ไปขอวีซ่าญี่ปุ่นมา หลังจากไม่ได้อัพบลอกมานาน ขออัพแก้เครียดหน่อย... พรุ่งนี้ต้องส่งรายงานความถดถอย เอ้ย..ความก้าวหน้างานวิจัย เรื่องเรียนยังเป็นหลักแต่เรื่องความรักก็ต้องสำคัญมิใช่น้อย ชิมะ.. ปลายเดือนพฤศจิกานี้เพนกวินสาวจะตามหัวใจไปญี่ปุ่น...หลบงานร้อนๆ ไปสัมผัสไอหนาวของหิมะที่ญี่ปุ่นช่วยลดดีกรีความร้อนในอารมณ์สักหน่อย งานนี้จองฮันนีมูนซีทไปกับหนุ่มฮอตสมัยเรียนป.ตรี "นาเดีย" เพราะไปสองหัวดีกว่าหัวเดียว ไปโปรโมชั่นสิงคโปร์แอร์ไลน์ค่าตัวหัวละ 14900 บาท รวมค่าภาษีสนามบิน (ถูกมากชิมะ) โดยมีมดน้อยเชื้อเชิญไปพักที่ห้องของเธอ บ้านไม่ต้องเช่า ข้าวไม่ต้องซื้อ ตั๋วถูกอีก ด้วยเหตุผลสามประการจึงได้ตั๋วเครื่องบินมาก่อนวีซ่า .. ช่างกล้าจริงๆ เราสองคนเลยต้องควงคู่กันไปยื่นคำร้องขอวีซ่าเข้าญี่ปุ่นด้วยกัน ด้วยหัวใจตุ๊มๆ ต่อมๆ ว่าจะได้วีซ่าไหมว้า นัดกันไว้หน้าสถานกงศุลญี่ปุ่นเจ็ดโมง แต่ก็มาพบกันตอนเจ็ดครึ่งซะงั้น ดีนะเนี่ยคนมารอคิวไม่เยอะ ดิฉันยังจำความสยดสยองตอนไปขอวีซ่าอเมริกาเมื่อสามปีก่อนได้ ไม่น่าเชื่อว่าดิฉันและฝูงเพื่อนไปยืนรอตั้งแต่ตีสามยังต่อแถวเป็นคนที่สามสิบกว่า แถมพอประตูเปิดผ่านเครื่องสแกนกันไปได้แล้วยังต้องไปวิ่งแย่งต่อแถวหน้าช่องยื่นคำร้องขอวีซ่า แล้วก็ไม่มีคิวอีก แต่ว่าไม่ได้ค่ะ คนเยอะจริงๆ ใครๆ ก็อยากทำเรื่องให้เสร็จ เลยแย่งกันแซงคิวกัน เกินกว่าที่เจ้าหน้าที่จะรับมือได้ เห็นแล้วเหนื่อยแทนเจ้าหน้าที่ แต่ไม่รู้ตอนนี้เป็นไงมั่ง วันนี้ดีค่ะคนไม่เยอะค่อยๆ ทะยอยกันมา นับแล้วมีสิบกว่าคนเองในช่วงเช้าที่ไปยืนรอประตูเปิด ดิฉันนำข้าวกล่องไปฝากนาเดียด้วยเพราะนาเดียหิว แต่นาเดียอายน้องม.ปลาย จิ้มลิ้ม น่ารัก ที่มากันหลายคน (สงสัยจะไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนที่ญี่ปุ่น) จึงไม่กล้ากินข้าวกล่องหน้าสถานกงศุล พอ 8.00 น. เพลงชาติขึ้น พี่ทหารบอกให้พวกเรายืนตรงเคารพธงชาติก่อน จากนั้นจึงเปิดประตูให้เข้า เมื่อเดินเข้าไปก็มีการสแกนกระเป๋า แต่พี่ทหารดันเห็นถุงข้าวกล่องของดิฉันซะก่อนจึงหยิบออกมาแล้วเอาไปแขวนไว้ แหม... ว่าจะเอาไปกินข้างในสักหน่อย ก็อายตามระเบียบค่ะ ดิฉันได้คิวที่ 14 แต่ความตรงเวลาและความเร็วของเจ้าหน้าที่สถานกงศุลญี่ปุ่นนั้นไซร้น่ายกย่องมาก เขาบอกว่าจะเปิดทำการตอน 8.30 น. ระหว่างนี้ก็มีคนมาเรื่อยๆ จนหนาตาขึ้นเกือบเต็มห้อง เราจึงรอพร้อมกับตรวจทานเอกสาร เมื่อตรวจเสร็จดิฉันก็นั่งมองนาฬิการอเวลา พอเข็มวินาทีจิ้มไปที่เลขสิบสองเพื่อบอกเวลา 8.30 น. ปั๊บ.. เจ้าหน้าที่กดสัญญาณเรียกคิวหมายเลขหนึ่งทันที ดิฉันรอประมาณครึ่งชั่วโมงเขาก็เรียกไปตรวจเอกสารคำร้องขอออกวีซ่าและสัมภาษณ์นิดหน่อย จากนั้นก็รอสักพักเขาก็เรียกไปรับเอกสารคืน พร้อมใบนัดมาฟังผล ใช้เวลาในการรอเรียกและทำเรื่องขอวีซ่าทั้งสิ้น 45 นาทีค่ะ จะไปฟังผลวันพฤหัสนี้ ยังลุ้นตุ๊มๆ ต่อมๆ อยู่ ขอให้ผ่านทีเถอะ   Create Date : 30 ตุลาคม 2550 7 comments Last Update : 30 ตุลาคม 2550 19:39:03 น. Counter : 800 Pageviews. Share Tweet

