DEAREST PENGUIN
Group Blog
 
<<
ธันวาคม 2550
 
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
3031 
 
8 ธันวาคม 2550
 
All Blogs
 

เพนกวินฮันนีมูนกับนกอีมูโย่ง ณ กรุงเกียวโต

กลับมาตั้งแต่วันอังคารแย๊ว.. แต่งานกอง วันนี้วันเสาร์ชิลชิล อัพบลอกซะหน่อยดีกว่า

ทริปกินแหลกที่เกียวโต กินแต่ราเมง อุด้ง แล้วก็อุด้ง ราเมง สิ้นสุดลงแล้ว คงเหลือไว้แต่ความทรงจำดีๆ และมิตรภาพอันแสนอบอุ่นจากผองเพื่อน ทั้งเพื่อนร่วมทาง - นาเดีย สาวไกด์กะเหรี่ยง - มดน้อย เพื่อนร่วมหอ - โชโกะจัง ซาบรีน่า และน้องคนนั้น และได้พบกับฮิโระอีกครั้ง...ไม่น่าเชื่อว่าจะได้เจอกันที่ญี่ปุ่น

มาเริ่มบันทึกความทรงจำกันเรย



สนามบินสุวรรณภูมิหลังจากที่เข้าไปด้านในแล้ว



คู่เดทที่ไปสร้างตำนานด้วยกันที่เกียวโต



ถึงสนามบินคันไซ...พร้อมใบเข้าเมือง เสียวว๊าบๆ กลัวเขาไม่ให้เข้าเมืองเพราะในกระเป๋ามีของต้องสำแดง กุนเชียง และหมูหยอง แต่ก็ผ่านมาชิลๆ แฮะ





ประทังชีวิตยามเช้าตรู่ตอนหกโมงเช้าด้วยแมคโดนัลด์ในสนามบิน ก้อนละสามร้อยเยน และรอซื้อตั๋วโปรโมชั่นเที่ยวคันไซได้สามวันในราคา ห้าพันเยน...ถูกโค่ดๆ



หน้าตาของตั๋ว "คันไซ ชุรุตโตะ ทรูพาส" ตั๋วรถไฟโปรโมชันที่ว่า กว่าจะถามทางไปซื้อได้ สองกะเหรี่ยงก็พูดแค่ "ชุรุตโตะ ชุรุตโตะ" แต่ญี่ปุ่นทั้งแอร์พอร์ตดันฟังไม่รู้เรื่อง สงสัยคนที่นั่นไม่เข้าใจภาษาญี่ปุ่นมั้ง ฮะๆๆๆๆ



นั่งรถไฟออกมาจากสนามบินพร้อมกับดูแผนที่ ป้องกันการหลง แต่แม้ว่าจะป้องกันดีเพียงใด สองกะเหรี่ยงอย่างเราก็ไม่แคล้วคลาดที่จะหลง... ฮ่าๆๆๆ นาเดียไม่ยอมดูต้นทาง พอแซสซี่หลับมันก็หลับบ้าง เฮ้ออออ เสียชื่อหมด



รถไฟญี่ปุ่นแน่นกันขนาดนี้เลยครับ..แล้วเวลารถไฟจอดนะคนก็พุ่งออกไปจากประตูแล้วก็วิ่งๆ ไปต่อรถไฟสายอื่น สองกะเหรี่ยงยืนงง (กรูจะไปทางไหนดีวะ) ในบางครั้งเราถูกกระแสผู้คนดันให้วิ่งไปข้างหน้า บางครั้งเราก็ต้องปลีกตัวและฝ่าฝูงชนคน (รีบ) ไปทำงานออกมาเพื่อวางแผนการขึ้นรถไฟ เราสองคนต้องต่อรถไฟหลายขบวนมากกว่าจะไปถึงบ้านไอ้มด.. และเริ่มสงสัยว่าบ้านไอ้มดมันบ้านนอกขนาดไหน ทำไมมันไกลจังวะ



Finally, เราก็ถึงสถานีสุดท้าย เหนื่อยหอบ แฮ่กๆๆ จะถึงบ้านไอ้มดแล้วโว้ย...



