หคนเราไม่ได้รู้ทุกเรื่องมาตั้งแต่เกิดนี่นา การไม่รู้จึงไม่ได้หมายความว่าโง่ หรือเชยซักหน่อยนะ สิ่งสำคัญอยู่ที่การเปิดใจยอมรับสิ่งใหม่ๆ ที่เข้ามาในชีวิตเราต่างหากนะ

แวะมาทักทายคุณดีดีด้วยความคิดถึงค่ะ

ทุกอย่างมันอยู่ที่การได้เรียนรู้ได้ลองผิดลองถูก จนกลายเป็นความชำนาญไป
เทคโนโลยีสมัยใหม่บางคนอาจยังไม่ทันได้สัมผัสก็กลัวไปก่อนแล้วว่าตัวเองจะทำไม่ได้ใช้ไม่เป็น ความจริงจะว่าไปมันง่ายและอำนวยความสะดวกให้มากขึ้น

อย่าว่าแต่ตอมพิวเตอร์เลยให้คุณยายที่หุงข้าวทำกับข้าวด้วยเตาถ่านมาใช้เตาแก๊ส ทั้งๆที่ง่ายกว่าการมานั่งจุดฟืนใส่ถ่านจนไฟติด แต่ก็คงไม่อยากจะฝืนความเคยชินในชีวิตแน่ๆ

เรื่องง่ายๆที่พี่ก๋าไม่รู้มีตรึมเลยครับ
พี่ก๋าโอนเงินผ่าน atm ไม่เป็น
พี่ก๋ากด sms ไม่เป็น
แต่งบล็อกไม่เป็น

ฯลฯ


แต่พี่ก๋าดันรู้ว่า
คำสอนแบบไหนที่ควรรับมาปฏิบัติ
และคำสอนแบบไหนที่ไม่ควรหลงงมงาย

พี่สาวคนที่น้องดีเล่ามาจบการศึกษาสูงมาก

และเขาก็เชื่อในสิ่งที่เชาเชื่อ
แต่สิ่งที่เชื่อนำความเดือดร้อนมาสู่ครอบครัว

ปัญหาก็คือ ทำไมคนที่มี "ความรู้" ระดับนี้
ถึงแยกแยะว่าอะไรควร อะไรไม่ควรไม่ได้

หรือว่าที่ผ่านมาระบบการศึกษาสอนให้เรารู้จักแค่ "วิชา"
แต่ไม่ได้สอนให้รู้จักกับ "ปัญญา"

มีค่ะ อยากรู้ว่า ทำไม
อ่านบล็อกคุณดีทีไรอารมณ์ดีทุกที

เอ่อ นาเป็นคนหนึ่งอ่ะที่ไม่เคยใช้เครื่องหมายคำพูดโดยเปลี่ยนเป็นภาษาอังกฤษ

สมัยก่อนก็พิมพ์งานช้ามาก เพราะไม่เคยเรียนไม่เคยใช้
แต่ตอนนี้หลังจากออนเอ้มเท่านั้นแหละ เริ่มชำนาญขึ้น

เคยมีพี่คนหนึ่งทำงานเป็นผู้จัดการธนาคารดังในกทม ถามนาอ่ะคะหลังจากที่นาลากเพื่อนรุ่นพี่อีกคนมาคุยกันในเอ็ม

พี่เขาบอกว่า "พี่โง่จัง คุยเป็นแต่สองคนสามสี่คนนี่ไม่เป็นเลย"
นาเลยบอกอย่างคุณดีบอกน่ะแหละค่ะ ถ้าระดับหัวหน้าแบงค์โง่ นาคงไม่รอดแล้ว

มีค่ะ หลายเรืองเลย ที่เป็นเรืองง่าย ๆ สำหรับคนอื่น แต่เป็นเรืองยากๆ สำหรับเรา และเช่นกันเรืองง่าย ๆ สำหรับเรากลับกลายเป็นเรืองยากๆ ของคนอื่น

