Bloggang.com : aftertime : ที่เดิม เวลาเดิม คนใหม่ 13

ที่เดิม เวลาเดิม คนใหม่ 13

ที่เดิม เวลาเดิม คนใหม่ 13
Oct 19 00:05 Am
******

-ต่อ-

ไฟเบรคจากท้ายรถยนต์คันหน้า ดึงความสนใจเราสองคนไปแวบนึง
ปอยเปิดไฟเลี้ยวขวาเพื่อแซงออก จังหวะและการตัดสินใจของเธอดีมาก
นุ่มนวลและไม่สะดุด ผมนั่งคะเนนิสัยเธอจากการขับรถอยู่ในใจ

"แล้วดีมั๊ย ...."ผมถามแทรกสมาธิเธอขึ้น
"ยังไงถึงเรียกว่าดีคะ ...
.........
สำหรับปอย เซ็กส์ที่มีความรักอยู่ในนั้นตังหาก ถึงเรียกว่าดีได้..."
เธอรับเบียร์จากมือผมไปจิบ
"ตอนนั้น มันก็แค่แบบเด็กๆ พี่ปริมดูแลปอยดีมาก เพื่อนๆปอยก็มีอะไรกันตอน สิบสี่สิบห้า
พูดตรงๆนะ ตอนนั้นปอยก็อยากลอง แต่ความกล้ามันไม่มากพอ....
อีกอย่าง.. ผู้ชายที่ปอยคบตอนนั้น เค้าก็ไม่ได้พยายามจะทำอะไรมากกว่าจับมือ หอมแก้ม"
"แล้วอยากให้เค้าทำมากกว่านั้นมั๊ย"ผมถามกลั้วหัวเราะ แอบอิจฉาเล็กน้อย
"อืมม ตอนนั้นหรอ ก็อยากนะ แต่มันแบบอยากรู้มากกว่า ว่ามันจะเหมือนกับในเนตกับเพื่อนๆเล่ามั๊ย
แต่เค้าก็ไม่ได้ทำอะไร" เธอหัวเราะ
"แล้วตอนหลัง พอเค้าจะมาทำ ปอยก็ไม่ให้ทำแล้ว" คราวนี้เธอปล่อยเสียงหัวเราะยาว
ขอบคุณที่เตือน ผมนึกในใจ ถ้ากูพลาดชอตนี้ไป สงสัยจะไม่ได้มีโอกาสแอ้มอีกแน่
"ปอยว่า โลกมันเปลี่ยนไปแล้ว มันเคยเป็นสิ่งที่มีค่าสำหรับผู้หญิงนะ ไอ้เยื่ออะไรเนี่ย "
เธอหัวเราะเชิงประชดประชัน
ผมพยักหน้ารับเห็นด้วย กระแสและค่านิยมที่เรารับมันเข้ามามันมีด้านอื่นตามเข้ามาด้วย
ผู้ใหญ่จะทำอะไรได้ มันตลก ผมคิดยังงั้น บางท่านแนะนำให้ลูกหลานผู้อื่นใช้คอมที่ตั้งอยู่กลางบ้าน
ด้วยความหวังลมๆแล้งๆว่าจะสะกัดกั้นความอยากรู้อยากเห็น แต่จริงๆแล้วมันช่วยอะไรไม่ได้เลย

ในความเห็นของผม วิธีที่ปลอดภัยที่สุด คืออธิบายว่าอะไรคืออันตราย การมีเซ็กส์มันไม่ได้อันตราย ถ้าถูกวิธี
แต่สิ่งที่มากับมันนี่สิ... อารมณ์รัก/เศร้า/เสียใจ/หึงหวงอันร้อนแรงของวัย มันเป็นส่วนผสมที่ไม่สามารถเข้ากันได้กับความเยาว์วัย...
กระนั้นก็เถอะ แม้แต่เราๆเอง ที่คิดว่าแก่กล้าในสมรภูมิอารมณ์กันแล้ว ก็ยังพลาดพลั้งให้เห็นกันอยู่บ่อยไป
.....................
..............
นั่งลงเดี๋ยวนี้ และสอนให้เขาและเธอเข้าใจ คุณสอนเค้าได้ตั้งแต่เค้าเริ่มพูดนั่นแหล่ะ
ถ้าคุณคิดว่า เค้ายังเด็กไป ก็ช่างคุณ เพราะยังไงเค้าก็จะไม่มีวันโตในสายตาคุณได้หรอก
แต่อย่าลืมถามตัวเองว่า
เค้าดูเด็กไปสำหรับอันตรายที่จ้องมองเค้าอย่างหื่นกระหาย รึเปล่า ?