ว่าแล้วก็โทรศัพท์หามดน้อย ใช้เหรียญร้อยเยนที่ฮิโระให้ติดกระเป๋าโทรศัพท์รายงานว่าปลอดภัยใกล้ถึงบ้านท่านแล้ว กรุณาออกมารับด้วย...ไอ้มดสวนมาทันควัน "ฉันออกมารับพวกแกตั้งแต่เก้าโมงเช้า..พวกแกไปทำอะไรอยู่ป่านนี้" ฮ่าๆๆๆ แหม... ฉันก็ขึ้นรถไฟผิดสาย ตัดสินใจในการขึ้นรถไฟนานนิดหน่อย แล้วก็เจอพายุผู้คนน่ะสิยะ

และแล้วปังคุงกับเจมส์ก็เสร็จสิ้นภาระกิจ "ขึ้นรถไฟและหาทางไปบ้านมด" ได้สำเร็จ...เก่งมาก

เราสองคนเหนื่อยกับการเอาตัวรอดในตอนเช้านี้มาก นาเดียบอกว่าทริปนี้คุ้มค่าตั๋วเครื่องบินแล้ว ที่เหลือก็กำไรแล้วล่ะ ฮ่าๆๆๆ หารู้ไม่ว่ากำไรที่รอจากนี้ไปคุ้มโครต ไอ้มดจัดทัวร์ได้อะลังการงานสร้างมาก

พอเราสองคนไปหอมัน วางกระเป๋าเสร็จ มันสั่งเที่ยวเลย ไปดูมหาลัยเกียวโต ไปดูตึกที่มันโดดทำงานมา (ช่างกล้า...ไม่กลัวหัวหน้าเรียกกลับไปทำงานเหรอวะ) แล้วก็กินอุด้งที่มหาลัย แล้วก็เดินเที่ยวต่อ ไปเรื่อยๆ ริมแม่น้ำกาโม่ บรรยากาศดีมาก แม้ว่าจะเหนื่อยก็รู้สึกดีจริงๆ



ริมแม่น้ำกาโม่ ข้างมหาลัยเกียวโต และเทคนิคการถ่ายรูปแบบลูกโซ่



ไอ้มด ไกด์กะเหรี่ยงจอมโหด ชอบบังคับลูกทัวร์ให้ตื่นแต่เช้ามาเที่ยว... อ้อ รูปนี้ถ่ายที่ศาลเจ้าฟูชิมิ อินาริ มีของดีอยู่สองอย่างคือ หมาจิ้งจอก กับซุ้มประตูสีแดงๆ ที่เอามาวางเรียงกัน



สองลูกทัวร์ทำเก๋ในศาล... ที่นี่เขาเอาประตูสีแดงแบบญี่ปุ่นมาวางเรียงๆ กันเป็นทิวแถวสวยงาม ทำให้ได้ที่ถ่ายรูปเก๋ๆ เราเลยต้องโพสท่าเก๋ๆ ให้เข้ากัน.. ตอนแรกดิฉันไม่คิดว่าเป็นประตูค่ะ ดิฉันคิดว่ามันคือคานอะไรสักอย่าง ดิฉันล่ะไม่อยากเดินเข้าไปตอนแรกเพราะคิดว่ามันเป็นคาน มีคานเดียวก็แย่แล้วนี่จะต้องรอดคานเป็นร้อยๆ อัน.. น่ากลัวว่าจะรอดคานไปไม่ได้ เหอๆๆๆ แต่มันเป็นซุ้มประตูจ้า

เย็นแล้วก็ไปกินข้าว ไกด์สาวพามากินข้าวหน้าปลาดิบแบบดั้งเดิม มีคุณลุงคนขายทำโชว์แล้วก็ลุงลูกค้าขี้เมามานั่งกินที่บาร์ คลาสสิคโครต แต่เรานั่งกินกันที่โต๊ะ..แต่มิวายลุงลูกค้าขี้เมาชอบมาแซว



ข้าวหน้าปลาดิบ สด ได้รสชาดปลาดิบ สะอาด อร่อย และแค่ 700 เยน กินกันจนเมาปลาดิบ ดิฉันกินปลาดิบไม่ไหว เลยต้องหาตัวช่วย แอ่น..แอ๊น...