อยู่ที่การเรียนรู้ เรืองที่คิดว่าง่าย ๆ มักเคยเป็นเรืองที่ยากมาก่อนเสมอ ๆ

สวัสดีตอนเช้าของ เนเธอร์แลนด์ นะจ้า



หากความคิดถึงเหมือนยาดม
ฉันคงเป็นลมวันละหลายเวลา
ส่งความห่วงใยผ่าน Bloggang
หวังแค่คนรับได้คิดถึงกลับก็สุขใจ


** มีความสุขและสุขภาพแข็งแรงนะจ้า **

เห้นด้วยกับ คอมเมนท์แรกเลยอะจ้า

พี่ดี พูดถึงเรื่องคอมพิวเตอร์นะคะ สมัยก่อนฝนรู้แค่โปรแกรมที่เซ็ทไว้สำหรับทำงานในออฟฟิตเท่านั้น เพราะมันเป็นโปรแกรมสำเร็จรูป ส่วนโปรแกรมอื่นๆ ในคอมฯ ก็รู้บ้างแต่ไม่ค่อยได้ใช้ และก็มีบ้างที่เอาไว้พิมพ์รายงาน เอกสารต่างๆ

และอย่างมากก็แค่รู้ว่ามันเช็คเมล์ได้ นอกนั้นเมื่อก่อนนี้ฝนไม่ได้ใช้เลย ยิ่งมานั่งแชท เว็บโน้น เว็บนี้ ฝนยิ่งไม่ได้มีโอกาสเลยค่ะ

แต่มารู้จักอินเตอร์เน็ทจริงๆ ว่าคอมพิวเตอร์สามารถพาไปได้ (ท่องโลกในเน็ท) ก็ตอนมาอยู่เมืองนอกนี่ล่ะ เพราะว่ามันมีเวลาเยอะ ไม่ต้องตื่นแต่เช้ารีบออกไปทำงาน เลิกงานก็ต้องรีบไปเรียนต่อ ชีวิตมีแต่รีบๆๆๆ และรีบ

อยู่ทางนี้ชีวิตง่ายๆ สบายๆ เรียบๆ เลยมีโอกาสได้เรียนอะไรๆ ในโลกอินเตอร์เน็ทเยอะขึ้น แต่ก็ได้รู้ได้เห็นอะไรๆ มากขึ้น ก็มีทั้งดีและไม่ดีนะคะ


พี่ดี สบายดีหรือเปล่าเอ่ย? ไม่ได้คุยกันหลายวันเลยน๊า

สวัสดีจ้า น้องดี

พูดถึงคอมพิวเตอร์ พูดถึงอินเตอร์เนต พี่หนิงเองก็โง่มาหลายปี โดนเค้าหลอกมาก็หลายหน

ตราบจนถึงปัจจุบัน พี่หนิงก็ไม่ค่อยจะเป็น พอกล้อมแกล้มดำน้ำลงดินไปได้ แต่ยอมรับเลย ว่าตอนนี้ขาดไม่ได้ โดยเฉพาะอีเมล์ เพราะพี่หนิงสั่งของทางเนตบ่อยมาก

แต่ก็ยังโง่อยู่ดี ถนัดแต่จับตะหลิว มาเจอแป้นพิมพ์ พี่หนิงก็บื้ออยู่นาน บื้อตราบจนปัจจุบัน

น้องดีสบายดีนะคะ

ถ้าร้ายแรงที่สุด พี่ก็ซื้อเครื่องใหม่แล้วลองใหม่แค่นั้น....จบ
^
^
นั่นน่ะเรื่องใหญ่นะน้องดี.

มันเปลือง

พี่ก๋าเดาว่ามีเพลงมะเมี๊ยะและอุ้ยคำด้วยครับ

เดี๋ยวไปออกกำลังกายก่อนนะครับ

มีหลายเรื่องที่ไม่รู้เช่นกัน
บางเรื่องก็เป็นเรื่องที่ง่ายๆ
แต่เราไม่ได้ใส่ใจกับมัน เลยไม่รู้

แต่เปิ้นเป็นคนที่ถ้าไม่รู้จริงๆ
จะไม่อายนะ ถามไปตรงๆเลย
ก็ไม่รู้จริงๆนินา จะอายไปทำไมเนอะ
อายไปก็ไม่รู้จิ...