ปอยเลื่อนมือไปเปลี่ยนสถานะความเย็นของเครื่องปรับอากาศจากออโต้ เป็นปกติและลดพัดลมลงหนึ่งระดับ
"หนาวเหรอ.." ผมถาม
"หนาวใจ.." เธอตอบ เรามองตากันและส่งเสียง 'อี๋....' ออกมาพร้อมกัน มุขนี้สิ้นคิดได้ใจจริงๆ
เธอดูอารมณ์ดีจัง ผมเริ่มชอบเธอจริงๆขึ้นมาแล้วซิ

"แล้วเป็นไงต่อ.."ผมถามแบบไม่ยอมให้เธอเปลี่ยนเรื่อง
"อะไร ยังไง.."เธอตอบแบบกวนๆ ยิ้มๆ
"ก็ด้ายยยยย..."ปอยลากเสียง
"มีกับรุ่นพี่.. รู้จักกันแค่สองวัน ... "
ผมทำเสียงรับในลำคอ
"สงสัยใช่มะ ว่าทำไมไม่มีกับแฟนปอยที่คบกันมาสามปี" ผมพยักหน้าแต่ก็พอจะเดาออก
"คือ.. มันเกิดขึ้นเร็วมาก แบบเจอกันแล้วถูกใจม๊ากกกกก "เธอทำเสียงสูง
"พี่เคยเป็นมะ "เธอหันมาถาม
ผมพยักหน้า ถ้าเป็นภาวะปกติ ผมจะตอบว่า ก็กำลังเป็นอยู่ แต่ผมไม่อยากขัดจังหวะเรื่องของเธอ
"มันแว๊บเดียวเอง แล้วปอยก็ไปเลย..."เธอเม้มริมฝีปาก
ผมหลับตา นึกสงสารสุภาพบุรุษหนุ่มน้อยคนนั้น มันเป็นของเรื่องสัตว์เพศผู้ เร็วกว่า แข็งแรงกว่า เหลี่ยมดีกว่า
ก็จะได้เหยื่อชิ้นดีกว่า นี่คงเป็นบทเรียนที่ดีของเค้า
"เมารึปล่าว.. "ผมถาม
เธอส่ายหน้า...
"ไม่เมาเลย ตอนนั้น.. มันถูกใจอ่ะ บอกไม่ถูก แค่รู้สึกว่า
ถ้าจะต้องมีอะไรเป็นครั้งแรก ก็อยากมีกับคนที่เชี่ยวกว่า เค้าน่าจะพาเราไปได้ ไม่อยากมีกับเด็กด้วยกัน.."
"แล้วไม่เสียใจทีหลังหรอ..."ผมก้มลงหยิบเบียร์กระป๋องใหม่ แสงไฟหน้ารถสาดไปที่หลักกิโล
มันบอกว่าอีกสี่สิบกิโลเราจะถึงที่หมาย ผมมองนาฬิกา มันเข้าตีหนึ่งแล้ว
เราทำเวลาได้ดี ไม่เร็วไม่ช้า
"เสียใจสิ.. เสียใจมากด้วย โกรธตัวเอง โกรธคนทั้งโลก ข้าวปลาไม่กิน เสียดายตัวเอง สงสารแฟนด้วย"
เธอถอนใจยาว
"แต่มาคิดอีกที ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ปอยก็ทำอย่างนั้นอยู่ดี"เธอใช้นิ้วเขี่ยเส้นผม ที่ตกลงมาเคลียอยู่ข้างแก้ม
"แฟนปอยเสียใจ เค้าเสียใจมากตอนที่รู้เรื่อง ปอยก็เสียใจ แต่ก็ดี มันทำให้ปอยเห็นอีกด้านนึงของเค้า
ตอนที่เค้าเสียใจมากๆ มันเหมือนคนไม่มีสติเลย"
"แล้วเค้าทำไง"ผมถามพลางยกเบียร์ส่งให้เธอ
"เค้าโกรธมากๆ ชกกำแพงจนมือแตก ..เค้าพยายามที่จะข่มขืนปอย.."
ผมเงียบ มันไม่น่าแปลกใจ เป็นใคร ใครก็แค้น แต่มันโง่บัดซบที่ทำอย่างนั้น
ไม่ว่าจะอะไร มันก็รังแต่จะเพิ่มความเจ็บปวดให้ตัวเองเท่านั้น เราต่างคนก็รู้ แต่ก็อีกแหล่ะ เราก็ทำมัน อาจจะต่างวิธีกันเท่านั้น