ดิฉันทำให้ปลาดิบที่กินไม่ไหวแล้วของดิฉันสุก ด้วยหม้อไฟหม้อนี้... มันเป็นผักใส่ไก่แล้วก็ใส่พริก ดิฉันเอาปลาไปยัดๆ ไว้ พอตักมาปลาก็สุกกินได้พอดี

พอหนังท้องอิ่มหนังตาก็หย่อน อยากกลับบ้านไปนอน แต่ไกด์สาวยังไม่พอ เธอเลี้ยงแขกบ้านแขกเมืองด้วยเหล้า เหล้าอะไรก็ไม่รู้ อร๊อย อร่อย.. เหล้าบ๊วย..อุเมะชู อร่อยมาก กินร่วมกันกับเพื่อนหอมด
เจ๊ซาบรีนา สาวเยอรมัน เลือดแอลกอฮอลล้นปรี่
สาวโชจัง สาวน้อยน่ารักเจ้าบ้านจากแดนอาทิตย์อุทัย เรียบร้อยน่ารัก เหล้าไม่กิน แต่มานั่งคุยเป็นเพื่อน
น้องคนนั้น กินเหล้าอึดเป็นบ้า เดี๋ยวชง เดี๋ยวชง จนฉันเข้านอนมันยังชงต่อ ก๊งเหล้าจนถึงตีสาม อึดซะมัด แต่พี่ขอบายแล้วน้อง

จบทริปวันแรกเพียงเท่านี้ สวัสดีจ้ะ




 

Create Date : 08 ธันวาคม 2550
5 comments
Last Update : 8 ธันวาคม 2550 13:39:14 น.
Counter : 1442 Pageviews.

 

เขียนเรื่องได้ฮามากเลยค่าาป้าจอยยย

นู๋ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

มดน้อยขอค้าน มดน้อยไม่ได้โหดซ้าหน่อย อิอิ แค่อยากให้เพื่อนๆคุ้มค่ากับตั๋วเครื่องบิน อิอิ แต่จนแล้ว จนรอด พวกกะเหรี่ยงสองคนอย่างท่านๆ ก็ทำให้ไกค์สาวเหนื่อยอ่อน หมดแรงยิ่งกว่า ฮ่าๆๆๆๆ

แต่ขอบคุณนะที่มาเยี่ยม สนุกมากเลย สี่วันที่อยู่ด้วยกัน มดน้อยมีความสุขมากกกกกกกกกก หายเหงาไปเลยยยยยยยยยยยยย

 

โดย: I love Garfield 9 ธันวาคม 2550 12:48:43 น.  

 

เด๋วมดน้อยจะเขียนเล่าเรื่องแข่งบ้าง กับความเป็นกะเหรี่ยงของทั้งสองท่าน

กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

 

โดย: I love Garfield 9 ธันวาคม 2550 12:49:44 น.  

 

ขอบใจด้วยมดน้อย ที่ให้ที่อยู่ ที่กิน ที่นอน... ไม่ได้แกกระเป๋าคงฉีก และได้เรียนรู้นาเดียว่าเฉื่อยเหมือนฉันเลยว่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆ

 

โดย: Dearestpenguin 9 ธันวาคม 2550 13:56:30 น.  

 

มดน้อยพึ่งรู้ว่า นาเดีย และ เพนกวินสาวเนี่ย

เฉื่อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

 

โดย: I love Garfield 9 ธันวาคม 2550 22:43:15 น.  

 

ตอนกินปลาดิบ นาเดียก็ได้โชว์ความกะเหรี่ยงด้วยล่าาา

จำได้ป่าว นาเดียด้วยความมั่นใจในภาษาญี่ปุ่น และเธออยากบอกว่า ปลาดิบอร่อยมาก อร่อยที่หนึ่งเลย แต่เธอดันพูดว่า โอ้ ฮะจิบัง ซาซิมิด้ง .... มดน้อยเลยหัวเราะกร๊ากกกออกมา แล้วค้านเลย

นาเดีย ไม่ได้ๆๆ ต้อง อิจิบัง ย่ะ
ฮะจิบังอ่ะ มันอันดับ8 สงสัยมันจำมาจากร้านราเมงที่ไทย

ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

โดย: I love Garfield 11 ธันวาคม 2550 10:17:14 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 


Dearestpenguin
Location :
ปทุมธานี Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




เพนกวินเป็นนกที่น่ารักมาก อยากให้ทุกคนรักเพนกวินค่ะ เคยดูเวลามันเดินไหม... ขาสั้นๆ ยกไม่ค่อยขึ้น เดินไม่ไหวก็เลยเอาพุงอ้วนๆ ไถลไปกับพื้นน้ำแข็งซะงั้น
Friends' blogs
[Add Dearestpenguin's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.