ฟังดูวุ่นวายจังเลยนะคะ ยังไงก็ขอให้วีซ่าผ่านนะคะ   โดย: PaYoonNoy 30 ตุลาคม 2550 20:16:06 น.

มาอวยพรให้ได้วีซ่าคะ   โดย: littlebitlittlemore 30 ตุลาคม 2550 20:45:28 น.

มาให้กำลังใจค่ะ   โดย: My life in Japan. 30 ตุลาคม 2550 21:53:58 น.

ให้กำลังใจเพื่อนสาวเต็มพิกัดเลยล่ะ ผ่านแน่ๆ ไม่น่ามีปัญหานะเจ๊ ว่างๆ ก็เข้ามาเขียนเก็บไว้สิ ว่าไปขอวีซ่าญี่ปุ่นเค้าต้องทำอะไร เตรียมอะไรไปบ้าง เก็บไว้อ่านตอนแก่น่ะ อิๆๆ   โดย: มิสซิสอาร์โนลด์ 30 ตุลาคม 2550 22:33:12 น.

ขอบคุณนะคะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็จะไปฟังผลแล้วขอให้ผ่านทีเถอะ แต่ตอนนี้ขอนอนก่อน ไม่สบายปวดหัว ปวดท้อง ปวดหลัง ไว้จะไปเยี่ยมบลอกเพื่อนๆ นะคะ   โดย: Dearestpenguin 31 ตุลาคม 2550 19:10:06 น.

สุขสันต์วัน halloween นะจ๊ะ   โดย: มิสซิสอาร์โนลด์ 31 ตุลาคม 2550 20:32:23 น.

อิอิ ขอวีซ่าญี่ปุ่น ชิลๆๆใช่ป่าววว... แล้วเรื่องตรงเวลา เค้าแจ่มมากจริงๆ มดชอบอยู่ญี่ปุ่นก็ตรงนี้แหละจ้าาา... รถเมล์ยังตรงเวลาอ่ะ ไปไหนแพลนได้สะดวก..... เจอกันๆๆๆ   โดย: I love Garfield 6 พฤศจิกายน 2550 8:10:12 น.