ผมนอนกับหมา 17

โลกเราก็เป็นอย่างนี้... ไม่เคยมีอะไรพอดี...

ถ้าไม่"มากไป".... มันก็"น้อยไป"........

ความ"พอดี"เป็นแค่คำพูดสวยเก๋ที่จับต้องไม่เคยได้...

ความเหมาะสมสวยงามทั้งหลายทั้งปวงที่ดำรงอยู่ มันจะต้องผ่านการ"เรียนรู้"

ก็คือมันจะต้อง"เรียน" แล้วจึงจะ"รู้"

การที่ใครสักคน....ชี้ให้เห็นถึงหนามแหลมคมกริบที่เรียงรายอยู่บนถนน ก่อนที่คุณจะก้าวเดินไปหยิบเชอรี่ผลงามที่หล่นอยู่ถัดไป

แล้วอรรถอธิบายถึงความเจ็บปวดรวดร้าวปานใด เมื่อคุณพลาดพลั้งไปเหยียบมันเข้า

สิ่งที่คุณรับรู้... ก็คงเพียงแค่ อืม.. ท่าทางมันจะเจ็บ ก็เท่านั้น.......

และในใจของคุณก็ยังกระหวัดถึงเชอรี่ผลนั้นอย่างไม่เสื่อมคลาย

เมื่อผู้หวังดีจากไป....

บทเรียนของคุณก็จะเริ่มต้นขึ้น.....




อัลวินก็เช่นกัน....

เค้าทำให้ผมอยากพูดภาษาหมาได้ ผมจะบอก... จะเตือนให้เค้าเข้าใจว่า...

เขี้ยวขาวๆคมๆที่ยาวร่วมๆนิ้วนั้น สามารถดับโลกทั้งหมดของเค้าได้ ด้วยการกัดเพียงครั้งเดียว

อัลวินตัวเล็กมาก แต่หัวใจเค้าใหญ่เกินไป....

ผมบอกคุณแล้วไง.... ว่าโลกนี้มันไม่มีความพอดี....



อัลวินไม่ต้องรอนานเกินไป... วันนั้นก็มาถึง.....

Create Date : 16 ธันวาคม 2553		1 comments
Last Update : 16 ธันวาคม 2553 10:27:34 น.
Counter : 409 Pageviews.
Share Tweet