ฉันมองเห็นแววตาคุณ ดูเปล่าดายคล้ายดาวเปลี่ยว โดดเดี่ยวในฟ้าไกล
Group Blog
 
<<
ตุลาคม 2552
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
 
22 ตุลาคม 2552
 
All Blogs
 
ถนนโลกีย์ 34

ถนนโลกีย์ 34

Nov 20 08:37 Am

ไอ้แก่ MTX เคลื่อนตัวอย่างเกียจคร้าน
มันรักษาอุดมการณ์ควันขาวไว้อย่างมุ่งมั่น... นกเงียบไปแล้ว เธออาจจะหลับอยู่บนหลังผม..
ก็ดี.. เผื่อว่าเธอจะเข้าใจว่า ทุกอย่างที่เกิดขึ้น มันเป็นแค่ฝันร้าย...
แต่มือที่เกาะหลังผมก็เปลี่ยนเป็นกอดเข้าที่เอว.. เธอไม่ได้หลับ... นั่นสินะ.. ทำไมผมถึงมองโลกในแง่ดีจังวะ...

เรากำลังผ่านเข้าพัทยาสายสอง.. เพื่อที่ผมจะกลับไปส่งเธอได้ที่จุดเดิม
แต่ไม่รู้ว่าผมคิดอะไร.... ผมกลับหันรถเลี้ยวซ้ายไปฝั่งตรงข้ามแทนที่จะเป็นขวา นกขยับตัวนิดนึง.. เธอคงรู้สึกถึงความผิดปกติ... แต่เธอก็ไม่ได้ถาม...
ผมเป็นห่วงเธอ.. และยังอยากจะพูดคุย ปลอบใจ ปลอบโยน หรืออะไรก็ได้ ที่ผมสามารถทำได้ เพียงแค่เธอได้คลายความเจ็บปวดลงบ้าง
"พี่จะพาไปกินไอติม...เดี๋ยวไปส่ง" ผมพูดเสียงดังนิดนึงเพื่อสู้กับเสียงเครื่องยนต์ไอ้แก่
ไม่มีเสียงคัดค้าน ผมถือว่ามันเป็นการตกลง....

ร้านนี้.... เป็นร้านโปรดผม มันเหมาะที่คุณจะแอบมาอ่านหนังสือเล่มเล็กๆซักเล่มนึง ชาอุ่นๆสักแก้ว... ของบ่ายที่แดดอ่อนๆ....
บรรยากาศของมันจะช่วยเยียวยาความรวดร้าวของคุณ...
มันอาจจะต่อชีวิตคุณได้แค่อีกหนึ่งนาที.. แต่จะมีใครรู้ได้ว่า..... ในนาทีที่ได้มาเพิ่มนั้นจะมีอะไรเกิดขึ้น
ผมพาเธอมาที่นี่... ที่ๆผมหวงแหนและรู้สึกว่ามันเป็นที่ส่วนตัว แต่ผมก็พาเธอมาแชร์โลกส่วนตัวของผม..
ผมตัดสินใจแล้ว ว่าผมจะยุ่งกับชีวิตของเธอ... อยากที่เคยบอกไว้นั่นแหล่ะนะ ถ้าผมตัดสินใจว่าจะยุ่ง ผมก็จะยุ่ง

นกเดินตามหลังผมมาต้อยๆ เธอทิ้งระยะห่างจากผมสองก้าว...
เธอเดินเมื่อผมเดิน และหยุด เมื่อผมหยุด ผมอดขำในใจไม่ได้ก่อนที่จะเอื้อมมือไปจูงเธอให้เดินไปพร้อมกัน

คราบน้ำตายังเปื้อนอยู่บนใบหน้าของนก น้องผู้หญิงที่เข้ามาเสิร์ฟไอศครีมกับเบียร์ มองหน้าผมแล้วขมวดคิ้วอย่างหงุดหงิด
เธอคงเข้าใจว่า ความเศร้าที่แต่งแต้มอยู่บนหน้านก น่าจะเกิดจากผม... ก็ไม่เป็นไร..
ส่วนใหญ่ผมก็ทำแบบนั้นบ่อยๆอยู่แล้ว ผมมักทำให้คนที่อยู่ใกล้ๆผมเศร้า มันคงเป็นส่วนหนึ่งของผม รองจาก คิ้ว จมูก ปาก ตา

นกยังนั่งก้มหน้า ไอศครีมสีสวยที่อัดท็อปปิ้งมาเต็มที่เริ่มละลาย.... ชีวิตมันก็คงเป็นแบบนี้ ทุกอย่างดูดี... ก่อนที่มันจะเริ่มละลาย...
ผมทำลายความอึดอัดนี้ด้วยการอ้อมไปนั่งข้างๆเธอ ใช้ทิชชู่จุ่มน้ำที่ยังไม่ได้ดื่มในแก้ว ค่อยๆแตะเช็ดคราบน้ำตาที่เปรอะเปื้อนที่แก้มใสนวลเนียนของเธอ
ผมคงทำได้ไม่ดี น้ำตาที่ทำท่าจะหยุดไหลไปแล้วของนก เอ่อท้นขึ้นมาอีก...