"แล้ว... "ผมถาม มันก็คงเป็นไปไม่ได้หรอก สำหรับตอนนี้
ที่จะขอให้เธอเล่าว่า ตอนนั้นทำกันท่าไหนบ้าง เสร็จไม่เสร็จ อะไรเทือกนี้ อย่างน้อยเธอก็เป็นผู้หญิง
และยังเป็นครั้งแรกที่เราคุยกัน.... แบบนี้
"ตอนแรกปอยก็ไม่ยอม แต่ตอนหลังก็ยอม ไม่ได้มีอารมณ์ร่วมนะ แค่อยากลดความรู้สึกผิดที่มันเกิดขึ้น
................มันยิ่ง....มันยิ่งแย่มาก ยิ่งเกิดการเปรียบเทียบกันมากขึ้น"
"แล้วก็เลิกกัน.."ผมต่อให้
"ใช่ค่ะ "
"แล้วปอยก็ไม่ได้คบกับผู้ชายคนใหม่ต่อ.."ผมต่อให้อีก รถสะดุดนิดนึง ปอยหันมามองหน้าผม
"ก็ใช่.. พี่รู้ได้ไงคะ"ผมยิ้มแทนคำตอบ และไม่ตอบอะไร มันยากตรงไหนวะที่จะเดา
เพราะถ้าเธอเป็นพวกไม่ซื่อสัตย์กับตัวเองเธอก็คงไม่ยอมรับ แล้วของอย่างงี้ ไม่บอกซะอย่าง
คุณจะมีปัญญาลากเธอไปขึ้นขาหยั่งให้ใครมาส่องได้รึไง..
"มันรู้สึกผิด เหมือนตัวเองเลวมาก ไม่อยากเปรอะเปื้อนอีก อยากเริ่มใหม่ ไม่อยากคิดถึงมัน"
เธอเอื้อมมือมาคว้ากระป๋องเบียร์จากมือผม
ผมเข้าใจ ไม่มีใครช่วยอะไรเธอได้ มันเป็นความผิดที่เธอสร้างขึ้นมาจากหัวใจของเธอเอง
และเธอก็ได้โบยตีตัวเองแล้ว
เราสองคนปล่อยให้ความเงียบเข้ายึดพื้นที่ในห้องโดยสาร
ความคิดพุ่งกระจายไปตามลำแสงไฟหน้ารถยนต์
แสงไฟฉายผ่านหลักกิโล
ยี่สิบสอง.....ยี่สิบเอ็ด.....ยี่สิบ......สิบเก้..
เสียงปอยหัวเราะเหมือนเย้ยหยันตัวเองดังแทรกขึ้นเบาๆ
ผมยิ้มให้กับถนน เบียร์หมดแล้ว มันก็เป็นอย่างนี้ ไม่มีอะไรพอดี
มันมักจะเหลือ ตอนที่เราอยากให้หมด ทางกลับกันก็เช่นกัน
....
ผมปรับเบาะให้ตรงมากขึ้น
"แล้วตกลงมันดีมั๊ย....."เธอหัวเราะ ผมก็ด้วย บรรยากาศเริ่มดีขึ้น อึดอัดน้อยลง
"ก็คิดว่าดีนะ แต่เจอตอนหลัง ดีกว่า"เธอหยอดแบบอารมณ์ดี
ตีหนึ่งยี่สิบนาที ป้ายยินดีต้อนรับสู่เมืองคนบาปมองเห็นตามแสงสะท้อนจากไฟสูงของรถยนต์บางคัน
"ไปไหนก่อนคะ.."เธอเอี้ยวคอมาถาม และรอการตัดสินใจ
"ไปหาเพื่อนพี่ก่อนดีกว่า..."เธอพยักหน้า
ผมบอกให้เธอเลี้ยวขวาเข้าพัทยากลาง ตรงลงไปจนเจอชายหาดแล้วเลี้ยวซ้าย
.............................................
.............................................
ทะเลสีดำสนิทราวกับพยายามที่จะโอบอุ้มความโสมมทั้งหมดจากมนุษย์ไว้ มองเห็นไฟเรือประมงอยู่ไกลลิบ มันช่างขัดแย้งกับแสงสีเสียงที่วูบวาบอยู่สองข้างทาง