ปล.ช่วงนี้เปิ้นงานยุ่งหัวฟู อาจหายหน้าไปบ้างบางคราวนะจ้า

คิดถึงเช่นเคย จุ๊บๆ

พี่ดี ลืมเขาเลยนะ ชิชิ

มาส่งข่วว


กราบเรียน เรียนเชิญ และเชิญชวน

เข้าร่วมทำบุญกับโครงการ จากก้นครัว..สู่เด็กดอย

โดนโครงการแบ่งเป็น2วาระ คือ
1.เปิดรับบริจาคสิ่งของและปัจจัย(เงิน) เช่น หนังสือเรียน สมุด ดินสอฯลฯ
2.เปิดร่วมการส่งของเข้าประมูล และร่วมกันประมูลของ เพื่อนำเงินรายได้ทั้งหมด นำไปซื้ออุปกรณ์และปัจจัยสำหรับการศึกษาของน้องๆบนดอย

//www.pantip.com/cafe/food/topic/D6386265/D6386265.html

ขอบคุณครับ

ปล.รบกวนกระจายข่าวด้วยจ้า...

สวัสดีค่ะ .. น้องดีดี

ตอนที่ซื้อรถคันแรกในชีวิต .. ด้วยความที่บ้านอยู่ริมถนน ..ต้องเอารถไปฝากที่วัด ..

วันแรกที่รับรถกลับบ้าน ก็ไปจอดที่วัด .. อารามดีใจมาก เพราะซื้อเองจากเงินที่ทำงานมาหลายปี .. ตามพ่อ แม่ น้องๆ มาดูรถเรา .. ลองนั่ง ..

อยู่ดีดี ..น้องก็ถามว่าวิทยุเปิดยังล่ะ ..เราก็.. อืมม ..เปิดไงนะ .. แต่แทนที่จะบอกว่าไม่รู้นะ ขอศึกษาก่อน ก็กลัวเสียหน้า ..เลยลองหมุนๆ แตะๆ ไปเรื่อยๆ คงไปโดนอะไรสักอย่างที่เปิด ..

ปัญหาคือแล้วปิดยังไงว่ะ .. พ่อ ลูกช่วยกันคลำหาใหญ่ จนปัญญา ..

โชคดี .. มีหนุ่มหนึ่งเอารถเข้ามาจอด ..เราเลย .. เดินเจี๋ยมเจี้ยม..ไปถามว่า คุณค่ะ ช่วยปิดวิทยุที่รถให้หน่อยได้มั๊ยค่ะ?

เขาคงงง.. แต่ก็มาช่วยด้วยใบหน้ายิ้มๆ .. แล้วจากไปพร้อมคำขอบคุณจากทุกคนในครอบครัวเราที่อยู่ตรงนั้น

ยังค่ะ ..ยังไม่หมด .. พอดูและลองนั่งแล้ว .. ก็จะกลับบ้าน .. ทุกคนลงจากรถ (ที่จอดอยู่เฉยๆ นะ ไม่ได้ลองขับเลย) ปิดประตูล๊อกเรียบร้อย ..อยู่ดีดีก็มีเสียงสัณญานกันขโมยดังลั่นวัดเลย ..ทุกคนยืนนิ่ง..อึ้งและงง.. เสียงอะไรอ่ะ.. ระหว่างที่เลิ่กลั่กอยู่นั่นเอง ..พระซึ่งอยู่บนกุฎิคงยืนมองเจ้าพวกนี้อยู่นานแล้ว ก็ตะโกนว่า "โยม ..ไม่ต้องตกใจหรอก ไม่ใช่เสียงจากรถโยม จากรถคันอื่น"

ถึงว่า .. ยังไม่ได้ติดสัณญานกันขโมยอะไรเพิ่มเลย ดัีงได้ไงว่ะ? ..