"ทานไอติมกันเหอะ ทานเสร็จแล้วค่อยร้องต่อ.. " ผมพยายามทำขำให้อารมณ์ที่เขม็งเกลียวคลายตัวออก เธอส่ายหน้า..
"เอาน่า.. ทานหวานๆเย็นๆ จะได้อารมณ์ดีขึ้น.." ผมตักไอติมจากถ้วยขึ้นมาจ่อที่ที่ริมฝีปากบางๆ... เธอยังเงียบ..
"ก็ตามใจนะ.. มันจะหยดละเนี่ย.. " ผมขู่ "หยดละ หยดละ เลอะกระโปรงแน่เลยน๊า...." เธอเหลือบมองผมอย่างชั่งใจนิดนึง แล้วก็ยอมรับการป้อนแต่โดยดี
ผมรีบฉวยโอกาสนั้น.. ตามไปด้วยคำที่สอง สาม สี่ นกดูมีสีเลือดที่หน้ามากขึ้น เธอพึมพัมขอช้อนไปตักเอง แต่ผมยังไม่ยอม
จนเกือบจะหมดถ้วยนั่นแหล่ะ... ผมจึงส่งช้อนให้เธอ...
ผมหันไปสั่งเค้กกับไอศครีมมาเพิ่ม.. หวังว่านกจะกินเพิ่มอีกหน่อย.. อย่าด่าผมเลยครับคุณ...
ผมรู้ว่ามันแลกกันไม่ได้ แต่ก็น่าจะดีกว่าที่ผมไม่ได้ทำอะไรเลย....

เหมือนกับว่า นกจะลืมความเจ็บปวดได้แป็ปนึง เค้กพร่องหายไปบางส่วน
เด็กก็ยังเป็นเด็ก อายุสิบหกสิบเจ็ดอย่างเธอ ยังไงก็ยังสลัดความเป็นเด็กออกไปไม่ได้.....
แววตาที่สดใสร่าเริงที่ดับลงไปแล้วนั้น... ดูเริ่มจะส่งประกายวิบวับอีกครั้ง
ผมแอบระบายลมหายใจที่อัดแน่นอยู่ในอกออกช้าๆ... ราวกับกลัวว่าลูกนกเล็กๆตัวนี้............จะตื่นตกใจแล้วบินหนีไปต่อหน้าต่อตา

และในจังหวะบังเอิญ ที่เราหันมาสบตากันเข้า เธอไม่หลบตาผมแล้ว และเธอก็ยิ้มให้ผม...... เอาล่ะนะ ผมคงเริ่มมาถูกทางแล้ว

......................................

อืม..... การเป็นผู้ใหญ่ทำไมมันยากอย่างงี้วะ
ผมต้องทำยังไงต่อ ควรปลอบใจ หรือเริ่มจากการแสดงความห่วงใยดี...

"ไปหาหมอมั๊ย? เดี๋ยวพี่พาไป.. เจ็บตรงไหนรึปล่าว" ผมพยายามเลือกจังหวะที่ดีที่สุด.. ทอดเสียงให้อ่อนที่สุด
พอๆ ไม่ต้องด่าผม ผมไม่อยากสะกิดอะไรขึ้นมาหรอกนะ ผมแค่เป็นห่วงเธอ.. และตอนนั้น อายุผมก็มากกว่าเธอไม่กี่ปี
นกส่ายหน้า "ไม่ค่ะ.. นกแค่อยากอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า" เสียงเธอยังเบา แต่ดูสดชื่นขึ้น
"งั้นเดี๋ยวพี่ไปส่ง.. อยากกลับรึยัง.." เธอส่ายหน้าอีกครั้ง...

เอาน่า.. มันถึงเวลาต้องเริ่มอธิบายให้เธอเข้าใจความโหดร้ายของโลกใบนี้ละ ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่
ครั้งนี้ก็เป็นครั้งแรกละวะ พี่ผมจะสอนคนอื่น ผมสลับตำแหน่งคำพูดที่จะใช้ไปมาในใจ...
และตัดสินใจเลือกอันที่นุ่มนวลที่สุด...