ผู้หญิงแต่งตัวแบบที่เราไม่รู้สึกว่ามันแปลกถ้าเป็นที่เมืองนี้ เสื้อผ้าสีฉูดฉาดและตัดเป็นชิ้นเล็ก ปกปิดร่างกายแทบไม่มิด
ตัดกับสีผิวเข้มและรูปหน้า ที่บอกว่าเธอเหล่านั้นมาจากส่วนไหนของบ้านเรา
พวกเธอยิ้มกว้างเพื่อทักทายชาวต่างชาติที่เดินไปมา ให้เข้าไปใช้บริการ
แต่ตาของเธอ ผมรู้สึกกับว่ามันเป็นตาของปลาที่ตายแล้ว
มันดูไร้ชีวิต ดูสิ้นหวัง
บางคนเกาะกันเป็นกลุ่ม ตามฟุตบาท ใต้ต้นปาล์ม ต้นไม้ปัญญาอ่อน ที่บังร่มเงาไม่ได้ ผลกินไม่ได้ แต่ราคาแพงลิ่วและภูมิทัศน์ที่ถูกทำขึ้นมาใหม่อาจจะทำให้การเร่ขายช่องสังวาสให้ดูมีราคาขึ้น
และบางคนก็ดูเหมือนซากอะไรซักอย่าง..ที่เดินได้
แต่ชาวต่างชาติเหล่านั้น ก็เหมือนจะไม่ไยดี ส่วนใหญ่ฝรั่งที่คุยกับผู้หญิงแถวนี้ ก็ดูแก่และจน คงเป็นที่เดียวในโลก
ที่การค้าขายช่องเนื้อที่ด้านชาตรงหว่างขาของผู้หญิงหรือ รูระหว่างแก้มก้นที่หูรูดอ่อนแรงแล้ว
มันถูกกฏหมาย.... ทำไมน่ะหรอ? เพราะโรงพักก็ตั้งแม่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกันนี่หล่ะ
ที่นี่ เขตปกครองพิเศษ ที่อยู่ด้วยคนพิเศษ เรามันก็แค่แขกเหรื่อเท่านั้น
อย่าข้ามเส้นไปอยู่ฝั่งเดียวกับมนุษยธรรมหรือความสงสารเด็ดขาด
คุณมาที่นี่ก็เพื่อ เมา เต้นรำ ดูโชว์ลามก เล่นไพ่ เล่นน้ำ มีเซ็กส์ แล้วก็เมา........นั่นแหล่ะ แล้วเราก็เรียกมันว่า' การพักผ่อน'
.........................................
.........................................
"เบาจ้าาาา ชิดซ้าย แล้วจอดตรงนี้เลย..."ผมบอก พลางชี้นิ้ว เธอทำตาม
เราได้ที่จอดหน้าร้านพอดี มันเป็นร้านอาหารประเภทฝรั่งปนลาวที่ตั้งอยู่ตรงข้ามกับทะเล
เจ้าของร้านเป็นเพื่อนผู้หญิงรุ่นพี่ที่เราสนิทกันมานาน เธอเป็นอดีตภรรยาของมือเบสวงดนตรีเพื่อชีวิต(เค้าเรียกกันอย่างนั้น)ที่ดังที่สุดของเมืองไทย
พี่จอย พี่จอยที่รัก เธอเป็นผู้หญิงที่โคตรมันส์ที่สุดในโลก
เท่าที่ผมเคยเห็นผู้หญิงมา ความบ้าเลือดที่ผู้ชายอาย และประโยคอมตะ 'พระเจ้าใช้ดินที่เหลือจากการปั้นหมา มาปั้นจอย'
มันช่างสุดตีนเป็นยิ่งนัก ร้านปิดไปตั้งแต่ห้าทุ่มกว่าแล้ว แต่ก็ไม่ผิดคาด เธอยังนั่งดื่มอยู่ท่ามกลางเพื่อนๆอีกสี่ห้าคน
เมื่อเธอหันมาเห็นผมเข้า ประตูนรกของเราพี่น้องก็เปิดในบัดดล

-มีต่อ-

Create Date : 03 ตุลาคม 2552

Last Update : 3 ตุลาคม 2552 7:36:43 น.

0 comments

Counter : 400 Pageviews.