ทั้ง 5 คนยกมือไหว้พระพร้อมกันแล้วรีบจ้ำออกจากแถวนั้น เพื่อระเบิดเสียงหัวเราะในความโง่ของตัวเอง

คุณดี..


นกไม่สบายหลายวัน เลยไม่ได้มาเยี่ยมนานเลย สบายดีนะคะ

คนเราไม่ได้รู้อะไรซะทุกเรื่องนะคะ อีกหลายเรื่องที่ใครๆ คิดว่า เป็นเรื่องง่ายๆ บางทีเราก็ไม่รู้นะคะ

ยังไม่หลับอีกหรือ
พี่ก๋าใกล้หลับแล้วนะครับ

ไปลุยทะเลไม่มีอะไรต้องเครียดครับน้องดี
เอาความขมขื่นไปทิ้งทะเล 5555

พี่ก๋าว่าจะหลับ
แต่นึกขึ้นได้ว่า
ติดค้างการบ้านพี่อาคุงอยู่
เลยอัพซะอีกบล้อกส่งท้าย 5555

ฝันดีนะครับ
คราวนี้ไปนอนจริงๆแระ

อยากบอกว่าเยอะเลยอ่ะ
เยอะจนนับไม่ถูกว่ามีเรื่องอะไรบ้าง

แหะ..แหะ..คือไม่รู้อยู่หลายเรื่องเหมือนกันค่ะ...

อยากให้พ่อกะแม่ใช้คอมเป็นบ้าง
แม่จะได้มีไรหนุก ๆ ทำ และพ่อจะได้เข้าไปหาข้อมูลนู่นนี่นั่นค่ะ

เรื่องง่าย ๆ ที่ไม่รู้และอยากรู้ตอนนี้คือ ทำไมเนยละลายมันถึงเค็มอร่อยกว่าเนยไม่ละลาย

หวัดดียามเช้าครับ

มาตรวจการบ้านข้อที่ 6 ด้วย

แหม...มีอำนะ....ดีว่าพี่ก๋าหลับไปแล้ว 5555

พี่ก๋าไว้เล็บเพราะต้องเล่นกีตาร์ครับ
ไว้แต่มือขวามือเดียว


หลอนความหล่อ
ก็ไม่เห็นจะเสียหายตรงไหน

5555

พี่เหงา เหงา คะ


เรื่องไม่รู้นี้...
บางทีก็ทำให้เรายิ้มได้นะคะ
โดยเฉพาะการไม่รู้แบบเป็นหมู่
โดยมากจะออกมาแนวฮาๆมากกว่าซีเรียส
แต่ดี.เคยครั้งนึง
ที่ซีเรียส และฮาไม่ออก

ดี.กับเพื่อน ไปสุโขทัยกับพี่ๆบ่อย
แต่มีประสบการณ์หลงทาง

3 สาว...
ขับรถออกจากเขื่อนที่ไปตกปลากัน
พี่บอกให้รอก่อน เพราะรถคันอื่นคนยังขึ้นไม่เรียบร้อย
แต่ความใจร้อน
และเห็นว่าที่ตกปลาไม่ไกลกับบ้านมากนัก
ทางที่วิ่งมาก็เป็นเส้นตรงเพื่อนที่ขับรถตัดสินใจล่วงหน้าไปก่อนเลย

ที่จริงพอเรารถลงจากสันเขื่อนจะต้องเลี้ยวซ้าย และวิ่งทางตรง
แต่เพื่อนเลี้ยวขวาทันที
รถวิ่งไปเส้นทาง เข้าเขาหลวง
ด้านหนึ่งติดเขา อีกด้านหนึ่งเป็นป่า
ไปไกลๆก็เริ่มใจเสียกัน
โทรศัพท์ก็โทรไม่ได้ เพราะไม่มีสัญญาณ
พอมีสัญญาณก็พูดกันไม่รู้เรื่อง
พี่เค้าพยายามถามว่าอยู่ที่ไหน
แต่เราบอกไม่ได้
สิ่งที่ทำคือ ย้อนกลับมาทางเก่า