"ไม่เป็นไรนะ... มันก็แค่เซ็กส์น่ะ.. " ผมคงมัวแต่คัดสรรคำปลอบใจเธอ จนมองไม่เห็นสีหน้างุนงงแกมประหลาดใจของนกหลังประโยคนี้ของผม....
"นกไม่มีมันวันนี้... ก็อาจจะเป็นพรุ่งนี้ เดือนหน้า ปีหน้า " ผมยังร่ายต่อไปอีก " ถึงไม่ใช่กับเฮียตง มันก็เป็นคนอื่น"
ผมยังบ้าน้ำลายต่อ.. พยายามไม่มองหน้าคู่สนทนา มันขึ้นไปแล้วว่ะ ผมต้องลงให้ได้ "มันอาจจะโหดร้ายและไม่สวยงามเหมือนที่เคยคิดไว้"
ผมกลั้นหายใจ หัวผมวิ่งเรียงคำเร็วจี๋ โอย..การปลอบใจทำไมมันแสนเข็ญอย่างนี้วะ
"แต่มันก็จะทำให้นกเป็นผู้ใหญ่ขึ้น เข้าใจชีวิตมากขึ้น" ผมถอนหายใจอีกเฮือก พยายามปั้นหน้าให้ดูอบอุ่น
"อีกอย่างน๊า... สมัยนี้ เค้าก็ไม่ถือกันแล้วล่ะนะ..." ผมแอบยิ้มกับความสามารถของตัวเองในใจ แหม่โว๊ย.... พูดจาเข้าท่าดีนี่หว่า กู...
มือที่จะเอื้อมไปลูบหัวเธอเพื่อแสดงความห่วงใยของผม ค้างอยู่ในอากาศ เมื่อเห็นหน้านก.. เธอทำตาโตแก้มแดงมองมาที่ผม สีหน้าเธอแปลกๆ
มันไม่ใชีสีหน้าของคนที่พึ่งผ่านเรื่องที่ร้ายที่สุดของลูกผู้หญิงคนนึงมาแน่ๆ.....
มีบางอย่างผิดปกติ...
มันมีอะไร.... ผมเริ่มงง มันต้องมีอะไรวะ... หรือว่า..

นกก้มหน้างุด แก้มแดงก่ำ แล้วเสียงหัวเราะคิกที่เธอกลั้นไม่อยู่ก็ลอดออกมา
ผมยิ่งงงแดกเข้าไปอีก หรือว่าเธอเสียใจจนเสียสติไปแล้ว...

เธอพยายามกลั้นยิ้มสุดความสามารถ หน้าตาแดงก่ำ แล้วอึกอัก บอกผมเบาๆ
"ห๊า.. อะไรนะ... " ผมย้ำเหมือนไม่เชื่อหูตัวเอง
เธอพยักหน้าอีกครั้ง พร้อมความพยายามที่จะกลั้นหัวเราะ
"หมายความว่า...." ผมยังคงอ้าปากค้างอยู่ตอนที่ชี้นิ้วไปที่เธอ.... นกพยักหน้า
ภาพต่างๆวิ่งเข้ามาในตัวเป็นฉากๆ เฮียตงคุยโวหัวเราะชอบใจ เสื้อนกที่ขาด รอยช้ำที่คอ ปาก และการร้องให้ปิ่มว่าจะขาดใจตาย...

"เฮียเค้าทำอะไรนกไม่ได้... เค้า.... เอ่อ..... เค้า.... ไม่แข็ง น่ะพี่" เธอเพิ่มระดับเสียงขึ้น แล้วก้มหน้าซ่อนความอายจนคางแทบจะทะลุหน้าอกตัวเอง
"แล้ว...................................."
เสียงสุดท้ายผมขาดหายไปแค่นั้น... ความอายโถมตัวเข้าถีบหน้าผมเต็มเปา....
..................................
..................................

-มีต่อ-


Create Date : 22 ตุลาคม 2552
Last Update : 22 ตุลาคม 2552 19:14:25 น. 2 comments
Counter : 396 Pageviews.

 
ว้าวเขียนมันดี..อ่ะ


โดย: Kai (pachararat ) วันที่: 22 ตุลาคม 2552 เวลา:19:23:58 น.  

 
หักมุมเจงๆๆๆ

แต่แบบนี้ก็ดีรู้สึกดีกว่านะ ^__^


โดย: yui^__^ IP: 124.121.195.50 วันที่: 22 ตุลาคม 2552 เวลา:19:34:25 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

aftertime
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




ผู้ผ่านทาง เพื่อนร่วมเวลา
Friends' blogs
[Add aftertime's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.