคะ ชอบมาก ๆ เลยค่ะ ไม่รู้เจ้าของบล้อกเคยดูหนังเรื่องนี้ไหมคะ? ปกติยีนส์ก็ชอบเพนกวินมาก ๆ ค่ะ พอมาดูหนังเรื่องนี้กลายเป็นหลงรักเลยค่ะ

บทความข้างบนเห็นด้วยมาก ๆ ค่ะ และก็ชอบนิทานเกี่ยวกับพระมากค่ะ ทำให้เราได้ข้อคิดดี ๆ มาใช้ในชีวิตประจำวันด้วยค่ะ

ขอบคุณที่เอามาแบ่งปันกันค่ะ

ขอให้เจ้าของบล้อกมีความสุขมาก ๆ นะคะ ขอมอบหนึ่งกำลังใจให้เจ้าของบล้อกค่ะ

โดย: roslita

วันที่: 13 พฤศจิกายน 2550 เวลา:12:33:36 น.