ตอนที่ออกจากมาจากสันเขื่อนเย็นมากแล้ว
ฟ้ากำลังจะมืด
แต่พอขับรถผิดทางนี่ฟ้ามืดทันที
ภายในพริบตารอบตัวมืดหมด เพราะไฟที่ถนนก็ไม่มี
กลัวกันทั้ง 3 แต่ใจชื้นตรงที่รถมีน้ำมัน

มันเหมือนกับโลกนี้มีเรา 3 คน
ตัดสินใจกันว่าถ้าเจอผู้ชายไม่จอดรถถามแล้วกัน
ขับมันไปเรื่อยๆจนกว่าจะเจอไฟถนน
แล้วหาทางขับรถออกถนนใหญ่ให้ได้

เวลาตอนนั้นนานเท่าไหร่ไม่รู้
แต่ในความรู้สึกมันนานมาก

เมื่อเพื่อนขับรถพ้นเขตเขาหลวง
สัญญาณโทรศัพท์ก็มาเป็นปกติ
คุยกันอยู่นานเลยล่ะ กว่าจะมาเจอกันได้
เพราะเราไม่รู้ว่าเราอยู่ตรงไหน
ป้ายอะไรก็ไม่มีสักอย่าง บ้านคนก็ไม่มี
พ้นเขตป่า ก็เป็นทุ่งนา มืดๆๆๆๆๆ

แต่ระหว่างที่คุยๆกันอยู่ ก็เห็นป้ายบอกทาง
กำลังจะบอกว่าอยู่ตรงไหน
ก็อ้าวๆๆๆๆๆ รถพวกพี่ที่จอดรออยู่
อยู่ตรงป้ายนั่นแหละ
โอ๊ยยยย เหมือนเห็นสวรรค์

พี่แซวเลยว่าโง่ก็ไม่บอก
เพื่อนดี.บอกว่าไม่ได้โง่
แค่ไม่รู้ว่าต้องเลี้ยวซ้าย หรือ เลี้ยวขวาเท่านั้นเอง

ดี.กับเพื่อนมาคุยกันวันหลังอย่างเปิดใจ
ทั้ง 3 คนพูดตรงกันเลยว่ากลัวมาก

ทุกวันนี้ดี.ไม่เคยชอบช่วงเวลาที่...
กลางวันจะเปลี่ยนไปเป็นกลางคืนเลย

มันวังเวง อิอิ

รับทราบครับผม
ว่างแล้วค่อยมาคุยกันเน้อ

ทำงานให้เต็มที่ก่อน

สวัสดีค่ะ ..

เรื่องขับรถหลงทางนี่ .. พี่ก็มีประสบการณ์เยอะค่ะ อิอิ

มีครั้งนึง .. เพื่อนๆ นัดกันไปทานข้าวที่ร้านในซอยอารีย์ .. ทานกันไป ..เม้าท์กันไป จนค่อนข้างดึก .. พอจะกลับบ้าน พี่รับอาสาไปส่งเพื่อนๆ ประมาณ 3-4 คน ซึ่งแต่ละคนล้วนแต่เก่งแผนที่ทั้งนั้น ..

ทุกคนไม่ได้ดื่มแอลกอฮอล์ใดๆ เลยนะ .. แต่เชื่อมั๊ยค่ะหาทางออกจากซอยนั้นไม่ได้เลย ขับวนจนชักใจเสีย .. ก็เห็นรถคันนึงขับอยู่ข้างหน้าเรา ..ทุกคนลงความเห็นว่าตามรถคันนั้นไปเรื่อยๆ ..เอาตามก็ตาม ..

ตามไปสักครู่ .. เห็นเค้าจอด ..เราก็จอด .. แต่ว่า เค้ารอคนมาเปิดประตูบ้านค่ะ คือว่า เค้าจะเข้าบ้านอ่ะ ดันไปตามอยู่ได้ ..

