Bloggang.com : aftertime : ที่เดิม เวลาเดิม คนใหม่ 24

ที่เดิม เวลาเดิม คนใหม่ 24

ที่เดิม เวลาเดิม คนใหม่ 24
Nov 05 01:37 Pm

ถ้าคุณคิดว่าเรากำลังจะมาปรับความเข้าใจกันที่ริมทะเลแล้วละก็...คุณมองโลกในแง่ดีจังนะครับ... ผมไม่โชคดีแบบนั้นหรอก
ทุกอย่างล้วนมีค่าใช้จ่าย... ถ้าผมได้มาแล้ว... คราวนี้ก็ถึงเวลาที่ผมจะต้องจ่ายคืนบ้างแล้ว
..................................
..................................
ผมขับมอเตอร์คันโปรดบ่ายหน้าออกถนนโล่งนอกเมืองท่ามกลางความมืด ความเร็วของมันช่วยพาน้ำตาของผมปลิวไปกับสายลมก่อนที่มันจะไหลลงแก้ม
ฤทธิ์เหล้าในสายเลือดบวกความเสียใจ เป็นเชื้อเพลิงชนิดเยี่ยมที่ทำให้มันโจนทะยานจนล้อแทบจะไม่ติดกับพื้นถนน
ในพริบตา รถยนต์กระบะคันหนึ่งโผล่ขึ้นมาจากข้างทาง ผมจำไม่ได้ว่าได้เบรคหรือปล่อยให้ตัวเองพุ่งเข้าชนอัดกลางลำรถยนต์คันนั้นอย่างจัง
ก่อนที่สติผมจะรับรู้ถึงความเจ็บปวดทั้งหลายทั้งปวง ดวงตาคู่นั้นก็ลอยเข้ามาในมโนสำนึก........
..................................
..................................
ดวงตาสวยคู่นั้น บวมช้ำจากการร้องให้อย่างหนัก เจ้าของมันสะอื้นอยู่ตลอดเวลาจนไม่สามารถพูดอะไรได้
น้ำตาลมองผมเหมือนไม่เชื่อสายตาว่าผมจะทำกับเธอได้ ดวงตาแดงกล่ำของเธอเต็มไปด้วยการตัดพ้อ ปวดร้าว และงุนงง
ไม่คำด่าทอ ตบตีจากเธอ...........
เธอแค่มองผมท่ามกลางม่านน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย แล้ววิ่งออกไปจากหน้าร้านพร้อมด้วยอาการสะอื้นเหมือนจะขาดใจตาย
ผมตะโกนเรียกเธอและคิดจะฉุดรั้งเธอไว้ แต่ความละอายก็ดึงมือผมไว้ไม่ให้แตะต้องตัวเธอ
และในขณะที่ผมหันรีหันขวางอยู่นั้น ผมก็หันไปเห็นจ้อผ่านกระจกหน้าร้าน เธอนั่งกอดอกไขว่ห้างอยู่หน้าเคาว์เตอร์ สีหน้าเรียบเฉย
ถ้าผมไม่รู้สึกไปเอง ผมว่าจ้อกำลังยิ้มเยาะผม.................

"ทำไมจ้อไม่บอกพี่.. ว่าน้ำตาลมา..."ผมดิ่งเข้าไปหาจ้อ ตวาดเสียงลั่นจนเด็กในร้านที่กำลังทำความสะอาดกัน หันมามองแบบงงๆ
"ก็บอกพี่แล้ว........" เธอยักไหล่สองข้าง แบบไม่ยี่หร่ะ "พี่ไม่สนใจเอง..."
จริงสินะ เหมือนเธอจะกระซิบบอกผมแล้วนี่นา.. ผีห่าซาตานตัวไหนมันปิดหูผมไว้.....
"ฟักกกกกกกกก...."ผมตะโกนใส่หน้าเธอ.......... อารมณ์ รสชาดของการร่วมรักต่างๆเพิ่งประทุขึ้นเมื่อยี่สิบนาทีที่แล้ว เหือดหายไปหมดแล้ว..
เหมือนมันไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน........
ที่นั่งอยู่ข้างหน้าผมตอนนี้คือใครกัน....... อะไรประกอบขึ้นมาเป็นตัวเธอ ถึงได้เลือดเย็นนัก...?
ไม่ใช่สิ... อะไรประกอบขึ้นมาเป็นตัวผม ถึงได้เลวบัดซบขนาดนี้....?
........................................
น้ำตาลหายไปไหน.... เธอหายไปไหน.... ผมขี่รถเหมือนคนบ้าจนหมดแรง ตามหาเธอในที่ๆเธอน่าจะไป
บ้านเธอ บ้านเพื่อนๆของเธอ ร้านที่เราเคยนั่ง ที่ๆเราชอบไปกัน.... ผมหาเธอไม่เจอ...
เกือบจะตีสามแล้ว.. ที่ร้านจะเป็นยังไงบ้างนะ.. อืมม ช่างแม่งเหอะ ตอนนี้ผมแค่อยากหาน้ำตาลให้เจอ อย่างอื่นช่างมัน
ผมสาดเหล้าเข้าคอแบบเพียวๆจนหมดแบน มันเป็นแบนที่สามแล้วตั้งแต่บ่ายที่เกิดเรื่อง
ถ้าเป็นเวลาปกติ ผมคงหัวทิ่มตั้งแต่แบนแรกแล้ว แต่นี่... เหมือนกับว่าผมยังไม่รู้สึกอะไรเลย
ขวดแบนปล่าวที่ถูกผมปาทิ้ง แตกกระจายเกลื่อนข้างทาง แต่มีชิ้นหนึ่งกลับสะท้อนแสงไฟข้างทางมาเข้าตาผม จนผมฉุกคิดอะไรขึ้นมาได้
ผมกระโดดคร่อมมอเตอร์ไซค์อีกครั้ง บิดคันเร่งพามันออกจากที่นั่นราวกับพายุ
น้ำตาลอาจจะอยู่ที่นั่น ถ้าเธออยู่จริงก็คงดี มันคงปลอดภัยสำหรับเธอ
แต่.... ผมกลับรู้สึกแปลกๆ รู้สึกเหมือนอีกใจนึง ก็ไม่อยากให้เธออยู่ที่นั่น บ้าเอ๊ย......

-มีต่อ-

Create Date : 11 ตุลาคม 2552

Last Update : 11 ตุลาคม 2552 14:55:27 น.

0 comments

Counter : 465 Pageviews.