ขำกันกลิ้งเลย .. แต่ในที่สุดก็หาทางกลับบ้านกันจนได้ .. ผ่านมาตั้งหลายปีแล้ว ..บางทีพวกพี่ยังพูดถึงเรื่องนี้กันอยู่บ่อยๆ เพราะเป็นอีกหนึ่งความสุขระหว่างเพื่อนๆ ค่ะ

สนุกสนานกับการทำงานนะค่ะ

หวัดดี..น้องดี...คนดี...
อยู่ดี...สบายดีรึเปล่า...



อะไรอะไรก็ดีไปหมด....ดี..ดี๊..ดี

สวัสดี คะนู๋ดี พี่เองก็เป็นหนึ่งในนั้นแหละ ไม่รู้อะไรอีกมากมาย ในโลกอินเตอร์เนต และการทำงานของหลายอาชีพ เช่นงานของ นู๋ดี ด้วย เข้าใจมากขึ้นกับการทำงานร่วมกับผู้ร่วมงานหลายๆคน บางครั้งเราคิดแบบนี้ แต่เขากลับคิดและทำ ตรงข้ามกับที่เราคิดเลย

ใช่คะไม่รู้ คือไม่รู้ ไม่ได้แปลว่าโง่

ใช่คะ ที่นู๋ดี "บอกพี่ใจเย็นๆ พี่มีสติ พี่ตรวจทาน "พี่กลับมองตัวเอง นะบางครั้งบางที่พี่ก็เป็นนะ รีบๆๆ จนไม่มีสติ พอพลาดแล้วก็กลับแก้ไขไม่ได้ ก็อย่างที่บอกแหละ ทำหนังสือพิมพ์ผิด ความหมายก็เปลี่ยน 55+ พี่น่ะ ประจำเลยรีบ ที่บ้านคุณก๋า นั่นไง
ที่พอภัยให้กันบ้างน๊า

มีความสุขนะคะ ถึงงานจะเร่ง จะเครียดบ้าง

นู๋ดี ซะอย่างพี่เชื่อ คะ นู๋ดีกำหนดได้ ด้วยตัวนู๋ดีเอง

ดูแลสุขภาพ นะคะ

พี่ก๋ารอส่งหนังสือไปให้ตามสัญญา
แต่เห็นน้องดีบอกว่าหลังวันที่ 14 ถึงจะรู้ว่าอยู่ที่ไหนยังไง
เอาเป็นว่าพี่ก๋ารอที่อยู่จากน้องดีนะครับ

ถ้าได้ยังไงก็ส่งมาให้ด้วยเด้อ

พี่ก๋ารออยู่เจ้า

อิอิ .. มารอส่งค่ะ เห็นว่าจะหายไปหลายวัน ..

จะไปไหนก็ตาม .. ทำอะไรก็ช่าง ..

แต่ขอให้มีความสุขในทุกที่ที่ไป ..

สนุกสนานกับทุกสิ่งที่ทำนะค่ะ ..

และที่สำคัญ ..ดูแล take care ตัวเองเยอะเยอะด้วยนา ..

จะได้แข็งแรงแข็งแรง .. มีพลังทำในสิ่งที่อยากทำค่ะ

ดีดี เป็ดจังมาแล้วค่ะ
เรื่องง่ายๆของคนอ่นแต่ย๊าก ยาก สำหรับเป็ดจัง มีตั้งมากมายค่ะ พูดไปสามวันก็ไม่หมด

ส่วนที่สำคัญที่สุดก็เป็นเพราะไม่รู้จริงๆแหละ

เคยอ่านหนังสือเล่มหนึ่งค่ะ เค้าบอกว่า I could do everything if only I knew what it was.

เป็ดจังชอบมากเลย ดีดี แล้วเป็ดจังก็เป็นคนประเภทนั้นซะเป็นส่วนใหญ่ค่ะ อะไรทำประจำ ทำได้ดี ก็ไม่ใช่ว่าเก่ง แต่มันทำซ้ำๆจนมีทักษะ ไอ้ที่ทำไม่ได้ ก็ไม่ได้เพราะโง่ (จริงๆน่ะโง่ อิอิ) แต่ก็ไม่รู้นี่หว่า ไม่มีใครบอก ฮ่าๆๆๆ

ไปแระ มาโชว์ภูมิไม่ฉลาดแล้วรีบจรลีค่ะ

ปล. ดีดี ได้ที่อยู่พี่ไหมจ๊ะ

งานยุ่งมากเลยเหรอหนูดี.

เห็นว่าจะหายไปตั้งหลายวันอีกแล้วนี่นา

ทำงานเยอะๆแล้ว อย่าลืมพักผ่อนเยอะๆด้วยนะหนู

การนอนเป็นการพักผ่อนที่ดีที่สุด(สำหรับพี่)

ขอบคุณที่สุดในโลกน้องดีดี

เดี๋ยวถ้าได้ปุบ จะรีบแจ้นมาบอกเลยค่ะ

ไปก่อนนะ หิวจัง

พี่ๆเพื่อนๆล่ะคะ
มีไหมคะ...
เรื่องง่ายๆ...แต่ไม่รู้.....


อิ อิ มีเยอะ เลย....
สมัยเรียน ก็นี่เลย หาศัพท์ คำว่า "the" เฮอ ๆ ทำไปได้....

ฝันดีครับน้องดี

55555 ตอนทำบล็อกในพันทิพใหม่ๆ 55555
หาทางเข้าบล็อกตัวเองมะเจออะ กว่าจาเข้าใด้
ทำเอาเหงื่อตกไปหลายแหมะเลยล่ะ 555555

มีหลายเรื่องเลยค่ะ ที่เป็นเรื่องง่ายๆ แต่ดันไม่รู้ จะพูดไปก็อายเค้า เอาเป็นว่าไม่พูดดีกว่า อายเค้าๆ

สวัสดียามเช้าครับน้องดี


โห....หายไปกี่วันเนี่ย อิอิอิ
แต่ดีแล้วครับ ไปเที่ยวให้สนุก
อย่าไปเครียดกับการห่วงว่าเพื่อนร่วมทริปจะไม่สนุกหรือไม่สนุกล่ะ
เพราะมันจะทำให้เราไม่สนุก 55555


ถึงจะเป็นคนพาไป
แต่หน้าที่ของเราก็แค่พาไป
สนุกไม่สนุกมันอยู่ที่ตัวเค้าแล้ว 55555


พี่ก๋าฝากเที่ยวด้วยนะ
เอาให้ตัวดำเมี่ยมเลยเน้อ 5555

อ่านแล้วนึกถึงตอนส่งงานสมัยแรกๆ เหมือนกัน
ต้องขับรถไปส่งเอง ทั้งๆ ที่สมัยนั้นก็มีเน็ทแล้ว แต่คนรับยังใช้ไม่เป็น
ปัจจุบันนี้งานของผมออนไลน์ตลอดเลย
เรียกได้ว่าทำงานเสร็จถึงรับเงินไม่ต้องเจอหน้าคนจ้างเลยทีเดียว
ดีครับ ผมก็ไม่ค่อยชอบเดินทางฝ่าการจราจรในกท. เท่าไหร่

สำหรับเรื่องง่ายๆ ที่ไม่เคยรู้ ผมว่าผมเจอกับตัวเองบ่อยๆ นะ
ส่วนมากจะเป็นกับการใช้คอมในสมัยแรกๆ ครับ
ผมไม่รู้ว่า copy กับ paste ด้วยการคลิกขวาก็ได้
โดยปกติจะใช้ ctrl+c กับ ctrl+v ตลอด นึกว่าฉลาดแล้วนะนั่น
แล้วก็เมื่อก่อนไม่รู้จักปุ่ม F5 แต่ตอนนี้ได้ใช้บ่อยเลย

แล้วการค้นพบที่เป็นประโยชน์มากๆ คือได้รู้ว่าคีย์บอร์ดมีปุ่มเปิดปิดเสียงด้วย
เวลาเข้าบล๊อกใครแล้วมีเพลงแบบเปิดเอง ผมก็จะกดปุ่มที่คีย์บอร์ดในทันที
... อย่างรวดเร็ว